Για σου, φίλε!
Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι και τα χειραγωγημένα από το Σύστημα ανθρωπόμορφα ζόμπι νομίζουν ότι τα κόμματα, οι οργανώσεις, τα κανάλια και οι εφημερίδες διαφέρουν ένα από το άλλο. Διαφέρουν μόνο στην ονομασία και όχι στην ουσία. Ξεγυμνώστε τους και θα δείτε ότι είναι σαν δίδυμα αδέλφια. Γεννήθηκαν από την ίδια μάνα – την ιουδαϊκή ιδεολογία, έχουν τον ίδιο πατέρα – το ιουδαϊκό χρήμα. Γ’ αυτό δεν είναι ανάγκη να καταναλώνουμε την γουρουνοτροφή που μας πασάρουν τα κόμματα και τα ΜουΜου«Ε».... ...Ξυπνάμε, σκουπίζουμε τα μάτια μας, σηκωνόμαστε από τα γόνατα, πετάμε τις αλυσίδες μας και ορθώνουμε το ανάστημα. ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ Η ΝΑ ΣΕΡΝΟΜΑΣΤΕ ;
Σάββατο 30 Απριλίου 2011
Νίτσε – Ο Αντίχριστος. Αφέρωμα στους ΙουδαιοΧριστιανούς δήθεν εθνικιστές.
ΝΙΤΣΕ - Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ
"Γνωρίζω καλά στις συνθήκες κάτω από τις οποίες μπορώ να γίνω κατανοητός, και, επομένως, κατ' ανάγκη κατανοητός. Πρέπει να 'ναι κανείς έντιμος στα ζητήματα του πνεύματος, έντιμος μέχρι σκληρότητας για να μπορέσει να αντέξει τη σοβαρότητα μου, το πάθος μου. Πρέπει να 'ναι κανείς εξασκημένος να ζει στα βουνά να βλέπει κάτω του την ελεεινή, εφήμερη φλυαρία της πολιτικής και της συμφεροντολογίας των λαών. Πρέπει να 'χει γίνει κανείς αδιάφορος, να μη ρωτά αν η αλήθεια είναι χρήσιμη ή αν μπορεί να αποβεί μοιραία για κάποιον... Χρειάζεται η προτίμηση που δείχνουν οι δυνατοί σε ερωτήματα, που κανείς σήμερα δεν έχει το θάρρος να αγγίξει, το θάρρος για το απαγορευμένο, ο προορισμός για τον λαβύρινθο, η πείρα των επτά μοναξιών. Καινούρια αυτιά για καινούρια μουσική. Καινούρια μάτια γ' αυτό που βρίσκεται πιο μακριά από καθετί άλλο. Μια καινούρια συνείδηση για αλήθειες που ήταν βουβές μέχρι σήμερα. Και η θέληση να υιοθετήσουμε την οικονομία του μεγάλου στυλ: να κρατήσουμε τη δύναμη του, τον ενθουσιασμό του... Τον αυτοσεβασμό του, την αγάπη για τον εαυτό του, την απεριόριστη ελευθερία απέναντι στον εαυτό του... Μόνο τέτοιοι άνθρωποι είναι αναγνώστες μου, σωστοί αναγνώστες μου- μόνο τέτοιοι προρίζονται για αναγνώστες μου: τι μ'ενδιαφέρει το υπόλοιπο; Αυτό δεν είναι παρά η ανθρωπότητα. Πρέπει να'ναι κανείς πάνω από την ανθρωπότητα σε δύναμη, σε ανωτερότητα της ψυχής σε περιφρόνηση".
Φρίντριχ Νίτσε
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ο Αντίχριστος» (ή «Αντιχριστιανός») του Γερμανού φιλόσοφου Φρίντριχ Νίτσε (μετάφραση Ζήσης Ζαρίκας)
Τί είναι κακό; Ό,τι γεννιέται από την αδυναμία.
Τί είναι ευτυχία; Το αίσθημα ότι η δύναμη μεγαλώνει -ότι μια αντίσταση εξουδετερώνεται.
Όχι ικανοποίηση μ’ ό,τι έχουμε, αλλά περισσότερη δύναμη• όχι ειρήνη εν γένει, αλλά πόλεμο• όχι αρετή, αλλά επιδεξιότητα (αρετή σύμφωνα με το στιλ της Αναγέννησης -virtu-, αρετή ελεύθερη από κάθε υποκρισία σε θέματα ηθικής).
Οι αδύναμοι και οι αποτυχημένοι πρέπει να λείψουν: Είναι η πρώτη αρχή της δικής μας αγάπης για τον άνθρωπο. Και θα τους βοηθήσουμε σ’ αυτό.
Τί είναι πιο θλιβερό από οποιοδήποτε ελάττωμα; Η ενεργός συμπόνοια όλων των αποτυχημένων και των αδύναμων: Ο Χριστιανισμός.
Το πρόβλημα που θέτω εδώ δεν είναι τί θα διαδεχθεί την ανθρωπότητα στην ακολουθία των όντων (ο άνθρωπος είναι ένας σκοπός), αλλά ποιόν τύπο ανθρώπου πρέπει να αναθρέψουμε, πρέπει να θελήσουμε, επειδή θα ‘χει μεγαλύτερη αξία, θα ‘ναι πιο άξιος να ζει, θα ‘χει πιο σίγουρο μέλλον. Ακόμη και στο παρελθόν αυτός ο τύπος εμφανίστηκε συχνά, αλλά ως τυχαίο συμβάν, ως εξαίρεση, ποτέ ως ηθελημένος τύπος. Στην πραγματικότητα ήταν ο πιο επίφοβος τύπος -σχεδόν το επίφοβο- και, εξαιτίας του φόβου, αναζητήθηκε, ανατράφηκε και πραγματοποιήθηκε ο αντίθετος τύπος: το κατοικίδιο ζώο, το ζώο του κοπαδιού, το άρρωστο ανθρώπινο ζώο: Ο χριστιανός…
Δεν πρέπει να εξωραΐζουμε και να καλλωπίζουμε τον Χριστιανισμό. Εξαπέλυσε πόλεμο μέχρι θανάτου εναντίον του ανώτερου τύπου ανθρώπου• καταδίκασε όλα τα θεμελιώδη ένστικτα του τύπου αυτού• και, διυλίζοντας αυτά τα ένστικτα, έβγαλε τα κακό, το χειρότερο κακό: Τον δυνατό άνθρωπο, ως τυπικό παράδειγμα προς απόρριψη, τον «διεφθαρμένο άνθρωπο». Ο Χριστιανισμός πήρε το μέρος όλων των αδύναμων, των παρακατιανών, των αποτυχημένων• έκανε ιδανικό τον λόγο των πνευματικά ισχυρότερων, διδάσκοντας ότι οι ανώτερες αξίες του πνεύματος είναι κάτι αμαρτωλό, κάτι παραπλανητικό -πειρασμοί. Το πιο θλιβερό παράδειγμα: Η διαφθορά του Πασκάλ, που πίστευε ότι ο λόγος του είχε διαφθαρεί από το προπατορικό αμάρτημα, ενώ είχε διαφθαρεί μόνο από τον Χριστιανισμό του!…
Ο Χριστιανισμός ονομάζεται θρησκεία της ευσπλαχνίας. Η ευσπλαχνία έρχεται σε αντίθεση προς τα τονωτικά συναισθήματα που αυξάνουν τη ζωτικότητα μας• προκαλεί κατάπτωση. Χάνουμε δύναμη όταν νιώθουμε ευσπλαχνία. Με την ευσπλαχνία αυξάνεται και πολλαπλασιάζεται η απώλεια δύναμης που δημιουργείται στη ζωή απ’ τον πόνο. Η ευσπλαχνία κάνει μεταδοτικό τον πόνο. Κάτω απ’ ορισμένες περιστάσεις μπορεί να προκαλέσει μια ολοκληρωτική απώλεια της ενεργητικότητας και της ζωτικότητας, απώλεια παράλογη, αν τη συγκρίνει κανείς με το μέγεθος της αιτίας (η περίπτωση του θανάτου του Ναζωραίου). Αυτή είναι η πρώτη σκέψη, αλλά υπάρχει ακόμη και μια άλλη: Ας υποθέσουμε ότι μετράμε την ευσπλαχνία σύμφωνα με την αξία των αντιδράσεων που προκαλεί συνήθως• τότε εμφανίζεται ακόμη πιο καθαρά ο επικίνδυνος για τη ζωή χαρακτήρας της. Η ευσπλαχνία ανατρέπει το νόμο της εξέλιξης, που είναι ο νόμος της επιλογής. Διατηρεί ό,τι είναι ώριμο για καταστροφή, υπερασπίζεται τους απόκληρους και τους καταδικασμένους της ζωής• και, με το πλήθος των αποτυχημένων προσώπων και πραγμάτων που κρατά ζωντανά, δίνει στην ίδια τη ζωή μια κατηφή και αμφίβολη όψη. Ορισμένοι τόλμησαν να αποκαλέσουν την ευσπλαχνία, αρετή (από κάθε ευγενή ηθική θεωρείται αδυναμία)• σαν να μην ήταν αρκετό αυτό, την έκαναν την κατ’ εξοχήν αρετή, βάση και πηγή όλων των αρετών. Δεν πρέπει όμως ποτέ να ξεχνάμε ότι αυτό έγινε από την σκοπιά μιας φιλοσοφίας, που ήταν μηδενιστική, που είχε ζωγραφισμένη στο θυρεό της την άρνηση της ζωής…
Όπως ξέρουμε, ο Αριστοτέλης έβλεπε στην ευσπλαχνία μια αρρωστημένη κι επικίνδυνη κατάσταση, την οποία καλά θα κάναμε να αντιμετωπίζουμε κάθε τόσο μ’ ένα καθαρτικό: Η τραγωδία ήταν γι’ αυτόν ένα τέτοιο καθαρτικό. Για να προστατέψουμε το ένστικτο της ζωής, θα πρέπει πράγματι να βρούμε ένα μέσο που θα τρυπήσει και θα κάνει κομμάτια αυτήν την αρρωστημένη και επικίνδυνη συσσώρευση ευσπλαχνίας… Μέσα στην ανθυγιεινή σύγχρονη κατάσταση, τίποτε δεν είναι πιο ανθυγιεινό απ’ την ευσπλαχνία. Να γίνουμε γιατροί σ’ αυτή την περίπτωση, να γίνουμε ανελέητοι, να βάλουμε το νυστέρι -αυτό είναι το καθήκον μας…
Είναι απαραίτητο να πούμε ποιόν θεωρούμε αντίπαλο μας: Τους θεολόγους και όλους όσους έχουν αίμα θεολόγου στις φλέβες τους -όλη τη φιλοσοφία μας… Όσο ο ιερέας θεωρείται ένα ανώτερο είδος ανθρώπου -αυτός ο επαγγελματίας αρνητής, συκοφάντης και δηλητηριαστής της ζωής- δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα: Τί είναι αλήθεια; Η αλήθεια στηρίζεται ήδη στο κεφάλι της, δηλαδή, αντιστρέφεται, όταν ο συνειδητός υπερασπιστής του μηδενός και της άρνησης γίνεται δεκτός ως αντιπρόσωπος της «αλήθειας»… Όταν έχει κανείς «ιερά» καθήκοντα, όπως παραδείγματος χάριν να κάνει καλύτερους τους ανθρώπους, να τους σώσει ή να τους λυτρώσει• με μια τέτοια αποστολή ένας άνθρωπος τοποθετείται έξω απ’ όλες τις αξιολογήσεις που απλώς συμφωνούν με τη λογική: Αυτός ο ίδιος καθαγιάζεται απ’ αυτήν την αποστολή, αυτός ο ίδιος είναι ένας τύπος ανώτερης βαθμίδας!…. Τί είναι η επιστήμη για τον ιερέα; Αυτός βρίσκεται πάνω απ’ αυτήν! Κι ο ιερέας είναι εκείνος που βασιλεύει μέχρι σήμερα! Καθορίζει την έννοια του «αληθινού» και του «ψεύτικου»!…
Σ’ αυτό το ένστικτο των θεολόγων κηρύσσω πόλεμο: Βρήκα τα ίχνη του παντού. Όποιος έχει αίμα θεολόγου στις φλέβες του κοιτά τα πράγματα από μια εσφαλμένη και ανέντιμη προοπτική. Το πάθος που ξεπηδά από δω μέσα ονομάζεται «πίστη»: Να κλείσουμε μια για πάντα τα μάτια μας μπροστά στον εαυτό μας, για να μη υποφέρουμε από τη θέα της αθεράπευτης ψευτιάς. Αυτή η σφαλερή θέαση των πραγμάτων έχει μετατραπεί σε ηθική, σε αρετή, σε αγιότητα• η καλή συνείδηση ενώνεται με την εσφαλμένη οπτική και σε καμμιά άλλη οπτική δεν παραχωρείται κάποια αξία, από τη στιγμή που η πρώτη έχει γίνει ιερή και απαραβίαστη με τα ονόματα «Θεός», «λύτρωση», «αιωνιότητα». Ανακάλυψα το ένστικτο των θεολόγων παντού: είναι η πιο διαδεδομένη, πραγματικά υποχθόνια, μορφή ψευτιάς που υπάρχει στη γη. Ο,τιδήποτε θεωρεί αληθινό ένας θεολόγος είναι αναγκαστικά ψεύτικο• αυτό είναι σχεδόν ένα κριτήριο της αλήθειας. Το πιο θεμελιώδες ένστικτο του, το ένστικτο της διαφύλαξης του εαυτού του, του απαγορεύει να τιμήσει κάποτε την πραγματικότητα ή να της δώσει το λόγο. Παντού όπου φτάνει η επίδραση του θεολόγου, οι αξιολογικές κρίσεις στηρίζονται στα κεφάλια τους, και οι έννοιες του «αληθινού» και του «ψεύτικου» αλλάζουν αναγκαστικά ρόλους: Ό,τι είναι επιζήμιο για τη ζωή ονομάζεται «αληθινό»• ό,τι την ανεβάζει, την εξυψώνει, την επιβεβαιώνει, τη δικαιολογεί και την κάνει να θριαμβεύει, ονομάζεται «ψεύτικο»… Όταν οι θεολόγοι απλώνουν τα χέρια προς τη δύναμη μέσω της «συνείδησης» των ηγεμόνων (ή των λαών), δεν πρέπει ποτέ να αμφιβάλλουμε γι’ αυτό που συμβαίνει πραγματικά κατά βάθος: Η θέληση του τέλους, η μηδενιστική θέληση θέλει δύναμη…
Μια αρετή πρέπει να είναι δική μας επινόηση, πρωταρχική μας άμυνα και ανάγκη• με οποιαδήποτε άλλη έννοια, δεν είναι παρά ένας κίνδυνος. Ό,τι δεν είναι απαραίτητος όρος για τη ζωή μας, τη βλάπτει• μια αρετή που εμπνέεται αποκλειστικά από ένα αίσθημα σεβασμού για την έννοια της «αρετής», είναι επιβλαβής…
Στον Χριστιανισμό ούτε η ηθική ούτε η θρησκεία έχουν κάποια σημεία επαφής με την πραγματικότητα. Τίποτε άλλο εκτός από φανταστικά αίτια («Θεός», «ψυχή», «εγώ», «πνεύμα», «ελεύθερη βούληση» -ή και «ανελεύθερη βούληση»), τίποτε άλλο εκτός από φανταστικά αποτελέσματα («αμαρτία», «λύτρωση», «χάρη», «τιμωρία», «άφεση των αμαρτιών»). Σχέσεις μεταξύ φανταστικών όντων («Θεός», «πνεύματα», «ψυχές»)• μια φανταστική φυσική επιστήμη (ανθρωποκεντρική• απόλυτη έλλειψη της έννοιας των φυσικών αιτίων)• μια φανταστική ψυχολογία (τίποτε άλλο εκτός από αυτο-παρεξηγήσεις, ερμηνείες ευχάριστων ή δυσάρεστων γενικών αισθημάτων, με τη βοήθεια της συνθηματικής γλώσσας της θρησκευτικό-ηθικής ιδιοσυγκρασίας: «Μεταμέλεια», «τύψεις συνειδήσεως», «πειρασμός από τον Διάβολο», «παρουσία του Θεού»)• μια φανταστική τελεολογία («βασιλεία του Θεού», «έσχατη κρίση», «αιώνια ζωή»). Τούτος ο καθαρά φανταστικός κόσμος είναι πολύ κατώτερος από τον κόσμο των ονείρων στο μέτρο που ο τελευταίος αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, ενώ ο πρώτος την παραποιεί, την υποτιμά και την αρνείται. Από τη στιγμή που επινοήθηκε η έννοια «φύση» ως αντίθετο του «Θεού», το «φυσικό» έγινε συνώνυμο του «αξιοκατάκριτου» -ολόκληρος ο φανταστικός αυτός κόσμος ριζώνει στο μίσος για το φυσικό (για την πραγματικότητα!)• είναι η έκφραση της βαθιάς δυσαρέσκειας που προκαλείται από την πραγματικότητα…. Αλλά αυτό εξηγεί τα πάντα. Ποιος έχει λόγους να ξεφύγει από την πραγματικότητα μ’ ένα ψέμα; Εκείνος που υποφέρει απ’ αυτήν. Αλλά το να υποφέρεις από την πραγματικότητα σημαίνει ότι είσαι μια αποτυχημένη πραγματικότητα… Η υπεροχή των αισθημάτων δυσαρέσκειας έναντι των αισθημάτων ευχαρίστησης είναι η αιτία αυτής της πλασματικής ηθικής και θρησκείας. Αλλά τούτη η υπεροχή δίνει τη συνταγή της παρακμής…
Ο καλός Θεός και ο Διάβολος: Δύο εξαμβλώματα της παρακμής. Πώς είναι δυνατόν να ενδίδει κανείς σήμερα στην απλοϊκότητα των χριστιανών θεολόγων μέχρι σημείου να επιμένει μαζί τους ότι η εξέλιξη της έννοιας του Θεού από τον «Θεό του Ισραήλ», τον Θεό ενός λαού, στον χριστιανικό Θεό, την πεμπτουσία όλων των καλών, αντιπροσωπεύει πρόοδο;… Κι αυτός ο ίδιος τόσο αναιμικός, τόσο αδύναμος, τόσο παρακμιακός…. Ακόμη και οι αναιμικότεροι των αναιμικών έγιναν αφέντες του: Οι κύριοι μεταφυσικοί μας… Άπλωσαν τα δίχτυα τους γύρω του, κι αυτός, υπνωτισμένος απ’ τις κινήσεις τους, κατάντησε αράχνη… Η χριστιανική αντίληψη του Θεού -ο Θεός ως Θεός των αρρώστων, ο Θεός ως αράχνη, ο Θεός ως πνεύμα- είναι μια από τις πιο διεφθαρμένες αντιλήψεις του Θεού που εμφανίστηκαν ποτέ στη γη. Ίσως να αντιπροσωπεύει το χαμηλότερο δείκτη της καθοδικής εξέλιξης των θεϊκών τύπων. Ο Θεός εκφυλίστηκε σε αντίθεση της ζωής, αντί να είναι η εξύμνηση της και το αιώνιο ΝΑΙ της! Ο Θεός ως κήρυξη πολέμου εναντίον της ζωής, εναντίον της φύσης, εναντίον της θέλησης για ζωή! Ο Θεός• η συνταγή για κάθε συκοφαντία «αυτού του κόσμου»… Ο Θεός• η θεοποίηση του μηδενός, η θέληση του μηδενός που εκφράζεται με άγια λόγια!…
Όταν ο Χριστιανισμός εγκατέλειψε το πρώτο του έδαφος, τα κατώτερα στρώματα, τον υπόκοσμο του αρχαίου κόσμου, όταν άρχισε να αναζητά τη δύναμη ανάμεσα σε βαρβαρικούς λαούς, δεν αντιμετώπιζε πια βαριεστημένους ανθρώπους, αλλά αποκτηνωμένους ανθρώπους, ανθρώπους ωμούς -δυνατούς αλλά χοντροκομμένους ανθρώπους… Ο Χριστιανισμός χρειαζόταν βαρβαρικές έννοιες και αξίες, για να γίνει κύριος των βαρβάρων• τέτοιες είναι η θυσία του πρωτότοκου, η πόση αίματος στη «Θεία Ευχαριστία», η περιφρόνηση προς το πνεύμα και τον πολιτισμό, το μαρτύριο σ’ όλες τις μορφές του, σωματικό και πνευματικό και η μεγαλοπρέπεια της λατρείας…
Οι Εβραίοι είναι ο πιο περίεργος λαός της παγκόσμιας ιστορίας, γιατί στο ερώτημα «να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν», διάλεξαν, μετά από μια ανησυχαστική προμελέτη, να υπάρχουν με οποιοδήποτε τίμημα. Τούτο το τίμημα ήταν η ριζική παραποίηση όλης της φύσης, όλης της φυσικότητας, όλης της πραγματικότητας, ολόκληρου του εσωτερικού και του εξωτερικού κόσμου. Οχυρώθηκαν εναντίον όλων των συνθηκών που επέτρεπαν ως τότε σ’ έναν λαό να ζει• από τον εαυτό τους δημιούργησαν μια έννοια αντίθετη προς τις φυσικές συνθήκες• μετέτρεψαν τη θρησκεία, τη λατρεία, την ηθική, την ιστορία, την ψυχολογία, τη μια μετά την άλλη, σε ανεπανόρθωτες αντιθέσεις προς τις φυσικές τους αξίες. Συναντάμε το ίδιο φαινόμενο για μια ακόμη φορά και σε πολύ μεγαλύτερες αναλογίες. Μολαταύτα δεν είναι παρά ένα αντίγραφο: Η χριστιανική εκκλησία δεν μπορεί να εγείρει την παραμικρή αξίωση πρωτοτυπίας όταν συγκριθεί με τον «ιερό λαό». Γι’ αυτόν τον λόγο οι Εβραίοι είναι ο πιο καταστροφικός λαός της παγκόσμιας ιστορίας: Με τη μετεπίδρασή τους έκαναν τόσο κίβδηλη την ανθρωπότητα, που ακόμη και σήμερα ο χριστιανός μπορεί να νιώθει αντιεβραίος χωρίς να συνειδητοποιεί ότι αυτός ο ίδιος είναι η έσχατη εβραϊκή συνέπεια… Από ψυχολογική άποψη ο ιουδαϊκός λαός είναι προικισμένος με την πιο σφριγηλή ζωτική ενέργεια. Όταν βρεθεί σε δυσκολότατες περιστάσεις παίρνει πρόθυμα το μέρος όλων των ενστίκτων της παρακμής, δείχνοντας μια εκπληκτική τάση για αυτοσυντήρηση. Κι αυτό δεν το κάνει επειδή κυριαρχείται απ’ αυτά τα ένστικτα, αλλά επειδή μαντεύει την ύπαρξη μιας δύναμης εκεί, με την οποία θα μπορούσε κανείς να κυριαρχήσει στον κόσμο. Οι Εβραίοι είναι η αντίθεση όλων των παρακμιακών: Μπόρεσαν να παραστήσουν τους παρακμιακούς μέχρι σημείου αυταπάτης• μπόρεσαν, μ’ ένα «non plus ultra» θεατρινίστικου ταλέντου, να μπουν στην κορυφή όλων των κινημάτων παρακμής (όπως ο Χριστιανισμός του Παύλου), ώστε να δημιουργήσουν κάτι ισχυρότερο από οποιοδήποτε καταφατικό μέρος της ζωής. Η παρακμή είναι μόνο μέσο για τον τύπο ανθρώπου του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού που θέλει να αποκτήσει δύναμη, τον ιερατικό τύπο. Τούτος ο τύπος ανθρώπου έχει ζωτικό ενδιαφέρον να κάνει άρρωστη την πραγματικότητα και να αναποδογυρίσει τις έννοιες του καλού και του κακού, του αληθινού και του ψεύτικου, έτσι ώστε να εκθέσει σε κίνδυνο τη ζωή και να συκοφαντήσει τον κόσμο… Η έννοια του Θεού γίνεται εργαλείο στα χέρια ιερέων ταραχοποιών, που ερμηνεύουν κάθε μορφή ευτυχίας ως ανταμοιβή, κάθε μορφή δυστυχίας ως τιμωρία για ανυπακοή στο Θεό, ως «αμαρτία». Επινοούν τον πιο ψευδολόγο τρόπο ερμηνείας, την υποτιθέμενη «ηθική τάξη», με την οποία αντιστρέφονται μια για πάντα οι φυσικές έννοιες του αίτιου και του αποτελέσματος…
Τί σημαίνει «ηθική τάξη»; Ό,τι υπάρχει, μια για πάντα• μια θέληση του Θεού που αποφασίζει τί πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει ο άνθρωπος• ότι η αξία ενός λαού, ενός ατόμου μετριέται ανάλογα με τον βαθμό με τον οποίο υπακούει στη θέληση του Θεού• ότι η θέληση του Θεού αποδεικνύεται κυρίαρχη στο πεπρωμένο ενός λαού ή ενός ατόμου, δηλαδή, τιμωρεί και ανταμείβει ανάλογα με το βαθμό υπακοής. Στη θέση του θλιβερού αυτού ψεύδους, η πραγματικότητα λέει: Ένα παρασιτικό είδος ανθρώπου, που ευδοκιμεί μόνο σε βάρος όλων των υγιεινών μορφών ζωής, ο ιερέας, κάνει κατάχρηση του ονόματος του Θεού: Ονομάζει «βασιλεία του Θεού» μια κατάσταση πραγμάτων όπου ο ιερέας είναι εκείνος που καθορίζει τις αξίες• ονομάζει «θέληση του Θεού» τα μέσα με τα οποία μπορεί να επιτευχθεί ή να διατηρηθεί μια τέτοια κατάσταση• με ψυχρό κυνισμό μετράει τους λαούς, τις εποχές, τα άτομα ανάλογα με το αν ευνόησαν ή αντιστάθηκαν στην επικυριαρχία των ιερέων. Πρέπει να τους δει κανείς επί το έργον: Στα χέρια των Εβραίων ιερέων, η μεγάλη εποχή στην ιστορία του Ισραήλ έγινε μια εποχή κατάπτωσης• η «Έξοδος», η μακρόχρονη δυστυχία, μετατράπηκε σε μια αιώνια τιμωρία για τη μεγάλη εποχή -μια εποχή, στην οποία ο ιερέας δεν ήταν ακόμη τίποτα. Ανάλογα με τις ανάγκες τους, οι ιερείς μετάτρεψαν τις ισχυρές, τις πολύ ελεύθερες μορφές της ιστορίας του Ισραήλ σε άθλια ανθρωπάκια και υποκριτές ή σε «άθεους»• απλούστευσαν την ψυχολογία κάθε μεγάλου γεγονότος ανάγοντας το στην ηλίθια φόρμουλα «υπακοή ή ανυπακοή στον Θεό»… Η «θέληση του Θεού» είχε ήδη αποκαλυφθεί στον Μωυσή…. Τί συνέβη; Με σοβαρότητα και σχολαστικότητα, ο ιερέας καθόρισε, μια για πάντα, τους μεγάλους και τους μικρούς φόρους που έπρεπε να εισπράττει (ας μη ξεχνάμε τα νοστιμότερα κομμάτια κρέατος, γιατί ο ιερέας είναι κρεοφάγος), καθόρισε τί θέλει να έχει, «ποιά είναι η θέληση του Θεού»… Απ’ αυτή τη στιγμή, όλα τα πράγματα στη ζωή κανονίζονται με τέτοιο τρόπο, ώστε ο ιερέας γίνεται απαραίτητος παντού• σ’ όλα τα φυσικά περιστατικά της ζωής, στη γέννηση, στον γάμο, στην αρρώστια, στον θάνατο, για να μη μιλήσουμε για τις «θυσίες» (το φαγητό)• εμφανίζεται το άγιο παράσιτο για να τα αλλοιώσει -στη γλώσσα του: Για να τα «ευλογήσει»…
Πρέπει να καταλάβουμε το εξής: Κάθε φυσική συνήθεια, κάθε φυσικός θεσμός (κράτος, δικονομία, γάμος, μέριμνα για τους άρρωστους και τους φτωχούς), κάθε αίτημα εμπνευσμένο από το ένστικτο της ζωής -κοντολογίς, καθετί που φέρει μέσα του την αξία του, χάνει την αξία του, γίνεται αντίθετο προς την αξία του από τον παρασιτισμό του ιερέα (ή της «ηθικής τάξης»). Τώρα αυτό απαιτεί μια επικύρωση εκ των υστέρων• είναι αναγκαία μια δύναμη που να μπορεί να προσκομίσει μια αξία• η δύναμη αυτή αρνείται ό,τι είναι φυσικό σ’ αυτό δημιουργώντας ταυτόχρονα μια αξία…. Ο ιερέας υποτιμά, βεβηλώνει τη φύση• αυτό είναι το τίμημα της ύπαρξης του. Η ανυπακοή στο Θεό, δηλαδή στον ιερέα, στον «Νόμο», ονομάζεται τώρα «αμαρτία»• τα μέσα για «συμφιλίωση με τον Θεό» είναι μέσα που εγγυώνται ακόμη περισσότερο την πλήρη υποταγή στον ιερέα. Μόνο ο ιερέας «λυτρώνει»… Αν εξεταστούν από ψυχολογική άποψη, οι «αμαρτίες» γίνονται απαραίτητες σε κάθε κοινωνία οργανωμένη από ιερείς• αυτές είναι οι πραγματικές χειρολαβές της δύναμης• ο ιερέας ζει από τις αμαρτίες, του είναι απαραίτητο να «αμαρτάνει» ο κόσμος… Ύψιστη αρχή: «Ο Θεός συγχωρεί όσους μετανοούν» -μ’ άλλα λόγια: Όσους υποτάσσονται στον ιερέα. Πάνω σε μια τέτοια κυριολεκτικά κίβδηλη βάση, όπου καθετί φυσικό, κάθε φυσική αξία, κάθε πραγματικότητα είχε εναντίον της τα βαθύτερα ένστικτα των κυρίαρχων τάξεων, αναπτύχθηκε ο Χριστιανισμός, μια μορφή θανάσιμης έχθρας εναντίον της πραγματικότητας που δεν έχει ξεπεραστεί ακόμη…
Η εποχή μας είναι περήφανη για την ιστορική της σημασία: Πώς μπόρεσε όμως να πιστέψει την ανοησία, ότι στο κατώφλι, στην αρχή του Χριστιανισμού βρίσκεται ο χοντροκομμένος μύθος του θαυματοποιού και του λυτρωτή -και ότι, καθετί πνευματικό και συμβολικό αντιπροσωπεύει μόνο μια μεταγενέστερη εξέλιξη; Αντίθετα, η ιστορία του Χριστιανισμού, αρχίζοντας από τον θάνατο πάνω στον σταυρό, είναι η ιστορία της παρανόησης ενός αρχέγονου συμβολισμού (η παρανόηση αυτή γινόταν, βαθμιαία, όλο και πιο χονδροειδής). Με κάθε διάδοση του Χριστιανισμού σ’ όλο και πιο πλατειές, σ’ όλο και πιο ακατέργαστες μάζες λαού, που όλο και λιγότερο καταλάβαιναν τις προϋποθέσεις στις οποίες χρωστούσε τη γέννησή του, έγινε αναγκαίος ο εκχυδαϊσμός, ο εκβαρβαρισμός του Χριστιανισμού. Ο Χριστιανισμός απορρόφησε δόγματα και ιεροτελεστίες όλων των υποχθόνιων λατρειών της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπως και τον παραλογισμό κάθε είδους άρρωστης λογικής. Η μοίρα του Χριστιανισμού έχει σχέση με την ακόλουθη αναγκαιότητα: Η πίστη έπρεπε να γίνει αρρωστημένη, παρακατιανή και χυδαία, επειδή οι ανάγκες τις οποίες όφειλε να ικανοποιήσει ήταν αρρωστημένες, παρακατιανές και χυδαίες. Τέλος, η αρρωστημένη βαρβαρότητα αποκτά δύναμη μέσα στην Εκκλησία• στην Εκκλησία, αυτήν την μορφή θανάσιμης έχθρας προς κάθε ακεραιότητα, προς κάθε ανύψωση της ψυχής, προς κάθε πειθαρχία του πνεύματος, προς κάθε ειλικρινή και καταδεκτική ανθρωπιά…
Σ’ αυτό το σημείο δεν μπορώ να πνίξω έναν αναστεναγμό. Υπάρχουν μέρες που με πιάνει ένα αίσθημα πιο μαύρο κι από την πιο μαύρη μελαγχολία -η περιφρόνηση των ανθρώπων… Κι εδώ αρχίζει η αηδία μου. Κοιτώ γύρω μου… Ούτε μια λέξη δεν απόμεινε απ’ αυτό που άλλοτε λεγόταν «αλήθεια»• δεν μπορούμε πια να ανεχτούμε τον ιερέα που λέει, έστω και ψιθυριστά, τη λέξη «αλήθεια». Αν έχουμε ακόμη την ελάχιστη αξίωση για ακεραιότητα, πρέπει να ξέρουμε σήμερα ότι ένας θεολόγος, ένας ιερέας, ένας πάπας, όχι απλώς σφάλλει σε κάθε φράση που λέει, αλλά και ψεύδεται• ότι δεν είναι πια σε θέση να ψεύδεται από «αθωότητα» ή «άγνοια». Ο ιερέας ξέρει εξίσου καλά με οποιονδήποτε άλλον ότι δεν υπάρχει κανένας «Θεός», καμμιά «αμαρτία», κανένας «Λυτρωτής»• ξέρει ότι η «ελεύθερη βούληση», η «ηθική τάξη» είναι ψέματα. Η σοβαρότητα, η βαθιά πνευματική υπερνίκηση του εαυτού, δεν επιτρέπει πια σε κανέναν να μην το ξέρει αυτό…. Όλες οι έννοιες της Εκκλησίας έχουν αναγνωριστεί τί είναι: Είναι η πιο κακοήθης πλαστογραφία, που έχει ως σκοπό την υποτίμηση της φύσης και των φυσικών αξιών. Ο ίδιος ο ιερέας έχει αναγνωριστεί τί είναι: To πιο επικίνδυνο είδος παρασίτου, η αληθινή δηλητηριώδης αράχνη της ζωής…
Ο Χριστιανισμός οφείλει τους θριάμβους του στο άθλιο λιβάνισμα της προσωπικής κενοδοξίας. Μ’ αυτό προσέλκυσε όλους τους αποτυχημένους, όλους τους πρόθυμους για εξέγερση, όλους τους απόκληρους, τα αποβράσματα και τα σκουπίδια της ανθρωπότητας. Η «σωτηρία της ψυχής» -ή μ’ άλλα λόγια: «Ο κόσμος στρέφεται γύρω μου». Το δηλητήριο του δόγματος των «ίσων δικαιωμάτων για όλους» διασκορπίστηκε κυρίως από τον Χριστιανισμό. 0 Χριστιανισμός κήρυξε πόλεμο μέχρι θανάτου εναντίον κάθε έννοιας σεβασμού και αίσθησης της απόστασης μεταξύ ανθρώπου και ανθρώπου, δηλαδή, εναντίον της προϋπόθεσης για κάθε ανύψωση, για κάθε ανάπτυξη του πολιτισμού, κινούμενος από τα χειρότερα ένστικτα• από το μίσος των μαζών έφτιαξε το κύριο όπλο του εναντίον μας, εναντίον καθετί ευγενικού, χαρούμενου, υψηλόφρονος που υπάρχει πάνω στη γη, εναντίον της ευτυχίας μας στη γη…. Η «αθανασία» που παραχωρήθηκε σε κάθε Πέτρο και Παύλο ήταν μέχρι τώρα η πιο μεγάλη, η πιο μοχθηρή απόπειρα δολοφονίας της ευγενούς ανθρωπότητας…
Πρέπει κανείς να διαβάσει τα ευαγγέλια σαν βιβλία εκμαύλισης μέσω της ηθικής. Αυτοί οι τιποτένιοι άνθρωποι κρατούν την ηθική για τον εαυτό τους —ξέρουν τα πάντα για την Ηθική! Με την ηθική είναι ευκολότερο να σέρνεις απ’ τη μύτη την ανθρωπότητα! Στην πραγματικότητα, η πιο συνειδητή έπαρση, που οφείλεται στο ότι νιώθεις εκλεκτός, παίζει εδώ τον ρόλο της μετριοφροσύνης: Έχεις τοποθετήσει μια για πάντα τον εαυτό σου, την «κοινότητα», το «καλό και το δίκιο», από τη μια μεριά, από τη μεριά της «αλήθειας» -και τα υπόλοιπα, τον «κόσμο», από την άλλη… Αυτό ήταν το πιο ολέθριο είδος μεγαλομανίας που υπήρξε ποτέ στη γη: Μικρά εξαμβλώματα υποκριτών και ψευτών άρχισαν να προβάλουν δικαιώματα ιδιοκτησίας των εννοιών του Θεού, της αλήθειας, του φωτός, του πνεύματος, της αγάπης, της σοφίας, της ζωής -λες κι αυτές οι ιδέες ήταν συνώνυμες μ’ αυτούς, λες και προοριζόταν να δηλώσουν την απόσταση τους από τον «κόσμο». Μικροί εξαίσιοι Εβραίοι, ώριμοι για εισαγωγή σε κάθε λογής τρελάδικο, μεταμόρφωσαν τις αξίες όπως αυτοί ήθελαν, λες και ο χριστιανός ήταν το νόημα, το αλάτι, το μέτρο και η έσχατη κρίση για όλα τα πράγματα… Η καταστροφή μπόρεσε να γίνει επειδή υπήρχε ήδη σ’ αυτόν τον κόσμο ένα συναφές, φυλετικά συναφές, είδος μεγαλομανίας: Το ιουδαϊκό. Μόλις άνοιξε το χάσμα ανάμεσα στους Εβραίους και τους εβραϊκής καταγωγής χριστιανούς, δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα στους τελευταίους παρά να χρησιμοποιήσουν, εναντίον των ίδιων των Εβραίων, τις ίδιες μεθόδους αυτοσυντήρησης που τους συνιστούσε το ιουδαϊκό ένστικτο, ενώ οι Εβραίοι τις είχαν χρησιμοποιήσει μέχρι τότε μόνο εναντίον καθετί μη ιουδαϊκού. Ο χριστιανός είναι απλώς ένας Εβραίος με πιο «φιλελεύθερες» πεποιθήσεις…
Πρέπει κανείς να φοράει γάντια όταν διαβάζει την Καινή Διαθήκη. Η γειτνίαση με τόση ακαθαρσία σχεδόν μας υποχρεώνει να το κάνουμε αυτό… Μάταια έψαξα σ’ όλη την Καινή Διαθήκη να διακρίνω ένα μονάχα συμπαθητικό χαρακτηριστικό. Σ’ αυτήν δεν υπάρχει τίποτε ελεύθερο, καλό, ντόμπρο, έντιμο. Η ανθρωπιά δεν είχε κάνει εδώ την πρώτη της αρχή• τα ένστικτα της καθαρότητας λείπουν. Υπάρχουν μόνο κακά ένστικτα στην Καινή Διαθήκη, αλλά δεν υπάρχει το θάρρος παραδοχής της ύπαρξης των κακών αυτών ενστίκτων. Όλα μέσα της είναι δειλία, κλείσιμο των ματιών και αυταπάτη. Κάθε βιβλίο γίνεται καθαρό από τη στιγμή που θα διαβάσει κανείς την Καινή Διαθήκη… Κάθε λέξη στο στόμα ενός «πρώτου χριστιανού» είναι ψέμα• κάθε πράξη που κάνει είναι δολιότητα του ενστίκτου• όλες οι αξίες του, όλοι οι σκοποί του είναι επιβλαβείς… Αλλά όποιον μισεί, ό,τι μισεί, αυτό έχει αξία… Ο χριστιανός, ο ιερέας-χριστιανός ιδιαίτερα, είναι ένα κριτήριο αξιών. Είναι ανάγκη να προσθέσω ότι σ’ ολόκληρη την Καινή Διαθήκη υπάρχει μία μόνο μορφή που απαιτεί σεβασμό; Ο Πιλάτος, ο Ρωμαίος κυβερνήτης. Δεν μπορούσε να πείσει τον εαυτό του να πάρει στα σοβαρά μια φιλονικία μεταξύ Εβραίων. Ένας Εβραίος περισσότερο ή λιγότερο τί σημασία έχει;… Η ευγενής περιφρόνηση ενός Ρωμαίου, που αντιμετώπισε μια αδιάντροπη κατάχρηση της λέξης «αλήθεια», και πλούτισε την Καινή Διαθήκη με τη μόνο λέξη που έχει αξία• μια λέξη που αποτελεί κριτική, και μάλιστα εκμηδένιση της Καινής Διαθήκης: «Τί είναι αλήθεια;».
Το ότι δεν βρίσκουμε Θεό -ούτε στην ιστορία, ούτε στην φύση, ούτε πίσω απ’ τη φύση- δεν είναι αυτό που μας διαφοροποιεί. Αυτό που μας διαφοροποιεί είναι το ότι αντιλαμβανόμαστε αυτό που τιμήθηκε ως Θεός όχι ως θεϊκό, αλλά ως άθλιο, παράλογο, βλαβερό• όχι ως απλό λάθος αλλά ως έγκλημα εναντίον της ζωής… Αρνούμαστε τον Θεό ως Θεό… Αν κανείς μας αποδείκνυε την ύπαρξη αυτού του Θεού των χριστιανών, θα είμασταν ακόμη λιγότερο ικανοί να πιστέψουμε σ’ αυτόν… Μια θρησκεία όπως ο Χριστιανισμός, που δεν εφάπτεται με την πραγματικότητα σε κανένα σημείο, που καταρρέει όταν η πραγματικότητα αποκτήσει τα δικαιώματα της σ’ ένα μόνο σημείο, είναι υποχρεωμένη να είναι θανάσιμη εχθρός της «σοφίας αυτού του κόσμου», δηλαδή της επιστήμης. Ο Χριστιανισμός εγκρίνει όλα τα μέσα με τα οποία η πειθαρχία του πνεύματος, η καθαρότητα και η αυστηρότητα στα συνειδησιακά ζητήματα του πνεύματος, η ευγενής αταραξία και ελευθερία του πνεύματος μπορούν να δηλητηριαστούν, να συκοφαντηθούν, να αποκτήσουν κακή φήμη. Η «πίστη» ως προσταγή είναι η αρνησηκυρία εναντίον της επιστήμης -στην πρακτική, το ψέμα με οποιοδήποτε τίμημα. Ο Παύλος κατάλαβε ότι το ψέμα —η «πίστη»- ήταν απαραίτητο• αργότερα, η Εκκλησία κατάλαβε με την σειρά της τον Παύλο. Ο «Θεός» τον οποίο επινόησε ο Παύλος, ένας Θεός που καταστρέφει τη σοφία του κόσμου (ειδικά, τη φιλολογία και την ιατρική, τις δύο μεγάλες αντιπάλους κάθε δεισιδαιμονίας), είναι, στην πραγματικότητα, η ανυποχώρητη απόφαση του Παύλου να κάνει το εξής: Να δώσει το όνομα του Θεού στη δική του θέληση: «Thora», που είναι κάτι απόλυτα ιουδαϊκό. Ο Παύλος θέλει να συντρίψει τη σοφία του κόσμου. Εχθροί του είναι οι καλοί Αλεξανδρινοί φιλόλογοι και γιατροί -αυτούς πολεμά. Πράγματι, δεν μπορεί κανείς να είναι φιλόλογος ή γιατρός χωρίς να είναι την ίδια στιγμή αντιχριστιανός. Διότι ένας φιλόλογος βλέπει πίσω από τα «ιερά βιβλία»• ένας γιατρός, πίσω από τη φυσιολογική αχρειότητα του τυπικού χριστιανού. Ο γιατρός λέει «ανίατη περίπτωση»• ο φιλόλογος, «απατεωνιά».
Έχει κατανοηθεί πραγματικά η περίφημη ιστορία που βρίσκεται στην αρχή της Βίβλου -η ιστορία του διαβολεμένου φόβου του Θεού για την επιστήμη δεν κατανοήθηκε… Ο άνθρωπος είχε γίνει το μεγαλύτερο λάθος του• ο Θεός είχε δημιουργήσει έναν ανταγωνιστή• η επιστήμη σε κάνει ίσον με τον Θεό• όταν την αγκαλιάσει ο άνθρωπος παίρνουν τέλος οι ιερείς και οι Θεοί. Ηθικό δίδαγμα: Η επιστήμη είναι το απαγορευμένο καθ’ εαυτό• μόνο αυτή είναι απαγορευμένη. Η επιστήμη είναι το πρώτο αμάρτημα, το σπέρμα κάθε αμαρτίας, το προπατορικό αμάρτημα. Αυτά τα λόγια αποτελούν την ηθική. «Οφείλεις να μη γνωρίζεις» -τα υπόλοιπα έπονται… Ο άνθρωπος δεν πρέπει να σκέφτεται. Κι έτσι ο «κατ’ εξοχήν ιερέας» επινοεί την ένδεια, τον θάνατο, τον θανάσιμο κίνδυνο της εγκυμοσύνης, κάθε είδος αθλιότητας, τα γηρατειά, τους μπελάδες, και, κυρίως, την αρρώστια• όλα τα μέσα για τον πόλεμο κατά της επιστήμης. Η ένδεια δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να σκέφτεται… Και όμως -τί τρομερό!- το έργο της γνώσης υψώνεται τεράστιο, ταράζει τον ουρανό, σκορπάει σκοτάδι πάνω στους θεούς. Τί πρέπει να γίνει τώρα;…
Ονομάζω τον Χριστιανισμό μοναδική μεγάλη μάστιγα, μοναδική μεγάλη εσωτερική διαφθορά, μοναδικό μεγάλο ένστικτο εκδίκησης, που δεν βρίσκει μέσο αρκετό δηλητηριώδες, αρκετά ύπουλο, αρκετά υποχθόνιο, αρκετά ποταπό. Τον ονομάζω μοναδικό και αθάνατο στίγμα της ανθρωπότητας… Και ο χρόνος μετριέται από την καταραμένη μέρα από την οποία άρχισε τούτη η συμφορά -από την πρώτη μέρα του Χριστιανισμού! Γιατί να μη τον μετρούμε από την τελευταία μέρα του Χριστιανισμού; Γιατί όχι από σήμερα; Επαναξιολόγηση όλων των αξιών!
"Γνωρίζω καλά στις συνθήκες κάτω από τις οποίες μπορώ να γίνω κατανοητός, και, επομένως, κατ' ανάγκη κατανοητός. Πρέπει να 'ναι κανείς έντιμος στα ζητήματα του πνεύματος, έντιμος μέχρι σκληρότητας για να μπορέσει να αντέξει τη σοβαρότητα μου, το πάθος μου. Πρέπει να 'ναι κανείς εξασκημένος να ζει στα βουνά να βλέπει κάτω του την ελεεινή, εφήμερη φλυαρία της πολιτικής και της συμφεροντολογίας των λαών. Πρέπει να 'χει γίνει κανείς αδιάφορος, να μη ρωτά αν η αλήθεια είναι χρήσιμη ή αν μπορεί να αποβεί μοιραία για κάποιον... Χρειάζεται η προτίμηση που δείχνουν οι δυνατοί σε ερωτήματα, που κανείς σήμερα δεν έχει το θάρρος να αγγίξει, το θάρρος για το απαγορευμένο, ο προορισμός για τον λαβύρινθο, η πείρα των επτά μοναξιών. Καινούρια αυτιά για καινούρια μουσική. Καινούρια μάτια γ' αυτό που βρίσκεται πιο μακριά από καθετί άλλο. Μια καινούρια συνείδηση για αλήθειες που ήταν βουβές μέχρι σήμερα. Και η θέληση να υιοθετήσουμε την οικονομία του μεγάλου στυλ: να κρατήσουμε τη δύναμη του, τον ενθουσιασμό του... Τον αυτοσεβασμό του, την αγάπη για τον εαυτό του, την απεριόριστη ελευθερία απέναντι στον εαυτό του... Μόνο τέτοιοι άνθρωποι είναι αναγνώστες μου, σωστοί αναγνώστες μου- μόνο τέτοιοι προρίζονται για αναγνώστες μου: τι μ'ενδιαφέρει το υπόλοιπο; Αυτό δεν είναι παρά η ανθρωπότητα. Πρέπει να'ναι κανείς πάνω από την ανθρωπότητα σε δύναμη, σε ανωτερότητα της ψυχής σε περιφρόνηση".
Φρίντριχ Νίτσε
Τί είναι κακό; Ό,τι γεννιέται από την αδυναμία.
Τί είναι ευτυχία; Το αίσθημα ότι η δύναμη μεγαλώνει -ότι μια αντίσταση εξουδετερώνεται.
Όχι ικανοποίηση μ’ ό,τι έχουμε, αλλά περισσότερη δύναμη• όχι ειρήνη εν γένει, αλλά πόλεμο• όχι αρετή, αλλά επιδεξιότητα (αρετή σύμφωνα με το στιλ της Αναγέννησης -virtu-, αρετή ελεύθερη από κάθε υποκρισία σε θέματα ηθικής).
Οι αδύναμοι και οι αποτυχημένοι πρέπει να λείψουν: Είναι η πρώτη αρχή της δικής μας αγάπης για τον άνθρωπο. Και θα τους βοηθήσουμε σ’ αυτό.
Τί είναι πιο θλιβερό από οποιοδήποτε ελάττωμα; Η ενεργός συμπόνοια όλων των αποτυχημένων και των αδύναμων: Ο Χριστιανισμός.
Το πρόβλημα που θέτω εδώ δεν είναι τί θα διαδεχθεί την ανθρωπότητα στην ακολουθία των όντων (ο άνθρωπος είναι ένας σκοπός), αλλά ποιόν τύπο ανθρώπου πρέπει να αναθρέψουμε, πρέπει να θελήσουμε, επειδή θα ‘χει μεγαλύτερη αξία, θα ‘ναι πιο άξιος να ζει, θα ‘χει πιο σίγουρο μέλλον. Ακόμη και στο παρελθόν αυτός ο τύπος εμφανίστηκε συχνά, αλλά ως τυχαίο συμβάν, ως εξαίρεση, ποτέ ως ηθελημένος τύπος. Στην πραγματικότητα ήταν ο πιο επίφοβος τύπος -σχεδόν το επίφοβο- και, εξαιτίας του φόβου, αναζητήθηκε, ανατράφηκε και πραγματοποιήθηκε ο αντίθετος τύπος: το κατοικίδιο ζώο, το ζώο του κοπαδιού, το άρρωστο ανθρώπινο ζώο: Ο χριστιανός…
Δεν πρέπει να εξωραΐζουμε και να καλλωπίζουμε τον Χριστιανισμό. Εξαπέλυσε πόλεμο μέχρι θανάτου εναντίον του ανώτερου τύπου ανθρώπου• καταδίκασε όλα τα θεμελιώδη ένστικτα του τύπου αυτού• και, διυλίζοντας αυτά τα ένστικτα, έβγαλε τα κακό, το χειρότερο κακό: Τον δυνατό άνθρωπο, ως τυπικό παράδειγμα προς απόρριψη, τον «διεφθαρμένο άνθρωπο». Ο Χριστιανισμός πήρε το μέρος όλων των αδύναμων, των παρακατιανών, των αποτυχημένων• έκανε ιδανικό τον λόγο των πνευματικά ισχυρότερων, διδάσκοντας ότι οι ανώτερες αξίες του πνεύματος είναι κάτι αμαρτωλό, κάτι παραπλανητικό -πειρασμοί. Το πιο θλιβερό παράδειγμα: Η διαφθορά του Πασκάλ, που πίστευε ότι ο λόγος του είχε διαφθαρεί από το προπατορικό αμάρτημα, ενώ είχε διαφθαρεί μόνο από τον Χριστιανισμό του!…
Ο Χριστιανισμός ονομάζεται θρησκεία της ευσπλαχνίας. Η ευσπλαχνία έρχεται σε αντίθεση προς τα τονωτικά συναισθήματα που αυξάνουν τη ζωτικότητα μας• προκαλεί κατάπτωση. Χάνουμε δύναμη όταν νιώθουμε ευσπλαχνία. Με την ευσπλαχνία αυξάνεται και πολλαπλασιάζεται η απώλεια δύναμης που δημιουργείται στη ζωή απ’ τον πόνο. Η ευσπλαχνία κάνει μεταδοτικό τον πόνο. Κάτω απ’ ορισμένες περιστάσεις μπορεί να προκαλέσει μια ολοκληρωτική απώλεια της ενεργητικότητας και της ζωτικότητας, απώλεια παράλογη, αν τη συγκρίνει κανείς με το μέγεθος της αιτίας (η περίπτωση του θανάτου του Ναζωραίου). Αυτή είναι η πρώτη σκέψη, αλλά υπάρχει ακόμη και μια άλλη: Ας υποθέσουμε ότι μετράμε την ευσπλαχνία σύμφωνα με την αξία των αντιδράσεων που προκαλεί συνήθως• τότε εμφανίζεται ακόμη πιο καθαρά ο επικίνδυνος για τη ζωή χαρακτήρας της. Η ευσπλαχνία ανατρέπει το νόμο της εξέλιξης, που είναι ο νόμος της επιλογής. Διατηρεί ό,τι είναι ώριμο για καταστροφή, υπερασπίζεται τους απόκληρους και τους καταδικασμένους της ζωής• και, με το πλήθος των αποτυχημένων προσώπων και πραγμάτων που κρατά ζωντανά, δίνει στην ίδια τη ζωή μια κατηφή και αμφίβολη όψη. Ορισμένοι τόλμησαν να αποκαλέσουν την ευσπλαχνία, αρετή (από κάθε ευγενή ηθική θεωρείται αδυναμία)• σαν να μην ήταν αρκετό αυτό, την έκαναν την κατ’ εξοχήν αρετή, βάση και πηγή όλων των αρετών. Δεν πρέπει όμως ποτέ να ξεχνάμε ότι αυτό έγινε από την σκοπιά μιας φιλοσοφίας, που ήταν μηδενιστική, που είχε ζωγραφισμένη στο θυρεό της την άρνηση της ζωής…
Όπως ξέρουμε, ο Αριστοτέλης έβλεπε στην ευσπλαχνία μια αρρωστημένη κι επικίνδυνη κατάσταση, την οποία καλά θα κάναμε να αντιμετωπίζουμε κάθε τόσο μ’ ένα καθαρτικό: Η τραγωδία ήταν γι’ αυτόν ένα τέτοιο καθαρτικό. Για να προστατέψουμε το ένστικτο της ζωής, θα πρέπει πράγματι να βρούμε ένα μέσο που θα τρυπήσει και θα κάνει κομμάτια αυτήν την αρρωστημένη και επικίνδυνη συσσώρευση ευσπλαχνίας… Μέσα στην ανθυγιεινή σύγχρονη κατάσταση, τίποτε δεν είναι πιο ανθυγιεινό απ’ την ευσπλαχνία. Να γίνουμε γιατροί σ’ αυτή την περίπτωση, να γίνουμε ανελέητοι, να βάλουμε το νυστέρι -αυτό είναι το καθήκον μας…
Είναι απαραίτητο να πούμε ποιόν θεωρούμε αντίπαλο μας: Τους θεολόγους και όλους όσους έχουν αίμα θεολόγου στις φλέβες τους -όλη τη φιλοσοφία μας… Όσο ο ιερέας θεωρείται ένα ανώτερο είδος ανθρώπου -αυτός ο επαγγελματίας αρνητής, συκοφάντης και δηλητηριαστής της ζωής- δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα: Τί είναι αλήθεια; Η αλήθεια στηρίζεται ήδη στο κεφάλι της, δηλαδή, αντιστρέφεται, όταν ο συνειδητός υπερασπιστής του μηδενός και της άρνησης γίνεται δεκτός ως αντιπρόσωπος της «αλήθειας»… Όταν έχει κανείς «ιερά» καθήκοντα, όπως παραδείγματος χάριν να κάνει καλύτερους τους ανθρώπους, να τους σώσει ή να τους λυτρώσει• με μια τέτοια αποστολή ένας άνθρωπος τοποθετείται έξω απ’ όλες τις αξιολογήσεις που απλώς συμφωνούν με τη λογική: Αυτός ο ίδιος καθαγιάζεται απ’ αυτήν την αποστολή, αυτός ο ίδιος είναι ένας τύπος ανώτερης βαθμίδας!…. Τί είναι η επιστήμη για τον ιερέα; Αυτός βρίσκεται πάνω απ’ αυτήν! Κι ο ιερέας είναι εκείνος που βασιλεύει μέχρι σήμερα! Καθορίζει την έννοια του «αληθινού» και του «ψεύτικου»!…
Σ’ αυτό το ένστικτο των θεολόγων κηρύσσω πόλεμο: Βρήκα τα ίχνη του παντού. Όποιος έχει αίμα θεολόγου στις φλέβες του κοιτά τα πράγματα από μια εσφαλμένη και ανέντιμη προοπτική. Το πάθος που ξεπηδά από δω μέσα ονομάζεται «πίστη»: Να κλείσουμε μια για πάντα τα μάτια μας μπροστά στον εαυτό μας, για να μη υποφέρουμε από τη θέα της αθεράπευτης ψευτιάς. Αυτή η σφαλερή θέαση των πραγμάτων έχει μετατραπεί σε ηθική, σε αρετή, σε αγιότητα• η καλή συνείδηση ενώνεται με την εσφαλμένη οπτική και σε καμμιά άλλη οπτική δεν παραχωρείται κάποια αξία, από τη στιγμή που η πρώτη έχει γίνει ιερή και απαραβίαστη με τα ονόματα «Θεός», «λύτρωση», «αιωνιότητα». Ανακάλυψα το ένστικτο των θεολόγων παντού: είναι η πιο διαδεδομένη, πραγματικά υποχθόνια, μορφή ψευτιάς που υπάρχει στη γη. Ο,τιδήποτε θεωρεί αληθινό ένας θεολόγος είναι αναγκαστικά ψεύτικο• αυτό είναι σχεδόν ένα κριτήριο της αλήθειας. Το πιο θεμελιώδες ένστικτο του, το ένστικτο της διαφύλαξης του εαυτού του, του απαγορεύει να τιμήσει κάποτε την πραγματικότητα ή να της δώσει το λόγο. Παντού όπου φτάνει η επίδραση του θεολόγου, οι αξιολογικές κρίσεις στηρίζονται στα κεφάλια τους, και οι έννοιες του «αληθινού» και του «ψεύτικου» αλλάζουν αναγκαστικά ρόλους: Ό,τι είναι επιζήμιο για τη ζωή ονομάζεται «αληθινό»• ό,τι την ανεβάζει, την εξυψώνει, την επιβεβαιώνει, τη δικαιολογεί και την κάνει να θριαμβεύει, ονομάζεται «ψεύτικο»… Όταν οι θεολόγοι απλώνουν τα χέρια προς τη δύναμη μέσω της «συνείδησης» των ηγεμόνων (ή των λαών), δεν πρέπει ποτέ να αμφιβάλλουμε γι’ αυτό που συμβαίνει πραγματικά κατά βάθος: Η θέληση του τέλους, η μηδενιστική θέληση θέλει δύναμη…
Μια αρετή πρέπει να είναι δική μας επινόηση, πρωταρχική μας άμυνα και ανάγκη• με οποιαδήποτε άλλη έννοια, δεν είναι παρά ένας κίνδυνος. Ό,τι δεν είναι απαραίτητος όρος για τη ζωή μας, τη βλάπτει• μια αρετή που εμπνέεται αποκλειστικά από ένα αίσθημα σεβασμού για την έννοια της «αρετής», είναι επιβλαβής…
Στον Χριστιανισμό ούτε η ηθική ούτε η θρησκεία έχουν κάποια σημεία επαφής με την πραγματικότητα. Τίποτε άλλο εκτός από φανταστικά αίτια («Θεός», «ψυχή», «εγώ», «πνεύμα», «ελεύθερη βούληση» -ή και «ανελεύθερη βούληση»), τίποτε άλλο εκτός από φανταστικά αποτελέσματα («αμαρτία», «λύτρωση», «χάρη», «τιμωρία», «άφεση των αμαρτιών»). Σχέσεις μεταξύ φανταστικών όντων («Θεός», «πνεύματα», «ψυχές»)• μια φανταστική φυσική επιστήμη (ανθρωποκεντρική• απόλυτη έλλειψη της έννοιας των φυσικών αιτίων)• μια φανταστική ψυχολογία (τίποτε άλλο εκτός από αυτο-παρεξηγήσεις, ερμηνείες ευχάριστων ή δυσάρεστων γενικών αισθημάτων, με τη βοήθεια της συνθηματικής γλώσσας της θρησκευτικό-ηθικής ιδιοσυγκρασίας: «Μεταμέλεια», «τύψεις συνειδήσεως», «πειρασμός από τον Διάβολο», «παρουσία του Θεού»)• μια φανταστική τελεολογία («βασιλεία του Θεού», «έσχατη κρίση», «αιώνια ζωή»). Τούτος ο καθαρά φανταστικός κόσμος είναι πολύ κατώτερος από τον κόσμο των ονείρων στο μέτρο που ο τελευταίος αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, ενώ ο πρώτος την παραποιεί, την υποτιμά και την αρνείται. Από τη στιγμή που επινοήθηκε η έννοια «φύση» ως αντίθετο του «Θεού», το «φυσικό» έγινε συνώνυμο του «αξιοκατάκριτου» -ολόκληρος ο φανταστικός αυτός κόσμος ριζώνει στο μίσος για το φυσικό (για την πραγματικότητα!)• είναι η έκφραση της βαθιάς δυσαρέσκειας που προκαλείται από την πραγματικότητα…. Αλλά αυτό εξηγεί τα πάντα. Ποιος έχει λόγους να ξεφύγει από την πραγματικότητα μ’ ένα ψέμα; Εκείνος που υποφέρει απ’ αυτήν. Αλλά το να υποφέρεις από την πραγματικότητα σημαίνει ότι είσαι μια αποτυχημένη πραγματικότητα… Η υπεροχή των αισθημάτων δυσαρέσκειας έναντι των αισθημάτων ευχαρίστησης είναι η αιτία αυτής της πλασματικής ηθικής και θρησκείας. Αλλά τούτη η υπεροχή δίνει τη συνταγή της παρακμής…
Ο καλός Θεός και ο Διάβολος: Δύο εξαμβλώματα της παρακμής. Πώς είναι δυνατόν να ενδίδει κανείς σήμερα στην απλοϊκότητα των χριστιανών θεολόγων μέχρι σημείου να επιμένει μαζί τους ότι η εξέλιξη της έννοιας του Θεού από τον «Θεό του Ισραήλ», τον Θεό ενός λαού, στον χριστιανικό Θεό, την πεμπτουσία όλων των καλών, αντιπροσωπεύει πρόοδο;… Κι αυτός ο ίδιος τόσο αναιμικός, τόσο αδύναμος, τόσο παρακμιακός…. Ακόμη και οι αναιμικότεροι των αναιμικών έγιναν αφέντες του: Οι κύριοι μεταφυσικοί μας… Άπλωσαν τα δίχτυα τους γύρω του, κι αυτός, υπνωτισμένος απ’ τις κινήσεις τους, κατάντησε αράχνη… Η χριστιανική αντίληψη του Θεού -ο Θεός ως Θεός των αρρώστων, ο Θεός ως αράχνη, ο Θεός ως πνεύμα- είναι μια από τις πιο διεφθαρμένες αντιλήψεις του Θεού που εμφανίστηκαν ποτέ στη γη. Ίσως να αντιπροσωπεύει το χαμηλότερο δείκτη της καθοδικής εξέλιξης των θεϊκών τύπων. Ο Θεός εκφυλίστηκε σε αντίθεση της ζωής, αντί να είναι η εξύμνηση της και το αιώνιο ΝΑΙ της! Ο Θεός ως κήρυξη πολέμου εναντίον της ζωής, εναντίον της φύσης, εναντίον της θέλησης για ζωή! Ο Θεός• η συνταγή για κάθε συκοφαντία «αυτού του κόσμου»… Ο Θεός• η θεοποίηση του μηδενός, η θέληση του μηδενός που εκφράζεται με άγια λόγια!…
Όταν ο Χριστιανισμός εγκατέλειψε το πρώτο του έδαφος, τα κατώτερα στρώματα, τον υπόκοσμο του αρχαίου κόσμου, όταν άρχισε να αναζητά τη δύναμη ανάμεσα σε βαρβαρικούς λαούς, δεν αντιμετώπιζε πια βαριεστημένους ανθρώπους, αλλά αποκτηνωμένους ανθρώπους, ανθρώπους ωμούς -δυνατούς αλλά χοντροκομμένους ανθρώπους… Ο Χριστιανισμός χρειαζόταν βαρβαρικές έννοιες και αξίες, για να γίνει κύριος των βαρβάρων• τέτοιες είναι η θυσία του πρωτότοκου, η πόση αίματος στη «Θεία Ευχαριστία», η περιφρόνηση προς το πνεύμα και τον πολιτισμό, το μαρτύριο σ’ όλες τις μορφές του, σωματικό και πνευματικό και η μεγαλοπρέπεια της λατρείας…
Οι Εβραίοι είναι ο πιο περίεργος λαός της παγκόσμιας ιστορίας, γιατί στο ερώτημα «να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν», διάλεξαν, μετά από μια ανησυχαστική προμελέτη, να υπάρχουν με οποιοδήποτε τίμημα. Τούτο το τίμημα ήταν η ριζική παραποίηση όλης της φύσης, όλης της φυσικότητας, όλης της πραγματικότητας, ολόκληρου του εσωτερικού και του εξωτερικού κόσμου. Οχυρώθηκαν εναντίον όλων των συνθηκών που επέτρεπαν ως τότε σ’ έναν λαό να ζει• από τον εαυτό τους δημιούργησαν μια έννοια αντίθετη προς τις φυσικές συνθήκες• μετέτρεψαν τη θρησκεία, τη λατρεία, την ηθική, την ιστορία, την ψυχολογία, τη μια μετά την άλλη, σε ανεπανόρθωτες αντιθέσεις προς τις φυσικές τους αξίες. Συναντάμε το ίδιο φαινόμενο για μια ακόμη φορά και σε πολύ μεγαλύτερες αναλογίες. Μολαταύτα δεν είναι παρά ένα αντίγραφο: Η χριστιανική εκκλησία δεν μπορεί να εγείρει την παραμικρή αξίωση πρωτοτυπίας όταν συγκριθεί με τον «ιερό λαό». Γι’ αυτόν τον λόγο οι Εβραίοι είναι ο πιο καταστροφικός λαός της παγκόσμιας ιστορίας: Με τη μετεπίδρασή τους έκαναν τόσο κίβδηλη την ανθρωπότητα, που ακόμη και σήμερα ο χριστιανός μπορεί να νιώθει αντιεβραίος χωρίς να συνειδητοποιεί ότι αυτός ο ίδιος είναι η έσχατη εβραϊκή συνέπεια… Από ψυχολογική άποψη ο ιουδαϊκός λαός είναι προικισμένος με την πιο σφριγηλή ζωτική ενέργεια. Όταν βρεθεί σε δυσκολότατες περιστάσεις παίρνει πρόθυμα το μέρος όλων των ενστίκτων της παρακμής, δείχνοντας μια εκπληκτική τάση για αυτοσυντήρηση. Κι αυτό δεν το κάνει επειδή κυριαρχείται απ’ αυτά τα ένστικτα, αλλά επειδή μαντεύει την ύπαρξη μιας δύναμης εκεί, με την οποία θα μπορούσε κανείς να κυριαρχήσει στον κόσμο. Οι Εβραίοι είναι η αντίθεση όλων των παρακμιακών: Μπόρεσαν να παραστήσουν τους παρακμιακούς μέχρι σημείου αυταπάτης• μπόρεσαν, μ’ ένα «non plus ultra» θεατρινίστικου ταλέντου, να μπουν στην κορυφή όλων των κινημάτων παρακμής (όπως ο Χριστιανισμός του Παύλου), ώστε να δημιουργήσουν κάτι ισχυρότερο από οποιοδήποτε καταφατικό μέρος της ζωής. Η παρακμή είναι μόνο μέσο για τον τύπο ανθρώπου του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού που θέλει να αποκτήσει δύναμη, τον ιερατικό τύπο. Τούτος ο τύπος ανθρώπου έχει ζωτικό ενδιαφέρον να κάνει άρρωστη την πραγματικότητα και να αναποδογυρίσει τις έννοιες του καλού και του κακού, του αληθινού και του ψεύτικου, έτσι ώστε να εκθέσει σε κίνδυνο τη ζωή και να συκοφαντήσει τον κόσμο… Η έννοια του Θεού γίνεται εργαλείο στα χέρια ιερέων ταραχοποιών, που ερμηνεύουν κάθε μορφή ευτυχίας ως ανταμοιβή, κάθε μορφή δυστυχίας ως τιμωρία για ανυπακοή στο Θεό, ως «αμαρτία». Επινοούν τον πιο ψευδολόγο τρόπο ερμηνείας, την υποτιθέμενη «ηθική τάξη», με την οποία αντιστρέφονται μια για πάντα οι φυσικές έννοιες του αίτιου και του αποτελέσματος…
Τί σημαίνει «ηθική τάξη»; Ό,τι υπάρχει, μια για πάντα• μια θέληση του Θεού που αποφασίζει τί πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει ο άνθρωπος• ότι η αξία ενός λαού, ενός ατόμου μετριέται ανάλογα με τον βαθμό με τον οποίο υπακούει στη θέληση του Θεού• ότι η θέληση του Θεού αποδεικνύεται κυρίαρχη στο πεπρωμένο ενός λαού ή ενός ατόμου, δηλαδή, τιμωρεί και ανταμείβει ανάλογα με το βαθμό υπακοής. Στη θέση του θλιβερού αυτού ψεύδους, η πραγματικότητα λέει: Ένα παρασιτικό είδος ανθρώπου, που ευδοκιμεί μόνο σε βάρος όλων των υγιεινών μορφών ζωής, ο ιερέας, κάνει κατάχρηση του ονόματος του Θεού: Ονομάζει «βασιλεία του Θεού» μια κατάσταση πραγμάτων όπου ο ιερέας είναι εκείνος που καθορίζει τις αξίες• ονομάζει «θέληση του Θεού» τα μέσα με τα οποία μπορεί να επιτευχθεί ή να διατηρηθεί μια τέτοια κατάσταση• με ψυχρό κυνισμό μετράει τους λαούς, τις εποχές, τα άτομα ανάλογα με το αν ευνόησαν ή αντιστάθηκαν στην επικυριαρχία των ιερέων. Πρέπει να τους δει κανείς επί το έργον: Στα χέρια των Εβραίων ιερέων, η μεγάλη εποχή στην ιστορία του Ισραήλ έγινε μια εποχή κατάπτωσης• η «Έξοδος», η μακρόχρονη δυστυχία, μετατράπηκε σε μια αιώνια τιμωρία για τη μεγάλη εποχή -μια εποχή, στην οποία ο ιερέας δεν ήταν ακόμη τίποτα. Ανάλογα με τις ανάγκες τους, οι ιερείς μετάτρεψαν τις ισχυρές, τις πολύ ελεύθερες μορφές της ιστορίας του Ισραήλ σε άθλια ανθρωπάκια και υποκριτές ή σε «άθεους»• απλούστευσαν την ψυχολογία κάθε μεγάλου γεγονότος ανάγοντας το στην ηλίθια φόρμουλα «υπακοή ή ανυπακοή στον Θεό»… Η «θέληση του Θεού» είχε ήδη αποκαλυφθεί στον Μωυσή…. Τί συνέβη; Με σοβαρότητα και σχολαστικότητα, ο ιερέας καθόρισε, μια για πάντα, τους μεγάλους και τους μικρούς φόρους που έπρεπε να εισπράττει (ας μη ξεχνάμε τα νοστιμότερα κομμάτια κρέατος, γιατί ο ιερέας είναι κρεοφάγος), καθόρισε τί θέλει να έχει, «ποιά είναι η θέληση του Θεού»… Απ’ αυτή τη στιγμή, όλα τα πράγματα στη ζωή κανονίζονται με τέτοιο τρόπο, ώστε ο ιερέας γίνεται απαραίτητος παντού• σ’ όλα τα φυσικά περιστατικά της ζωής, στη γέννηση, στον γάμο, στην αρρώστια, στον θάνατο, για να μη μιλήσουμε για τις «θυσίες» (το φαγητό)• εμφανίζεται το άγιο παράσιτο για να τα αλλοιώσει -στη γλώσσα του: Για να τα «ευλογήσει»…
Πρέπει να καταλάβουμε το εξής: Κάθε φυσική συνήθεια, κάθε φυσικός θεσμός (κράτος, δικονομία, γάμος, μέριμνα για τους άρρωστους και τους φτωχούς), κάθε αίτημα εμπνευσμένο από το ένστικτο της ζωής -κοντολογίς, καθετί που φέρει μέσα του την αξία του, χάνει την αξία του, γίνεται αντίθετο προς την αξία του από τον παρασιτισμό του ιερέα (ή της «ηθικής τάξης»). Τώρα αυτό απαιτεί μια επικύρωση εκ των υστέρων• είναι αναγκαία μια δύναμη που να μπορεί να προσκομίσει μια αξία• η δύναμη αυτή αρνείται ό,τι είναι φυσικό σ’ αυτό δημιουργώντας ταυτόχρονα μια αξία…. Ο ιερέας υποτιμά, βεβηλώνει τη φύση• αυτό είναι το τίμημα της ύπαρξης του. Η ανυπακοή στο Θεό, δηλαδή στον ιερέα, στον «Νόμο», ονομάζεται τώρα «αμαρτία»• τα μέσα για «συμφιλίωση με τον Θεό» είναι μέσα που εγγυώνται ακόμη περισσότερο την πλήρη υποταγή στον ιερέα. Μόνο ο ιερέας «λυτρώνει»… Αν εξεταστούν από ψυχολογική άποψη, οι «αμαρτίες» γίνονται απαραίτητες σε κάθε κοινωνία οργανωμένη από ιερείς• αυτές είναι οι πραγματικές χειρολαβές της δύναμης• ο ιερέας ζει από τις αμαρτίες, του είναι απαραίτητο να «αμαρτάνει» ο κόσμος… Ύψιστη αρχή: «Ο Θεός συγχωρεί όσους μετανοούν» -μ’ άλλα λόγια: Όσους υποτάσσονται στον ιερέα. Πάνω σε μια τέτοια κυριολεκτικά κίβδηλη βάση, όπου καθετί φυσικό, κάθε φυσική αξία, κάθε πραγματικότητα είχε εναντίον της τα βαθύτερα ένστικτα των κυρίαρχων τάξεων, αναπτύχθηκε ο Χριστιανισμός, μια μορφή θανάσιμης έχθρας εναντίον της πραγματικότητας που δεν έχει ξεπεραστεί ακόμη…
Η εποχή μας είναι περήφανη για την ιστορική της σημασία: Πώς μπόρεσε όμως να πιστέψει την ανοησία, ότι στο κατώφλι, στην αρχή του Χριστιανισμού βρίσκεται ο χοντροκομμένος μύθος του θαυματοποιού και του λυτρωτή -και ότι, καθετί πνευματικό και συμβολικό αντιπροσωπεύει μόνο μια μεταγενέστερη εξέλιξη; Αντίθετα, η ιστορία του Χριστιανισμού, αρχίζοντας από τον θάνατο πάνω στον σταυρό, είναι η ιστορία της παρανόησης ενός αρχέγονου συμβολισμού (η παρανόηση αυτή γινόταν, βαθμιαία, όλο και πιο χονδροειδής). Με κάθε διάδοση του Χριστιανισμού σ’ όλο και πιο πλατειές, σ’ όλο και πιο ακατέργαστες μάζες λαού, που όλο και λιγότερο καταλάβαιναν τις προϋποθέσεις στις οποίες χρωστούσε τη γέννησή του, έγινε αναγκαίος ο εκχυδαϊσμός, ο εκβαρβαρισμός του Χριστιανισμού. Ο Χριστιανισμός απορρόφησε δόγματα και ιεροτελεστίες όλων των υποχθόνιων λατρειών της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπως και τον παραλογισμό κάθε είδους άρρωστης λογικής. Η μοίρα του Χριστιανισμού έχει σχέση με την ακόλουθη αναγκαιότητα: Η πίστη έπρεπε να γίνει αρρωστημένη, παρακατιανή και χυδαία, επειδή οι ανάγκες τις οποίες όφειλε να ικανοποιήσει ήταν αρρωστημένες, παρακατιανές και χυδαίες. Τέλος, η αρρωστημένη βαρβαρότητα αποκτά δύναμη μέσα στην Εκκλησία• στην Εκκλησία, αυτήν την μορφή θανάσιμης έχθρας προς κάθε ακεραιότητα, προς κάθε ανύψωση της ψυχής, προς κάθε πειθαρχία του πνεύματος, προς κάθε ειλικρινή και καταδεκτική ανθρωπιά…
Σ’ αυτό το σημείο δεν μπορώ να πνίξω έναν αναστεναγμό. Υπάρχουν μέρες που με πιάνει ένα αίσθημα πιο μαύρο κι από την πιο μαύρη μελαγχολία -η περιφρόνηση των ανθρώπων… Κι εδώ αρχίζει η αηδία μου. Κοιτώ γύρω μου… Ούτε μια λέξη δεν απόμεινε απ’ αυτό που άλλοτε λεγόταν «αλήθεια»• δεν μπορούμε πια να ανεχτούμε τον ιερέα που λέει, έστω και ψιθυριστά, τη λέξη «αλήθεια». Αν έχουμε ακόμη την ελάχιστη αξίωση για ακεραιότητα, πρέπει να ξέρουμε σήμερα ότι ένας θεολόγος, ένας ιερέας, ένας πάπας, όχι απλώς σφάλλει σε κάθε φράση που λέει, αλλά και ψεύδεται• ότι δεν είναι πια σε θέση να ψεύδεται από «αθωότητα» ή «άγνοια». Ο ιερέας ξέρει εξίσου καλά με οποιονδήποτε άλλον ότι δεν υπάρχει κανένας «Θεός», καμμιά «αμαρτία», κανένας «Λυτρωτής»• ξέρει ότι η «ελεύθερη βούληση», η «ηθική τάξη» είναι ψέματα. Η σοβαρότητα, η βαθιά πνευματική υπερνίκηση του εαυτού, δεν επιτρέπει πια σε κανέναν να μην το ξέρει αυτό…. Όλες οι έννοιες της Εκκλησίας έχουν αναγνωριστεί τί είναι: Είναι η πιο κακοήθης πλαστογραφία, που έχει ως σκοπό την υποτίμηση της φύσης και των φυσικών αξιών. Ο ίδιος ο ιερέας έχει αναγνωριστεί τί είναι: To πιο επικίνδυνο είδος παρασίτου, η αληθινή δηλητηριώδης αράχνη της ζωής…
Ο Χριστιανισμός οφείλει τους θριάμβους του στο άθλιο λιβάνισμα της προσωπικής κενοδοξίας. Μ’ αυτό προσέλκυσε όλους τους αποτυχημένους, όλους τους πρόθυμους για εξέγερση, όλους τους απόκληρους, τα αποβράσματα και τα σκουπίδια της ανθρωπότητας. Η «σωτηρία της ψυχής» -ή μ’ άλλα λόγια: «Ο κόσμος στρέφεται γύρω μου». Το δηλητήριο του δόγματος των «ίσων δικαιωμάτων για όλους» διασκορπίστηκε κυρίως από τον Χριστιανισμό. 0 Χριστιανισμός κήρυξε πόλεμο μέχρι θανάτου εναντίον κάθε έννοιας σεβασμού και αίσθησης της απόστασης μεταξύ ανθρώπου και ανθρώπου, δηλαδή, εναντίον της προϋπόθεσης για κάθε ανύψωση, για κάθε ανάπτυξη του πολιτισμού, κινούμενος από τα χειρότερα ένστικτα• από το μίσος των μαζών έφτιαξε το κύριο όπλο του εναντίον μας, εναντίον καθετί ευγενικού, χαρούμενου, υψηλόφρονος που υπάρχει πάνω στη γη, εναντίον της ευτυχίας μας στη γη…. Η «αθανασία» που παραχωρήθηκε σε κάθε Πέτρο και Παύλο ήταν μέχρι τώρα η πιο μεγάλη, η πιο μοχθηρή απόπειρα δολοφονίας της ευγενούς ανθρωπότητας…
Πρέπει κανείς να διαβάσει τα ευαγγέλια σαν βιβλία εκμαύλισης μέσω της ηθικής. Αυτοί οι τιποτένιοι άνθρωποι κρατούν την ηθική για τον εαυτό τους —ξέρουν τα πάντα για την Ηθική! Με την ηθική είναι ευκολότερο να σέρνεις απ’ τη μύτη την ανθρωπότητα! Στην πραγματικότητα, η πιο συνειδητή έπαρση, που οφείλεται στο ότι νιώθεις εκλεκτός, παίζει εδώ τον ρόλο της μετριοφροσύνης: Έχεις τοποθετήσει μια για πάντα τον εαυτό σου, την «κοινότητα», το «καλό και το δίκιο», από τη μια μεριά, από τη μεριά της «αλήθειας» -και τα υπόλοιπα, τον «κόσμο», από την άλλη… Αυτό ήταν το πιο ολέθριο είδος μεγαλομανίας που υπήρξε ποτέ στη γη: Μικρά εξαμβλώματα υποκριτών και ψευτών άρχισαν να προβάλουν δικαιώματα ιδιοκτησίας των εννοιών του Θεού, της αλήθειας, του φωτός, του πνεύματος, της αγάπης, της σοφίας, της ζωής -λες κι αυτές οι ιδέες ήταν συνώνυμες μ’ αυτούς, λες και προοριζόταν να δηλώσουν την απόσταση τους από τον «κόσμο». Μικροί εξαίσιοι Εβραίοι, ώριμοι για εισαγωγή σε κάθε λογής τρελάδικο, μεταμόρφωσαν τις αξίες όπως αυτοί ήθελαν, λες και ο χριστιανός ήταν το νόημα, το αλάτι, το μέτρο και η έσχατη κρίση για όλα τα πράγματα… Η καταστροφή μπόρεσε να γίνει επειδή υπήρχε ήδη σ’ αυτόν τον κόσμο ένα συναφές, φυλετικά συναφές, είδος μεγαλομανίας: Το ιουδαϊκό. Μόλις άνοιξε το χάσμα ανάμεσα στους Εβραίους και τους εβραϊκής καταγωγής χριστιανούς, δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα στους τελευταίους παρά να χρησιμοποιήσουν, εναντίον των ίδιων των Εβραίων, τις ίδιες μεθόδους αυτοσυντήρησης που τους συνιστούσε το ιουδαϊκό ένστικτο, ενώ οι Εβραίοι τις είχαν χρησιμοποιήσει μέχρι τότε μόνο εναντίον καθετί μη ιουδαϊκού. Ο χριστιανός είναι απλώς ένας Εβραίος με πιο «φιλελεύθερες» πεποιθήσεις…
Πρέπει κανείς να φοράει γάντια όταν διαβάζει την Καινή Διαθήκη. Η γειτνίαση με τόση ακαθαρσία σχεδόν μας υποχρεώνει να το κάνουμε αυτό… Μάταια έψαξα σ’ όλη την Καινή Διαθήκη να διακρίνω ένα μονάχα συμπαθητικό χαρακτηριστικό. Σ’ αυτήν δεν υπάρχει τίποτε ελεύθερο, καλό, ντόμπρο, έντιμο. Η ανθρωπιά δεν είχε κάνει εδώ την πρώτη της αρχή• τα ένστικτα της καθαρότητας λείπουν. Υπάρχουν μόνο κακά ένστικτα στην Καινή Διαθήκη, αλλά δεν υπάρχει το θάρρος παραδοχής της ύπαρξης των κακών αυτών ενστίκτων. Όλα μέσα της είναι δειλία, κλείσιμο των ματιών και αυταπάτη. Κάθε βιβλίο γίνεται καθαρό από τη στιγμή που θα διαβάσει κανείς την Καινή Διαθήκη… Κάθε λέξη στο στόμα ενός «πρώτου χριστιανού» είναι ψέμα• κάθε πράξη που κάνει είναι δολιότητα του ενστίκτου• όλες οι αξίες του, όλοι οι σκοποί του είναι επιβλαβείς… Αλλά όποιον μισεί, ό,τι μισεί, αυτό έχει αξία… Ο χριστιανός, ο ιερέας-χριστιανός ιδιαίτερα, είναι ένα κριτήριο αξιών. Είναι ανάγκη να προσθέσω ότι σ’ ολόκληρη την Καινή Διαθήκη υπάρχει μία μόνο μορφή που απαιτεί σεβασμό; Ο Πιλάτος, ο Ρωμαίος κυβερνήτης. Δεν μπορούσε να πείσει τον εαυτό του να πάρει στα σοβαρά μια φιλονικία μεταξύ Εβραίων. Ένας Εβραίος περισσότερο ή λιγότερο τί σημασία έχει;… Η ευγενής περιφρόνηση ενός Ρωμαίου, που αντιμετώπισε μια αδιάντροπη κατάχρηση της λέξης «αλήθεια», και πλούτισε την Καινή Διαθήκη με τη μόνο λέξη που έχει αξία• μια λέξη που αποτελεί κριτική, και μάλιστα εκμηδένιση της Καινής Διαθήκης: «Τί είναι αλήθεια;».
Το ότι δεν βρίσκουμε Θεό -ούτε στην ιστορία, ούτε στην φύση, ούτε πίσω απ’ τη φύση- δεν είναι αυτό που μας διαφοροποιεί. Αυτό που μας διαφοροποιεί είναι το ότι αντιλαμβανόμαστε αυτό που τιμήθηκε ως Θεός όχι ως θεϊκό, αλλά ως άθλιο, παράλογο, βλαβερό• όχι ως απλό λάθος αλλά ως έγκλημα εναντίον της ζωής… Αρνούμαστε τον Θεό ως Θεό… Αν κανείς μας αποδείκνυε την ύπαρξη αυτού του Θεού των χριστιανών, θα είμασταν ακόμη λιγότερο ικανοί να πιστέψουμε σ’ αυτόν… Μια θρησκεία όπως ο Χριστιανισμός, που δεν εφάπτεται με την πραγματικότητα σε κανένα σημείο, που καταρρέει όταν η πραγματικότητα αποκτήσει τα δικαιώματα της σ’ ένα μόνο σημείο, είναι υποχρεωμένη να είναι θανάσιμη εχθρός της «σοφίας αυτού του κόσμου», δηλαδή της επιστήμης. Ο Χριστιανισμός εγκρίνει όλα τα μέσα με τα οποία η πειθαρχία του πνεύματος, η καθαρότητα και η αυστηρότητα στα συνειδησιακά ζητήματα του πνεύματος, η ευγενής αταραξία και ελευθερία του πνεύματος μπορούν να δηλητηριαστούν, να συκοφαντηθούν, να αποκτήσουν κακή φήμη. Η «πίστη» ως προσταγή είναι η αρνησηκυρία εναντίον της επιστήμης -στην πρακτική, το ψέμα με οποιοδήποτε τίμημα. Ο Παύλος κατάλαβε ότι το ψέμα —η «πίστη»- ήταν απαραίτητο• αργότερα, η Εκκλησία κατάλαβε με την σειρά της τον Παύλο. Ο «Θεός» τον οποίο επινόησε ο Παύλος, ένας Θεός που καταστρέφει τη σοφία του κόσμου (ειδικά, τη φιλολογία και την ιατρική, τις δύο μεγάλες αντιπάλους κάθε δεισιδαιμονίας), είναι, στην πραγματικότητα, η ανυποχώρητη απόφαση του Παύλου να κάνει το εξής: Να δώσει το όνομα του Θεού στη δική του θέληση: «Thora», που είναι κάτι απόλυτα ιουδαϊκό. Ο Παύλος θέλει να συντρίψει τη σοφία του κόσμου. Εχθροί του είναι οι καλοί Αλεξανδρινοί φιλόλογοι και γιατροί -αυτούς πολεμά. Πράγματι, δεν μπορεί κανείς να είναι φιλόλογος ή γιατρός χωρίς να είναι την ίδια στιγμή αντιχριστιανός. Διότι ένας φιλόλογος βλέπει πίσω από τα «ιερά βιβλία»• ένας γιατρός, πίσω από τη φυσιολογική αχρειότητα του τυπικού χριστιανού. Ο γιατρός λέει «ανίατη περίπτωση»• ο φιλόλογος, «απατεωνιά».
Έχει κατανοηθεί πραγματικά η περίφημη ιστορία που βρίσκεται στην αρχή της Βίβλου -η ιστορία του διαβολεμένου φόβου του Θεού για την επιστήμη δεν κατανοήθηκε… Ο άνθρωπος είχε γίνει το μεγαλύτερο λάθος του• ο Θεός είχε δημιουργήσει έναν ανταγωνιστή• η επιστήμη σε κάνει ίσον με τον Θεό• όταν την αγκαλιάσει ο άνθρωπος παίρνουν τέλος οι ιερείς και οι Θεοί. Ηθικό δίδαγμα: Η επιστήμη είναι το απαγορευμένο καθ’ εαυτό• μόνο αυτή είναι απαγορευμένη. Η επιστήμη είναι το πρώτο αμάρτημα, το σπέρμα κάθε αμαρτίας, το προπατορικό αμάρτημα. Αυτά τα λόγια αποτελούν την ηθική. «Οφείλεις να μη γνωρίζεις» -τα υπόλοιπα έπονται… Ο άνθρωπος δεν πρέπει να σκέφτεται. Κι έτσι ο «κατ’ εξοχήν ιερέας» επινοεί την ένδεια, τον θάνατο, τον θανάσιμο κίνδυνο της εγκυμοσύνης, κάθε είδος αθλιότητας, τα γηρατειά, τους μπελάδες, και, κυρίως, την αρρώστια• όλα τα μέσα για τον πόλεμο κατά της επιστήμης. Η ένδεια δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να σκέφτεται… Και όμως -τί τρομερό!- το έργο της γνώσης υψώνεται τεράστιο, ταράζει τον ουρανό, σκορπάει σκοτάδι πάνω στους θεούς. Τί πρέπει να γίνει τώρα;…
Ονομάζω τον Χριστιανισμό μοναδική μεγάλη μάστιγα, μοναδική μεγάλη εσωτερική διαφθορά, μοναδικό μεγάλο ένστικτο εκδίκησης, που δεν βρίσκει μέσο αρκετό δηλητηριώδες, αρκετά ύπουλο, αρκετά υποχθόνιο, αρκετά ποταπό. Τον ονομάζω μοναδικό και αθάνατο στίγμα της ανθρωπότητας… Και ο χρόνος μετριέται από την καταραμένη μέρα από την οποία άρχισε τούτη η συμφορά -από την πρώτη μέρα του Χριστιανισμού! Γιατί να μη τον μετρούμε από την τελευταία μέρα του Χριστιανισμού; Γιατί όχι από σήμερα; Επαναξιολόγηση όλων των αξιών!
Παρασκευή 29 Απριλίου 2011
Βίντεο. Wagner – RIDE OF THE VALKYRIES
Την υπόθεση του μουσικού δράματος μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1#.CE.A0.CE.BB.CE.BF.CE.BA.CE.AE
Πέμπτη 28 Απριλίου 2011
"Rehobother Bastards και το πρόβλημα της μπασταρδοποίησης των ανθρώπων"
Δείτε μερικές φωτογραφίες από το άλμπουμ του βιβλίου του πατέρα της επιστημονικής Ανθρωπολογίας Eugen Fischer «Οι μπάσταρδοι του Ρεχομπότ και το πρόβλημα της μπασταρδοποίησης των ανθρώπων».
Η μελέτη αυτή δημοσιεύθηκε το 1913 και δίκαια θεωρείτε σαν το θεμέλιο της σύγχρονης ανθρωπολογικής επιστήμης. Στο έργο αυτό ο επιστήμονας μελέτησε τα προβλήματα από τους γάμους, αλλά και από τις απλές σχέσεις, μεταξύ λευκών ευρωπαίων και μαύρων γυναικών στην Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική (σημερινή Ναμίμπια).
Ο E.Fisher στο έργο αυτό απέδειξε ότι όλοι οι νόμοι της γενετικής ισχύουν και στους ανθρώπους. Το κυριότερο συμπέρασμα της μελέτης είναι η κληρονομικότητα των φυλετικών χαρακτηριστικών των ανθρώπων σύμφωνα με όλους τους νόμους της γενετικής.
Σημ: Θα ήταν ευχής έργου να μεταφραστεί το έργο του μεγάλου φυλετιστή Ανθρωπολόγου και στα Ελληνικά. Επιτέλους, εκτός από τις ανούσιες για τον αγόνα μας βρισιές στους πουλημένους «πολιτικούς», ας ασχοληθούν οι εθνικιστές και με κάτι χρήσιμο.
Όσοι γνωρίζουν την γερμανική γλώσσα, μπορούν να διαβάσουν εδώ: http://www.velesova-sloboda.org/antrop/fischer-die-rehobother-bastards.html
Όλο το άλμπουμ μπορείτε να δείτε εδώ: http://www.velesova-sloboda.org/album/fischer-rehobother-bastards.html
Σπαρτιάτης Ν.Ι.
 |
| Ο πατέρας της Ανθρωπολογίας Eugen Fischer |
Η μελέτη αυτή δημοσιεύθηκε το 1913 και δίκαια θεωρείτε σαν το θεμέλιο της σύγχρονης ανθρωπολογικής επιστήμης. Στο έργο αυτό ο επιστήμονας μελέτησε τα προβλήματα από τους γάμους, αλλά και από τις απλές σχέσεις, μεταξύ λευκών ευρωπαίων και μαύρων γυναικών στην Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική (σημερινή Ναμίμπια).
Ο E.Fisher στο έργο αυτό απέδειξε ότι όλοι οι νόμοι της γενετικής ισχύουν και στους ανθρώπους. Το κυριότερο συμπέρασμα της μελέτης είναι η κληρονομικότητα των φυλετικών χαρακτηριστικών των ανθρώπων σύμφωνα με όλους τους νόμους της γενετικής.
Σημ: Θα ήταν ευχής έργου να μεταφραστεί το έργο του μεγάλου φυλετιστή Ανθρωπολόγου και στα Ελληνικά. Επιτέλους, εκτός από τις ανούσιες για τον αγόνα μας βρισιές στους πουλημένους «πολιτικούς», ας ασχοληθούν οι εθνικιστές και με κάτι χρήσιμο.
Όσοι γνωρίζουν την γερμανική γλώσσα, μπορούν να διαβάσουν εδώ: http://www.velesova-sloboda.org/antrop/fischer-die-rehobother-bastards.html
Όλο το άλμπουμ μπορείτε να δείτε εδώ: http://www.velesova-sloboda.org/album/fischer-rehobother-bastards.html
Σπαρτιάτης Ν.Ι.
Προς αστυνομικούς του Ελλαδικού κρατιδίου.
«Κύριοι».
Ρωτήστε έστω μια φορά των εαυτό σας: ποιον υπηρετείτε και για ποιο λόγο ; Και προσπαθήστε ειλικρινά να απαντήσετε στην ερώτηση. Είναι γνωστό ότι εσείς, όπως και όλοι μας, πρέπει να θρέψετε των εαυτό σας και τις οικογένειές σας.
Αλλά ο κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος μόνο με τα πρόστυχα κίνητρα της ύπαρξής του, αλλά πρέπει να είναι σε θέση να δικαιολογεί ιδεολογικά και τις πράξεις του. Αυτή η δικαιολογία για σας είναι η πεποίθησή σας ότι αν δεν εργαζόσασταν στις τάξεις της Αστυνομίας αυτού του αισχρού κράτους θα είχαμε χαθεί στο χάος της εγκληματικότητας.
Ελάτε να σκεφτούμε τι θα συμβεί αν σε μια νύχτα καταργηθούν η σημερινή Αστυνομία, το ΕΥΠ και τα Δικαστήρια, παρά τις «προσπάθειες» των οποίων η εγκληματικότητα μόνο αυξάνετε;
Αυτή η αυξητική τάση στην χώρα μας, όπως την έχουν διαμορφώσει οι ανθρωπιστές ψευτοδημοκράτες πολιτικοί και οι υπάλληλοι τους τα ΜΜΕ, θα αλλάξει μόνο όταν σύσσωμα ο νομοταγής Ελληνικός λαός αυτοοργανωθεί και βάλει τάξη στην Πατρίδα του, παίρνοντας όχι μόνο την Δικαιοσύνη και την Εισαγγελία στα χέρια του, αλλά εκτελώντας και τις όποιες ποινές που θα προκύψουν.
Είναι προφανές ότι μετά από αυτό η εγκληματικότητα θα παταχθεί μια για πάντα. Αυτό, για το οποίο εσείς προσπαθείτε ανεπιτυχώς όλα αυτά τα χρόνια, ο Ελληνικός λαός θα το κάνει σε μερικούς μόνο μήνες.
Τελικά εσείς ποιον υπηρετείτε; Το Ελληνικό Έθνος; Την Πατρίδα; Ή τους νόμους του όποιου κράτους;
Όχι κύριοι, είστε υποχείριοι αυτών που κρατάνε τον πλούτο (που το απέκτησαν ληστεύοντας το Ελληνικό Έθνος) και την εξουσία (που το κρατούν κοροϊδεύοντας το Ελληνικό Έθνος).
Αυτοί σας πληρώνουν.
Αυτοί είναι οι εκπρόσωποι της παγκόσμιας αυτοκρατορίας των σιωνιστών.
Αυτοί είναι οι υποκινητές της ανομίας έναντι των Νόμων.
Η κατάσταση στην οποία εσείς βρίσκεστε είναι παρόμοια με αυτά στα Αποικιοκρατικά Καθεστώτα. Για παράδειγμα, στην Κύπρο οι Βρετανοί στρατολογούσαν απ’ το ντόπιο πληθυσμό αυτούς, οι οποίοι ήταν έτοιμοι για ένα κομμάτι ψωμί να τους βοηθούν να εξουσιάζουν τους συμπατριώτες τους.
Η εξουσία την οποία υπηρετείτε, «κύριοι», είναι εγκληματική. Γ’ αυτό δεν πρόκειται να εξαλειφθεί το έγκλημα: ο εγκληματίας είναι συνεργός με έναν άλλον εγκληματία και όχι εχθρός του.
Ισχυρίζεστε με κάθε ευκαιρία, ότι «η άγνοια του νόμου δεν απαλλάσσει κανέναν από την ποινική ευθύνη». Θα έρθει καιρός, αν δεν αλλάξετε στάση, όταν θα σας καταλογιστούν τα ίδια: το ότι δεν καταλαβαίνετε την πολιτικοοικονομική κατάσταση της Πατρίδας μας, δεν σας απαλλάσσει από την ευθύνη έναντι στον Θεό και στο Ελληνικό Έθνος.
Τίποτα δεν είναι αιώνιο. Οι «πολιτικοί» έρχονται και παρέρχονται. Η Ελλάς και το Ελληνικός Έθνος πρέπει να διαιωνιστεί.
Οι αποικιοκράτες είχαν έγνοια για τους δούλους τους; Όχι. Έτσι, όταν έρθει η ώρα, κανένα ψευδοδημοκρατικό πολιτικό απόβρασμα δεν θα νοιαστεί για σας. Τα money και τα ελικόπτερά τους είναι πάντα έτοιμα για να τους πάνε στις αμερικές και στις ελβετίες τους.
Θεωρείτε ανδρίκιο να χτυπάτε και να συλλαμβάνετε έναν Έλληνα, που πονά ακόμα την Πατρίδα του, που αντιστέκεται στον εποικισμό της Πατρίδας του από αλλόφυλα κτήνη; Θεωρείτε ανδρίκιο να κάνετε πλάτες στους ψευτοδημοκρατικούς πολιτικούς και στην πλουτοκρατία, οι οποίοι έχουν χρεώσει τον λαό μας με πολλά δισεκατομμύρια; Μην νομίζετε ότι όλοι έχουν αποχαυνωθεί και δεν μπορούν να διακρίνουν το άσπρο από το μαύρο.
Τα αφεντικά σας θα ήθελαν να είναι τα πράγματα ακριβός έτσι, αλλά υπάρχουμε ακόμα εμείς, οι απλοί Έλληνες με νου…..
Μετανοήστε και σώστε τις ζωές σας.
Σπαρτιάτης Ν.Ι.
Τρίτη 26 Απριλίου 2011
Οιωνός των Άριων Θεών στην Νορβηγία (Μέρος 2)
www.ari.ru
ΜΕΡΟΣ Νο2. (10.12.2009)
του MICHAIL SALTAN και του GLEB SHERBATOV
Το φαινόμενο αυτό http://polemosgenel.blogspot.com/2011/04/1.html στην πόλη Troms της Νορβηγίας, έκανε μεγάλο μπάχαλο στα ΜΜΕ. Δεν κατάφεραν να το αποκρύψουν. Συνήθως τέτοιου τύπου υλικό δεν είναι εύκολο να περάσει στο «κουτί». Αλλά υπήρχαν ευτυχώς χιλιάδες άνθρωποι που το είδαν αλλά και ο κλίμακας του γεγονότος ήταν μεγάλος – όχι σαν αυτά που κατά καιρούς μας πασάρουν για UFO κλπ. Το υλικό πέρασε ακόμη και στο «Ευρωνιούς», περιγράφοντας το σαν «ανεπιτυχείς εκτόξευξη ρώσικού πυραύλου». Την περιγραφή αυτή έτρεξαν να «επιβεβαιώσουν» οι «ρώσοι» στρατιωτικοί.
Μπορεί μερικοί να πιστεύουν ότι όταν το Παγκόσμιο Καθεστώς θα μάθει για το Οιωνός, θα τρέξει να πει στους Λαούς την πραγματικότητα. Εμείς όμως πιστεύουμε ότι θα προσπαθήσει να το αποκρύψει με κάθε μέσον.
Να τι γράφει ο Κορνήλιος Αγρίππας για αυτό το θέμα: «Από τα αρχαία χρόνια υπήρχαν πολλοί διαφορετικοί τύποι μαντυών (σ.σ. επικοινωνίας με τους θεούς), οι οποίοι ήταν τόσο δημοφιλείς που ο κάθε πολιτικός και βασιλιάς τις χρησιμοποιούσε πριν από κάθε πολιτικό ή στρατιωτικό γεγονός. Οι Θεοί με την βοήθεια διάφορων οιωνών τους «λέγανε» την θέλησή τους. Οι άνθρωποι έπρεπε να ερμηνέψουν σωστά αυτούς τους οιωνούς. Υπάρχουν πολλοί τρόποι επικοινωνίας: με την βοήθεια των ζώων, με το πέταγμα των πτηνών, με τις βροντές και τους αστραπές, με το πέσιμο ενός αντικειμένου στο Ναό ή αλλού.... Οι Ιερείς καλούνταν να προσέξουν δοσμένα από θεούς σύμβολα και έπρεπε να τα ερμηνεύσουν...»
Ο Αγρίππας ήταν μεγάλος στοχαστής της εποχής της αναγέννησης με τον οποίο θεωρούσαν τιμή να γνωρίζονται οι βασιλείς.
Deviation (εξαιρέσεις από τα συνηθισμένα) – είναι ένα είδους μυστικιστικά σύμβολα που φέρουν πληροφορίες για το παρελθόν, το παρόν και για το μέλλον. Είναι οι γέφυρες που ενώνουν τον κόσμο των ανθρώπων με τους ανώτατους κόσμους, με τους κόσμους των Θεών και τον κόσμο των άλλων άγνωστων για μας διαστάσεων. Αυτές οι γέφυρες μελετούνταν από τους ανθρώπους αιώνες ή και χιλιετίες. Σήμερα για το μεγαλύτερο κομμάτι της ανθρωπότητας αυτές οι γνώσεις δεν είναι γνωστές, κατά πάσα πιθανότητα αποκρύπτονται. Και μπορούμε να μιλάμε γ’ αυτές μόνο σε γενικές γραμμές. Τα deviations είναι τριών τύπων. Ο πιο απλός τύπος είναι τα σημάδια.
- Σημάδια: μικρά περιστατικά που μας προειδοποιούν για την ανάπτυξη των γεγονότων. Χυμένο αλάτι – θα μαλώσεις, ο γερανός φτιάχνει φωλιά – γέννηση παιδιού, ξαφνική βροχή και χιόνι την μέρα του γάμου – ευτυχία των νέων, κλπ.
- Μετά σειρά έχουν τα Σύμβολα: μας προειδοποιούν για γεγονότα με μεγαλύτερη σημασία και κλίμακα
- Τα μεγαλύτερα κι σημαντικότερα από τα deviations είναι οι Οιωνοί: γεγονότα κοσμικής σημασίας, απίστευτα, το πιο πιθανόν στον ουρανό και το οποίο μπορεί να δει μεγάλος αριθμός ανθρώπων.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι στην Νορβηγία είχαμε Οιωνό. Δηλ χιλιάδες άνθρωποι είδαν κάτι το οποίο είναι ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ. Αν ακόμα και ακούσουμε τους «ειδικούς» που μας λένε ότι είναι απλός «καπνός του πυραύλου», δεν μπορούμε να μην δούμε στο «καπνό» το αρχείο σύμβολό μας. Πολλοί παγανιστικοί Άριοι λαοί προσπαθούσαν να μαντέψουν με το καπνό της φωτιάς. Μόνο και μόνο γ’ αυτό τον λόγο ο ισχυρισμός ότι «είναι μόνο ένας καπνός πυραύλου» χάνει την αξία του.
Για αυτούς που πιστεύουν ότι είναι «ο καπνός του ρωσικού πυραύλου Μπουλαβά» της περιοχής της Άσπρης θάλασσας (τα επίσημα ΜΜΕ αυτό ισχυρίστηκαν), παρουσιάζουμε τον χάρτη.
Φαίνεται απ’ αυτόν ότι η πόλη Troms της Νορβηγίας απέχει από το κοντινότερο σημείο των εκτοξεύσεων 500χιλιόμετρα. Επίσης θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι Ρώσικοι πύραυλοι εκτοξεύονται ανατολικά, προς την Καμτσάτκα, και όχι προς την Ευρώπη, την Νορβηγία. Σε αυτό απαντάνε οι «ειδικοί στρατιωτικοί» ότι ο πύραυλος Μπουλαβά στο τρίτο στάδιο πτήσης «έχασε το προσανατολισμό του».
Επειδή ο γράφων είναι συνταγματάρχης και ξέρει λύγα από πυραύλους, αυτές οι μπούρδες δεν στέκουν με τίποτα. Η αρχική ταχύτητα ενός τέτοιου τύπου πυραύλου είναι 18χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα και, αν τα δύο στάδια της πτήσεις ήταν εντάξει όπως λένε, ο πύραυλος ήδη θα ήταν πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα στην Σιβηρία και όχι, με το πρόβλημα στο τρίτο στάδιο, στην Νορβηγία.
Η κυρτότητα της Γης είναι τέτοια που ένα γεγονός μακριά 500χιλιόμετρα δεν φαίνεται ούτε από αεροπλάνο. Ο «καπνός» ατομικής βόμβας της Χιροσίμας για έναν θνητό Ιάπωνα ήταν ορατός μέχρι μόνο 50χιλιόμετρα.
Όταν εκτοξεύουν τους πυραύλους στο διάστημα από το Μπαϊκονούρ, στην Ουλιάνοβσκ (σημ Σπαρτιάτη Ν.Ι.: πόλη 120χιλιόμετρα από το κέντρο εκτόξευξης) ούτε ακούγεται ούτε και φαίνεται ο «καπνός» του πυραύλου.
Επομένως η εκδοχή για «πύραυλο τύπου Μπουλαβά» δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια τροφή για ηλίθιους, που δεν αντέχει σε καμιά σοβαρή κριτική.
P.S. Μετά από την δημοσίευση του πιο πάνω λάβαμε μήνυμα στο φόρουμ μας με ένα post με επικεφαλίδα «Αυτό το φαινόμενο το είδανε όχι μόνο στην Νορβηγία, αλλά και στην Μπασκίρια, στο Περμ (σημ Σπαρτιάτη Ν.Ι.: μεταξύ Μόσχας και Ουράλιων όρων) , στο Τελιάμπινσκ (Σιβηρία), Εκατερινμπούργκ (Νότια Σιβηρία), Τομσκ ....
Να το link από τα Ουράλια 'Οροι: http://www.e1.ru/talk/forum/read.php?f=67&i=5717167&t=5717167
Και από το Τομσκ της Σιβηρίας: http://www.youtube.com/watch?v=bGrRTdolTv4
Μετάφραση Σπαρτιάτης Ν.Ι.
ΜΕΡΟΣ Νο2. (10.12.2009)
του MICHAIL SALTAN και του GLEB SHERBATOV
ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΨΟΥΝ
Το φαινόμενο αυτό http://polemosgenel.blogspot.com/2011/04/1.html στην πόλη Troms της Νορβηγίας, έκανε μεγάλο μπάχαλο στα ΜΜΕ. Δεν κατάφεραν να το αποκρύψουν. Συνήθως τέτοιου τύπου υλικό δεν είναι εύκολο να περάσει στο «κουτί». Αλλά υπήρχαν ευτυχώς χιλιάδες άνθρωποι που το είδαν αλλά και ο κλίμακας του γεγονότος ήταν μεγάλος – όχι σαν αυτά που κατά καιρούς μας πασάρουν για UFO κλπ. Το υλικό πέρασε ακόμη και στο «Ευρωνιούς», περιγράφοντας το σαν «ανεπιτυχείς εκτόξευξη ρώσικού πυραύλου». Την περιγραφή αυτή έτρεξαν να «επιβεβαιώσουν» οι «ρώσοι» στρατιωτικοί.
Μπορεί μερικοί να πιστεύουν ότι όταν το Παγκόσμιο Καθεστώς θα μάθει για το Οιωνός, θα τρέξει να πει στους Λαούς την πραγματικότητα. Εμείς όμως πιστεύουμε ότι θα προσπαθήσει να το αποκρύψει με κάθε μέσον.
Να τι γράφει ο Κορνήλιος Αγρίππας για αυτό το θέμα: «Από τα αρχαία χρόνια υπήρχαν πολλοί διαφορετικοί τύποι μαντυών (σ.σ. επικοινωνίας με τους θεούς), οι οποίοι ήταν τόσο δημοφιλείς που ο κάθε πολιτικός και βασιλιάς τις χρησιμοποιούσε πριν από κάθε πολιτικό ή στρατιωτικό γεγονός. Οι Θεοί με την βοήθεια διάφορων οιωνών τους «λέγανε» την θέλησή τους. Οι άνθρωποι έπρεπε να ερμηνέψουν σωστά αυτούς τους οιωνούς. Υπάρχουν πολλοί τρόποι επικοινωνίας: με την βοήθεια των ζώων, με το πέταγμα των πτηνών, με τις βροντές και τους αστραπές, με το πέσιμο ενός αντικειμένου στο Ναό ή αλλού.... Οι Ιερείς καλούνταν να προσέξουν δοσμένα από θεούς σύμβολα και έπρεπε να τα ερμηνεύσουν...»
Ο Αγρίππας ήταν μεγάλος στοχαστής της εποχής της αναγέννησης με τον οποίο θεωρούσαν τιμή να γνωρίζονται οι βασιλείς.
Deviation (εξαιρέσεις από τα συνηθισμένα) – είναι ένα είδους μυστικιστικά σύμβολα που φέρουν πληροφορίες για το παρελθόν, το παρόν και για το μέλλον. Είναι οι γέφυρες που ενώνουν τον κόσμο των ανθρώπων με τους ανώτατους κόσμους, με τους κόσμους των Θεών και τον κόσμο των άλλων άγνωστων για μας διαστάσεων. Αυτές οι γέφυρες μελετούνταν από τους ανθρώπους αιώνες ή και χιλιετίες. Σήμερα για το μεγαλύτερο κομμάτι της ανθρωπότητας αυτές οι γνώσεις δεν είναι γνωστές, κατά πάσα πιθανότητα αποκρύπτονται. Και μπορούμε να μιλάμε γ’ αυτές μόνο σε γενικές γραμμές. Τα deviations είναι τριών τύπων. Ο πιο απλός τύπος είναι τα σημάδια.
- Σημάδια: μικρά περιστατικά που μας προειδοποιούν για την ανάπτυξη των γεγονότων. Χυμένο αλάτι – θα μαλώσεις, ο γερανός φτιάχνει φωλιά – γέννηση παιδιού, ξαφνική βροχή και χιόνι την μέρα του γάμου – ευτυχία των νέων, κλπ.
- Μετά σειρά έχουν τα Σύμβολα: μας προειδοποιούν για γεγονότα με μεγαλύτερη σημασία και κλίμακα
- Τα μεγαλύτερα κι σημαντικότερα από τα deviations είναι οι Οιωνοί: γεγονότα κοσμικής σημασίας, απίστευτα, το πιο πιθανόν στον ουρανό και το οποίο μπορεί να δει μεγάλος αριθμός ανθρώπων.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι στην Νορβηγία είχαμε Οιωνό. Δηλ χιλιάδες άνθρωποι είδαν κάτι το οποίο είναι ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ. Αν ακόμα και ακούσουμε τους «ειδικούς» που μας λένε ότι είναι απλός «καπνός του πυραύλου», δεν μπορούμε να μην δούμε στο «καπνό» το αρχείο σύμβολό μας. Πολλοί παγανιστικοί Άριοι λαοί προσπαθούσαν να μαντέψουν με το καπνό της φωτιάς. Μόνο και μόνο γ’ αυτό τον λόγο ο ισχυρισμός ότι «είναι μόνο ένας καπνός πυραύλου» χάνει την αξία του.
Για αυτούς που πιστεύουν ότι είναι «ο καπνός του ρωσικού πυραύλου Μπουλαβά» της περιοχής της Άσπρης θάλασσας (τα επίσημα ΜΜΕ αυτό ισχυρίστηκαν), παρουσιάζουμε τον χάρτη.
Φαίνεται απ’ αυτόν ότι η πόλη Troms της Νορβηγίας απέχει από το κοντινότερο σημείο των εκτοξεύσεων 500χιλιόμετρα. Επίσης θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι Ρώσικοι πύραυλοι εκτοξεύονται ανατολικά, προς την Καμτσάτκα, και όχι προς την Ευρώπη, την Νορβηγία. Σε αυτό απαντάνε οι «ειδικοί στρατιωτικοί» ότι ο πύραυλος Μπουλαβά στο τρίτο στάδιο πτήσης «έχασε το προσανατολισμό του».
Επειδή ο γράφων είναι συνταγματάρχης και ξέρει λύγα από πυραύλους, αυτές οι μπούρδες δεν στέκουν με τίποτα. Η αρχική ταχύτητα ενός τέτοιου τύπου πυραύλου είναι 18χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα και, αν τα δύο στάδια της πτήσεις ήταν εντάξει όπως λένε, ο πύραυλος ήδη θα ήταν πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα στην Σιβηρία και όχι, με το πρόβλημα στο τρίτο στάδιο, στην Νορβηγία.
Η κυρτότητα της Γης είναι τέτοια που ένα γεγονός μακριά 500χιλιόμετρα δεν φαίνεται ούτε από αεροπλάνο. Ο «καπνός» ατομικής βόμβας της Χιροσίμας για έναν θνητό Ιάπωνα ήταν ορατός μέχρι μόνο 50χιλιόμετρα.
Όταν εκτοξεύουν τους πυραύλους στο διάστημα από το Μπαϊκονούρ, στην Ουλιάνοβσκ (σημ Σπαρτιάτη Ν.Ι.: πόλη 120χιλιόμετρα από το κέντρο εκτόξευξης) ούτε ακούγεται ούτε και φαίνεται ο «καπνός» του πυραύλου.
Επομένως η εκδοχή για «πύραυλο τύπου Μπουλαβά» δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια τροφή για ηλίθιους, που δεν αντέχει σε καμιά σοβαρή κριτική.
P.S. Μετά από την δημοσίευση του πιο πάνω λάβαμε μήνυμα στο φόρουμ μας με ένα post με επικεφαλίδα «Αυτό το φαινόμενο το είδανε όχι μόνο στην Νορβηγία, αλλά και στην Μπασκίρια, στο Περμ (σημ Σπαρτιάτη Ν.Ι.: μεταξύ Μόσχας και Ουράλιων όρων) , στο Τελιάμπινσκ (Σιβηρία), Εκατερινμπούργκ (Νότια Σιβηρία), Τομσκ ....
Να το link από τα Ουράλια 'Οροι: http://www.e1.ru/talk/forum/read.php?f=67&i=5717167&t=5717167
Και από το Τομσκ της Σιβηρίας: http://www.youtube.com/watch?v=bGrRTdolTv4
Μετάφραση Σπαρτιάτης Ν.Ι.
Σιωνισμός και (πραγματική) τρομοκρατία.
Δέρμα το οποίο αφαιρέθηκε από τους ζωντανούς ακόμα κρατούμενους με την βοήθεια της μεταλλικής χτένας και ειδικής λαβίδας. Βρέθηκε στο υπόγειο της οικίας του Ραμπινόβιτς (Εβραίος), το οποίο τότε ήταν η βάση του ΤΣΕΚΑ. Χάρκοβ.
Δεν μας είπαν ποτέ οι «δημοσιογράφοι», οι «αναλυτές», οι «ιστορικοί» και οι «διανοούμενοι» για τα εγκλήματα των σιωνιστών (κόκκινων εκείνη την φορά) στη Ρωσία. Έχουν «συνήθεια» να επικεντρώνονται στα «εγκλήματα των Ναζί», για τα οποία όμως δεν καταφέρνουν να δείξουν πειστικά αποδεικτικά στοιχεία. Δεν επικεντρώνονται επίσης στον τρόπο με τον οποίο οι μεν και οι δε απέκτησαν την εξουσία. Οι Εθνικοσοσιαλιστές με νόμιμο τρόπο κερδίζοντας τις εκλογές στη Γερμανία και οι Εβραιοκομμουνιστές τρομοκρατώντας έναν ολόκληρο λαό και μετατρέποντας την Ρωσία σε ένα απέραντο στρατόπεδο βασανιστηρίων.
Σας παραθέτουμε αποσπάσματα από το βιβλίο του Σ.Π.Μελγουνόβ, του μεγαλύτερου Ρώσου ιστορικού της «επανάστασης» και του ρώσικου εμφυλίου πολέμου, που φέρει τον τίτλο «Η κόκκινη τρομοκρατία στην Ρωσία. 1918-1923».
Το βιβλίο, το οποίο είχε εκδοθεί για πρώτη φορά στο Βερολίνο το 1924 (εκδόσεις Vataga), εμπλουτίστηκε με φωτογραφίες από το αρχείο του Ειδικής Επιτροπής για τα εγκλήματα των μπολσεβίκων και επανεκδόθηκε στην Ρωσία πρόσφατα. Η επανέκδοση αυτή έγινε αφορμή για να ξανασυζητηθεί στη Ρώσικη κοινωνία η φύση του βάρβαρου εβραιοκίνητου καθεστώτος που είχε επιβληθεί στον Ρώσικο λαό, με αποτέλεσμα ο κομμουνισμός να καταδικασθεί από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας.
Είναι ένα βιβλίο βασισμένο στα ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής, παρμένα από τα ίδια τα αρχεία της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚ (ΚΕΚΚ) και τα έντυπα όργανα του: το Ezenedelnik VCK (εβδομαδιαίο περιοδικό της ΚΕΚΚ) και περιοδικό της «Krasni Terror» (προσέξτε το όνομα, δεν το έκρυβαν: Κόκκινη Τρομοκρατία).
……..Κανένα φυσιολογικό μυαλό δεν μπορεί να φανταστεί τις εικόνες των βασανιστηρίων. Έγδυναν του άνδρες, τους κρεμούσαν από τους δοκούς με δεμένα τα χέρια με τρόπο ώστε τα πόδια να αγγίζουν ελάχιστα το έδαφος και στη συνέχεια αργά και σταθερά τους πυροβολούσαν με τουφέκια ή πιστόλια. Πρώτα στόχευαν στα πόδια, τα οποία τα έκαμναν θρύψαλα. Μετά πυροβολούσαν στα χέρια. Τα θύματα αιμορραγούσαν για πολλή ώρα. Στη συνέχεια, εφόσον είχαν απολαύσει το φρικτό θέαμα, τους πυροβολούσαν σε διάφορα σημεία του σώματος με τρόπο ώστε να μην πεθάνουν ακαριαία. Μόνο όταν διαπίστωναν ότι το θύμα είναι μια αιματηρή μάζα, ακολουθούσε ο πυροβολισμός στο μέτωπο. Πάντοτε πριν τις εκτελέσεις καλούσαν τους ανωτέρους τους, που καθόντουσαν και διασκέδαζαν τις εκτελέσεις, απολαμβάνοντας το κρασί και το καπνιστό με συνοδεία του πιάνου της Balalaika …
…….Πολύ συχνά οι κόκκινοι χρησιμοποιούσαν το μαρτύριο της εκδοράς του δέρματος: για να μαλακώσει το δέρμα των θυμάτων τους βάζανε στο βραστό νερό, κάνανε μια τομή στο λαιμό και γύρω από τους καρπούς, έσυραν το δέρμα με λαβίδα, και στη συνέχεια έριχναν τα θύματα στο κρύο….
…… Αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται στην Κεντρική Επιτροπή του Χάρκοβ, με επικεφαλής τον «σύντροφο Edward» και τον «σύντροφο Saenko». Μετά από την εκδίωξη των μπολσεβίκων από το Χάρκοβ η Εθελοντική Φρουρά των Ρώσων ανακάλυψε στα κελάρια της ΚΕ πολλά «γάντια». Δηλ. το δέρμα των χεριών μαζί με τα νύχια. Οι ανασκαφές των λάκκων, στους οποίους έριχναν τα σώματα, αποκάλυψαν ίχνη από κάποια φοβερά πειράματα στα γεννητικά όργανα, η ουσία των οποίων δεν μπορούσε να εξηγηθεί ακόμα και από τους καλύτερους χειρουργούς της πόλης …
…….Από τα πτώματα των πρώην αξιωματικών της Ρωσίας είχαν κοπεί με ένα μαχαίρι (ή καεί;) επωμίδες στους ώμους τους, στο μέτωπό τους – το Σοβιετικό πεντάστερο. Τους κόψανε την μύτη, τα χείλια και τα αυτιά…..
……Στο Χάρκοβ βρέθηκαν πολλές γυναίκες με κομμένα τα στήθη ή θηλές. Εκατοντάδες άνθρωποι πέθαναν από πνιγμό στα υπόγεια στα οποία τους οδήγησαν και έπειτα τους άνοιξαν τις βρύσες…..
…….. Στην Οδησσό μαινόντουσαν οι εκτελεστές Δέϊτς και Βέϊχμαν (Εβραίοι) με τους προσωπικούς τους υπαλλήλους, μεταξύ των οποίων κινέζοι και ένας μαύρος, του οποίου η «ειδικότητα» ήταν να βγάζει τις αρτηρίες από τα θύματα. Εκεί έγινε γνωστή και η Βέρα Γκραμπενσικόβα (η «περίφημη Ντόρα», Εβραία), η οποία εκτέλεσε προσωπικά 700 ανθρώπους……
……. Στο Ψκόβ όλοι οι αξιωματικοί είχαν παραδοθεί σε κινέζους, οι οποίοι τους πριόνισαν σε κομμάτια…
……Στο Μπλαγκοβέσενσκ όλα τα θύματα του ΤΣΕΚΑ που βρέθηκαν είχαν κάτω από τα νύχια των ποδιών και χεριών βελόνες……
……. Στην Συμφερούπολη ο υπεύθυνος της Κόκκινης Ασφάλειας Άσκιν «έκανε πρόβες» στην ξιφασκία, προσπαθώντας να πετύχει με την μία να κόψει τις μύτες και τα αυτιά των ανθρώπων, τους οποίους έβαζε να στέκονται με σκυμμένα τα κεφάλια μπροστά του…..
……. Στην Κριμαία οι άνθρωποι της ΤΣΕΚΑ, πριν από την εκτέλεση των αδερφών νοσοκόμων τους βίαζαν. Πολλές αδερφές αυτοκτόνησαν με δηλητήρια στα νοσοκομεία για να αποφύγουν την ατίμωση….
……Στο λιμάνι της Σεβαστούπολης υπήρχαν μέρη στα οποία κανένας δύτης δεν πλησίαζε: δύο από αυτούς, που είχαν καταδυθεί παλαιά είχαν χάσει τα λογικά τους από το θέαμα. Μετά από έντονες προσπάθειες βρέθηκαν εκατοντάδες σκελετοί με δεμένα τα πόδια στα μεγάλα βράχια….
Δείτε φωτογραφίες οι οποίες περιλαμβάνονται το βιβλίο.
Фото 1 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f17.htm
Фото 2 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f18.htm
Фото 3 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f19.htm
Фото 4 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f20.htm
Фото 5 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f21.htm
Фото 6 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f22.htm
Фото 7 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f23.htm
Фото 8 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f24.htm
Фото 9 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f25.htm
Фото 10 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f27.htm
Фото 11 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f26.htm
Фото 12 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f28.htm
Фото 13 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f29.htm
Фото 14 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f30.htm
Фото 15 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f31.htm
Фото 16 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f32.htm
Фото 17 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f33.htm
Фото 18 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f34.htm
Фото 19 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f35.htm
Фото 20 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f36.htm
Фото 21 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f37.htm
Фото 22 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f38.htm
Фото 23 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f39.htm
Фото 24 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f40.htm
Фото 25 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f41.htm
Фото 26 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f42.htm
Фото 27 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f43.htm
Фото 28 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f44.htm
Фото 29 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f45.htm
Фото 30 http://swolkov.narod.ru/doc/kt/f46.htm
Και φυσικά για μην αναρωτιέστε γιατί το Κόκκινο Καθεστώς το ονομάζουμε Σιωνιστικό, μελετήστε έναν ονομαστικό κατάλογο για να δείτε ποιοι ήταν οι «προλετάριοι» και ποιος ήταν ο «λαός»: http://antistasi.org/?p=3024
Σπαρτιάτης Ν.Ι.
Οιωνός των Άριων Θεών στην Νορβηγία (Μέρος 1)
Οι Θεοί των Πατέρων μας, που τους έχουμε ξεχάσει θα συμβάλλουν στον πόλεμο που διεξάγουν όλες οι άλλες φυλές και οι θεοί τους, με την καθοδήγηση των σημιτικών, ενάντια σε μας τους Άριους.
Παρακολουθώ την δράση των εθνικιστών στην Ρωσία και γενικά την αναζωογόνηση αυτού του λαού. Υπάρχει μια είδηση γύρω από ένα φαινόμενο στον ουρανό (τα Ρώσικα ΜΜΕ προσπάθησαν να το κρύψουν, αλλά τελικά διέρρευσε ακόμα και στην Ευρώπη). Οι εθνικιστές της Ρωσίας αποδίδουν το φαινόμενο αυτό στο ότι οι θεοί των Άριων άρχισαν να ξυπνούν.
πηγή: www.ari.ru
ΜΕΡΟΣ Νο1. (09.12.2009)
του VIKTOR OUVEROV
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΙΩΝΟΣ ΤΩΝ ΑΡΙΩΝ ΘΕΩΝ ΣΤΗΝ ΝΟΡΒΗΓΙΑ
9 Δεκεμβρίου, μεταξύ 7.00-9.00 τοπική ώρα, πάνω από το Νορβηγικό ουρανό υπήρχε ένα άκρος ενδιαφέρον φαινόμενο http://ari.ru/photo/3390_1.jpg «Τόσο» ενδιαφέρον που δεν το σχολίασαν σε κανένα παγκόσμιο ειδησεογραφικό κανάλι, αλλά υπάρχουν χιλιάδες αυτόπτες μαρτυρίες στα μπλόγκ (ένας από αυτούς είναι και ο αναγνώστης της παρούσας ιστοσελίδας ο Βλαδίμηρος από την Νορβηγία, που πρόλαβε να βγάλει μερικές φωτογραφίες με το κινητό του τηλέφωνο και μας τα έστειλε). Στο παρόν στάδιο δεν υπάρχουν ακόμα στο i-net κάποιες εξηγήσεις για το φαινόμενο αυτό http://ari.ru/photo/3390_3.JPG . Υπάρχουν μερικά αποσπασματικά videos και φωτογραφίες. Παρακάτω μπορείτε να δείτε μερικά από τις καλύτερες λήψεις που υπάρχουν:
видео №1 http://www.vgtv.no/?id=27553
видео №2 http://www.vgtv.no/?id=27558
видео №3 http://www.youtube.com/watch?v=CBUW_MZkQ30
видео №4 http://www.youtube.com/watch?v=ysjVTZXTXfk
Πολλοί μάρτυρες και άνθρωποι που έμαθαν για το φαινόμενο από τις ιστοσελίδες προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο. Υπάρχουν πολλές εικασίες. Από Ρώσικους πυραύλους μέχρι UFO κλπ.
Αλλά αν βάλουμε στο Google για αναζήτηση το «light phenomena Norway» θα δούμε την εξής εικόνα:
Οι εφημερίδες και οι «επίσημοι» αποσταλμένοι ανταποκριτές τους στα άρθρα βάζουν επικεφαλίδες όπως «φαινόμενο του φωτός», αλλά οι άνθρωποι χρησιμοποιούν άλλη από αυτούς καταπληκτική ορολογία: «Mystical light» και «Mysterious light». Είμαστε σίγουροι ότι τώρα διάφοροι «ειδικοί» και «επιστήμονες» θα γράφουν ότι είναι ένα φαινόμενο συσσώρευσης αερίων ή ότι «έπεσε ένας μετεωρίτης» κ.α. ανοησίες. Αλλά εμείς πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας αλλού.
Στην πάνω φωτογραφία είναι ένα παράδειγμα από το πλέον αρχαίο είδους της διακοσμητικής τέχνης των αρχαίων Άριων. Φαίνεται καθαρά η πολυεπίπεδη κατασκευή του Κόσμου μας: το ουράνιο, το γήινο και το υπόγειο (σημ του Σπαρτιάτη Ν.Ι.: ο ήλιος με τα πουλιά, η γη με τα ζώα και το υπόγειο με το ψάρι). Τα επίπεδα χωρίζονται με τα σχήματα της διακόσμησης. Αυτά τα σχήματα για τους αρχαίους καλλιτέχνες, από κάποια εποχή και ύστερα, μπορεί να μην λέγανε τίποτα, αλλά σίγουρα αυτοί (οι καλλιτέχνες), αναπαραγάγανε αυτά που τους δίνονταν από τους παλαιότερους.
Αυτά είναι τα κατάλοιπα του Ιερού στην κεντρική Ευρώπη, πόλη Αρκαϊμ:
Αυτό είναι ένα από τα διακοσμητικά που φτιάχνουν ακόμα στην Ευρώπη:
Δείτε ακόμα μια φορά το φαινόμενο στην Νορβηγία:
Τέτοια είναι η εικόνα που εμείς σχηματίσαμε. Εικόνα Συμβόλου, σαν να μας ήρθε από τον Αρχαίο Κόσμο, από το κόσμο των Άριων. Από τον κόσμο των Λευκών.
Χωρίς καμιά αμφιβολία το φαινόμενο μπορεί να ερμηνευτεί σαν Οιωνός, που θα φέρει κάποιες αλλαγές. Πάντα και πάντοτε στην Ιστορία πριν από μεγάλα γεγονότα είχαμε οιωνούς. Ο ΟΙΩΝΟΣ στην Νορβηγία είναι ο αγγελιοφόρος για τις αλλαγές, είναι ο δικός μας Καλός Οιωνός.
Σήμερα είμαστε λύγο πριν από 2012, μιας ημερομηνίας που είναι μυστικιστική. Από το 2012 αλλάζουν οι Κοσμικές εποχές. Εμείς εδώ στην ιστοσελίδα δεν είμαστε σίγουροι για την Νιμπίρου: μπορεί αυτό να είναι ένας πλανήτης που πλησιάζει την Γη μας, μπορεί εμείς να πλησιάζουμε το Νιμπίρου. Είναι εικασίες. (σημ. Σπαρτιάτη Ν.Ι.: κατά τον ημερολόγιο των Αρίων, ένας ζωδιακός κύκλος της Ιστορίας είναι περίπου 26 χιλιάδες χρόνια, με 12 ζώδια. Τώρα ζούμε στον ζωδιακό τμήμα του κύκλου του Ιχθύς. Κάθε τμήμα του κύκλου είναι 26 / 12 = 2 χιλιάδες 200 χρόνια περίπου. Λίγο πριν την γέννηση του Χριστού η Ανθρωπότητα πέρασε στο μαύρο για τους Λευκούς ζώδιο. Περίπου το 2012 υπολογίζετε ότι θα ξεκινήσει να τελειώνει η επίδραση του σκοτεινού ζωδίου στους Θεούς των Λευκών και αυτοί θα αρχίσουν να επικρατούν. Θα έρθει η εποχή του Υδροχόου που είναι για τους Λευκούς ευνοϊκή).
Το 2012, οι παράδοση των βέδων, λεει ότι ο Ήλιος και μαζί και η Γη μας θα εξέλθει από εκείνο το τμήμα του Γαλαξία, στο οποίο ελέγχετε από εχθρικές για τους Άριους δυνάμεις και ενέργειες.
Οι Άριοι δεν θα χρησιμοποιούσαν για διακόσμηση των σπιτιών τους και για λατρευτικούς σκοπούς εχθρικά σύμβολα.
Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθούν τα γεγονότα αλλά ένα είναι σίγουρο: κάτι θα δούμε να συμβαίνει στον κόσμο μας.
Μετάφραση Σπαρτιάτης Ν.Ι.
Παρακολουθώ την δράση των εθνικιστών στην Ρωσία και γενικά την αναζωογόνηση αυτού του λαού. Υπάρχει μια είδηση γύρω από ένα φαινόμενο στον ουρανό (τα Ρώσικα ΜΜΕ προσπάθησαν να το κρύψουν, αλλά τελικά διέρρευσε ακόμα και στην Ευρώπη). Οι εθνικιστές της Ρωσίας αποδίδουν το φαινόμενο αυτό στο ότι οι θεοί των Άριων άρχισαν να ξυπνούν.
ΜΕΡΟΣ Νο1. (09.12.2009)
του VIKTOR OUVEROV
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΙΩΝΟΣ ΤΩΝ ΑΡΙΩΝ ΘΕΩΝ ΣΤΗΝ ΝΟΡΒΗΓΙΑ
9 Δεκεμβρίου, μεταξύ 7.00-9.00 τοπική ώρα, πάνω από το Νορβηγικό ουρανό υπήρχε ένα άκρος ενδιαφέρον φαινόμενο http://ari.ru/photo/3390_1.jpg «Τόσο» ενδιαφέρον που δεν το σχολίασαν σε κανένα παγκόσμιο ειδησεογραφικό κανάλι, αλλά υπάρχουν χιλιάδες αυτόπτες μαρτυρίες στα μπλόγκ (ένας από αυτούς είναι και ο αναγνώστης της παρούσας ιστοσελίδας ο Βλαδίμηρος από την Νορβηγία, που πρόλαβε να βγάλει μερικές φωτογραφίες με το κινητό του τηλέφωνο και μας τα έστειλε). Στο παρόν στάδιο δεν υπάρχουν ακόμα στο i-net κάποιες εξηγήσεις για το φαινόμενο αυτό http://ari.ru/photo/3390_3.JPG . Υπάρχουν μερικά αποσπασματικά videos και φωτογραφίες. Παρακάτω μπορείτε να δείτε μερικά από τις καλύτερες λήψεις που υπάρχουν:
видео №1 http://www.vgtv.no/?id=27553
видео №2 http://www.vgtv.no/?id=27558
видео №3 http://www.youtube.com/watch?v=CBUW_MZkQ30
видео №4 http://www.youtube.com/watch?v=ysjVTZXTXfk
Πολλοί μάρτυρες και άνθρωποι που έμαθαν για το φαινόμενο από τις ιστοσελίδες προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο. Υπάρχουν πολλές εικασίες. Από Ρώσικους πυραύλους μέχρι UFO κλπ.
Αλλά αν βάλουμε στο Google για αναζήτηση το «light phenomena Norway» θα δούμε την εξής εικόνα:
Οι εφημερίδες και οι «επίσημοι» αποσταλμένοι ανταποκριτές τους στα άρθρα βάζουν επικεφαλίδες όπως «φαινόμενο του φωτός», αλλά οι άνθρωποι χρησιμοποιούν άλλη από αυτούς καταπληκτική ορολογία: «Mystical light» και «Mysterious light». Είμαστε σίγουροι ότι τώρα διάφοροι «ειδικοί» και «επιστήμονες» θα γράφουν ότι είναι ένα φαινόμενο συσσώρευσης αερίων ή ότι «έπεσε ένας μετεωρίτης» κ.α. ανοησίες. Αλλά εμείς πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας αλλού.
Αυτά είναι τα κατάλοιπα του Ιερού στην κεντρική Ευρώπη, πόλη Αρκαϊμ:
Αυτό είναι ένα από τα διακοσμητικά που φτιάχνουν ακόμα στην Ευρώπη:
Δείτε ακόμα μια φορά το φαινόμενο στην Νορβηγία:
Τέτοια είναι η εικόνα που εμείς σχηματίσαμε. Εικόνα Συμβόλου, σαν να μας ήρθε από τον Αρχαίο Κόσμο, από το κόσμο των Άριων. Από τον κόσμο των Λευκών.
Χωρίς καμιά αμφιβολία το φαινόμενο μπορεί να ερμηνευτεί σαν Οιωνός, που θα φέρει κάποιες αλλαγές. Πάντα και πάντοτε στην Ιστορία πριν από μεγάλα γεγονότα είχαμε οιωνούς. Ο ΟΙΩΝΟΣ στην Νορβηγία είναι ο αγγελιοφόρος για τις αλλαγές, είναι ο δικός μας Καλός Οιωνός.
Σήμερα είμαστε λύγο πριν από 2012, μιας ημερομηνίας που είναι μυστικιστική. Από το 2012 αλλάζουν οι Κοσμικές εποχές. Εμείς εδώ στην ιστοσελίδα δεν είμαστε σίγουροι για την Νιμπίρου: μπορεί αυτό να είναι ένας πλανήτης που πλησιάζει την Γη μας, μπορεί εμείς να πλησιάζουμε το Νιμπίρου. Είναι εικασίες. (σημ. Σπαρτιάτη Ν.Ι.: κατά τον ημερολόγιο των Αρίων, ένας ζωδιακός κύκλος της Ιστορίας είναι περίπου 26 χιλιάδες χρόνια, με 12 ζώδια. Τώρα ζούμε στον ζωδιακό τμήμα του κύκλου του Ιχθύς. Κάθε τμήμα του κύκλου είναι 26 / 12 = 2 χιλιάδες 200 χρόνια περίπου. Λίγο πριν την γέννηση του Χριστού η Ανθρωπότητα πέρασε στο μαύρο για τους Λευκούς ζώδιο. Περίπου το 2012 υπολογίζετε ότι θα ξεκινήσει να τελειώνει η επίδραση του σκοτεινού ζωδίου στους Θεούς των Λευκών και αυτοί θα αρχίσουν να επικρατούν. Θα έρθει η εποχή του Υδροχόου που είναι για τους Λευκούς ευνοϊκή).
Το 2012, οι παράδοση των βέδων, λεει ότι ο Ήλιος και μαζί και η Γη μας θα εξέλθει από εκείνο το τμήμα του Γαλαξία, στο οποίο ελέγχετε από εχθρικές για τους Άριους δυνάμεις και ενέργειες.
Οι Άριοι δεν θα χρησιμοποιούσαν για διακόσμηση των σπιτιών τους και για λατρευτικούς σκοπούς εχθρικά σύμβολα.
Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθούν τα γεγονότα αλλά ένα είναι σίγουρο: κάτι θα δούμε να συμβαίνει στον κόσμο μας.
Μετάφραση Σπαρτιάτης Ν.Ι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ 2 ΕΔΩ: http://polemosgenel.blogspot.com/2011/04/2.html
Δευτέρα 25 Απριλίου 2011
Οι χρήσιμοι για το Ελλαδικό κρατίδιο «πατριώτες».
Για να είμαι απόλυτα κατανοητός θα σας εξιστορήσω ένα γεγονός το οποίο σημάδεψε την εφηβική μου συνείδηση.
Στην δεκαετία του 70 είχαν συλληφθεί μερικά άτομα και καταδικάσθηκαν από το κομμουνιστικό Σοβιέτ για απόπειρα αεροπειρατείας. Ο στόχος των αεροπειρατών ήταν να φύγουν στην Δύση από το κομμουνιστικό «παράδεισο». Στην κατηγορία του δικαστηρίου για «προδοσία της Πατρίδος» η απάντηση του επικεφαλή αυτής της ομάδας, κάποιου Ιώσηφ Μενδελέβιτς, άφησε άφωνους όλους: «η Πατρίδα μας δεν είναι η ΕΣΣΔ, αλλά είναι το Ισραήλ». Μετά από 11χρόνια φυλακής, είχε δηλώσει ότι δεν μετανιώνει για την δήλωσή του, καθώς «ο κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δεν ξεχνά τις εθνικές του ρίζες όπου και να βρίσκεται».
Ρώτησα τον παππού μου γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν θεωρούν πατρίδα την χώρα στην οποία ζουν, ο αγράμματος παππούς μου, απόγονος αναρίθμητων γενεών Ελλήνων της Ρωσίας, μ’ απάντησε: «Καλά τους είπε. Και εμείς την Ελλάδα έχουμε στην καρδιά μας και όχι την Ρωσία».
Ρωτάω εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές: εσείς αν είχατε γεννηθεί π.χ. στην Ισπανία, θα παύατε να είστε Έλλην; Αν είχατε ευκαιρία και τα μέσα να υπερασπιστείτε τα συμφέροντα του Ελληνισμού, έστω και αν αυτά συγκρούονταν με το γενικό συμφέρον της Ισπανίας, δεν θα το κάνατε; Για να είμαι κατανοητός σκεφτείτε τον Στιβ Λάλας. Ακριβός αυτό έκανε. Όντας αξιωματικός των ΗΠΑ, αλλά ως πραγματικός Έλλην στο αίμα και στο είναι του, μόνο υπέρ Ελλάδος θα μπορούσε να ενεργεί.
Αυτό το απλό πράγμα, δηλ. την τόσο σημαντική για την ζωή και την δραστηριότητα των πολιτικών προσώπων εθνική τους καταγωγή και, κατά συνέπεια, το ενικό τους αίσθημα, προσπαθούν όλοι στις μέρες μας να κρύψουν.
Οι άνθρωποι οι οποίοι ακόμα προσπαθούν να σκεφτούν εθνικά αλλά και ανεξάρτητα, πρέπει να είναι προσεκτικοί στην επιλογή των εναλλακτικών μέσων πληροφόρησης, οι οποίες στην εποχή μας είναι (δυστυχώς) κατά κύριο λόγό οι ιστοσελίδες.
Στο θέμα της παραπληροφόρησης, της αλλαγής συνειδήσεων και του καταναλωτικού εκμαυλισμού των μαζών ο ρόλος των καθεστωτικών ΜΜ«Ε» είναι γνωστός.
Τι ρόλο παίζουν οι «πατριωτικές» ιστοσελίδες;
Αναπαράγουν τα άρθρα από ξένες και ελληνόφωνες εφημερίδες (οι οποίες επιβιώνουν από ύπουλες χρηματοδοτήσεις και όχι από πωλήσεις), οδηγώντας τους επισκέπτες του διαδικτύου ξανά στα γρανάζια των «επίσημων» ΜΜ«Ε», και, με αυτόν τον τρόπο, δεν αφήνουν οι άνθρωποι αυτοί να έχουν πραγματικά εναλλακτική πηγή πληροφόρησης και αναλύσεων. Η πιο χαρακτηριστική ιστοσελίδα μεταξύ πολλών που κάνει αυτήν την χρήσιμη για το κατοχικό κράτος μαύρη εργασία είναι το γνωστό μπλόγκ του «πατριώτη» και πρώην (;) πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών του ανθελληνικού κράτους Σ.Καλεντερίδη.
Το όπλο αυτών των ιστοσελίδων και των «πατριωτών» εναντίων του Έθνους και υπέρ του κράτους λειτουργεί με το εξής τρόπο: αναπαράγουν την επικαιρότητα και όταν πρέπει να βγάζουν ένα κρίσιμο συμπέρασμα ή ανάλυση, το οποίο θα έχει αντίκτυπο στο μυαλό του αναγνώστη, αυτό καταλήγει να είναι υπέρ του Ελλαδικού κράτους και της σταθερότητάς του. Αυτή η σταθερότητα εξασφαλίζει μόνο την σταθερή οικονομική, πνευματική και δημογραφική γενοκτονία των Ελλήνων την οποία ζούμε στις μέρες μας. Τίποτα άλλο αυτό το κράτος δεν μπορεί να εξασφαλίσει.....
Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτή η ανάρτησή του Καλεντερίδη http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/04/blog-post_4554.html , η οποία με την πρώτη ματιά είναι «πατριωτική», αλλά κρύβει την ουσία του ζητήματος της πολιτικής κατάστασης της Ελλάδος, η οποία δεν είναι άλλη από την κατοχή της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας της χώρας μας από ανθρώπους μη Έλληνες (άλλοι στο αίμα και οι άλλοι στην συνείδηση), και αποπροσανατολίζει τους αναγνώστες.
Ο ΓΑΠ, «πατριώτη» Καλεντερίδη, δεν είναι Έλληνας πρωθυπουργός. Είναι Εβραίος πρωθυπουργός του Ελλαδικού κράτους.
Έχοντας στο μυαλό μου το παράδειγμα του Μενδελέβιτς, του Σ.Λάλας και του παππού μου, σας ερωτώ: από που προκύπτει ότι ο ΓΑΠ θεωρεί την Ελλάδα ως Πατρίδα του και όχι τις ΗΠΑ ή το Ισραήλ;
Σπαρτιάτης Ν.Ι.
Βίντεο. Spilt Blood
Pagan Reign - Prolitaja Krov ( Spilt Blood )
Ζούσαμε κάποτε στη όμορφη Γη μας,
Δεν γνωρίζαμε ψέμα και απάτες.
Και πιστεύαμε στον φίλο σαν στον εαυτό μας,
Δίχως ψεγάδι προστατεύοντας την τιμή μας.
Ήταν κάποτε μεγάλο το πνεύμα μας,
Και σαν του ανέμου πανίσχυρη η δύναμή μας.
Χύναμε το αίμα μας για τους δικούς μας Θεούς,
Και προστατεύαμε το Γένος.
Γνώριζε ο κάθε πολεμιστής
Που σήκωνε το σπάθη του,
Δεν υπάρχει άλλος Θεός
Πιο δυνατός από τους δικούς μας Θεούς.
Και δεν μπορεί να αγνοηθεί
Η δύναμη των Θεών μας,
Όταν οι εχθροί μας στον ορίζοντα
Μαίνονται σκληρά.
Το αίμα μας χύναμε σ’ αυτή τη Γη,
Θα είναι δική μας για πάντα.
Και μάταια μαίνεται ο εχθρός,
Οι γραμμές μας όλο και δυναμώνουν.
Πάνε καιροί, ξεχάστηκαν οι Πατέρες,
Έμεινε όμως η δύναμη της Μητέρας Γης.
Και πάλι αυτή θα ξυπνάει τις καρδιές,
Και την δύναμη όσο υπάρχει.
Μετάφραση Σπαρτιάτης Ν.Ι.
Ζούσαμε κάποτε στη όμορφη Γη μας,
Δεν γνωρίζαμε ψέμα και απάτες.
Και πιστεύαμε στον φίλο σαν στον εαυτό μας,
Δίχως ψεγάδι προστατεύοντας την τιμή μας.
Ήταν κάποτε μεγάλο το πνεύμα μας,
Και σαν του ανέμου πανίσχυρη η δύναμή μας.
Χύναμε το αίμα μας για τους δικούς μας Θεούς,
Και προστατεύαμε το Γένος.
Γνώριζε ο κάθε πολεμιστής
Που σήκωνε το σπάθη του,
Δεν υπάρχει άλλος Θεός
Πιο δυνατός από τους δικούς μας Θεούς.
Και δεν μπορεί να αγνοηθεί
Η δύναμη των Θεών μας,
Όταν οι εχθροί μας στον ορίζοντα
Μαίνονται σκληρά.
Το αίμα μας χύναμε σ’ αυτή τη Γη,
Θα είναι δική μας για πάντα.
Και μάταια μαίνεται ο εχθρός,
Οι γραμμές μας όλο και δυναμώνουν.
Πάνε καιροί, ξεχάστηκαν οι Πατέρες,
Έμεινε όμως η δύναμη της Μητέρας Γης.
Και πάλι αυτή θα ξυπνάει τις καρδιές,
Και την δύναμη όσο υπάρχει.
Μετάφραση Σπαρτιάτης Ν.Ι.
Κυριακή 24 Απριλίου 2011
Σκιαγράφηση
Αναζήτηση χρημάτων, τηλεόραση, φαγητό, διαδίκτυο, σαρκική εκτόνωση, εκδρομικές εξορμήσεις με το αμάξι, διασκέδαση σε κλουβιά ομόρρυθμων ή ετερόρρυθμων εταίρων. Ιδεολογίες και αξίες κατακρημνισμένες στα εκάστοτε μέτρα σε πυθμένες πηγαδιών, ποικίλων μορφών και διαστάσεων, διανοιγμένα στο ίδιο, όμως, παλιοχώραφο – νεκροταφείο. Βρωμιά και υποκρισία. Συμβιβασμοί και παζάρι για απλά υποφερτές ή όσο το δυνατόν πλουσιότερες και ανετότερες συμβιώσεις. Έρωτας εκπορευόμενος από την ανάγκη διαμορφώσεως της καθημερινότητος. Δημοκρατικές, αναρχικές, φασιστικές, εθνικιστικές φαντασιώσεις που επαληθεύονται στην σχισμή μίας κάλπης, στα τετραγωνισμένα πλαστικά ενός πληκτρολογίου, στα ηχητικά κύματα που παράγουν οι φωνητικές χορδές και εν τέλει συγκρούονται στο οπλισμένο σκυρόδεμα, στα τιμολογημένα προϊόντα που προήλθαν από την παραγωγική διαδικασία κάποιου τυπογραφείου. Ατομισμός – μισθοφόροι σκληροί και αφοσιωμένοι στην άνευ όρων πολεμική σύρραξη με τους πάντες και τα πάντα για την εξασφάλιση της οικογενειακής ή ατομικής ευημερίας. Συνετοί και «αθόρυβοι» καλοί άνθρωποι, σκυμμένοι και καλοσυνάτοι προσπερνούν και κλείνουν τα αυτιά και τα μάτια, μη τυχόν αντικρύσουν, μη τυχόν νιώσουν. Χαώδης χωροταξικός σχεδιασμός, χαώδης ηθικός ξεπεσμός, χαώδης πολιτισμικός εξευτελισμός.
Τα ερείπια των προγόνων, τα απομεινάρια χιλιετών πολέμων εκπέμπουν μεγαλύτερη λάμψη από τις δημιουργίες των νεοτέρων γενεών σε καιρούς μάλιστα ευημερίας. Φύση κατακρεουργημένη, βορά στο κεφάλαιο και την ματαιοδοξία. Επιδερμικά στίγματα ενός αρρωστημένου σαρκίου το οποίο οδεύει προς τον θάνατο.
Η φυγή μας από την μεγαλούπολη είναι επιλογή, συνήθως ανέφικτη και ίσως αδύνατη. Η εκρίζωση, όμως, των πεπερασμένων και καθιερωμένων προτύπων αστικής ζωής από εμάς τους ιδίους αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Κυρίως, μάλιστα, εκείνων των προτύπων που έχουν διαμορφωθεί χωνεύοντας εντός τους και ένα «προφίλ» των ιδεών μας. Αποτελεί θλιβερή γελοιότητα να αυτοτιτλοφορείται κάποιος εθνικοσοσιαλιστής, εν καιρώ μάλιστα εξοντωτικού πολέμου ενάντια στο πολιτισμικό, πνευματικό και ψυχικό οικοδόμημα μαχητών του εθνικοσοσιαλισμού, ενώ ο βίος του τηρεί πιστά τα αστικά εκείνα πρότυπα, τα οποία επιτυχώς αλλοτριώνουν και εξαλείφουν πλήρως κάθε ίχνος Αριανικότητος και Ελληνικότητος.
Εμπνευσμένοι, όχι από τις λέξεις, αλλά κυρίως από την ενέργεια που αυτές εσωκλείουν, θα αναφερθούμε σε μία ρήση του Ριβέρα. Η θέση μας είναι εκεί έξω, κάτω από τον έναστρο ουρανό, με το τυφέκιο στον ώμο….Και η δική μας θέση, δεν είναι πουθενά άλλου, παρά εκεί έξω, κάτω από το έναστρο ουρανό ή το γαλανό πέπλο του, με μία βούληση και ένα σκοπό. Τον Αγώνα. Μάχη για την εξασφάλιση του απαραιτήτου ζωτικού χώρου βλαστήσεως και καρποφορίας των ιδανικών μας. Σε επίπεδο τόσο υλικό όσο και άυλο. Συνειδητά απομακρυσμένοι από την ποσότητα και τις «χαρές» των μαζανθρώπων.
Η Ηθική μας, σκληρή για τα μάτια των αστών, μα αγνή έκφανση στοιχειώδους συντροφικής συνέπειας για εμάς τους ιδίους. Η αυτοκαλλιέργεια και η αυτοβελτίωση, απαραίτητη πτυχή – μεταξύ πολλών- δεν αποσκοπεί σε κάποιου είδους ατομική επιδίωξη, αλλά στην διεύρυνση των δυνατοτήτων και στην αντιμετώπιση των ανθρωπίνων αδυναμιών. Άλλωστε, στα αδιέξοδα του πνεύματος, τον δρόμο δεικνύει ο νόμος του αίματος και αντιστρόφως. Δράση. Δρομολογημένη από τις επιταγές της σκέψεως και εν κυκλική αναδραστικότητα, σκέψη διαμορφωμένη από τις επιταγές της δράσεως. Δράσεως εσωτερικής και εξωτερικής. Ιδεαλισμός. Αυτός ο οποίος δίνει πνοή στην αφοσίωση και την πίστη, διότι αυτά τα χαρακτηριστικά στον βίο είναι και αυτά που σε βάθος χρόνου διατηρούν ισχυρή την Φλόγα της αληθούς ατομικής ή μη πορείας. Η ισορρόπηση του σώματος όταν αυτό έχει υπερβεί τα όρια αντοχής του, η δύναμη που θα μας κινήσει την επομένη αυγή όταν έχουμε απογοητευθεί ή εξαντληθεί από χιλιάδες περασμένες, το χαμόγελο που θα σχηματισθεί στα χείλη όταν αναφερθούμε στις πληγές, τις ήττες, τους εξευτελισμούς και τις προδοσίες, το ήθος με το οποίο οφείλουμε να συνδέσουμε το όνομά μας, δύνανται να ευδοκιμούν μονάχα σε περιβάλλον ιδεολογικής καθαρότητος και άκρατου ιδεαλισμού. Αν πάρουμε απόφαση, πως για το επόμενο διάστημα της ζωής μας, θα εργαστούμε και θα αγωνιστούμε, δίχως καμία ανταπόδοση, δίχως τίποτα να μεταβληθεί, δίχως κανείς να επαληθεύει την ανάγκη υπάρξεως αυτού που αγωνιούμε να επιτύχουμε, με μόνον πλοηγό την Πίστη, τότε ίσως κάτι καταφέρουμε να διατηρήσουμε ζωντανό την επομένη της Πτώσεως.
Ας ξεριζώσουμε, λοιπόν, τους αστούς και τα πρότυπά τους, τις συμβουλές και την κριτική τους, τα κληροδοτήματά τους που μας έγιναν συνήθεια, από εντός μας. Γιατί, όντως, η θέση μας είναι εκεί έξω… Κάτω από τα αστέρια, να αντικρίζουμε τις πληγές και να γελάμε, να αναμένουμε το σκληρό αύριο και να διψάμε να το νικήσουμε, να ευθυμούμε όταν ανερχόμαστε στα κοινωνικά τους στερεότυπα με πτυχία και επαγγελματικές καταξιώσεις παρουσιάζοντάς τους εν τέλει πόσο χαμηλά είναι εκείνοι, να ακροβατούμε μεταξύ σωφροσύνης και υπερβάσεως, να προχωρούμε δίχως να μας νοιάζει εάν η ίδια μας η αστική σκιά θα συνεχίσει να μας συνοδεύει. Μονάχα στα κελιά των μεγαλουπόλεων το χλωμό φως σκιαγραφεί μορφές, στο Φως των Ιδεών ποτέ.
http://hypervoria.blogspot.com/2011/03/blog-post.html
Σάββατο 23 Απριλίου 2011
«Die Deutsche Karte» (Ο Γερμανικός Χάρτης).
Μεταπολεμικό Μνημόνιο των Δημοκρατικών για την διαρκή υποτέλεια της Γερμανίας στους σιωνιστές.
Του Γκένριχ Γκρόουτ
Gerd-Helmut Komossa: «Die Deutsche Karte» (Ο Γερμανικός Χάρτης).
Στο τεύχος Δεκεμβρίου του 2007 των Ανεξάρτητων Ειδήσεων (Unabhängige Nachrichten), μηνιαίο περιοδικό στην Γερμανία, έχει δημοσιευθεί μια αποκάλυψη.
Στο βιβλίο του ο Γκερντ-Χέλμουτ Κομόσσα «Ο Γερμανικός Χάρτης» (κυκλοφορεί και στο διαδίκτυο: Gerd-Helmut Komossa. Die Deutsche Karte) μας αποκαλύπτει ότι στις 21 Μαίου του 1949 οι ΗΠΑ έχουν υπογράψει με την προσωρινή κυβέρνηση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΟΔΓ) ένα κρυφό μνημόνιο στοοποίο περιγράφονται οι όροι της κρατικής «ανεξαρτησίας» της ΟΔΓ μέχρι το 2099. Στους γερμανούς που έχασαν τον πόλεμο έχουν βάλει τις εξής όρους:
1. Ο κάθε καινούριους καγκελάριος της ΟΔΓ έχει υποχρέωση να υπογράψει με τις ΗΠΑ το ονομαζόμενο καντσλεράκτ. Τι κρύβετεαι πίσω από αυτό το υπέρκρυφο χαρτί δεν γνωρίζει κανένας. Αλλά αποτο ίδιο το γεγονός της ύπαρξης αυτού του εγγράφου μεταξύ ΗΠΑ και καγκελάριου σε συνδυασμό με τους επόμενους δύο όρους της συμφωνίας, μπορούμε να υποθέσουμε για το περιεχόμενο αυτού του εγγράφου.
2. Οι ΗΠΑ πρέπει να ελέγχουν ολοκληρωτικά τα γερμανικά ΜΜΕ: ράδιο, tv, έντυπα μέσα (εφημερίδες, περιοδικά, τυπογραφεία και εκδόσεις), σινεμά, θέατρο, μουσική, σχολικό πρόγραμμα κλπ.
3. Οι ΗΠΑ πρέπει να εξακολουθούν να «φυλάνε» όλο το χρυσό απόθεμα της Γερμανίας.
Το βιβλίο αυτό έχει δημοσιευθεί το Ιούλιο του 2007 στην Αυστρία και σήμερα βρίσκετε στην κυκλοφορία. Ο Κομόσσα, ένας απόστρατος Στρατηγός, και βέβαια ήξερε τι ρισκάρει. Αλλά φαίνεται ότι δεν ήθελε να πάρει μαζί του στον τάφο το βάρος της αλήθειας για τους πραγματικούς όρους με τους οποίους έχουν σκλαβώσει το γερμανικό λαό.
Οι αναλυτές του Unabhängige Nachrichten τονίζουν ότι πράγματι ΟΛΟΙ οι καγκελάριοι της Γερμανίας, περιλαμβανομένης και της νυν Ά.Μέρκελ, την πρώτη τους κρατική επίσκεψη την έκαναν στις ΗΠΑ.
Το ότι τα γερμανικά ΜΜΕ ελέγχονται ολοκληρωτικά από ένα κέντρο εκτός συνόρων δεν μπορεί να το αμφισβητηθεί από κανέναν. Εξάλλου και μέσα στην Γερμανία υπάρχει ένα κεντρικό όργανο που βρίσκετε πάνω από όλες τις κομματικές δυνάμεις. Εκεί αξιολογούνται οι πολιτικές προτάσεις και πράξεις και προτάσσονται «ευχές» σε όλους τους πολιτικούς άνδρες της χώρας. Είναι το λεγόμενο «μάτι» των ΗΠΑ και του Ισραήλ που φέρει το όνομα Κεντρικό Συμβούλιο Εβραίων Γερμανίας.
Γνωρίζω ότι ο γερμανικός εθνικός χρυσός βρίσκεται στις ΗΠΑ. Αυτό είναι εκείνο το μέρος της κρυφής συμφωνίας, το οποίο θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί από τον καθένα. Το γεγονός ότι το βιβλίο αυτό ανήκει όχι σε έναν συγγραφέα-λογοτέχνη, άλλα σε έναν από τους πρώην αρχηγούς των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας και που αποκαλύπτει τα μυστικά του καθεστώτος της Γερμανίας και των ΗΠΑ, είναι ένα σπανιότατο φαινόμενο από μόνο του. Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ σταδιακά χάνουν τον έλεγχο που περιγράφει αυτό το μνημόνιο. Αλλά ίσως και να μην καταφέρνει πλέον να ελέγχει όλον τον κόσμο αποτελεσματικά…. Ένα κράτος ποτέ δεν έλεγχε την ανθρωπότητα. Είμαι βέβαιος ότι αυτό ποτέ δεν θα γίνει.
Φυσικά, υπάρχει πιθανότητα να δούμε στο μέλλον και τα αντίποινα στον Κομόσσα. Αλλά ο «Αλαντίν είναι ήδη ελεύθερος», δεν μπορεί να μπει πίσω στο μπουκάλι. Η σκεπτόμενη ελίτ του γερμανικού λαού πρέπει αυτήν την αποκάλυψη να την χωνέψει. Το ερώτημα, μετά από τέτοια πλύση εγκεφάλου που έχει υποστεί, αν αυτή η ελίτ μπορεί η όχι να αξιολογήσει ξανά τις αξίες της. Αυτό είναι το κυρίως ερώτημα. Γιατί το σύνδρομο της ήττας, που μεθοδικά εμπαιδωνότανόλα αυτά τα χρόνια από όλα τα ΜΜΕ της Γερμανίας στα μυαλά των τελευταίων τριών γενεών, έχει δώσει καρπούς στην νοοτροπία και στις ψυχές του γερμανικού λαού. Ο λαός έχει χάσει κάθε επιθυμία για αγώνα για το μέλλον του, δηλ για την βασική προϋπόθεση επιβίωσης και ύπαρξης κάθε λαού.
Νομίζω ο γερμανικός λαός δεν μπορεί να βρίσκεται στα αμερικανικά δεσμά μπροστά στα μάτια όλης της ανθρωπότητας. Αν τα υπόλοιπα έθνη παθητικά συμφωνήσουν σε αυτήν την κατάσταση, αυτή ή παρόμοια κατάσταση δουλείας θα μπορεί να επαναλαμβάνετε και με άλλους λαούς. Γ’ αυτό στο προσεχές μέλλον πρέπει να αναμένουμε κάποια πνευματική επανάσταση της ανθρωπότητας, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα την αλλαγή του κόσμού από μονοπολική σε πολυπολική.
Και κατά την διάρκεια αυτών των αλλαγών πρέπει να επιδιώξουμε την πραγματική ελευθερία της Γερμανίας από τα αμερικανικά δεσμά.
Οι πατριωτικές δυνάμεις της Γερμανίας εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην άνοδο του κύρους της Ρωσίας στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα. Η Ρωσία, σαν κύριος νικητής του ΒΠΠ, έχει πριν πολλά χρόνια απομακρύνει όλα της τα στρατεύματα από την Γερμανία και έχει αρνηθεί από κάθε δικαίωμα στις πιέσεις στον γερμανικό λαό με έναν και μοναδικό όρο: να κάνουν το ίδιο και οι υπόλοιπες χώρες-νικητές (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία και Γαλλία).
Αλλά οι ΗΠΑ, εκμεταλλευόμενοι την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την αδυναμία της Ρωσίας, διατηρούν ακόμα το κατοχικό καθεστώς. Νομίζω, μια δυνατή Ρωσία δεν θα πρέπει να δεχθεί αυτή την κατάσταση. Υπάρχουν ελπίδες ότι η Ρωσία θα ανακάμψει στο προσεχές μέλλων και ο κόσμος αρχικά θα γίνει διπολικός και μεταγενέστερα πολυπολικός. Στον κόσμο αυτό δεν θα υπάρχουν περιστατικά μυστικών στραγγαλισμών λαών, γεγονός το οποίο μας περιέγραψε ο στρατηγός Κομόσσα στην περίπτωση της Γερμανίας.
Μετάφραση από Ρωσικά Σπαρτιάτης Ν.Ι.
Πηγή : http://www.dpni.org/
Του Γκένριχ Γκρόουτ
Gerd-Helmut Komossa: «Die Deutsche Karte» (Ο Γερμανικός Χάρτης).
Στο τεύχος Δεκεμβρίου του 2007 των Ανεξάρτητων Ειδήσεων (Unabhängige Nachrichten), μηνιαίο περιοδικό στην Γερμανία, έχει δημοσιευθεί μια αποκάλυψη.
Στο βιβλίο του ο Γκερντ-Χέλμουτ Κομόσσα «Ο Γερμανικός Χάρτης» (κυκλοφορεί και στο διαδίκτυο: Gerd-Helmut Komossa. Die Deutsche Karte) μας αποκαλύπτει ότι στις 21 Μαίου του 1949 οι ΗΠΑ έχουν υπογράψει με την προσωρινή κυβέρνηση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΟΔΓ) ένα κρυφό μνημόνιο στοοποίο περιγράφονται οι όροι της κρατικής «ανεξαρτησίας» της ΟΔΓ μέχρι το 2099. Στους γερμανούς που έχασαν τον πόλεμο έχουν βάλει τις εξής όρους:
1. Ο κάθε καινούριους καγκελάριος της ΟΔΓ έχει υποχρέωση να υπογράψει με τις ΗΠΑ το ονομαζόμενο καντσλεράκτ. Τι κρύβετεαι πίσω από αυτό το υπέρκρυφο χαρτί δεν γνωρίζει κανένας. Αλλά αποτο ίδιο το γεγονός της ύπαρξης αυτού του εγγράφου μεταξύ ΗΠΑ και καγκελάριου σε συνδυασμό με τους επόμενους δύο όρους της συμφωνίας, μπορούμε να υποθέσουμε για το περιεχόμενο αυτού του εγγράφου.
2. Οι ΗΠΑ πρέπει να ελέγχουν ολοκληρωτικά τα γερμανικά ΜΜΕ: ράδιο, tv, έντυπα μέσα (εφημερίδες, περιοδικά, τυπογραφεία και εκδόσεις), σινεμά, θέατρο, μουσική, σχολικό πρόγραμμα κλπ.
3. Οι ΗΠΑ πρέπει να εξακολουθούν να «φυλάνε» όλο το χρυσό απόθεμα της Γερμανίας.
Το βιβλίο αυτό έχει δημοσιευθεί το Ιούλιο του 2007 στην Αυστρία και σήμερα βρίσκετε στην κυκλοφορία. Ο Κομόσσα, ένας απόστρατος Στρατηγός, και βέβαια ήξερε τι ρισκάρει. Αλλά φαίνεται ότι δεν ήθελε να πάρει μαζί του στον τάφο το βάρος της αλήθειας για τους πραγματικούς όρους με τους οποίους έχουν σκλαβώσει το γερμανικό λαό.
Οι αναλυτές του Unabhängige Nachrichten τονίζουν ότι πράγματι ΟΛΟΙ οι καγκελάριοι της Γερμανίας, περιλαμβανομένης και της νυν Ά.Μέρκελ, την πρώτη τους κρατική επίσκεψη την έκαναν στις ΗΠΑ.
Το ότι τα γερμανικά ΜΜΕ ελέγχονται ολοκληρωτικά από ένα κέντρο εκτός συνόρων δεν μπορεί να το αμφισβητηθεί από κανέναν. Εξάλλου και μέσα στην Γερμανία υπάρχει ένα κεντρικό όργανο που βρίσκετε πάνω από όλες τις κομματικές δυνάμεις. Εκεί αξιολογούνται οι πολιτικές προτάσεις και πράξεις και προτάσσονται «ευχές» σε όλους τους πολιτικούς άνδρες της χώρας. Είναι το λεγόμενο «μάτι» των ΗΠΑ και του Ισραήλ που φέρει το όνομα Κεντρικό Συμβούλιο Εβραίων Γερμανίας.
Γνωρίζω ότι ο γερμανικός εθνικός χρυσός βρίσκεται στις ΗΠΑ. Αυτό είναι εκείνο το μέρος της κρυφής συμφωνίας, το οποίο θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί από τον καθένα. Το γεγονός ότι το βιβλίο αυτό ανήκει όχι σε έναν συγγραφέα-λογοτέχνη, άλλα σε έναν από τους πρώην αρχηγούς των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας και που αποκαλύπτει τα μυστικά του καθεστώτος της Γερμανίας και των ΗΠΑ, είναι ένα σπανιότατο φαινόμενο από μόνο του. Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ σταδιακά χάνουν τον έλεγχο που περιγράφει αυτό το μνημόνιο. Αλλά ίσως και να μην καταφέρνει πλέον να ελέγχει όλον τον κόσμο αποτελεσματικά…. Ένα κράτος ποτέ δεν έλεγχε την ανθρωπότητα. Είμαι βέβαιος ότι αυτό ποτέ δεν θα γίνει.
Φυσικά, υπάρχει πιθανότητα να δούμε στο μέλλον και τα αντίποινα στον Κομόσσα. Αλλά ο «Αλαντίν είναι ήδη ελεύθερος», δεν μπορεί να μπει πίσω στο μπουκάλι. Η σκεπτόμενη ελίτ του γερμανικού λαού πρέπει αυτήν την αποκάλυψη να την χωνέψει. Το ερώτημα, μετά από τέτοια πλύση εγκεφάλου που έχει υποστεί, αν αυτή η ελίτ μπορεί η όχι να αξιολογήσει ξανά τις αξίες της. Αυτό είναι το κυρίως ερώτημα. Γιατί το σύνδρομο της ήττας, που μεθοδικά εμπαιδωνότανόλα αυτά τα χρόνια από όλα τα ΜΜΕ της Γερμανίας στα μυαλά των τελευταίων τριών γενεών, έχει δώσει καρπούς στην νοοτροπία και στις ψυχές του γερμανικού λαού. Ο λαός έχει χάσει κάθε επιθυμία για αγώνα για το μέλλον του, δηλ για την βασική προϋπόθεση επιβίωσης και ύπαρξης κάθε λαού.
Νομίζω ο γερμανικός λαός δεν μπορεί να βρίσκεται στα αμερικανικά δεσμά μπροστά στα μάτια όλης της ανθρωπότητας. Αν τα υπόλοιπα έθνη παθητικά συμφωνήσουν σε αυτήν την κατάσταση, αυτή ή παρόμοια κατάσταση δουλείας θα μπορεί να επαναλαμβάνετε και με άλλους λαούς. Γ’ αυτό στο προσεχές μέλλον πρέπει να αναμένουμε κάποια πνευματική επανάσταση της ανθρωπότητας, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα την αλλαγή του κόσμού από μονοπολική σε πολυπολική.
Και κατά την διάρκεια αυτών των αλλαγών πρέπει να επιδιώξουμε την πραγματική ελευθερία της Γερμανίας από τα αμερικανικά δεσμά.
Οι πατριωτικές δυνάμεις της Γερμανίας εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην άνοδο του κύρους της Ρωσίας στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα. Η Ρωσία, σαν κύριος νικητής του ΒΠΠ, έχει πριν πολλά χρόνια απομακρύνει όλα της τα στρατεύματα από την Γερμανία και έχει αρνηθεί από κάθε δικαίωμα στις πιέσεις στον γερμανικό λαό με έναν και μοναδικό όρο: να κάνουν το ίδιο και οι υπόλοιπες χώρες-νικητές (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία και Γαλλία).
Αλλά οι ΗΠΑ, εκμεταλλευόμενοι την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την αδυναμία της Ρωσίας, διατηρούν ακόμα το κατοχικό καθεστώς. Νομίζω, μια δυνατή Ρωσία δεν θα πρέπει να δεχθεί αυτή την κατάσταση. Υπάρχουν ελπίδες ότι η Ρωσία θα ανακάμψει στο προσεχές μέλλων και ο κόσμος αρχικά θα γίνει διπολικός και μεταγενέστερα πολυπολικός. Στον κόσμο αυτό δεν θα υπάρχουν περιστατικά μυστικών στραγγαλισμών λαών, γεγονός το οποίο μας περιέγραψε ο στρατηγός Κομόσσα στην περίπτωση της Γερμανίας.
Μετάφραση από Ρωσικά Σπαρτιάτης Ν.Ι.
Πηγή : http://www.dpni.org/
Παρασκευή 22 Απριλίου 2011
Η Αληθινή Τέχνη.
Βίντεο: Κωνσταντίν Βασίλιεβ.
Τι είναι αυτό, μπαμπά; με ρώτησε η κορούλα μου την ώρα που περπατούσαμε στο μόλο, δείχνοντας ένα σιδερένιο ανθρωπόμορφο ον, περικυκλωμένο από παλούκια. Είναι η σύγχρονη «τέχνη» που μας δέρνει, σκέφτηκα και δεν της απάντησα τίποτα….
Ας μας πει ο δήμαρχος «τι είναι αυτό».
Η Τέχνη, σε διάφορες εκφράσεις της (μουσική, ζωγραφική, αρχιτεκτονική, γλυπτική, θέατρο κλπ), αποδεδειγμένα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα όπλα στα χέρια αυτών που θέλουν να περάσουν κάποια μηνύματα στο υποσυνείδητο των ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο ότι στις μέρες που μας εξουσιάζουν διάφοροι συμφεροντολόγοι και αρνητές κάθε Εθνικής Ιδέας, στην τέχνη κυριαρχεί το χυδαίο, η διαστροφή, ο σεξισμός και άρνηση κάθε έκφρασης εθνικής ταυτότητας.
Η Αληθινή Τέχνη είναι η εξωτερίκευση της ταυτότητας και του ψυχισμού μιας φυλής και μόνο ως τέτοια, ως Φυλετική ή Εθνική Τέχνη, μπορεί να υπάρξει. Γ’ αυτό δεν υπάρχει παγκόσμια τέχνη.
Προς προβληματισμό των Ελλήνων καλλιτεχνών, παραθέτουμε ένα βίντεο με έργα ενός Ρώσου ζωγράφου. Αυτά τα έργα, εμπνευσμένα από τον φυλετικό ψυχισμό του Καλλιτέχνη, από την ρώσικη μυθολογία και από την φύση της Πατρίδας του, δεν μπορούν να μην αγγίζουν τις ψυχές και τις καρδιές των Ρώσων. Μόνο σε εθνική υπερηφάνεια μπορούν να τους ωθούν….
Με το να διασκεδάζω με αυτά τα παιχνίδια, αυτές τις κουταμάρες, αυτές τις σπαζοκεφαλιές, έγινα διάσημος και μάλιστα πολύ γρήγορα. Και η διασημότης για ένα ζωγράφο σημαίνει πωλήσεις, κέρδη, περιουσία, πλούτη. Και σήμερα όπως ξέρεις είμαι διάσημος, είμαι πλούσιος. Αλλά όταν βρίσκομαι μόνος με τον εαυτό μου, δεν έχω το κουράγιο να θεωρούμαι καλλιτέχνης με τη μεγάλη και την παλιά σημασία της λέξεως. Αυτοί ήσαν μεγάλοι ζωγράφοι, ο Τζιότο, ο Ρέμπραντ, ο Τισιανός, ο Γκόγια.
Δεν είμαι παρά ένας κοινός σαλτιμπάγκος, που κατάλαβε το πνεύμα των καιρών του και εξήντλησε όσο καλύτερα μπορούσε τη βλακεία, τη ματαιοδοξία, τη φιλοχρηματία των συγχρόνων του. Είναι πικρή η εξομολόγησή μου, πιο θλιβερή απ’ όσο φαίνεται, αλλά έχει τη χάρη να είναι ειλικρινής».
Σπαρτιάτης Ν.Ι.
Σχόλιο Ηρ. Καλέντζη
"Aν θυμηθούμε την “δήλωση” του (τότε…) νέου Πρυτάνεως του ανώτατου καλλιτεχνικού ιδρύματός μας που με περισσή αναίδεια είπε : “Θέλω να κάνω την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ” (και παρέμεινε …Πρύτανις!) θα καταλάβουμε καλύτερα την αρρώστεια που ταλανίζει τους αυτοκαταστροφικούς “προοδευτικάριους” οι οποίοι διαιωνίζουν τα κληρονομικά συμπλέγματά τους μέσα σε μία Κοινωνία που παραπαίει!
Η καταβαράθρωση της Τέχνης σε υποκουλτούρα είναι δική τους δουλειά… ΛΟΒΟΤΟΜΗ ΤΩΡΑ! είναι η μόνη λύση διότι το μίασμα χρήζει, πια, νυστεριού!"
Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
6977764737
Τι είναι αυτό, μπαμπά; με ρώτησε η κορούλα μου την ώρα που περπατούσαμε στο μόλο, δείχνοντας ένα σιδερένιο ανθρωπόμορφο ον, περικυκλωμένο από παλούκια. Είναι η σύγχρονη «τέχνη» που μας δέρνει, σκέφτηκα και δεν της απάντησα τίποτα….
Ας μας πει ο δήμαρχος «τι είναι αυτό».
Η Τέχνη, σε διάφορες εκφράσεις της (μουσική, ζωγραφική, αρχιτεκτονική, γλυπτική, θέατρο κλπ), αποδεδειγμένα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα όπλα στα χέρια αυτών που θέλουν να περάσουν κάποια μηνύματα στο υποσυνείδητο των ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο ότι στις μέρες που μας εξουσιάζουν διάφοροι συμφεροντολόγοι και αρνητές κάθε Εθνικής Ιδέας, στην τέχνη κυριαρχεί το χυδαίο, η διαστροφή, ο σεξισμός και άρνηση κάθε έκφρασης εθνικής ταυτότητας.
Η Αληθινή Τέχνη είναι η εξωτερίκευση της ταυτότητας και του ψυχισμού μιας φυλής και μόνο ως τέτοια, ως Φυλετική ή Εθνική Τέχνη, μπορεί να υπάρξει. Γ’ αυτό δεν υπάρχει παγκόσμια τέχνη.
Προς προβληματισμό των Ελλήνων καλλιτεχνών, παραθέτουμε ένα βίντεο με έργα ενός Ρώσου ζωγράφου. Αυτά τα έργα, εμπνευσμένα από τον φυλετικό ψυχισμό του Καλλιτέχνη, από την ρώσικη μυθολογία και από την φύση της Πατρίδας του, δεν μπορούν να μην αγγίζουν τις ψυχές και τις καρδιές των Ρώσων. Μόνο σε εθνική υπερηφάνεια μπορούν να τους ωθούν….
Γ’ αυτούς που θα σπεύσουν να κατακρίνουν τα πιο πάνω ας διαβάσουν απόσπασμα από την συνέντευξη-εξομολόγηση του Πάμπλο Πικάσο προς τον διάσημο συγγραφέα Τζιοβάνι Παπίνι και ας προβληματιστούν πως αυτός ο άνθρωπος έγινε «ο πιο μεγάλος ζωγράφος του 20 αιώνα».
«Στην τέχνη, ο λαός δεν αναζητά πλέον ανακούφιση και εξύψωση. Αλλά οι λεπτεπίλεπτοι, οι πλούσιοι, οι αργόσχολοι, αναζητούν το καινούργιο, το παράδοξο, το πρωτότυπο, το ασυνήθιστο, το σκανδαλώδες. Και εγώ, από τον κυβισμό και έπειτα, ικανοποίησα τους σοφούς και τους κριτικούς με όλες τις ευμετάβλητες σαχλαμάρες που μου έρχονταν στο κεφάλι, και όσο λιγότερο με καταλάβαιναν τόσο περισσότερο με θαύμαζαν.Με το να διασκεδάζω με αυτά τα παιχνίδια, αυτές τις κουταμάρες, αυτές τις σπαζοκεφαλιές, έγινα διάσημος και μάλιστα πολύ γρήγορα. Και η διασημότης για ένα ζωγράφο σημαίνει πωλήσεις, κέρδη, περιουσία, πλούτη. Και σήμερα όπως ξέρεις είμαι διάσημος, είμαι πλούσιος. Αλλά όταν βρίσκομαι μόνος με τον εαυτό μου, δεν έχω το κουράγιο να θεωρούμαι καλλιτέχνης με τη μεγάλη και την παλιά σημασία της λέξεως. Αυτοί ήσαν μεγάλοι ζωγράφοι, ο Τζιότο, ο Ρέμπραντ, ο Τισιανός, ο Γκόγια.
Δεν είμαι παρά ένας κοινός σαλτιμπάγκος, που κατάλαβε το πνεύμα των καιρών του και εξήντλησε όσο καλύτερα μπορούσε τη βλακεία, τη ματαιοδοξία, τη φιλοχρηματία των συγχρόνων του. Είναι πικρή η εξομολόγησή μου, πιο θλιβερή απ’ όσο φαίνεται, αλλά έχει τη χάρη να είναι ειλικρινής».
Σπαρτιάτης Ν.Ι.
Σχόλιο Ηρ. Καλέντζη
"Aν θυμηθούμε την “δήλωση” του (τότε…) νέου Πρυτάνεως του ανώτατου καλλιτεχνικού ιδρύματός μας που με περισσή αναίδεια είπε : “Θέλω να κάνω την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ” (και παρέμεινε …Πρύτανις!) θα καταλάβουμε καλύτερα την αρρώστεια που ταλανίζει τους αυτοκαταστροφικούς “προοδευτικάριους” οι οποίοι διαιωνίζουν τα κληρονομικά συμπλέγματά τους μέσα σε μία Κοινωνία που παραπαίει!
Η καταβαράθρωση της Τέχνης σε υποκουλτούρα είναι δική τους δουλειά… ΛΟΒΟΤΟΜΗ ΤΩΡΑ! είναι η μόνη λύση διότι το μίασμα χρήζει, πια, νυστεριού!"
Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
6977764737
Πέμπτη 21 Απριλίου 2011
Τι διαβάζουν στις Εκκλησίες κατά το ΙουδαιοΧριστιανικό Πάσχα
Την Κυριακή των Βαΐων
• «Ιδού ο Βασιλεύς σου, Σιών.» (Στον Μικρό Εσπερινό, ήχος πλ. δ΄.)
• «Λαμπρύνου, η Σιών, η νέα, και βαΐοις ανύμνει μετά παίδων• ιδού ο Βασιλεύς σου, σώζων προς πάθος έρχεται.» (Στον Μικρό Εσπερινό, ήχος β΄, οίκος του Ευφραθά.)
• «Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, Βασιλεύς του Ισραήλ.» (Στον Μεγάλο Εσπερινό, ήχος πλ. β΄ και εις τον Λιτό, Στιχηρό Ιδιόμελον, ήχος α΄.)
[ Η λέξη Ωσαννά είναι Εβραϊκή και σημαίνει «δεόμαστε στον Γιαχβέ για τη σωτηρία». Ομοίως καθαρά Εβραϊκές είναι και οι συχνά χρησιμοποιούμενες λέξεις Μεσσίας, Αμήν και Αλληλούια. Μεσσίας σημαίνει «κεχρισμένος», «Χριστός». Αμήν σημαίνει «μακάρι», «σίγουρα», «είθε να γίνει». Αλληλούια σημαίνει «δόξα στο Γιαχβέ» («Ωρολόγιον το Μεγα», έκδοση Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος 1983, σελ. 17). Η λέξη Ιησούς επίσης αποτελεί απόδοση του Εβραϊκού Γιεσουά, που σημαίνει «ο Γιαχβέ είναι η σωτηρία».]
• «Ο ηγαπημένος Ισραήλ» (στον Μεγάλο Εσπερινό, ήχος πλ. β΄) και «τω ηγαπημένω Ισραήλ» (τροπάριο στον Όρθρο).
• «Διό ευφραίνεται θυγάτηρ Σιών.» (Στον Μεγάλο Εσπερινό, ήχος β΄.)
• «Χαίρε, ευφραίνου, πόλις Σιών.» (Στον Μεγάλο Εσπερινό και στο Λυχνικό, ήχος πλ. δ΄.)
• «Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από του Κυρίου• ως χόρτος γαρ πυρί έσεσθαι απεξηραμμένοι.» (Στον Όρθρο, αντίφωνο των αναβαθμών του δ ήχου.)
• «Ευφράνθητι Ιερουσαλήμ• και πανηγυρίσατε οι αγαπώντες Σιών.» (Στον Όρθρο, καταβασία, ο διασώσας εν πυρί, ωδή η΄, ο ειρμός.)
• «Αίνεσιν Εκκλησία οσίων τω ενοικούντι Σιών σοι Χριστέ, προσφέρει• εν σοι, Ισραήλ, τω ποιητή αυτού, χαίρει.» (Από τροπάριο στον Όρθρο.)
• «Άσατε λαοί, θεοπρεπώς εν Σιών, και ευχήν απόδοτε Χριστώ εν Ιερουσαλήμ.» (Ομοίως.)
• «Ασύγκριτος υπάρχει ευπρέπεια εν Σιών.» (Ομοίως.)
• «Κύριος παρέστη• Σιών γαρ εξελέξατο.» (Ομοίως.)
• «Σιών Θεού όρος το άγιον, και Ιερουσαλήμ.» (Όμοίως.)
• «Ισραήλ του Θεού το βασίλειον.» (Ομοίως.)
• «Θεοπρεπώς σε, Βασιλεύ Ισραήλ.» (Ομοίως.)
• «Ο Βασιλεύς σου, Σιών.» (Ομοίως.)
• «Ο Θεός σου, χαίρε, Σιών, σφόδρα, εβασίλευσεν εις τους αιώνας Χριστός.» (Ομοίως.)
• «Ποιμήν ημών Χριστός ο Βασιλεύς Ισραήλ. Υπόδεξαι, Ιουδαία, τον Βασιλέα.» (Στο Απόδειπνο, ωδή θ΄, αλλότριον των μητέρων.)
• Την Κυριακή των Βαΐων διαβάζονται επίσης το απαράδεκτο για τους Έλληνες απόσπασμα του Ζαχαρία «εξεγερώ τα τέκνα σου, Σιών, επί τα τέκνα των Ελλήνων» (Ζαχ. θ΄, 9-15), ένα του Σοφονίου κι ένα του Ιεζεκιήλ, που μιλάνε για λύτρωση του Ισραήλ από τους εχθρούς του Κρητικούς, επαναλαμβάνοντας τα «χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών» κι άλλα παρόμοια» (Σοφ. γ΄, 14-19). [Βλ. «Τα υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα της Ορθοδοξίας.»]
Την Μεγάλη Δευτέρα
Τη Μεγάλη Δευτέρα αρχίζει να ψάλλεται στις εκκλησίες ένα μεγάλο corpus κειμένων, το όποιο βρίζει και απειλεί κάθε άλλον λαό -εκτός του περιουσίου:
• «Ευρεθείη η χειρ σου πάσι τοις εχθροίς σου, η δεξιά σου εύροι πάντας τους μισούντάς σε. Ότι θήσεις αυτούς εις κλίβανον πυρός, εις καιρόν του προσώπου σου• Κυριος εν οργή αυτού συνταράξει αυτούς, και καταφάγεται αυτούς πυρ.» (Ψαλμός Κ΄.)
• «Ότι συ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντάς μοι ματαίως, οδόντας αμαρτωλών συνέτριψας» (Ψαλμός Γ΄.)
• «Επ΄ εμέ διήλθον αι οργαί σου, οι φοβερισμοί σου εξετάραξάν με.» (Ψαλμός ΠΖ'.)
• «Κύριος τους φοβούμενους αυτόν.» (Ψαλμός ΡΒ΄.)
• Το αποκορύφωμα της σκληρότητας και της εκδίκησης (της άδικης εκδίκησης) περιγράφεται στο επεισόδιο με τη συκιά, που βρήκε στο δρόμο του ο Ιησούς, την καταράστηκε κι εκείνη ξεράθηκε, επειδή δεν βρήκε σύκα να φάει∙ και να φαντασθεί κάνεις ότι «δεν ήταν ο καιρός των σύκων» («κατά Ματθαίον» κα΄ 18-20, «κατά Μάρκον», ια΄ 13-14, 20-23)। Διαβάζεται τη Μεγάλη Δευτέρα το πρωί.
• Την Μεγάλη Δευτέρα διαβάζονται επίσης αποσπάσματα από την Βίβλο γεμάτα εξωπραγματικές ιστορίες (Ιεζεκιήλ α΄, 1-20, Ιώβ α΄, 1-12) κι ένα απόσπασμα από την Έξοδο (α', 1-20), στο όποιο παρατίθενται πλείστα ονόματα «υιών του Ισραήλ εισπορευομένων εις Αίγυπτον» (Ιακώβ, Ρουβήμ, Συμεών, Λευί, Ιούδα, Ισσάχαρ, Ζαβουλών, Βενιαμίν, Δαν, Νεφθαλείμ, Γαδ, Ασήρ).
Τι σχέση έχουν οι Έλληνες να ασχολούνται με το ποιοι υιοί του Ισραήλ εισπορεύτηκαν στην Αίγυπτο, να το ψέλνουν στις εκκλησίες κι επί πλέον να το θεωρούν ιερό τους κείμενο; (Κείμενα από την «Έξοδο», τον «Ιεζεκιήλ» και τον «Ιώβ» διαβάζονται και άλλες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας.)
• Ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα επίσης ψάλλεται ο Ψαλμός Ν΄, στον όποιο μεταξύ των άλλων αναφέρεται: «Αγάθυνον, Κυριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ»। (Πρόκειται περί εξαιρετικά δημοφιλούς ψαλμού• είναι ο ψαλμός εκείνος, που πρέπει να απαγγέλλει πολλές φορές ο πιστός σαν τιμωρία για τυχόν «παρεκκλίσεις» του, όπως προβλέπεται στο «Πηδάλιον».)
__________________________________________________
Την Μεγάλη Τρίτη
• «Κάθου εκ δεξιών μου έως άν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.» (Στον Όρθρο, από το «κατά Ματθαίον», κβ΄, 44.)
• «Ελπισάτω Ισραήλ επί τον Κύριον.» (Στον Όρθρο, προκείμενον, ήχος δ΄, ψαλμός ΡΛ΄).
___________________________________________
Την Μεγάλη Τετάρτη
• «Ευλογήσαι σε Κυριος εκ Σιών» (Στον Όρθρο, «προκείμενον», ήχος πλ. β΄, ψαλμός ΡΛΓ΄.)
• «Οι φοβούμενοι τον Κύριον, ευλογήσατε τον Κυριον. Αινείτε το όνομα Κυρίου, αινείτε, δούλοι, Κύριον.» (Στον Όρθρο, «προκείμενον», ήχος β΄, ψαλμός ΡΛΔ΄.)
• «Εις οδόν εθνών μη απέλθητε, και εις πόλιν Σαμαριτών μη εισέλθητε• πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ.», ι΄, 1-2, 5-8.)
• «Ουκ έστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και βαλείν τοις κυναρί-οις» (Απόσπασμα από το «κατά Ματθαίον», ιε', 21-28।) Το κυναρίοις (σκυλιά) αναφέρεται στους Έλληνες. Πρόκειται για μία καταπληκτική ιστορία, που περιγράφεται κι από τον Μάρκο (ζ΄, 25-30) κι αφορά στη θεραπεία της κόρης μιας «Ελληνίδος, Συροφοίνισσας το γένος•» (Μαρκ. ζ΄, 26)। [Εδώ θέλει αρκετή προσοχή, γιατί μόνο το πρωτότυπο κείμενο μιλάει για Ελληνίδα। Αν διαβάζετε το κείμενο στη νεοελληνική απόδοση των χριστιανών μεταφραστών, κατά κανόνα μεταφράζεται το «Ελληνίδα» σε «ειδωλολάτρις», οπότε ο ανυποψίαστος αναγνώστης προσπερνάει το κείμενο, χωρίς να αντιληφθεί την πραγματική σημασία του,ενώ στο προτύτυπο γράφει "ἡ δὲ γυνὴ ἦν Ἑλληνίς, Συροφοινίκισσα τῷ γένει"]
Η γυναίκα αυτή λοιπόν έπεσε στα πόδια του Ιησού παρακαλώντας τον να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη της, καθότι ο Ιησούς εμφανίζεται κατ’ εξοχήν ως θεραπευτής. Ποια ήταν όμως η αντίδραση του Ιησού; «Κι εκείνος δεν της αποκρίθηκε ούτε μία λέξη. Και τότε οι μαθητές τον πλησίασαν και του είπαν διώξε την, γιατί φωνάζει από πίσω μας. Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: “Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Δεν είναι σωστό να παίρνεις το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνεις στα σκυλιά”.» (Ματθ. ιε΄,26 και Μαρκ. ζ΄, 27-28.)
«Ναι, Κύριε», του απάντησε τότε η γυναίκα, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν κάτω από το τραπέζι των κυρίων τους»। Τότε μόνον ικανοποιήθηκε αυτός, και «θεραπεύτηκε η κόρη της από την ώρα εκείνη». Η συμπεριφορά του «Υιού του θεού» στο περιστατικό αυτό δεν εγείρει καμμία αμφιβολία, είναι σαφέστατη: Θεωρεί τους Έλληνες σκυλιά, που δεν αξίζει να τρώνε ούτε τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους, των Εβραίων.
_______________________________________________
Την Μεγάλη Πέμπτη
• «Οι μακαριστοί, εν τη Σιών.» (Από τροπάριο στον Όρθρο.)
• «Ότι τάδε λέγει Κυριος τω λαώ μου Ίσραήλ.» (Απόσπασμα από τον Ιερεμία, ια΄18-23 και ιβ΄ 1-5, 9-11, 14-15.)
• «Ο πρωτότοκος υιός μου Ισραήλ.» (Ιδιόμελον, ήχος γ΄, ψαλλόμενον την εσπέρα.)
• «Πάσα κτίσις ηλλοιούτο φόβω.» (Απόστιχο ιδιόμελο, ήχος α΄.)
• «Φοβος και τρόμος επέπεσε τη κτίσει.» (Δοξαστικόν, ήχος πλ. δ'.)
• Αποσπάσματα από την «Έξοδο» και τον «Ιώβ» εξακολουθούν να διαβάζονται και τη Μ. Πέμπτη, όπως κάθε ήμερα, αλλά ο Ιεζεκιήλ έχει αντικατασταθεί από τον «Ιερεμία».
Την Μεγάλη Παρασκευή
• «Tότε λαλήσει προς αυτούς εν οργή αυτού και εν τω θυμώ αυτού ταράξει αυτούς.» «Aίτησαι παρ’ εμού, και δώσω σοι έθνη την κληρονομίαν σου.» «Ποιμανείς αυτούς εν ράβδω σιδηρά, ως σκεύη κεραμέως συντρίψεις αυτούς.» «Δουλεύσατε τω Κυρίω εν φόβω και αγαλλιάσθε αυτώ εν τρόμω» (Ώρα πρώτη, αποσπάσματα άπο τον ψαλμό ΚΑ'.)
• «Επί τον Ισραήλ του Θεού.» (Απόσπασμα από την «προς Γαλατάς επιστολή», στ΄ 14-18.)
• «Πάσα η κτίσις ηλλοιούτο φόβω.» (Την εσπέρα, ήχος α΄.)
___________________________________________
Το Μεγάλο Σάββατο
• «Χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών, κήρυσσε, θύγατερ Ιερουσαλήμ• ευφραίνου και κατατέρπου εξ όλης της καρδίας σου, θύγατερ Ιερουσαλήμ. Λελύτρωταί σε εκ χειρός εχθρών σου Βασιλεύς Ισραήλ» (Απόσπασμα Σοφονίου, γ΄ 8-15, την εσπέρα- το ίδιο που είχε διαβαστεί και την Κυριακή των Βαΐων.)
• «Ευλογείτε, Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ, τον Κυριον.» (Από τον "Ύμνο των Τριών Παίδων.)
Είναι τόσο σημαντικοί για την Ελλάδα ο Ανανίας, ο Αζαρίας κι ο Μισαήλ, τους οποίους επικαλούνται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου οι ιερείς;
Στις δώδεκα τα μεσάνυκτα ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών», ο παιάνας της Χριστιανοσύνης, ο όποιος προοιμιάζεται με απειλές κι εκδικήσεις:
«Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν... Ως εκλείπει καπνός εκλειπέτωσαν, ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός, ούτως απολούνται οι αμαρτωλοί από προσώπου του Θεού και οι δίκαιοι ευφρανθήτωσαν.»
EΝΟΤΗΤΑ : ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΣ
1 ΣΧΟΛΙΑ:
ΜΑΥΡΟΣ ΛΥΚΟΣ είπε...
Επειδή κάποιος "Ελληνορθόδοξος" εξέφρασε απορίες, προστέθηκε και το απόασπασμα από το πρωτότυπο κείμενο από το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον, που γράφει "ἡ δὲ γυνὴ ἦν Ἑλληνίς, Συροφοινίκισσα τῷ γένει".
Και την Ελληνική απόδοση της φράσεως, την είχαμε δημοσιεύσει μέσα σε εισαγωγικά, διότι έτσι γράφει ο Ευαγγελιστής Μάρκος.
Όμως , οι "Ελληνορθόδοξοι" της Χρυσής Αυγής , εφόσον αποδέχονται πλήρως όλα όσα γράφουν τα Ευαγγέλια ως "Ελληνορθόδοξοι" που δηλώνουν και μάλιστα ως Ιερά Κείμενα Θεόπνευστα από τον ίδιο τον Γιαχβέ, άρα θα συμφωνούν και με την συγκεκριμένη διατύπωση του Μάρκου. Μετά από αυτές τις διευκρινήσεις, οσοι "Ελληνορθόδοξοι" Χρυσαυγίτες έχουν παραπάνω απορίες ή αμφιβολίες πάνω σε αυτήν την διατύπωση του Μάρκου, ας απευθυνθούν στο-ν "Ελληνορθόδοξο" ιερέα της περιοχής τους, ή ας απευθυνθούν στον ίδιο προσωπικά τον Άγιο κατά τους ιδίους, Ευαγγελιστή Μάρκο, να τους απαντήσει, ρωτώντας τον μέσα από την διαδικασία προεσευχής τους. Ρωτήστε τον μόνο ευγενικά, διότι αν θυμώσει ο Μάρκος καθώς είναι Άγιος και θαυματουργός, μπορεί να ζητήσει από τον Γιαχβέ να σας τιμωρήσει και έτσι να πατώσετε στις εκλογές και να χάσετε και την κρατική επιχορήγηση.
http://ns-hellas.blogspot.com/2011/04/blog-post.html
Το Εβραϊκό ιστορικό της γιορτής του Πάσχα
Η αρχή του Πάσχα ανάγεται μεν στους Αιγυπτίους, που γιόρταζαν την Εαρινή Ισημερία, τότε που η ήμερα αρχίζει να γίνεται μεγαλύτερη από τη νύκτα: πισάχ, δηλαδή «διάβαση», έλεγαν τη γιορτή τους οι Αιγύπτιοι, δηλαδή διάβαση του Ήλιου από τον Ισημερινό. Όμως οι Εβραίοι εν τέλει ιδιοποιήθηκαν και διέσωσαν αυτό το έθιμο∙ στη γλώσσα τους λέγεται Πεσάχ («πέρασμα») ή Γιορτή των Αζύμων (Λουκ. κβ΄,1) και εξακολουθεί να είναι η σπουδαιότερη γιορτή τους.
Σύμφωνα με την Βίβλο το Πάσχα ορίσθηκε από το Θεό, θεσπίστηκε από τον Μωυσή και καθιερώθηκε σε ανάμνηση της εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο και το πέρασμα τους από την Ερυθρά Θάλασσα («Έξοδος», κεφ. ιβ΄). Λέγεται και Πάσχα των Ιουδαίων (Ιωάν. β΄,13, ια΄, 55) ή Πάσχα του Κυρίου (Γιαχβέ, «Έξοδος» ιβ΄, 11). Γιορτάζεται την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία. Η «εξήγηση» ελληνορθόδοξων κύκλων, πως η λέξη Πάσχα προέρχεται από το ελληνικό ρήμα πάσχω, στερείται σοβαρότητας. Η λέξη Πάσχα είναι εξελληνισμός της Εβραϊκής λέξης πεσάχ.
«Θελω πατάξει παν πρωτότοκον εν τη γη της Αιγύπτου από ανθρώπου έως κτήνους», διεμήνυσε στους Εβραίους ο Γιαχβέ («Έξοδος, ιβ΄ 12). Προκειμένου να το πετύχει αυτό, τους παράγγειλε πρώτα να σφάξουν ένα αρνί και να το φάνε το βράδυ με άζυμα και πικρά χόρτα και μετά με το αίμα του να βάψουν το ανώφλιο και τους δύο παραστάτες των θυρών των σπιτιών τους, ώστε «ο Κύριος θέλει παρατρέξει την θύραν και δεν θέλει αφήσει τον εξολοθρευτήν να εισέλθη εις τας οικίας σας, δια να πατάξη». Τελικά «ο Κύριος επάταξε παν πρωτότοκον εν τη γη της Αιγύπτου από του πρωτοτόκου του Φαραώ, όστις κάθηται επί του θρόνου αυτού, έως του πρωτοτόκου του αιχμαλώτου, του εν τω δεσμωτηρίω∙ και πάντα τα πρωτότοκα των κτηνών... Δεν ήτο οικία εις την οποίαν δεν υπήρχε νεκρός». Όλες αυτές οι θεόπνευστες ενέργειες, που περιγράφονται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στο ιβ΄ κεφάλαιο της «Εξόδου» της Βίβλου, γιορτάζονται την ημέρα του Πάσχα.
Αυτό το Εβραϊκό Πάσχα ο Ιησούς ούτε κατήργησε, ούτε υποτίμησε, τουναντίον πήρε τους μαθητές του και ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα -το τρίτο και τελευταίο έτος του δημόσιου βίου του-, για να το γιορτάσουν σαν νομοταγείς Εβραίοι (Μαρκ. 14,1, Λουκ. 22,1, Ιωάν. 2,23).
Όλες οι περιγραφές της Καινής Διαθήκης μιλούν ξεκάθαρα, ότι τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος εξελιχθήκαν την εβδομάδα που προηγήθηκε από το Πάσχα των Εβραίων. Ο λεγόμενος Μυστικός Δείπνος ήταν το πασχαλινό τραπέζι για τον εορτασμό του εβραϊκού Πάσχα από τον Ιησού και τους μαθητές του. «Ο Ιησούς απέστειλε τον Πέτρο και τον Ιωάννη λέγοντας: "Πηγαίνετε να ετοιμάσετε να φάμε για το Πάσχα".» (Λουκ. 22,8.) «Οι μαθητές έκαναν όπως τους πρόσταξε ο Ιησούς κι ετοίμασαν το Πάσχα.» (Ματθ. 26, 19.)
Το Πάσχα των Εβραίων κατά το έτος εκείνο γιορτάστηκε ημέρα Σάββατο, ενώ η υποτιθέμενη ανάσταση σύμφωνα με τους ευαγγελιστές (Ματθ. 28,1, Μαρκ. 16,1, Λουκ. 24,1, Ιωάν. 20,1) έγινε την επομένη ήμερα («μία των Σαββάτων»), που αργότερα ονομάστηκε Κυριακή. Από εκεί πήραν την ονομασία τους και οι άλλες ήμερες της εβδομάδας (Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη κ.τ.λ.).
Στην Α΄ Οικουμενική Συνοδό της Νίκαιας (325 μ.Χ.) καθορίστηκαν τα του εορτασμού του χριστιανικού Πεσάχ. Συγκεκριμένα αποφασίστηκε να γιορτάζεται η ανάσταση του Ιησού. Ως ημερομηνία καθορίστηκε η πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία, ώστε το χριστιανικό Πάσχα και να αποτελεί συνέχεια της Εβραϊκής παράδοσης του Πεσάχ, αλλά και να μην συμπίπτει την ίδια ακριβώς μέρα με το Εβραϊκό.
* * *
Σύμφωνα με τους χριστιανούς ο Ιησούς γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, οπότε κάθε 25 Δεκεμβρίου γιορτάζεται η γέννηση του. Την όγδοη ήμερα έγινε η περιτομή του, οπότε λογικά γιορτάζεται την 1η Ιανουαρίου. Το ίδιο γίνεται και για όλες τις άλλες γιορτές. Αυτό που δεν έχει σταθερή ημερομηνία είναι το Πάσχα. Κάποια μέρα της Άνοιξης όμως, πιστεύουν, ο Ιησούς αναστήθηκε. Πότε ήταν αυτή η ήμερα; Γιατί δεν μελέτησαν οι Πατέρες τις Γραφές τους, δεν ζήτησαν και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, ώστε να αποφασίσουν ποια ημερομηνία έγινε η ανάσταση; Γιορτάζοντας κάθε χρόνο σε άλλη ημερομηνία, μόνο από σύμπτωση μπορεί να ταυτίσουν την ημέρα της υποτιθέμενης ανάστασης με την ήμερα του εορτασμού της. Η Εβραϊκή καταγωγή του Πάσχα είναι καθαρά ο λόγος, που δεν εορτάζεται σε συγκεκριμένη ημερομηνία, άλλα είναι κινητή εορτή.
Οι σύγχρονοι Έλληνες χριστιανοί τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια τους Εβραϊκούς συμβολισμούς του Πάσχα, δηλαδή:
• Το βασικό στοιχείο του, το ψητό αρνί, που έσφαξαν οι Εβραίοι κατ’ εντολή του Θεού: Αρνί τρώνε από τότε κατ’ έθιμο κάθε Πάσχα οι Εβραίοι.
• Τα αυγά, που συμβολίζουν το ναό της Ιερουσαλήμ, όπου γίνονταν οι θυσίες.
• Το κόκκινο χρώμα, που συμβολίζει το αίμα του αρνιού, που έβαψαν τις θύρες τους οι Εβραίοι.
* * *
Εμπλεγμένοι οι Έλληνες στη σχιζοφρένεια του ελληνοχριστιανικού ιδεολογήματος γιορτάζουν εν αγνοία τους το αιμοσταγές Πεσάχ υμνολογώντας στις εκκλησίες ο,τιδήποτε Εβραϊκό, καθυβρίζοντας, παράλληλα τους εαυτούς τους και τον πολιτισμό των προγόνων τους. Νομίζουν δε, ότι αποτελεί γιορτή αγάπης και πιστεύουν ότι τα Εβραϊκά έθιμά του αποτελούν γνήσια κι αναπόσπαστα στοιχεία της Ελληνικής Παράδοσης.
Τραγική ειρωνεία και εθνικό κώμα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)