Οι κοινωνικές πρωτοπορίες του Μεγάλου Ηγέτη

«Πρέπει να μάθουν να σέβονται ο ένας τον άλλον και να γίνονται σεβόμενοι πάλι - ο διανοούμενος πρέπει να σεβαστεί το χειρωνάκτη εργάτη και αντίστροφα. Κανένας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον άλλο».

Adolf Hitler, 1924, γραμμένο στην φυλακή.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ

Ήταν κανόνας στην Ευρώπη ότι ένας εργοδότης είχε τη δυνατότητα της άμεσης απόλυσης περισσοτέρων του ενός εργάτη. Δεν υπήρξε καμία προσφυγή οπουδήποτε για αυτή την άδικη αντιμετώπιση. Αφ' ετέρου οι εργοδότες δεν είχαν καμία προστασία έναντι του ακρωτηριασμού τους απ’ τις απεργίες και τις απαιτήσεις για μη ρεαλιστικές αυξήσεις μισθών.

Ο Αδόλφος νομοθέτησε δικαιώματα δίκαια και για τον εργοδότη και για τον εργαζόμενο. Τρεις ρυθμιστικοί οργανισμοί ιδρύθηκαν για να παρέχουν αυτήν την προστασία:

- Κάθε επιχείρηση με πάνω από 20 ανθρώπους έπρεπε να έχει "Συμβούλιο Εμπιστοσύνης". Αυτό το συμβούλιο είχε το καθήκον να προωθεί την καλή θέληση και την ομαδική εργασία στην επιχείρηση. Προοριζόταν να επιλύει τις διαφωνίες. Και οι εργαζόμενοι και η διοίκηση είχαν το λόγο στη σύνθεση αυτού του συμβουλίου. Οι εκκρεμείς διαφωνίες θα μπορούσαν να αναφερθούν στις «Επιτροπές Εργασίας».

- Οι "Επιτροπές Εργασίας" ήταν περιφερειακοί οργανισμοί, που επόπτευαν τα Συμβούλια Εμπιστοσύνης. Ήταν ουσιαστικά διαιτητές και μεσολαβητές, που διορίστηκαν από το κράτος, χωρίς ενδιαφέρον για εύνοια των εργαζομένων ή της διοίκησης. Λόγω της τεχνικής φύσης της βιομηχανίας κατασκευής οι «Επιτροπές Εργασίας» βοηθήθηκαν από ένα «Συμβουλευτικό Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων», που προήλθε από όλους τους κύριους τεχνικούς τομείς γνώσης.

 

 

- Ένα «Δικαστήριο Κοινωνικής Τιμής» καθιερώθηκε για να επιλύσει τις διαφωνίες που η «Επιτροπή Εργασίας» δεν μπορούσε να επιλύσει. Κάθε δικαστήριο είχε έναν προεδρεύοντα δικαστή σταδιοδρομίας, που υποστηριζόταν από δύο βοηθητικούς δικαστές: έναν που αντιπροσώπευε τους εργαζομένους, και έναν που αντιπροσώπευε τη διοίκηση. Το σύστημα ήταν επαναστατικό και εντυπωσιακά επιτυχές. Ο κόσμος δεν είχε δει ποτέ τίποτα ανάλογο. Αυτό το σύστημα, με τους ελέγχους και τις ισορροπίες του, ήταν το πιο φωτισμένο στην ανθρώπινη ιστορία, και ο κόσμος δεν έχει δει κάτι καλύτερο έκτοτε.

Οι ανεξέλεγκτες απεργίες, οι ανταπεργίες και η συστηματική αποχή από την εργασία έγιναν παρελθόν με την βελτίωση των σχέσεων μεταξύ εργαζομένων και εργοδοσίας. Επειδή η σύγκρουση των τάξεων είναι ένας ακρογωνιαίος λίθος της μαρξιστικής στρατηγικής, η εμφανιζόμενη απειλητική κομμουνιστική κυριαρχία στη Γερμανία αποσυντέθηκε και εξαφανίστηκε.

Σχέδιο του Αδόλφου Χίτλερ: "Η Σβάστικα ενώνει όλες τις τάξεις"

«Δεν χωρίσαμε τις τάξεις για να θέσουμε νέες στην θέση τους. Τις χωρίσαμε για να κάνουμε δρόμο για τον Γερμανικό Λαό ως σύνολο. Η παιδεία μας εκπαιδεύει επίσης τα άτομα να σέβονται το διανοητικό επίτευγμα: κάνουμε τον έναν να σεβαστεί το φτυάρι, τον άλλο να σεβαστεί τον διαβήτη ή την πένα. Όλοι είναι τώρα συμπατριώτες, και είναι τα επιτεύγματά τους που καθορίζουν την αξία τους... Αυτό που είναι απαραίτητο είναι να διδαχθεί σε κάθε τάξη και επάγγελμα η σημασία των άλλων. Όλοι μαζί διαμορφώνουν ένα δυνατό σώμα: εργάτης, αγρότης και επαγγελματίας...» 

Adolf Hitler

Ο Αδόλφος επίσης εισήγαγε στην Ευρώπη την σαραντάωρη εβδομαδιαία εργασία. Οι υπερωρίες αποζημιώθηκαν με αυξημένο ποσοστό μισθού, πράγμα πρωτοποριακό εκείνη την εποχή στην Ευρώπη. Και επειδή το οκτάωρο ήταν πια ο κανόνας στην ημερήσια εργασία, οι υπερωρίες έγιναν προθυμότερα διαθέσιμες. Επειδή πολλά από αυτά τα δικαιώματα θεωρούνται ως δεδομένα σήμερα, πρέπει να αναφερθεί ότι εκείνη την εποχή, τέτοια κοινωνική προστασία ήταν ανήκουστη έξω από τη Γερμανία.

Ο Αδόλφος περιόδευε συχνά στα εργοστάσια, για να δει και να ακούσει ο ίδιος από τους εργαζομένους και τη διοίκηση εάν η νέα νομοθεσία βελτίωνε την πλευρά τους. Περπάτησε στα εργοστάσια χωρίς σωματοφυλακές μεταξύ εκατοντάδων ατόμων οπλισμένων με μηχανικά κλειδιά και ανυψωτικούς γερανούς. Στα δώδεκα έτη της υπηρεσίας του και έχοντας επισκεφτεί πολλά εργοστάσια, δεν υπήρξε ποτέ ένα ανεπιθύμητο περιστατικό. Οι εργαζόμενοι τον είχαν ειδωλοποιήσει...

Σε μια άλλη καινοτομία του, ο Αδόλφος αύξησε τα διαλείμματα εργασίας σε δύο ώρες την ημέρα, παρέχοντας στους εργαζόμενους μεγαλύτερη δυνατότητα χαλάρωσης και χρήσης των γηπέδων και των άλλων εγκαταστάσεων, που οι μεγάλες βιομηχανίες έπρεπε τώρα να παρέχουν.

Όλοι οι γερμανοί εργαζόμενοι λάμβαναν επίσης σύνταξη και ασφάλεια, σε περίπτωση ασθένειας ή ανικανότητας.

ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ

Στις αρχές της δεκαετίας του '30, τα εργοστάσια ήταν παγκοσμίως αποκλειστικά ωφελιμιστικά και εχθρικά για το ανθρώπινο σώμα και πνεύμα. Σκοτεινοί και δύσοσμοι λειτουργικοί χώροι-γούρνες κοπιαστικού ιδρώτα. Αλλά το 1933 η νομοθεσία ανάγκασε τα γερμανικά εργοστάσια να προσαρμοστούν σε υψηλά πρότυπα υγιεινής και καθαριότητας. Οι εσωτερικοί χώροι έπρεπε να ανοίξουν στο φυσικό φως. Τα μεγαλύτερα εργοστάσια έπρεπε να παρέχουν χώρους ξεκούρασης, καφετέριες, αναγνωστήρια, κατάλληλα αποδυτήρια και ακόμη γήπεδα ή πισίνες. Μέσα σε τρία χρόνια 17.000 καφετέριες είχαν προστεθεί στα εργοστάσια. Επιπλέον 13.000 εγκαταστάσεις υγιεινής με τρεχούμενο νερό διατέθηκαν στους εργαζομένους, που μέχρι τότε έπρεπε να αρκεσθούν στις πρωτόγονες τουαλέτες και τα λαβομάνα.

Ήταν αρχή οι συνθήκες της εργασίας να μην εξασθενούν τη φυσική και πνευματική ευημερία των εργαζομένων. Ορχήστρες, θίασοι και άλλες ομάδες ψυχαγωγίας περιόδευαν τη χώρα, δίνοντας κονσέρτα και παραστάσεις εντός των εργοστασίων, προσθέτοντας ποικιλία και πολιτισμό στον εργασιακό χώρο.

Οι συναυλίες έγιναν συνηθισμένες στα μεγάλα εργοστάσια. Βερολίνο 1943

Σε όλη την Ευρώπη ήταν διαδεδομένη η άποψη ότι οι εργαζόμενοι δεν δικαιούταν πληρωμένες διακοπές και, όποτε αυτό συνέβαινε, σπάνια ξεπερνούσε τις 5 ημέρες ετησίως. Συνήθως ο μόνος χρόνος ξεκούρασης ήταν οι Κυριακές και οι επίσημες αργίες. Εκτός αυτού, δεν υπήρχε κανένα μέρος όπου θα άντεχε οικονομικά να πάει για διακοπές ο μέσος εργαζόμενος. Ο Αδόλφος θέσπισε για τους εργαζόμενους άδεια μετ’ αποδοχών ως 21 ημερών το χρόνο. (Τριπλάσιες ημέρες απ’ την αμέσως επόμενη ευρωπαϊκή χώρα, τη Γαλλία, που εφάρμοσε την 7ήμερη άδεια το 1936, κοπιάροντας το μέτρο, για να κατευνάσει τους Γάλλους εργαζόμενους.) Ίδρυσε μια γιγαντιαία οργάνωση διακοπών για τους εργαζομένους, την "Δύναμη μέσω Χαράς", με καθήκον να παρασχεθούν προσιτές και ευχάριστες διακοπές σε όλους. Διατέθηκαν τραίνα πολυτέλειας, χτίστηκαν καλοοργανωμένα θέρετρα διακοπών στα βουνά και στις ακτές. Το πρόγραμμα περιέλαβε καταστήματα, ξενοδοχεία και αναρρωτήρια.

Μεγάλα κρουαζιερόπλοια, όπως τα "Wilhelm Gustloff", "Robert Ley", Cap Arkona" και άλλα επέτρεψαν στους γερμανικούς εργαζομένους να συμμετάσχουν σε κρουαζιέρες ανοιχτής θάλασσας. Αυτά τα "Δύναμη μέσω χαράς" σκάφη απαγορεύτηκε να δένουν στα βρετανικά λιμάνια, επειδή η βρετανική κυβέρνηση δεν ήθελε να δουν οι εργαζόμενοι της χώρας αυτά που διατίθονταν στους γερμανούς από τον Εθνικοσοσιαλισμό.

Εργάτες σε κρουαζερόπλοιο του Οργανισμού "Δύναμη μέσω Χαράς", που οργάνωνε οικονομικές και πολυτελείς κρουαζιέρες ειδικά για γερμανούς εργαζόμενους.

Πριν την έναρξη του πολέμου, περισσότεροι από τους μισούς Γερμανούς είχαν εκμεταλλευθεί αυτό το πρόγραμμα για πολυτελείς και παράλληλα προσιτές διακοπές.

Οι εργαζόμενοι στα κατασκευαστικά έργα μακριά από το σπίτι τους ήταν πάντα παραμελημένοι σε ολόκληρο τον κόσμο. Τώρα, στην Γερμανία, φροντίζονταν οι ανάγκες τους. Καθιερώθηκαν εγκαταστάσεις αναψυχής που κινούταν ανάλογα όσο προχωρούσε η κατασκευή. Δεκατέσσερις μεγάλες ψυχαγωγικές ομάδες παρείχαν κινηματογραφικές ταινίες και ποικιλία ψυχαγωγίας στους διάφορους εργατικούς καταυλισμούς σε όλη τη Γερμανία. Διατέθηκαν όλα τα υλικά για την παροχή άνεσης, αναψυχής και εκπαίδευσης, κατά την βούληση του εργαζομένου. Οι εργάτες είχαν το δικαίωμα της τακτικής επίσκεψης στις οικογένειές τους. Δόθηκε στους εργάτες η δημόσια αναγνώριση για το έργο που έκαναν. Η εργασία στη Γερμανία έγινε κάτι σεβαστό και γιορτάστηκε με τιμές.

To παραθεριστικό εργατικό συγκρότημα Prora, για το οποίο ο Χίτλερ είχε δώσει αυστηρές εντολές όλα τα δωμάτια να βλέπουν στην θάλασσα.

ΠΡΟΝΟΙΑ ΜΗΤΡΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ

Η οργάνωση "Μητέρα και Παιδί" διαμορφώθηκε για να παρέχει ευημερία, υγεία, ασφάλεια, οικονομική προστασία και αναψυχή στις μητέρες, τα παιδιά ακόμη και στις μελλοντικές μητέρες, έγγαμες ή μη. Τα 26.000 τοπικά κέντρα που δημιουργήθηκαν μέχρι το 1937 παρείχαν διακοπές σε 1.800.000 παιδιά. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν 4.319 νέοι βρεφικοί σταθμοί και παιδικοί σταθμοί.

«Στη Γερμανία σήμερα υπάρχουν σχεδόν κατά τα δύο τρίτα περισσότεροι παιδικοί σταθμοί απ' ό,τι πριν ανέλθει ο Εθνικοσοσιαλισμός στην εξουσία. Χιλιάδες και χιλιάδες παιδιά έχουν σταλεί σε ειδικά ηλιόλουστα σπίτια διακοπών στην ενδοχώρα και την παραλία. Οι αριθμοί τους θα αρκούσαν να πλαισιώσουν και τις δύο πλευρές του δρόμου Βερολίνο-Νυρεμβέργη.»

Herr Hilgenfeldt. Head of the Welfare Organisation

Το 1937, θεσπίστηκαν νέοι νόμοι απαγορεύοντας την πώληση αλκοολούχων σε ανηλίκους. Η Γερμανία καθιέρωσε την τιμωρία για οδήγηση υπό την επήρεια οινοπνεύματος και ενίσχυσε αυτό το μέτρο μέσω της εφαρμογής εξετάσεων αίματος στους οδηγούς αυτοκινήτων.

Η καμπάνια Υγείας του Αδόλφου ενθάρρυνε τον λαό ν' αποφεύγει το αλκοόλ και την νικοτίνη και να τρέφεται με φρέσκα τρόφιμα

Η γερμανική κυβέρνηση προώθησε την κατανάλωση μεταλλικού νερού αντί του οινοπνεύματος και οργάνωσε εκτενείς εκστρατείες για να ενθαρρύνει τους νέους να τρώνε και να πίνουν υγιεινά και να ασκούνται συστηματικά: υγιές μυαλό σε υγιές σώμα.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Ίσως επειδή η μητέρα του πέθανε από καρκίνο, ο Αδόλφος ανέπτυξε ένα βαθύ ενδιαφέρον για τα σχετιζόμενα με την υγεία θέματα – ιδιαίτερα όσον αφορά τον καρκίνο. Ριζοσπαστική έρευνα για την ασθένεια έγινε στη Γερμανία, εν μέρει με ιδιωτική χρηματοδότηση του Αδόλφου Χίτλερ, που ανάθεσε στο πανεπιστήμιο της Ιένας μια μελέτη για να καθορίσει εάν υπάρχει σύνδεση μεταξύ του καρκίνου πνευμόνων και του καπνίσματος, δωρίζοντας 100.000 μάρκα από τα κέρδη του Mein Kampf. Τα ερευνητικά αποτελέσματα απέδειξαν ότι υπάρχει τέτοια σύνδεση και αυτό οδήγησε στην πρώτη δημόσια αντικαπνιστική εκστρατεία παγκοσμίως, που προωθήθηκε σθεναρά από τον ίδιο.

Το πρώτο στον κόσμο πρόγραμμα για να ενθαρρυνθούν οι γυναίκες στην αυτοεξέταση του στήθους τους, ως ενισχυτικό μέτρο για την ανίχνευση του καρκίνου του μαστού στα αρχικά στάδιά του, εγκαινιάστηκε επίσης στη Γερμανία με την ενεργή ενθάρρυνση του Αδόλφου. Οι ανωμαλίες στον εμμηνορροϊκό κύκλο μιας γυναίκας είναι επίσης μια πιθανή ένδειξη καρκίνου. Οι γυναίκες ενθαρρύνθηκαν ομοίως να παρακολουθούν τον εμμηνορροϊκό κύκλο τους και να ελέγχουν τις όποιες ανωμαλίες, ώστε να βοηθήσουν στην όσο πιο γρήγορη διάγνωση της ασθένειας. Πολλή δημόσια εκπαίδευση έγινε για το συγκεκριμένο θέμα. Η υποστήριξη του Χίτλερ στη μεταρρύθμιση και τον εκσυγχρονισμό της ιατρικής επιστήμης αντιμετωπίσθηκε τόσο ενθουσιωδώς από τους ιατρούς, που οι περισσότεροι προσχώρησαν στο ναζιστικό κόμμα.

Φυλλάδιο ενημέρωσης για την εξέταση του στήθους

Η Γερμανία ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο με τέτοια εκπαίδευση δημόσιας υγείας. Παρόμοια προγράμματα εγκαινιάστηκαν στις ΗΠΑ μόνο τριάντα χρόνια αργότερα.

Το κοινό προειδοποιήθηκε για τους κινδύνους της ακτινοβολίας, του υδραργύρου, του καδμίου και του μολύβδου. Μέσω των ΜΜΕ και των σχολείων οι Γερμανοί ενθαρρύνθηκαν να αποφεύγουν τη χρήση τεχνητών χρωστικών ουσιών και συντηρητικών στα τρόφιμα και τα ποτά. Αντ' αυτού, ενθαρρύνθηκε η χρήση των φαρμάκων, των λιπασμάτων και των καλλυντικών που βασίζονται σε οργανικά ή φυσικά συστατικά. Εξήντα χρόνια αργότερα, οι περισσότερες δυτικές χώρες ακόμα δεν έχουν φτάσει τα υψηλά πρότυπα αυτού του προγράμματος.
ΤΟ ΣΚΑΘΑΡΙ, ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

«O Χίτλερ συνήθιζε να περιγράφει πώς οι άνθρωποι της πόλης επιστρέφουν από τις κυριακάτικες εξόδους τους σε ξέχειλα τραίνα, με τα κουμπιά τους σχισμένα, τα καπέλα τους τσαλακωμένα, την καλή τους διάθεση κατεστραμμένη και κάθε όφελος της ξεκούρασης σπαταλημένο. Πόσο διαφορετικά θα ήταν αν οι εργαζόμενοι των πόλεων μπορούσαν ν’ αντέξουν οικονομικά την απόκτηση ιδιόκτητων αυτοκινήτων, ώστε για να απολαμβάνουν πραγματικά τις κυριακάτικες εκδρομές.»

Schwerin von Krosigk

Όσο ήταν στη φυλακή, ο Αδόλφος ονειρεύτηκε ένα δίκτυο εθνικών οδών που εκτείνονται σε όλο το μήκος και το πλάτος της χώρας. Μίλησε για ένα μικρό αυτοκίνητο, που οι καθημερινοί άνθρωποι θα μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά, το οποίο θα ταξίδευε σε αυτούς τους δρόμους και θα άνοιγε τη χώρα στους Γερμανούς. Σύντομα μετά την ανάληψη καθηκόντων καγκελάριου, ο Αδόλφος ανήγγειλε το σχέδιο κατασκευής φθηνών αυτοκινήτων για τις γερμανικές οικογένειες, που θα προσφέρονται σε χαμηλές δόσεις.

«Θα πρέπει να έχει το σχήμα ενός εντόμου του Ιούνη. Η ίδια η φύση πρότεινε την αεροδυναμική του αυτοκινήτου»

Adolf Hitler

Ο ίδιος ο Χίτλερ σχεδίασε πρόχειρα μια εικόνα του πώς φαντάζεται το αυτοκίνητο, στο εστιατόριο "Osteria Baveria" στο Μόναχο, για τον Jacob Werlin, προϊστάμενο της Daimler-Benz. Ο Αδόλφος τον καθοδήγησε: "Πάρτε το σκίτσο μαζί σας και μιλήστε με ανθρώπους που καταλαβαίνουν περισσότερα από μένα γι’ αυτό. Αλλά μην το ξεχάσετε. Θέλω να λάβω νέα σας σύντομα, για τις τεχνικές παραμέτρους." Το πρόσωπο που ο Αδόλφος επέλεξε τελικά για να σχεδιάσει το «σκαθάρι» ήταν η γερμανική μεγαλοφυία της εφαρμοσμένης μηχανικής, ο καθηγητής Ferdinand Porsche.

Το σχέδιο του αυτοκινήτου που έκανε ο Αδόλφος για τον Werlin

Εκείνες τις μέρες κανένας εργαζόμενος δεν είχε αυτοκίνητο, επειδή ήταν πάρα πολύ ακριβά και οι δρόμοι ήταν πρωτόγονοι και με συνωστισμό. Το "VOLKSWAGEN" (αυτοκίνητο του λαού) κόστιζε τελικά μόνο το ένα δέκατο από το μέσο αυτοκίνητο της εποχής. Λόγω αυτού, πολλοί Γερμανοί μπορούσαν για πρώτη φορά να εξερευνήσουν τη χώρα τους. Και τελικά θα γινόταν μια από τις σημαντικότερες βιομηχανίες και πηγές απασχόλησης της Γερμανίας.

To πρώτο μοντέλο του αυτοκινήτου παρουσιάζεται στον Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος διάλεξε και το όνομα "Αυτοκίνητο του λαού"

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΙ

Οι πρώτοι αυτοκινητόδρομοι στον κόσμο κατασκευάστηκαν στη Γερμανία. Τους εμπνεύστηκε ο Αδόλφος Χίτλερ. Τα βιβλία που μελέτησε τον εκπαίδευσαν σε πολλές πτυχές του αστικού και οδικού σχεδιασμού και είχε μια ικανότητα να απλοποιεί τα σύνθετα προβλήματα και το χάρισμα να κρατά τις ιδέες του σε αρμονία με τη φύση. Το όνειρό του για φαρδείς, ασφαλείς και όμορφους δρόμους, τον οδήγησαν στην μελέτη γεφυρών και αρχιτεκτονικής. Αργότερα, ενέκρινε προσωπικά τα σχέδια για τις γέφυρες και προκήρυσσε διαγωνισμούς όπου το καλύτερο σχέδιο κέρδιζε χρήματα και γόητρο.

Οι αυτοκινητόδρομοι ήταν 24 μέτρα στο πλάτος, και σε αρμονία με το τοπίο. Η τοπική φυσική πέτρα χρησιμοποιούταν κατά προτίμηση, για να ενισχύσει τους όμορφους δρόμους που ενώνονταν και χωρίζονταν σαν έργα τέχνης. Ακόμη και τα πρατήρια βενζίνης, οι σταθμοί ξεκούρασης και τα εστιατόρια σχεδιάστηκαν εκ των προτέρων, συνδυάζοντας την τοπική αρχιτεκτονική και την αρμονία με το περιβάλλον.

Το οδικό πρόγραμμα Autobahn είχε επίσης ως σκοπό την παροχή εργασίας στους ανέργους. Οι συνήθεις δρόμοι στρώνονταν μέχρι τότε με πίσσα ή άσφαλτο που η Γερμανία έπρεπε να εισαγάγει, αλλά εφηύρε τους δρόμους με τις συγκεκριμένες πλάκες, όλα τα υλικά των οποίων ήταν εγχώρια.

Οι αυτοκινητόδρομοι δεν είχαν διόδια. Ο Αδόλφος δεν τιμωρούσε το κοινό που ταξίδευε. Εκατοντάδες νέων επιχειρήσεων ξεπήδησαν κατά μήκος των 2,000 χλμ του αυτοκινητόδρομου, που ολοκληρώθηκαν πριν από τον πόλεμο. Οι νέοι δρόμοι απέβαλαν τη συμφόρηση από τους παλαιούς και παρήγαγαν φορολογικά έσοδα από τις νέες επιχειρήσεις. Ο τουρισμός και το εμπόριο άνθησαν όπως ποτέ πριν .

Η Γερμανία γιορτάζει την ολοκλήρωση του πρώτου αυτοκινητοδρόμου το 1935.

 

 

ΠΗΓΗ