Σε λίγες ώρες ο Ελληνισμός θα «γιορτάσει» ακόμα μια φορά την ημέρα του «Όχι». Θα δούμε στις παρελάσεις τους «αριστερούς» και «δεξιούς» μαζανθρώπους να ζητωκραυγάζουν από την χαρά τους, θα ακούσουμε μεταξύ άλλων προπαγανδιστικών και παρανοϊκών ηλιθιοτήτων, οι οποίες σε υπερβολικές δώσεις προμηθεύονται από τα κουτιά των σπιτιών μας, την πολιτική ελίτ να μιλάει για «πόλεμο ενάντια στον φασισμό» και αν το «όχι» το «είπε ο Μεταξάς» ή «ο λαός» κλπ. Μπορούμε να δούμε ακόμα και κάποια κλαψιάρικα φιλμ ή εκπομπές, γεμάτες «ντοκουμέντα» και «στοιχεία». Ίσος μας πασάρουν και καμιά γιαγιά με τις αναμνήσεις τις από την κατοχή κλπ.
Με λίγα λόγια, το ελλαδικό κρατικό μόρφωμα μαζί με τον νεοελληνικό ποιμένα της περιμένει την μεγάλη «γιορτή».
Αλλά η γιορτή αυτή είναι λύγο ακατανόητη. Τι γιορτάζουν οι Έλληνες; Έχουν κανέναν λόγο να χαίρονται; Ποιός είναι ο νικητής αυτού του πολέμου;
«Ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ ήθελαν να μας κάνουν δούλους, ήθελαν να μας σκοτώσουν, ήθελαν να πάρουν την γη, την ελευθερία και τις περιουσίες μας» μας λέει η σχολική και όχι μόνο προπαγάνδα.
Μα καλά, σήμερα όλα αυτά σας ανήκουν; Σήμερα δεν ζούμε μια γενοκτονία του Ελληνικού Έθνους υπό μορφή της λαθρομετανάστευσης και της επιβληθείσας δημογραφικής παρακμής; Η πολιτική και «πνευματική» ελίτ αυτού του κράτους δεν μας αποκαλεί «φασίστες» και «ρατσιστές» μόνο και μόνο επειδή εμείς θέλουμε να είμαστε Έλληνες και όχι ελλαδίτες, μόνο και μόνο γιατί θέλουμε να διατηρήσουμε την καταγωγή, την ιστορία και τον πολιτισμό μας;
Και αν ο Χίτλερ πολεμούσε αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι στην χώρα μας συμπεριφέρονται σαν πραγματικοί εισβολείς, κάτι με αυτήν την ιστορία βρομάει πολύ….
Μπορεί ή όχι στις 28 Οκτωβρίου να ζητωκραυγάζει μέσον των καναλιών και των τσιρακιών του «δημοσιογράφων» ο κύριος Μπόμπολας; Προφανώς, ναι. Αν νικούσε ο Χίτλερ οι τύποι σαν τον Μπόμπολα το μόνο που θα κατάφερναν στη ζωή τους είναι να αναδειχθούν σε πωλητές χαρτιού υγείας σε καμιά δημόσια τουαλέτα. Μπορούν ή όχι να χαίρονται στις 28 Οκτωβρίου οι διάφοροι μητσοτάκηδες, καραμανλήδες και παπανδρέοι; Προφανώς, ναι. Στην κοινωνία του νικητή Χίτλερ, αυτούς δεν θα τους γνώριζε ούτε η μάνα τους. Μπορούν ή όχι να χαίρονται στις 28 Οκτωβρίου ο Πάγκαλος και ο Βενιζέλος; Προφανώς, ναι. Αν νικούσε ο Χίτλερ, οι τύποι σαν αυτούς θα εργάζονταν «σκληρά» όχι στα «υπουργεία» και στις «βουλές», αλλά σε κανένα στάβλο του 3 Ράιχ σκατοκουβαλητές. Μπορούν ή όχι να πανηγυρίζουν η Στεφανίδου με τον Λαζόπουλο; Προφανώς, ναι. Αν νικούσε ο Χίτλερ, η μόνη «εισφορά» ανθρώπων σαν αυτούς στο θέατρο και στην τηλεόραση θα περιοριζόταν μόνο στην καθαριότητα των καμαρινιών και των τουαλετών.
Οι Έλληνες λαντζέρηδες και οδηγοί, πελεκάνοι και σερβιτόροι, ταξιτζήδες και αγρότες, μαρμαράδες και τηλεφωνήτριες, δάσκαλοι και πωλήτριες, οικοδόμοι και νηπιαγωγοί, δηλ. αυτοί που πραγματικά εργάζονται και παράγουν πλούτο, αν νικούσε ο Χίτλερ στην χειρότεροι περίπτωση θα διατηρούσαν την θέση τους στην κοινωνία του κατοχικού κράτους ως έχει. Όλα αυτά υποθετικά....
Αλλά όλα τα «καλά» του σημερινού δημοκρατικού ελλαδικού καθεστώτος νιώθει πραγματικά στο πετσί του ο κάθε Έλλην.
ΓΕΝ.ΕΛ.
Με λίγα λόγια, το ελλαδικό κρατικό μόρφωμα μαζί με τον νεοελληνικό ποιμένα της περιμένει την μεγάλη «γιορτή».
Αλλά η γιορτή αυτή είναι λύγο ακατανόητη. Τι γιορτάζουν οι Έλληνες; Έχουν κανέναν λόγο να χαίρονται; Ποιός είναι ο νικητής αυτού του πολέμου;
«Ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ ήθελαν να μας κάνουν δούλους, ήθελαν να μας σκοτώσουν, ήθελαν να πάρουν την γη, την ελευθερία και τις περιουσίες μας» μας λέει η σχολική και όχι μόνο προπαγάνδα.
Μα καλά, σήμερα όλα αυτά σας ανήκουν; Σήμερα δεν ζούμε μια γενοκτονία του Ελληνικού Έθνους υπό μορφή της λαθρομετανάστευσης και της επιβληθείσας δημογραφικής παρακμής; Η πολιτική και «πνευματική» ελίτ αυτού του κράτους δεν μας αποκαλεί «φασίστες» και «ρατσιστές» μόνο και μόνο επειδή εμείς θέλουμε να είμαστε Έλληνες και όχι ελλαδίτες, μόνο και μόνο γιατί θέλουμε να διατηρήσουμε την καταγωγή, την ιστορία και τον πολιτισμό μας;
Και αν ο Χίτλερ πολεμούσε αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι στην χώρα μας συμπεριφέρονται σαν πραγματικοί εισβολείς, κάτι με αυτήν την ιστορία βρομάει πολύ….
Μπορεί ή όχι στις 28 Οκτωβρίου να ζητωκραυγάζει μέσον των καναλιών και των τσιρακιών του «δημοσιογράφων» ο κύριος Μπόμπολας; Προφανώς, ναι. Αν νικούσε ο Χίτλερ οι τύποι σαν τον Μπόμπολα το μόνο που θα κατάφερναν στη ζωή τους είναι να αναδειχθούν σε πωλητές χαρτιού υγείας σε καμιά δημόσια τουαλέτα. Μπορούν ή όχι να χαίρονται στις 28 Οκτωβρίου οι διάφοροι μητσοτάκηδες, καραμανλήδες και παπανδρέοι; Προφανώς, ναι. Στην κοινωνία του νικητή Χίτλερ, αυτούς δεν θα τους γνώριζε ούτε η μάνα τους. Μπορούν ή όχι να χαίρονται στις 28 Οκτωβρίου ο Πάγκαλος και ο Βενιζέλος; Προφανώς, ναι. Αν νικούσε ο Χίτλερ, οι τύποι σαν αυτούς θα εργάζονταν «σκληρά» όχι στα «υπουργεία» και στις «βουλές», αλλά σε κανένα στάβλο του 3 Ράιχ σκατοκουβαλητές. Μπορούν ή όχι να πανηγυρίζουν η Στεφανίδου με τον Λαζόπουλο; Προφανώς, ναι. Αν νικούσε ο Χίτλερ, η μόνη «εισφορά» ανθρώπων σαν αυτούς στο θέατρο και στην τηλεόραση θα περιοριζόταν μόνο στην καθαριότητα των καμαρινιών και των τουαλετών.
Οι Έλληνες λαντζέρηδες και οδηγοί, πελεκάνοι και σερβιτόροι, ταξιτζήδες και αγρότες, μαρμαράδες και τηλεφωνήτριες, δάσκαλοι και πωλήτριες, οικοδόμοι και νηπιαγωγοί, δηλ. αυτοί που πραγματικά εργάζονται και παράγουν πλούτο, αν νικούσε ο Χίτλερ στην χειρότεροι περίπτωση θα διατηρούσαν την θέση τους στην κοινωνία του κατοχικού κράτους ως έχει. Όλα αυτά υποθετικά....
Αλλά όλα τα «καλά» του σημερινού δημοκρατικού ελλαδικού καθεστώτος νιώθει πραγματικά στο πετσί του ο κάθε Έλλην.
ΓΕΝ.ΕΛ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου