Η ανθρωπινη φυλη ειναι απο την φυση της και μια για παντα ταγμενη να βασανιζεται και να καταρρεει. Ειναι εξαιρετικα σπανιο να αναγνωρισει καποιος την τρομερη κακια του στον καθρεπτη των πραξεων του. Ολοι αυτοι οι γλοιωδεις που συνεχως κατηγορουν αλλους, απλουστατα δεν βλεπουν η' δεν θελουν να δουν πως θα επρατταν τα ιδια αν μπορουσαν να τα κανουν. Κρυβονται πισω απο την μεγαλα μασκαρατα που αποκαλειται πολιτισμενος κοσμος και οπου τα ιδια προσωπα εμφανιζονται παντα, με το πνευμα των γεγονοτων να παραμενει το ιδιο, δημιουργοντας μαζες που καποιοι λιγοι εξυπνοι τις εκμεταλλευονται για να εχουν δυναμη και να βγαζουν κερδη.
Το ατομο στην μαζα αποκτα ενα αισθημα ανυπερβλητης εξουσιας,η οποια του επιτρεπει να απολαμβανει ορμες που μονο του θα ειχε δαμασει. Μεσα στην ανωνυμια και την ανευθυνοτητα της μαζας, το αισθημα ευθυνης που συγκρατει τα ατομα εξαφανιζεται εντελως. Αποτελεσμα η προσωρινη ικανοποιηση μιας επιπλαστης ελευθεριας που δημιουργει μια κατασταση εξαρτησης στα ατομα που την αισθανονται με αποτελεσμα την διαιωνιση της υπαρχουσας εξουσιας. Η πιο σταθερη και αποτελεσματικη εξουσια ειναι αυτη που εξουσιαζει με την επιφαση της ελευθεριας.
Μεσα στην μαζα δινεται η δυνατοτητα στο ατομο να εξωτερικευσει την ατελειωτη εμφυτη κακια του ενω ταυτοχρονα συντελειται φθιση της συνειδητης προσωπικοτητας,κυριαρχια της ασυνεισητοτητας,προσανατολισμος των σκεψεων και των αισθηματων προς μια κοινη κατευθυνση μεσω υποβολης και μεταδοτικοτητας και ταση για αμεση πραγματοποιηση των ιδεων που εχουν υποβληθει. Το ατομο δεν ειναι πια ο εαυτος του,εχει καταντησει αβουλο αυτοματο.
Η μαζα ειναι παρορμητικη,ευμεταβλητη και ευερεθιστη. Καθοδηγειται σχεδον αποκλειτικα απο το ασυνειδητο. Οι παρορμησεις στις οποιες υπακουει η μαζα μπορουν αναλογα των περιστασεων να ειναι ευγενεις η' θηριωδεις,ηρωικες η' δειλες. Ενω αποζητει τα πραγματα με παθος ειναι ανικανη να δωσει διαρκεια στην θεληση της. Ειναι εξαιρετικα ευπιστη και ακριτη και δεν γνωριζει ουτε αμφιβολια ουτε αβεβαιοτητα,αφου μονιμως αντιλαμβανεται τα παντα με ελευθερη φαντασιοσκοπια. Η μαζα τινει σε ο, τι ειναι ακραιο και για να επιδρασει κανεις πανω της δεν χρειαζεται να σταθμιζει λογικα τα επιχειρηματα του, αρκει να παρουσιαζει τα πραγματα με τα πιο εντονα χρωματα, να υπερβαλλει και να επαναλαμβανει συνεχως τα ιδια.
Οντας ανεκτικη και πιστη στην αυθεντια,σεβεται και φοβαται μονο την ισχυ ενω επηρεαζεται ελαχιστα απο την καλοσυνη. Ασυνειδητα θελει να εξουσιαζεται,να καταπιεζεται και να φοβαται τον "κυριο" της και επιζητα την βιαιτητα σε συναρτηση με τον αποκλεισμο καθε νεωτερισμου. Δεν γνωριζει ποτε την διψα για την αληθεια.Αρκει ο αρχηγος να εκφερει τα θεματα με ευλαβεια και αμεσως στα προσωπα διαγραφεται σεβασμος και οι κεφαλες κλινουν. Δινουν και υπερφυσικες ιδιοτητες μερικες φορες καθως υποτασσονται πληρως και ενστικτωδως στην αυθεντια ενος αρχηγου. Εδω να τονιστει πως αρχηγος μπορει να ειναι και μια δημιουργημενη ιδεα απο καποιους,οπως συμβαινει με μια θρησκεια.
Οι Ελληνες που μας υποδειξαν πως η μεσοτης ειναι η αρετη, σε ολα, μας ειπαν πως η δημοκρατια,βρισκεται αναμεσα απο δυο ακρα. Την τιμοκρατια απο την μια και την οχλοκρατια απο την αλλη. Οταν τα ατομα που συντελουν τον πολιτικο πληθυσμο μιας δημοκρατιας,δεν εχουν πολιτικη ευθυκρισια αλλα ειναι αβουλα ατομα που δημιουργουν συνολα μαζων, τοτε η δημοκρατια μετατρεπεται σε οχλοκρατια. Ο οχλος, το πληθος, η αγελαια μαζα κατευθυνονται τυφλωμενα απο τις ορμες τους και τους αρχηγους τους, οι οποιοι το μονο που εχουν να κανουν για να βρισκονται σε αυτην την θεση μεχρι να ερθει η φυσικη νομοτελεια που θα τροποποιησει την κατασταση, ειναι να προσφερουν αφθονα τις ορμες προς ικανοποιηση στα κοπαδια τους,ανεξαρτητα αν τους καταστρεφουν.
Νομιζω πως οταν η κατασταση σε μια κοινωνια ειναι ετσι διαμορφωμενη, ενας ανθρωπος που αγαπα την ζωη του, προσφεροντας το αντιτιμο που ωφειλει στην κοινωνια για το κοστος της συντηρησης του μεσα σε αυτην,ειναι σωφρων να απεχει απο την μαζικη αυτη εξαθλιωση (εφοσον δεν ειναι σε θεση να αλλαξει κατι) και να ζησει την ζωη του χωρις πολλες προσδοκιες και προετοιμασμενος για ηρεμη αποδοχη των αναποφευκτων συνεπειων..
Πηγες:
Τα παθη του κοσμου-Σοπενχαουερ,
Ψυχολογια των μαζων-Λε Μπον,
Αναλυση του Εγω και η μαζα-Φρουντ
Νομιζω πως οταν η κατασταση σε μια κοινωνια ειναι ετσι διαμορφωμενη, ενας ανθρωπος που αγαπα την ζωη του, προσφεροντας το αντιτιμο που ωφειλει στην κοινωνια για το κοστος της συντηρησης του μεσα σε αυτην,ειναι σωφρων να απεχει απο την μαζικη αυτη εξαθλιωση (εφοσον δεν ειναι σε θεση να αλλαξει κατι) και να ζησει την ζωη του χωρις πολλες προσδοκιες και προετοιμασμενος για ηρεμη αποδοχη των αναποφευκτων συνεπειων..
Πηγες:
Τα παθη του κοσμου-Σοπενχαουερ,
Ψυχολογια των μαζων-Λε Μπον,
Αναλυση του Εγω και η μαζα-Φρουντ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου