Λαός και Εξουσία.

Τα πρόβατα και οι λύκοι αντιλαμβάνονται διαφορετικά την λέξη «ελευθερία».

Α. Λίνκολν

Ο μεγάλος κρυπτο Τσόρτσιλ κάποτε είπε μια αλήθεια : «Στον κόσμο μας υπάρχουν πάρα πολλές ψευδές εικασίες και το πιο τρομερό είναι ότι οι μισές από αυτές είναι αλήθειες».

Αυτό σημαίνει , κύριοι γκοήμ , ότι το ήμισυ του περιεχομένου της κρατικής ιδεολογίας  και των γνωστών «αληθειών» με την βοήθεια των οποίων η ελίτ κρατάει το λαό σε υποταγή , χειραγωγώντας την συνείδησή του , είναι καθαρά ψέματα.

Με «ψευδές εικασίες» αποκρύπτουν την πραγματικότητα , το ψέμα και οι επινοημένες «αλήθειες» προστατεύονται με νόμους , με την «ιστορία» , τον ψευτοπολιτισμό και την επιστημονοφανείς δημαγωγία . Η κρατική και η υπερκρατική εξουσία επιδιώκουν την διαιώνιση των προκαταλήψεων και των μύθων , με την βοήθεια των οποίων οι ελιτιστικές αγέλες έχουν αποκτήσει τους οικονομικούς , πολιτικούς και τους ιδεολογικούς πόρους .

Στις προκαταλήψεις πρέπει να περιληφθούν πολλά από την σύγχρονη κοινωνική και κρατική ιδεολογία . Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλη η σύγχρονη ιδεολογία της «δημοκρατίας» , του «φιλελευθερισμού» , των «ανοικτών κοινωνιών» κλπ είναι μια προκατάληψη γιατί οι άνθρωποι αποδέχονται αυτά χωρίς κριτική , υποσυνείδητα , παρακάμπτοντας τον εγκέφαλο , δηλ. εκείνο το πράγμα μέσα στο κεφάλι τους που επέτρεψε να ονομαστεί ο άνθρωπος σαν «λογικός άνθρωπος» ή «χόμο σάπιενς» . Σήμερα μόνο μια παρόμοια ιδεολογία είναι αποδεκτή , αποτελεσματική και «ηθική» . Αλλά είναι και ταυτόχρονα επικίνδυνη διότι μετατρέπει τον άνθρωπο σε σκλάβο , ο οποίος κολλάει στην στημένη «ηθηκή» και στις κοινές για όλους «αλήθειες» σαν η μύγα στις ακαθαρσίες . Οι ακαθαρσίες αυτές όμως είναι αποτελέσματα της δημαγωγίας και της πολυφαγίας των σύγχρονων δουλοκτητών και των υποτακτικών τους «δημοσιογράφων» και «πνευματικών ανθρώπων» .

Ουσιαστικά οι συντριπτική πλειοψηφία των σύγχρονων ανθρώπων είναι πνευματικά ανάπηροι , δεν μπορούν να διακρίνουν την πραγματικότητα χωρίς ψευδαισθήσεις . Αλλά η αλήθεια είναι ότι χωρίς την πίστη των μαζών στις ψευδαισθήσεις και στους μύθους δεν μπορεί να δημιουργηθεί κανένα κοινωνικό σύστημα ή κοινότητα . Έτσι είναι η φύση των γκοήμ .

Η κοινωνική ιδεολογία πάντοτε λέει ψέματα και πολεμάει για το καλό του συνόλου . Με το «σύνολο» εννοεί ως επί το πλείστον την ιουδαιοοικονομική (δεν υπάρχει άλλη) ελίτ. 

Η ακραία κατάσταση για τον άνθρωπο είναι η «στιγμή της αλήθειας». Είναι εκείνη η στιγμή όταν ο άνθρωπος αρχίζει να ξυπνάει από τις ψευδαισθήσεις . Έναι τότε όταν το δίλημμα «ψευδαίσθηση» ή «ζωή» έχει κριθεί όχι υπέρ της ζωής . Ας σκεφτούμε το Νο1 πρόβλημα της Πατρίδας μας που είναι η φυσική επιβίωση, δηλ. τον εποικισμό από ξένους και το δημογραφικό …. Η διαιώνιση της ζωής του έθνους είναι το σημείο από όπου μετριούνται όλα σε αυτόν τον κόσμο . Άλλα σημεία αναφοράς δεν υπάρχουν . Γ’ αυτό η αλήθεια αυτή , όπως όλες οι άλλες πραγματικές αλήθειες , μπορεί να καθιερωθεί στις μάζες μόνο με συγκρούσεις και με αίμα .

Ο άνθρωπος προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις του να φτάσει στην ασυγκρουσιακή ύπαρξη , όταν μονοπωλεί μόνο μια επιβεβλημένη «αλήθεια» , ιδεολογία , θρησκεία , πολιτισμός κλπ . Σε γενικές γραμμές , αν θέλει κάποιος να κρατήσει την ζωή του ειρηνική και χωρίς συγκρούσεις , μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του ήδη νεκρό .

Το δικαίωμα στην γνώμη , όπως και όλα τα δικαιώματα , περιλαμβανομένου και του δικαιώματος στη ζωή , κατακτώνται με χρήμα ή με αίμα . Καμιά «ειρηνική» ένσταση των παλιννοστούντων συνταξιούχων για κατάργηση συντάξεων , των δήθεν «αξιωματικών» για περικοπές στα εξοπλιστικά προγράμματα ή των κατοίκων για ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα δεν μπορεί να θεωρηθεί σοβαρή . Κανέναν από μας η «δημοκρατική» κυβέρνηση δεν θα ακούσει αν δεν δήξουμε δύναμη και αποφασιστικότητα να παλέψουμε μέχρι θανάτου για τα συμφέροντα μας .

Ακόμα και οι εθνικιστές , τα υγιέστερα (εννοώ πνευματικά) κύτταρα του λαού , κάνουν λάθος νομίζοντας ότι στην λεγόμενη επιστήμη τα πράγματα είναι διαφορετικά . Δηλ. ότι η αλήθεια κερδίζει στην επιστήμη μόνο και μόνο επειδή είναι αλήθεια . Έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στην διατροφή και το μόνο που έχουν να κάνουν οι εθνικιστές να δοκιμάσουν για να πειστούν το μέγεθος του ψεύδους της «ιατρικής», της «φαρμακολογίας» , της «διαιτολογίας» και της διατροφικής γενοκτονίας που συντελείτε .

Η «αλήθεια» , κύριοι γκοήμ , είναι πάντα αποτέλεσμα νίκης.

Στον ιουδαϊκά πλασμένο κόσμο μας το δικαίωμα στη ζωή κατακτάτε με τις ζωές των ανθρώπων . Αυτό είναι νόμος .

Εσείς , αγαπητοί αναγνώστες , υπάρχετε μόνο και μόνο επειδή αυτή η σχετική ευημερία σας είναι πληρωμένη με το αίμα των προγόνων σας . Να ξεπληρώσετε το χρέος σας , αν είστε λίγο-πολή αξιοπρεπείς άνθρωποι , μπορείτε μόνο προς τους απογόνους σας και σε καμιά περίπτωση όχι χωρίς κάποιο ρίσκο για τη ζωή σας . Είστε μόνο ένας κρίκος στην αλυσίδα της ζωής του έθνους που συνδέει το παρελθόν με το μέλλον , το μακρινό με το κοντινό . Ένας αδύναμος και σάπιος κρίκος της αλυσίδας κάνει ανόητη τις ζωές και τους αγώνες εκατομμυρίων . Ειδικά όταν αυτή η σαπίλα ξεκινάει από την πολιτική και την πνευματική εξουσία .

Στις μέρες μας οι κύκλοι που καταφέρνουν να αναγκάσουν τις κυβερνήσεις , με την σιωπηρή ανοχή του «σοφού» λαού , να ενεργούν προς το συμφέρον τους ιδίους δεν έχουν κανένα κοινό στόχο με το έθνος-κράτος . Όσο χαμηλότερη είναι η πολιτική δραστηριότητα του λαού , δηλ. της εθνικής ελίτ , τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα η κυβέρνηση να εκφράζει τα συμφέροντα τρίτων , τις ξενόφερτες ιδεολογίες , εκφράζοντας τους μύθους και αυταπάτες που δημιουργήθηκαν για να ελέγχουν άλλους λαούς και για να εκφράζουν ξένες ελιτιστικές ομάδες .

 «Αξίζει να σώσετε τα παιδιά σας όταν ξέρετε ότι οι μισοί από αυτούς θα γίνουν ναρκομανείς και οι άλλοι μισοί πουτάνες ; » . Αυτά τα λόγια ενός τσετσένου τρομοκράτη που ρωτούσε κάποτε ρητορικά τους ρώσους και μου έμειναν στο μυαλό μου άνετα θα μπορούσαμε να απευθύνουμε στους σημερινούς ευρωπαίους γονείς . Μπορεί να σας φαίνετε υπερβολικό , αλλά περιέχει μεγάλη δόση αλήθειας . Είναι η πραγματικότητα που δεν θα θέλαμε να δούμε , είναι κάτι που φοβίζει κάθε σκεπτόμενο (ακόμα) άνθρωπο . Εμείς θέλουμε τέτιο μέλλον για τα παιδιά μας ; Όχι . Μήπως το θέλει ο κάθε Σαμαράς που κάνει πως αποφασίζει για το μέλλον μας ; Ρωτήστε τον ίδιο , αλλά αμφιβάλλουμε ότι ο εν λόγο «άνθρωπος» αποφασίζει μόνος του ακόμα και για το χρώμα της κάλτσας του .

 Τα τσιράκια των δημοκρατικών κυβερνήσεων , δηλ. οι δημοσιογράφοι , οι συγγραφείς , οι οικονομολόγοι , οι ιστορικοί κλπ , δεν απαντούν σε μια ερώτηση : οι «δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις» είναι ή όχι εκείνο το πολιτικό όργανο γύρο από το οποίο κλείνουν και μπορούν να επιλυθούν όλα τα προβλήματα και όλα τα ζητήματα ; Είναι προφανές πως όχι . Υπάρχουν και άλλες παγκόσμιες δυνάμεις πέρα από τις κυβερνήσεις , όλες τους κάτω από την μπότα του εβραϊκού παράγοντα , που αποφασίζουν για τους λαούς . Λίγες μέρες πριν από την δολοφονία του , ο Κένεντι είχε δηλώσει : «Το προεδρικό αξίωμα χρησιμοποιούταν για να οργανωθεί συνομωσία έναντι του αμερικανικού λαού. Πριν να αφήσω αυτή τη θέση πρέπει να ενημερώσω τους πολίτες για την κατάστασή τους»***

Ο πολιτικός που πραγματικά σκέφτεται για τα συμφέροντα του λαού του είναι καταδικασμένος όχι μόνο στον ατελείωτο πόλεμο , αλλά πολλές φορές και στον θάνατο και όχι μόνο με την πολιτική έννοια της λέξης . Γ’ αυτό ο επικεφαλής ενός κράτους πρέπει να έχει τέτοια εθνική ιδέα ο θάνατος για το οποίο είναι πιο πολύτιμος από την ζωή χωρίς αυτήν . Χωρίς τέτοια ιδέα όλη η εξουσία μας θα είναι πάντοτε μια εγκληματική δημαγωγική οργάνωση , ένα γκρουπ απατεώνων , προδοτών και πορνών . Και η κυβέρνηση δεν καθορίζει μόνο την πολιτική και την οικονομία , αλλά , δυστυχώς , δημιουργεί και αλλάζει και την συνείδηση ενός λαού .  

Γεν.Ελ.

*** Από το βιβλίο του Μπόμπ Φρισσελλ (δες εδώ και εδώ) «Αυτό το βιβλίο περιέχει λίγες αλήθειες» . Μια από τις κύριες αιτίες για την δολοφονία του Κένεντι ήταν η «προσπάθειά του να ελέγξει το εθνικό δημόσιο χρέος παρακάμπτοντας το Federal Reserve . Αντί να πολλαπλασιάζει τα γραμμάτια του FR άρχισε να δημοσιεύει νέα γραμμάτια των ΗΠΑ απαλλαγμένο από το χρέος . Το αμερικανικό σύνταγμα ορίζει σαφώς ότι το Υπουργείο Οικονομικών έχει το δικαίωμα να το κάνει , αλλά αυτή η πράξη του Προέδρου προκάλεσε βίαιες αντιρρήσεις» . Προφανώς το περιούσιο «έθνος των τοκογλύφων» δεν επέτρεψε την παρέμβαση της κυβέρνηση των ΗΠΑ στις δουλειές του.

Το ίδιο συνέβη και με τον Πρόεδρο Λίνκολν , ο οποίος «δολοφονήθηκε από έναν εβραίο δολοφόνο το βράδυ της ίδιας μέρας όταν δήλωσε ότι σχεδιάζει να εκδώσει αμερικάνικα χρήματα χωρίς να καταβάλλει τους τόκους στους τραπεζίτες» (από βιβλίο του Α.Ράμζεϊ «Άγνωστος πόλεμος»). Δες εδώ