Για σου, φίλε!

Για σου, φίλε!
Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι και τα χειραγωγημένα από το Σύστημα ανθρωπόμορφα ζόμπι νομίζουν ότι τα κόμματα, οι οργανώσεις, τα κανάλια και οι εφημερίδες διαφέρουν ένα από το άλλο. Διαφέρουν μόνο στην ονομασία και όχι στην ουσία. Ξεγυμνώστε τους και θα δείτε ότι είναι σαν δίδυμα αδέλφια. Γεννήθηκαν από την ίδια μάνα – την ιουδαϊκή ιδεολογία, έχουν τον ίδιο πατέρα – το ιουδαϊκό χρήμα. Γ’ αυτό δεν είναι ανάγκη να καταναλώνουμε την γουρουνοτροφή που μας πασάρουν τα κόμματα και τα ΜουΜου«Ε».... ...Ξυπνάμε, σκουπίζουμε τα μάτια μας, σηκωνόμαστε από τα γόνατα, πετάμε τις αλυσίδες μας και ορθώνουμε το ανάστημα. ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ Η ΝΑ ΣΕΡΝΟΜΑΣΤΕ ;

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΑΣ


Είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο πως η ταυτότητα του σύγχρονου κόσμου, τουλάχιστον του λεγόμενου δυτικού, δεν είναι ελληνορωμαϊκή, αλλά ιουδαϊκή. Όχι απλώς ιουδαϊκή, εξαιτίας της ισχυρής επιρροής του εβραϊκού παράγοντα σε Ευρώπη και ΗΠΑ, αλλά λόγω της επικράτησης του ιουδαϊκού πνεύματος και της φυλετικής ψυχής, της συμπύκνωσης των ιστορικών βιωμάτων και της συμπεριφοράς στο εβραϊκό γονιδίωμα, στην κοινωνία. Συχνά υποστηρίζεται πως ο δυτικός πολιτισμός στέκεται στους πυλώνες της Αθήνας (ελληνισμός), της Ρώμης (ρωμαϊκότητα-λατινικότητα) και της Ιερουσαλήμ (ιουδαιοχριστιανισμός).

Αν μελετήσουμε εναργέστερα τα δύο συγκεκριμένα ρεύματα και φιλοσοφίες, θα διαπιστώσουμε πώς περισσότερα τα χωρίζουν παρά τα ενώνουν. Ο ελληνορωμαϊκός κόσμος, πρέσβευε τα ανώτερα ιδανικά, τον πολιτισμό, τη δικαιοσύνη, τις τέχνες, την αληθινή ελευθερία, την πνευματικότητα, κλπ. Υπήρξε ο πολιτισμός της Νόησης και των Αρίστων. Ο δε Ιουδαϊσμός, ως θρησκευτικό σύστημα Φοινικο-Χαλδαίων, μάλλον όμως θεμελιωμένη από τον Πρίγκιπα της Αιγύπτου Μωυσή, σε κάτι που χαρακτηρίζεται από πολλούς ως «ταξική εξέγερση», και όχι εβραϊκή επανάσταση (Έξοδος από την Αίγυπτο), με πρώτο και καλύτερο των Εβραίο Φρόυντ, ήρθε σε σύγκρουση με την σημιτική φυλετική ψυχή των Ισραηλιτών, στην προσπάθεια δόμησης ενός νέου και εν πολλοίς τεχνητού, λαού. Χαρακτηριστικά του ήταν η τυφλή υπακοή και πειθαρχία στον Θεό και τους νόμους του, ο εθνικισμός-φυλετισμός, η απόρριψη της ύλης από κάθε κοινωνική και ιδιωτική εκδήλωση, (ίσως γι’ αυτό ορισμένοι Έλληνες θεωρούσαν τους Ιουδαίους «λαόν φιλοσοφικότατον»...), αλλά και του πολιτισμού των «Εθνών» (τέχνες, γράμματα, θέατρο, μουσική, γυμναστική, κλπ.). Το μίσος τους δε για τον ελληνορωμαϊσμό ήταν μεγάλο, αν και την ελληνιστική περίοδο, πολλοί Ιουδαίοι γοητεύτηκαν από τον ελληνισμό, έπαιρναν ελληνικά ονόματα, συναναστρέφονταν Έλληνες, αντίθετα με τις προσταγές του Μωυσή, έγιναν κοινωνοί του ελληνικού πολιτισμού. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, ο καθαρός ιουδαϊσμός αντιτάχθηκε στον ελληνισμό.

Περισσότερα εδώ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου