Μια από τις λέξεις που χρησιμοποιεί τελευταία σημαντικό μέρος του πολιτικού κόσμου, μεταξύ αυτού και όσοι διακατέχονται πράγματι από συγκρουσιακή διάθεση απέναντι στις ισχύουσες δομές, είναι η "αυτοοργάνωση". Θα ήθελα να επιχειρήσουμε να δούμε τις διαστάσεις της λέξης αυτής ως έννοιας περισσότερο, το κατά πόσο αναγκαία είναι σήμερα και το πώς στην πράξη εφαρμόζεται ή θα θέλαμε να εφαρμόζεται. Κατ' αρχάς θα ήθελα να κάνω μια διαπίστωση: το περιεχόμενο μιας λέξης δεν είναι στατικό αλλά αναπροσαρμόζεται, όπως και το σύνολο της ελληνικής γλώσσας, λαμβάνοντας νόημα από τη ζώσα εμπειρία και το περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσεται. Με παρόμοιο τρόπο λειτουργούν και οι πρακτικές που χρησιμοποιούμε ή σκεφτόμαστε να χρησιμοποιήσουμε, για την επίτευξη ενός βραχυπρόθεσμου ή μακροπρόθεσμου σκοπού. Ξεκινώντας από την ίδια την αφετηρία της λέξης, αυτοοργάνωση σημαίνει η οργάνωση με τη χρήση δικών μας μέσων, μονάχα δικών μας, χωρίς τη δανειοδότηση κάποιου αν θέλετε από το ίδιο το σύστημα. Ένας απλός ορισμός, μα κάποιος θα ρωτήσει εύλογα αν είναι εύκολο όλο αυτό. Φυσικά και όχι...
Συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου