Οι δόσεις της δανειακής “βοήθειας” του “μηχανισμού στήριξης”, μοιάζουν όλο και περισσότερο με δόσεις πρέζας σε ηρωινομανή. Βραχυπρόθεσμα, μπορούν και αντιμετωπίζουν τα στερητικά σύνδρομα (πληρωμές μισθών, συντάξεων κλπ), αλλά μακροπρόθεσμα σε εξαθλιώνουν και σε σκοτώνουν (υπερχρέωση, χρεωκοπία). Για την εξασφάλιση της επόμενης δόσης, ξεπουλάς τα υπάρχοντά σου (εργασιακές σχέσεις, φορομπηχτικά μέτρα) και αν χρειαστεί ξεπουλάς και την αξιοπρέπειά σου (εθνική κυριαρχία). Ίσως, λίγο πριν ξεπουληθείς, να παλέψεις με την συνείδησή σου (βλέπε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας), αλλά ο άρρωστος οργανισμός με τις χαλαρές αντιστάσεις (βλέπε κοινωνικούς φορείς, συνδικάτα κλπ) σχεδόν πάντα υποκύπτει. Αν για οποιονδήποτε λόγο, συνεχίζει η συνείδηση να αντιστέκεται, πάντα υπάρχουν πρόθυμα τα “βαποράκια” της παγκοσμιοποίησης (δεξιά κι αριστερά) για να σου δείξουν την πραμάτεια τους, να σε επηρεάσουν και να ξανακυλιστείς.
Κάπως έτσι έγινε και την προηγούμενη Πέμπτη, κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας στη Βουλή του περίφημου “πολυνομοσχεδίου” και δεν ήταν η πρώτη φορά. Την πρέζα της παγκοσμιοποίησης την έμαθες στα σαλόνια του νεοφιλελευθερισμού, αλλά αφότου κατάλαβες ότι σε χαλάει και είναι κι ακριβή, προσπαθείς να βρεις την άκρη σε υποκατάστατα (διεθνισμός, αναρχία, κομμουνισμός, ακροδεξιά). Τα βαποράκια ήταν και την Πέμπτη εκεί και πλακώνονταν για το ποιός μπορεί να σε φτιάξει καλύτερα. Δεν ξέρω ποιος νίκησε, αλλά εσύ φτιάχτηκες πάλι, τη δόση την πήρες...
Ξυπνώντας από αυτό το όνειρο (...) και προσπαθώντας να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη, αναρωτήθηκα, τελικά ποιά ήταν η χειρότερη εξέλιξη για εμένα, που αυτοπροσδιορίζομαι ως Λευκός Έλληνας Εθνικιστής, την προηγούμενη Πέμπτη; Το ότι “πέρασε” το πολυνομοσχέδιο ήταν σχεδόν σίγουρο και η ανυπαρξία του “χώρου” μου στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας αναμενόμενη. Το ξύλο μεταξύ ΚΝΑΤ και αναρχικών ξανάγινε και ο νεκρός διαδηλωτής αποτέλεσε ένα τραγικό επιστέγασμα της κατάστασης, αλλά το αίμα πια δεν συγκινεί...
Συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου