Η δωσίλογη στο Σιωνισμό κοινωνική και οικονομική πολιτική του καθεστώτος Μεταξά και η επαίσχυντη σύμβαση ‘Cooper’.

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες αν και δεν συνηθίζω να γράφω ιστορικά άρθρα, η ιστορία της σύμβασης εκμετάλλευσης της υδροδυναμικής ενέργειας των νερών του Αχελώου και των παραποτάμων του, γνωστής και ως σύμβασης ‘Cooper’¹ αποτελεί ένα μνημείο ξενόδουλης οικονομικής πολιτικής στο Σιωνιστικό κεφάλαιο του οποίου πολιτικός και στρατιωτικός εκφραστής ήταν ανέκαθεν η Μεγάλη Βρετανία και οι Η.Π.Α. Θα μου πείτε "Μπορεί κανείς να κρίνει ένα καθεστώς, όπως αυτό της 4^ης Αυγούστου, από μια μόνο σύμβαση όσο προδοτική και ξενόδουλη κι αν είναι αυτή;" Η απάντηση είναι ναι διότι αν αυτή η σύμβαση συνδυαστεί με όλη την εξωτερική και εσωτερική πολιτική της διακυβέρνησης Μεταξά, αποκαλύπτεται ένα ολόκληρο πλέγμα ιδεολογικής ανυπαρξίας, ξενόδουλου δοσιλογισμού και αστικού αντιναζισμού παρόμοιο με αυτό της σημερινής ακροδεξιάς, κύριος εκφραστής της οποίας είναι σήμερα η Χρυσή Αυγή, το Λ.Α.Ο.Σ, το Εθνικό Μέτωπο, η ασφαλίτικη φυλλάδα ‘Στόχος’ καθώς και αρκετοί δήθεν αυτόνομοι συνοδοιπόροι τους.

Ομολογώ ότι κι εγώ για αρκετά χρόνια ήμουν θύμα ιστορικής παραπληροφόρησης γύρω από το μύθο του ‘μπάρμπα-Γιάννη’ ή αλλιώς του ‘πατερούλη’ Μεταξά. Η Σιωνιστική ακροδεξιά στην Ελλάδα (ακριβώς όπως και το άλλο παρακλάδι του τεκτονισμού δηλαδή οι κομμουνιστές) είναι ιδιαίτερα ικανή στην κατασκευή μύθων, όμως κάποτε η ιστορική αλήθεια εμφανίζεται στο προσκήνιο για να βγάλει το λαό από την αμάθεια. Ο θεμέλιος λίθος για την αποκάλυψη του ρόλου του ξενόδουλου και τέκτονα Μεταξά, μπήκε με την έκδοση του βιβλίου του συναγωνιστή Ιάκωβου Χονδροματίδη ‘Η συνωμοσία της Αγγλίας κατά της Ελλάδος 1935-1944’ από τις εκδόσεις Θούλη, όπου αποκαλύπτεται η Αγγλόδουλη εξωτερική πολιτική του Μεταξά η οποία οδήγησε στον πόλεμο με τη Φασιστική Ιταλία και την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία με κύρια ευθύνη του Μεταξά και των Σιωνιστών και η οποία δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό την εξωτερική πολιτική των δυνάμεων του Άξονα. Έχουμε λοιπόν τα πρώτα τεκμήρια της αντιφασιστικής εξωτερικής πολιτικής του Μεταξά, το καθεστώς του οποίου παρά την φαινομενική του ομοιότητα σε στολές και παρελάσεις με τη φασιστική Ιταλία και την εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία αποκήρυξε μετά βδελυγμίας οποιαδήποτε σχέση με αυτές, δηλώνοντας πάντα πίστη στο Αγγλικό στέμμα με όσα αυτό συνεπάγεται.

Τώρα θα έρθουμε στο θέμα της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής του Μεταξά που τόσο έχει διαφημιστεί από την ακροδεξιά αντίδραση. Θα αναφέρουμε τα ελάχιστα θετικά μέτρα που πήρε (όχι αυτά που προπαγανδίζει η ακροδεξιά) και ο αναγνώστης μπορεί να τα συγκρίνει με τη εκποίηση της εθνικής περιουσίας στο διεθνές κεφάλαιο με αποικιοκρατικούς όρους που προκύπτει μέσα από τη σύμβαση Cooper καθώς και με τη γενικότερη υποδούλωση της χώρας στο τοκογλυφικό Σιωνιστικό κεφάλαιο. Δε θα υπεισέλθω στο θέμα της εθνικής προδοσίας του ‘μπάρμπα-Γιάννη’ κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όπου δολοφόνησε τον Ελληνικό λαό προς όφελος των Σιωνιστών διότι αυτά μπορεί να τα διαβάσει κανείς εκτενώς στο βιβλίο του συναγωνιστή Ιάκωβου και αποτελούν θέμα εκτενούς αυτοτελούς άρθρου. Ας δούμε τώρα τα δήθεν φιλολαϊκά κοινωνικά μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση της 4^ης Αυγούστου επιγραμματικά και θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει αρκετό ακροδεξιό ψέμα γύρω από αυτά.

(1) Ο Μεταξάς θέσπισε το οκτάωρο.

Ψέμα διότι απλά επέτεινε το οκτάωρο σε κλάδους που μέχρι τότε δεν υπήρχε οκτάωρη εργασία αλλά δωδεκάωρη αφού το οκτάωρο είχε θεσπιστεί με το νόμο 2269 το 1920, με τη νομοθετική  κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας. Βέβαια από το 1920 κι έπειτα οι εργαζόμενοι έδωσαν αιματηρές μάχες για την εφαρμογή του.

(2) Ο Μεταξάς ίδρυσε το ΙΚΑ.

Ψέμα αφού το ΙΚΑ ιδρύθηκε το 1934 από τον Βενιζέλο με σκοπό να λειτουργήσει δύο χρόνια αργότερα, όταν θαολοκληρώνονταν οι διαδικασίες. Απλά ο Μεταξάς έκανε τα εγκαίνια.

(3) Ο Μεταξάς ίδρυσε την ΓΕΣΕΕ.

Ψέμα διότι μετονόμασε την ΓΕΣΕΕ σε Εθνική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος απλά και μόνο για να την ελέγχει. Είναι γεγονός ότι ανέκαθεν οι μπολσεβίκοι καπέλωναν και καπελώνουν το εργατικό κίνημα αλλά ο Μεταξάς απλά ήθελε να το παραδώσει δεμένο χειροπόδαρα στο Σιωνιστικό κεφάλαιο και στους εγχώριους εκμεταλλευτές-κεφαλαιοκράτες που ανέκαθεν δρούσαν και δρουν ως μεταπράτες του. 

(4) Ο Μεταξάς αρνήθηκε την αποπληρωμή του χρέους στους διεθνείς τραπεζίτες.

Μύθος! Ο Μεταξάς αρνήθηκε όντως την πληρωμή του χρέους απέναντι σε μια συγκεκριμένη Βελγική τράπεζα, τη Societe Commerciale de Belgique. Αυτό το δάνειο, που το είχε συνάψει η δικτατορία του Πάγκαλου, ήταν ύψους 21 εκατομμυρίων  δολαρίων σε χρυσό για τη χρηματοδότηση και κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου, την κατασκευή και τη χρηματοδότηση του οποίου είχαν αναλάβει οι Βέλγοι. Δεν αρνήθηκε όμως γενικά την αποπληρωμή του χρέους σε ξένους  ομολογιούχους και ειδικά στις Αγγλικές τράπεζες και τους Εβραίους εντολοδότες του. Η Ελλάδα από το 1932 είχε κηρύξει στάση πληρωμών (κυβέρνηση Βενιζέλου σε συναίνεση με τα άλλα αστικά κόμματα) και μέχρι τη δικτατορία του Μεταξά οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις διαπραγματεύονταν με τους δανειστές του κράτους για κάποιο συμβιβασμό. Είχαν γίνει ως τότε διάφορεςσυμφωνίες για την καταβολή μέρους των τόκων (γύρω στο 30-35%). Αντίθετα ο μπάρμπα-Γιάννης συμφώνησε με τους Rothschild να γίνει αποπληρωμή των τόκων σε ποσοστό αρχικά 40% κι έπειτα 45% εξασφαλίζοντας τα συμφέροντα των εντολοδοτών του.

Ως θετικά μέτρα μπορούμε να αναφέρουμε ότι ενισχύθηκε ο κρατικός έλεγχος στην αγορά εργασίας, πολλά επαγγέλματα κηρύχθηκαν «κλειστά» και «κατοχυρωμένα», οπότε δεν επιτρεπόταν δηλαδή η πρόσβαση καινούριων και κυρίως νέων ή γυναικών με χαμηλότερες αμοιβές, απαγορευόταν στις επιχειρήσεις να απολύουν προσωπικό χωρίς κυβερνητική άδεια, και ταυτοχρόνως εφαρμοζόταν η εκ περιτροπής εργασία ώστε να μη σηκώνουν μερικοί μόνο τις συνέπειες της δυσπραγίας. Ακόμα, καθιερώθηκε ένα ελάχιστο μεροκάματο, ανεξαρτήτως ημερών απασχόλησης, συστηματοποιήθηκαν οι κλαδικές συμβάσεις εργασίας, συμπληρώθηκε η εφαρμογή του οκταώρου (όπως προαναφέραμε) και εφαρμόστηκε τυπικότερα η εργατική νομοθεσία. Βεβαίως πρέπει να αναφέρουμε ότι με τις απαιτούμενες άδειες απασχόλησης διευκολυνόταν ο πολιτικός έλεγχος της πρόσβασης στην απασχόληση και ότι το καθεστώς πρόσφερε στους εργοδότες ως αντάλλαγμα την κατάργηση των απεργιών και τον κρατικό έλεγχο του συνδικαλισμού. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε τη στυγνή δολοφονία των Ελλήνων καπνεργατών από το καθεστώς της 4^ης Αυγούστου!

Αξίζει να αναφέρουμε ότι η ανυπαρξία λαϊκής αποδοχής του καθεστώτος της 4^ηςΑυγούστου ήταν αυτή που μάλλον ανάγκασε το Μεταξά να υιοθετήσει ένα σύνολο μέτρων που απάλυνε τη φτώχεια και την καταπίεση του Ελληνικού λαού ώστε να ξεπουλάει ανενόχλητος μαζί με τη μεγαλοαστική τάξη τον ιδρώτα και τα δίκαια της φυλής μας. Αυτό ακούγεται προς στιγμή ως ένα υποκειμενικό συμπέρασμα αλλά τεκμαίρεται απόλυτα από όσα ενδεικτικά θα αναφέρουμε. Λέμε ενδεικτικά διότι η σύμβαση ‘Cooper’ δεν είναι βεβαίως η μόνη αποικιοκρατική σύμβαση που υπέγραψε και εκτέλεσε με περισσή επιμέλεια και επιμονή ο ακροδεξιός αχυράνθρωπος. Ας περιγράψουμε τώρα τη σύμβαση και ας δούμε τις πιο προδοτικές διατάξεις αυτής της σύμβασης.

Καταρχήν η σύμβαση ‘Cooper’ συνομολογήθηκε για διάρκεια 70 ετών έως το 2010 μΧ και έδινε στην εταιρεία ‘Hugh Cooper και Chemical.co.corporation’ το αποκλειστικό δικαίωμα εκμετάλλευσης της υδροδυναμικής δύναμης του Αχελώου, στις θέσεις Κρεμαστά, Πρεβέτζα, Κριεκούκι και των παραποτάμων Μέγδοβα, Αγραφιώτικου και Ασπροπόταμου, δικαίωμα ίδρυσης υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων για τη παραγωγή ηλεκτρενέργειας και εγκαταστάσεων μεταφοράς ενέργειας στα κέντρα κατανάλωσης, δικαίωμα χρησιμοποίησης της ενέργειας που θα παραχθεί για τις ηλεκτροχημικές και ηλεκτρομεταλλουργικές βιομηχανίες που θα ιδρύσει η ανάδοχος εταιρεία. Τέλος, δικαίωμα μεταφοράς και χρησιμοποίησης της ηλεκτρενέργειας για φωτισμό και κίνηση σε άλλες περιοχές. Ας δούμε τώρα τι απαίτησαν και πήραν τα αμερικανοσιωνιστικά τραστ από το ‘μπάρμπα– Γιάννη’:

(1) Αναγκαστική απαλλοτρίωση εδαφών με κρατικά έξοδα και δωρεάν χρησιμοποίηση των δημοσίων κτημάτων.

(2) Δωρεάν προμήθεια οικοδομικών υλικών και κοιτασμάτων από κρατικά λατομεία.

(3) Ατέλειες και αφορολόγητο για την εισαγωγή των υλικών της εταιρείας (εκτός από ένα εισαγωγικό δασμό, όχι άνω του 2.5% της αξίας τους).

(4) Δικαίωμα ειδοποίησης της εταιρείας σε περίπτωση που το κράτος ήθελε να εκμεταλλευτεί τους ποταμούς Αλιάκμονα, Μόρνο και Φιδάρη ώστε η εταιρεία να υποβάλει κατά προτεραιότητα μελέτες και προτάσεις.

(5) Υποχρέωση της εταιρείας να παράγει ως ελάχιστο όριο ηλεκτρενέργειας (σε kWh) μόνο το 30% αυτής που δύναται να παραχθεί από τη συγκεκριμένη υδατόπτωση με βάση την επίσημη μελέτη του τότε ‘Γραφείου Μελετών Υδραυλικών Έργων’ του υπουργείου συγκοινωνιών.  Αυτό για να μπορεί να κερδοσκοπεί ανεξέλεγκτα η εταιρεία πάνω στην τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας αφού είναι γνωστό ότι η παραγωγή ενέργειας με βάση τις δυνατότητες της συγκεκριμένης τοποθεσίας θα παρείχε τη δυνατότητα για φθηνότερη ηλεκτρική ενέργεια σε επιχειρήσεις και οικίες κάτι που ήταν αντίθετο  στην εταιρική κερδοσκοπία, η οποία απαιτεί να ανεβαίνει τόσο η παραγωγή ώστε να καλύπτει τη ζήτηση χωρίς όμως να πέφτει αισθητά η τιμή του προϊόντος λόγω υπερπαραγωγής του.

(6) Ο χρόνος κατασκευής κυμαινόταν από 12 έως 23 έτη για τα εργοστάσια στις διάφορες τοποθεσίες έτσι ώστε αν η κατασκευή κάποιου εργοστασίου δεν συνέφερε την εταιρεία, θα  μπορούσε να αφήνει αναξιοποίητες τις υδατοπτώσεις για δεκαετίες δεσμεύοντας ταυτόχρονα το δημόσιο ώστε να μην στραφεί σε άλλο κατασκευαστή.

(7) Η εταιρεία μπορεί να εκδίδει ομολογίες απευθείας σε δολάρια και να υπολογίζεται το κεφάλαιο και οι μετοχές της πάλι σε δολάρια. Δηλαδή όλος ο κόπος των Ελλήνων είτε εργαζόμενων είτε καταναλωτών αντί να μετατρέπεται σε χρήμα που θα κινείται στην εγχώρια αγορά είτε μέσω επενδύσεων είτε μέσω κατανάλωσης, "έφευγε" απευθείας για το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης γεμίζοντας τις τσέπες των εβραίων καπιταλιστών.

(8) Μετά τη λήξη της σύμβασης το δημόσιο ‘υποκαθίσταται μεν’ στα δικαιώματα του ‘αναδόχου’ αλλά υποχρεώνεται να πληρώσει στην εταιρεία τις μη αποσβεσθείσες δαπάνες. Ήταν αυτό που λέμε σίγουρη επένδυση ο μπάρμπα–Γιάννης για τους αμερικανοσιωνιστές. 

(9) Η εταιρεία έχει το δικαίωμα να διατηρεί αστυνομικό προσωπικό από επόπτες κλπ οι οποίοι θα φέρουν διακριτικό σήμα και θα εξομοιώνονται με τα όργανα της χωροφυλακής θεωρούμενοι ως πρόσθετοι αστυνομικοί υπάλληλοι! 

(10) Αν το δημόσιο θελήσει να εξαγοράσει μετά το 1990 τις εγκαταστάσεις μπορεί αλλά θα πρέπει να καταβάλει επί 20 έτη κάθε χρόνο στην εταιρεία ποσό ίσο με τα καθαρά κέρδη που υπολογίζεται ότι θα είχε η εταιρεία στο διάστημα αυτό.² Είναι αυτονόητο ότι το κόστος εξαγοράς των εγκαταστάσεων της εταιρείας ξεπερνάει κατά πολύ την αξία τους αφού είναι ήδη 50 ετών κατασκευές! 

Όλες οι παραπάνω διατάξεις αφορούσαν την εκμετάλλευση της ηλεκτρικής ενέργειας αυτής καθαυτής. Όμως το αμερικανοσιωνιστικό κεφάλαιο και οι ντόπιοι ολιγάρχες του πλούτου δε ζήτησαν μόνο αυτά. Έχοντας στο ‘τσεπάκι’ τους τον ‘εθνικό κυβερνήτη’ επιπλέον καθόρισαν και τους αποικιοκρατικούς όρους με τους οποίους θα λειτουργούν και οι ηλεκτροχημικές και ηλεκτρομεταλλουργικές βιομηχανίες που θα ιδρύσει η ανάδοχος εταιρεία. 

Αυτές θα μπορούν να παράγουν: άζωτο και αζωτούχα προϊόντα (που αποτελούν πρώτη ύλη για λιπάσματα, φάρμακα κλπ), νιτρικό οξύ, νιτρασβέστιο, καυστική σόδα κλπ. Επίσης θα μπορούν να παράγουν όλα τα μη σιδηρούχα μέταλλα δηλαδή: αργίλιο και οξείδιο του αργιλίου (δηλαδή αλουμίνιο και αλουμίνα), μαγνήσιο, χαλκό, ψευδάργυρο, νικέλιο, κασσίτερο, μόλυβδο κλπ. Ας δούμε τώρα κάποιες χαρακτηριστικές διατάξεις που περιελάμβανε η σύμβαση.

(1) Η ανάδοχη εταιρεία έχει προθεσμία να ιδρύσει κάθε μια από τις παραπάνω βιομηχανίες μέχρι το τέλος του 1965 (30 χρόνια μετά!). Μπορεί να πάρει παράταση με υπουργική έγκριση.
   

(2) Θα παράγει τα παραπάνω προϊόντα με όποια ‘πατέντα’, δηλαδή μέθοδο παρασκευής,παραγωγής, κατεργασίας και χρησιμοποίησης πρώτων υλών επιθυμεί, χωρίς να την ανακοινώσει στο κράτος. Έτσι ακόμα και μετά τη λήξη της σύμβασης το κράτος δε θα έχει το δικαίωμα χρήσης της πατέντας  με την οποία για 60 χρόνια παράγεται στο εθνικό μας έδαφος μεταλλευτικός πλούτος!

(3) Η ανάδοχη εταιρεία είναι ελεύθερη να πουλάει τα προϊόντα της στην Ελλάδα και το εξωτερικό σε οποιαδήποτε ποσότητα κατά την απόλυτη κρίση της (έτσι άνετα το Ελληνικό μέταλλο μπορεί να γίνει πρώτη ύλη για τη Τουρκική πολεμική βιομηχανία! Αυτό θα πει εθνικισμός!).

(4) Οι βιομηχανίες που θα ιδρύσει θεωρούνται 'έργα δημοσίας ωφέλειας' και έχουν όλα τα αντίστοιχα προνόμια (απαλλοτρίωση εδαφών κλπ).

(5) Μετά τη λήξη της σύμβασης το 2010 το δημόσιο ΔΕΝ υποκαθίσταται στα δικαιώματα του ‘αναδόχου’ όπως με τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια αλλά υποχρεώνεται, αν θέλει να αποκτήσει τις βιομηχανίες μετά τη λήξη της σύμβασης, να αποζημιώσει την ανάδοχο εταιρεία. Επίσης σε αντίθεση με τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, σε αυτές τις βιομηχανίες το κράτος απαγορεύεται να κάνει αναγκαστική απαλλοτρίωση μέχρι το 2010 "λόγω δημόσιας ανάγκης ή ωφέλειας" κι ας καταβάλει την αντίστοιχη αποζημίωση!

(6) Οι Ελληνικές βιομηχανίες έχουν την υποχρέωση να παραδίδουν στην εταιρεία τις ποσότητες και ποιότητες μεταλλευμάτων που της χρειάζονται για τη παραγωγή της, με την τρεχούμενη τιμή πώλησης αυτών στο εξωτερικό. Αν χρειαστεί, υποχρεούνται να ελαττώσουν τις εξαγωγές τους προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της εταιρείας η οποία δεν δεσμεύεται με κανένα τρόπο ως προς τις εξαγωγές της. Μάλιστα η ανάδοχη εταιρεία μπορεί να παρακρατεί από τις Ελληνικές μεταλλευτικές επιχειρήσεις την ποσότητα μεταλλεύματος που έχειανάγκη με υπουργική απόφαση.

(7) Το Ελληνικό δημόσιο είναι υποχρεωμένο να προστατεύει την εταιρεία με ανάλογο δασμό ή να απαγορεύσει να εισάγονται από το εξωτερικό της ίδιας κατηγορίας προϊόντα στην περίπτωση που πωλούνται αυτά στην Ελλάδα σε  τιμές κατώτερες των διεθνών.
Αυτό αποτελεί διπλό οικονομικό σκάνδαλο διότι αν και ο οικονομικός προστατευτισμός είναι βασικό εργαλείο οικονομικής πολιτικής στον εθνικοσοσιαλισμό εφαρμόζεται όταν πρόκειται είτε για κρατικές βιομηχανίες είτε για ιδιωτικές που συμμορφώνονται με τη σοσιαλιστική πολιτική περί απόδοσης των κερδών που προκύπτουν από την υπεραξία (καπιταλιστικό κέρδος) στους εργαζόμενους καθώς και με τη συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση. Αυτά προέβλεπε το οικονομικό πρόγραμμα του N.S.D.A.P το οποίο και είχε ξεκινήσει να εφαρμόζεται μέχρι τον πόλεμο στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. Το να προστατεύεις αυτούς που ληστεύουν το λαό σου, το αίμα σου, τη ράτσα σου μόνο ο μπάρμπα–Γιάννης μπορούσε να το κάνει και οι σημερινοί Έλληνες ακροδεξιοί με το πρόσχημα της εθνικής παραγωγής.
Το δεύτερο κομμάτι αυτού του σκανδάλου είναι πιο ύπουλο. Με βάση τη συγκεκριμένη διάταξη, κανείς δε μπορεί να πουλάει φθηνότερα από την Εταιρεία (έτσι θα λέμε την ανάδοχο από εδώ και στο εξής) η οποία θα πουλάει στην Ελλάδα με διεθνείς τιμές, δηλαδή θα κοστίζουν τα προϊόντα της στην Ελλάδα όσο τα πουλάει πχ στην Αγγλία ή τις ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει ότι ο Έλληνας θα επιβαρύνεται όλα τα μεταφορικά (πρόκειται για τεράστια ποσά εκείνη την εποχή ειδικά με τις υπανάπτυκτες σε σχέση με σήμερα συγκοινωνίες) τα οποία εφόσον το προϊόν δε μεταφέρεται θα μετατρέπονται σε καθαρό κέρδος για τους αμερικανοσιωνιστές!

(8) Αν το δημόσιο απαιτήσει να διαθέσει η εταιρεία άνω του 1/3 της παραγωγής της στο εσωτερικό τότε όλη η ποσότητα που θα ξεπερνάει το 1/3 θα πρέπει να αγοραστεί από την εγχώρια αγορά σε ξένο συνάλλαγμα (Αγγλικές λίρες ή δολάρια) σε διεθνείς τιμές (διεθνείς τιμές είπαμε τι σημαίνει). Έτσι αν η χώρα μας θελήσει ποτέ να αποκτήσει στοιχειώδη βαριά βιομηχανία, θα αναγκαστεί να αυξήσει την εγχώρια κατανάλωση μεταλλευμάτων και για να το κάνει αυτό θα πρέπει οι εβραίοι τραπεζίτες να τη δανείσουν συνάλλαγμα! Βλέπετε, οι Σιωνιστές δεν κλείνουν κανέναν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, αλλά μετατρέπουν όλη τη χώρα σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης με κάποιο ‘εθνικό’ κυβερνήτη σαν το Μεταξά ή με κάποιο 'κομμουνιστή’ σαν τον Τσαουσέσκου³.

(9) Η εταιρεία έχει το δικαίωμα να εξάγει με τη μορφή ομολογιών, συναλλάγματος κλπ όλα τα κέρδη της στο εξωτερικό καθώς εξαιρείται από κάθε περιορισμό που επιβάλει η νομοθεσία του Ελληνικού κράτους για τηνπροστασία του νομίσματος ή άλλων συναφών. 

Μετά από όσα αναφέραμε είναι καταφανέστατη η εθνική προδοσία του καθεστώτος της 4^ηςΑυγούστου απέναντι στη φυλή μας. Ως καλός τέκτονας και Αγγλόδουλο πιόνι, στην εξωτερική του πολιτική συμμάχησε με τους καπιταλιστές μυστικά και συνωμοτικά ενάντια στο Φασισμό και τον Εθνικοσοσιαλισμό και στην εσωτερική του πολιτική μετέτρεψε την Ελλάδα σε μια Σιωνιστική αποικία άνευ προηγουμένου.
Αυτά για τους σύγχρονους θιασώτες του, όπως ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Χρήστος Παππάς που εξυμνεί τα έργα και της ημέρες του ‘εθνικού’ κυβερνήτη. Βέβαια δεν είναι ο μόνος, καθώς όλες οι παραφυάδες του ΛΑΟΣ και διάφοροι αυτόνομοι που πάσχουν από Πλευρ-ή-τιδα είναι στην ίδια γραμμή. Δεν είναι κακό να μη γνωρίζει κάποιος αλλά όταν γνωρίζει και σιωπά, είναι ένοχος. Επίσης έχουμε βάσιμες υποψίες ότι όταν οι ακροδεξιοί μιλάνε για εθνική παραγωγή τέτοιες συμβάσεις έχουν στο μυαλό τους.

Θα κλείσω με τα λόγια ενός Συναγωνιστή που ακόμα και η σιωπή του εισβάλει στη συνείδηση σαν ιαχή πολέμου :‘Ωστόσο ας γνωρίζουν άπαντες, εντός και εκτός, πως κάθε ανοχή, μετά από την αποκάλυψη, στο μέλλον θα αποδειχθεί συνενοχή…’ 

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ Ή ΤΕΦΡΑ 

Σπάρτακος

¹ Όσοι θέλετε να μελετήσετε διεξοδικά το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου στο ξένο κεφάλαιο από τους εγχώριους μεταπράτες–μεγαλοαστούς μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο ‘Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα’ του Δημήτρη Μπάτση, από τις εκδόσεις Κέδρος. Θα το βρείτε στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων ‘Θούλη’.

² Ο τρόπος υπολογισμού αναφέρεται, αλλά δε μας αφορά για τις ανάγκες του άρθρου.

³ Ο Τσαουσέσκου ήταν από τους λίγους κυβερνήτες που ξεπλήρωσε στους διεθνείς τοκογλύφους σχεδόν όλο το εξωτερικό χρέος της Ρουμανίας εξαθλιώνοντας τον υπερήφανο Ρουμανικό λαό με το να τον ρίξει στα Σιωνιστικά δίκτυα.