ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΓΛΩΣΣΩΝ ΤΟΥ

Εν αρχή είναι ο λόγος που ασχολούμαστε με το υποκείμενο του εκδότη Γιώργου Καραμπελιά. Αν δεν παρίστανε τον «πατριώτη», δεν θα γυρνούσαμε ούτε να τον φτύσουμε. Επειδή όμως η πολιτική αλητεία ξεπέρασε τα όρια, θα καταδείξουμε των ρόλο των αριστερών «πατριωτών», οι οποίοι δεν είναι τίποτα άλλο από διεστραμμένα σκουπίδια που προκαλούν σκοπίμως την ιδεολογική σύγχυση με απώτερο δόλιο σκοπό να απογοητεύσουν τους εθνικιστές, πουλώντας τους κόκκινα φύκια για μεταξωτές κομμουνιστικές παπαρδέλες.

Αξία έχει να δούμε πως οι αριστεροί μεθοδεύουν την σκοπιμότητα αυτή. Ο εισοδισμός αποτελεί πάγια τακτική των αριστερών οργανώσεων, αφού σκαρφίζονται τα μύρια όσα ακόμα και αναμεταξύ τους, προκειμένου τα μέλη της μιας παρακμιακής αριστερής γκρούπας που δεν γεμίζουν ταξί καλά-καλά, σχεδιάζουν πως θα υποκλέψουν κάποιο μέλος για να καταφέρουν να γεμίσουν τελικώς το ταξί και όλο αυτό το φανταστικό κατόρθωμα το παρουσιάζουν ως «στρατολόγηση». Αντιλαμβάνεστε ότι αυτά τα δίποδα έπειτα από όλα αυτά καταλήγουν να ψηφίζουν το μεγάλο ψάρι που τρώει το μικρό, δηλαδή τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., την ΔΗΜ.ΑΡ. και ενίοτε το παλιό καλό ΠΑ.ΣΟ.Κ. του συντρόφου Λαλιώτη.

Πρόσφατα στο διαδίκτυο, έκανε την εμφάνιση του ένα σχεδιάγραμμα των διαφόρων συνιστωσών της άκρας αριστεράς, όπου οιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα τραβούσε και το πετσί της κεφαλής του από την μαλακία που δέρνει όλον αυτόν τον κόσμο. Δεκάδες οργανώσεις, θυγατρικές, πυρήνες, κ.ο.κ., οι οποίοι δεν συγκεντρώνουν παρά μερικές δεκάδες μέλη στην καλύτερη. Κοινώς πολιτικά αποτυχημένοι χομπίστες που παριστάνουν τους ιδεολόγους και τρώνε φράγκα από τον ομφάλιο λώρο με την εξουσία.

Ας επανέλθουμε στον αρχικό συλλογισμό μας. Ο Γιώργης ο Καραμπελιάς που δεν έχει κλαδέψει αμπέλι ποτέ του, αλλά έχει ασχοληθεί με τον πατριωτισμό, όχι φυσικά με καλή προαίρεση, το αντίθετο, προσπάθησε να κάνει το ίδιο που κάνουν οι ιδεολογικοί σύντροφοί του. Δεν θα σταθούμε στην διαδρομή του γεράκου αυτού, ωστόσο τον συμπεριλαμβάνουμε στην κριτική μας. Μπορούμε να μιλήσουμε μέσω ιστορικώς παραδειγμάτων, ωστόσο αυτό μεταπίπτει σε μια ποσοτική λογική και δεν θα πέσουμε στο παιχνίδι όπου αντιπαρατιθέμεθα με κοινούς ψεύτες. Στον ψεύτη δεν μπορείς ποτέ να αποδείξεις το αυταπόδεικτο. Ότι δηλαδή είναι ψεύτης. Απλώς τον αντιμετωπίζεις σε ξένο γήπεδο. Εκεί όπου απογυμνώνεται και δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τις βρωμιές του.

Το μίσος της αριστεράς για οτιδήποτε εθνικό είναι ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟ. Τι εννοούμε, λέγοντας αυτό. Μισούν εξ’ ορισμού οτιδήποτε εθνικό ή που συνδέεται με το έθνος και τον πατριωτισμό σε οποιαδήποτε εκδοχή του, ενώ ταυτόχρονα παριστάνουν και οι ίδιοι τους πατριώτες. Μάλιστα παρουσιάζονται ως οι «καλοί πατριώτες» σε αντιδιαστολή με τους «κακούς πατριώτες-φασίστες».

Το επικοινωνιακό τρικάκι αυτών των βοθρολυμάτων της ιστορίας έχει ως εξής. Επειδή η πραγματική αιτία του μίσους που τρέφουν για τον πατριωτισμό, ο οποίος συνιστά την πρωτογενή μορφή του άγριου αισθήματος που νιώθει οιοσδήποτε απλός άνθρωπος αν και εφόσον πιστεύει στην ιερή υπόσταση της πατρίδας, είναι ότι οι φύσει προδότες και διεθνιστές κατακερματίζουν σκοπίμως τις έννοιες, προκειμένου να τις υποτάξουν στα ιδιοτελή νοήματα που παράγει ο άρρωστος νους τους.

Θα τους ακούστε να διαχωρίζουν τον πατριωτισμό σε καλό και κακό, τον εθνικισμό τον απορρίπτουν συλλήβδην, τον εθνικοσοσιαλισμό δεν τον διανοούνται καν, την πατρίδα από την κοινότητα και άπειρες παρόμοιες παρλαπίπες. Τα τελευταία χρόνια έχουν εφεύρει τις νέες κομπίνες τους. Εθνικοαναρχισμός και Εθνικομπολσεβικισμός. Τις αποκαλούν «ιδεολογίες», ενώ είναι ιδεολογήματα. Βόδια, ε, βόδια!

Το τέχνασμά τους. Ομιλούν συνεχώς για την πατρίδα. Δεν ορίζουν ποτέ το πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου ευδαιμονεί η κοινότητα, ο κοινωνικός ιστός. Δεν αναφέρονται ποτέ σε κάποιο συγκεκριμένο πολίτευμα, αοριστολογούν για τη δημοκρατία στην οποία ούτως ή αλλιώς ποτέ δεν πιστεύουν. Είναι τυφλωμένοι από το ταξικό μίσος και με την παγίδα της δημοκρατίας εγκολπώνονται τους αφελείς στην δημιουργία του δικτατορικού προλεταριάτου, μοιράζοντας υποσχέσεις και φούμαρα.

Σαν οχιές που είναι αν δείξουν τα αληθινά αντεθνικά και αντιπατριωτικά συναισθήματά τους προς τα έξω, είναι απολύτως παραδεκτό ότι θα εισπράξουν περιφρόνηση και γιατί όχι και άφθονο ξύλο. Ουκ ολίγες φορές έχουν φάει τις καρπαζιές της ζωής τους από απλούς λαϊκούς καθημερινούς ανθρώπους. Μετέρχονται των πλέον ιταμών και υποχθόνιων μέσων προκειμένου να περάσουν το μαρξιστικό δηλητήριο τους στις νέες γενιές. Όταν κάτι αποτυγχάνει στην προπαγάνδα τους, σκαρφίζονται κάτι άλλο.

Πολιτική εκπροσώπηση ως «αριστεροί πατριώτες» δεν θα μπορούσαν όπως είναι λογικό να έχουν ποτέ στις τάξεις του χώρου τους, εφόσον το σχήμα είναι απόλυτα οξύμωρο μέσα σε έναν φανατισμένο όχλο γκαβών αντιεξουσιαστών, εφόσον θα έτρωγαν της χρονιάς τους σε ημερησία διάταξη. Έτσι, επενδύουν να διεισδύσουν στις τάξεις του χώρου που ΔΥΣΤΥΧΩΣ τους ανέχεται, αντί να τους έχει αποβάλλει κακήν κακώς από τα σωθικά του. Οπότε το συμπέρασμα αυτό ενισχύει παλιότερες αναφορές μας για την σαπίλα που μαστίζει τον λεγόμενο «χώρο» απ’ άκρου εις άκρον. Οι εθνικιστές ΔΥΣΤΥΧΩΣ τους αποδέχονται ή τους αποδέχονταν μέχρι πρότινος, εφόσον υπάρχει οντολογική και κοσμογονική διαφορά μεταξύ ενός καλοπροαίρετου εθνικιστή και ενός οικοπεδοφάγου κομμουνιστή.

Ο εθνικιστής αν του επιτρέπουν και ακόμα και αν δεν ισχύει αυτό, θα προσφέρει στον συνάνθρωπό του. Ο κομμουνιστής γεμάτος κακία και κόμπλεξ κοιτάζει τον άλλον ως πλουτοπαραγωγική πηγή, προκειμένου να του υποκλέψει όσα πιο πολλά μπορεί, προφασιζόμενος ΤΙΣ δικαιολογίες. Δεν προκαλεί απορία σε κανέναν αν σκεφτεί κανείς ότι η αριστερά είναι ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΗ με την ΚΛΟΠΗ σε όλα τα επίπεδα, την ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ, την ΑΝΩΜΑΛΙΑ και το ΕΓΚΛΗΜΑ.

Οι αριστεροί που παριστάνουν τους «πατριώτες», χρησιμοποιούν το εξής τέχνασμα. Έχοντας διαχωρίσει στο μυαλό τους τις έννοιες, ύστερα από το κατηχητικό στην κομμούνα, προσεγγίζουν τους πατριώτες με φιλική διάθεση ότι δήθεν τους καταλαβαίνουν και ότι πιστεύουν πάνω-κάτω τα ίδια, προκειμένου να γλιτώσουν τις υπό άλλες προϋποθέσεις γροθιές και κλωτσιές. Δεν κατηγορούν τους εθνικιστές ανοικτά από την αρχή, παρουσιάζονται ως ένθερμοι πατριώτες, αλλά ΌΧΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ. Στην πραγματικότητα ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΙ ΠΟΤΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ, ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ. Τίποτα δεν γίνονται, γιατί είναι από πριν κάτι άλλο. Ο σκοπός τους είναι άλλος και δεν σχετίζεται σε καμία περίπτωση με ότι τους προσέλκυσε η προπαγάνδα μας.

Τα τελευταία χρόνια, η «αριστερή» συνομοταξία, σύνδεσε τον εθνικισμό με την ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ. Το έκαναν φυσικά εκ του πονηρού, γνωρίζοντας από πριν πως οι νέοι που εισέρχονται στον εθνικιστικό χώρο είναι ριζοσπάστες, μαχητικοί, αγωνιστές στην ισχυρή πλειοψηφία τους και δεν θα ανεχτούν τις τραγικές ρητορείες περί την απριλιανή επανάσταση, τον Βασιλιά και τις υπόλοιπες πατριωτικές κορώνες άρρηκτα συνδεδεμένες με την ορθόδοξη παράδοση.

Το άλλοθι τους είναι να κατηγορούν σε όσους πλησιάζουν συνεχώς την ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ, ότι δήθεν είναι το απόλυτο κακό, στρέφοντας τους συγχρόνως στην αριστερά, αφού πρώτα έχουν καταφέρει να τους απογοητεύσουν ή να αποσπάσουν τις απαραίτητες πληροφορίες για εκείνους. Έτσι, συχνά θα δείτε άλλοτε ενεργούς εθνικιστές να ενστερνίζονται ιδέες παντελώς άγνωστες σε βάθος μέσα τους ή ευφυολογήματα που αποτελούν δάνεια τέτοιων αρρώστων σκουπιδιών.

Το θέμα είναι ανεξάντλητο και ο χώρος μας περιορισμένος, οπότε θα σταθούμε μονάχα στο γεγονός ότι οι συναγωνιστές μας που ποτέ έλθουν σε οποιαδήποτε επαφή με τέτοια άτομα ή διαπιστώσουν αριστερές αποκλίσεις, να αποβάλουν ταχέως τέτοια άτομα από τους κόλπους τους, απομονώνοντάς τα ή τιμωρώντας τα παραδειγματικά.

Για τον «κύριο» Γιώργο Καραμπελιά σας συνιστούμε ανεπιφύλακτα να διαβάσετε το πολύ εμπεριστατωμένο άρθρο για τον πολιτικό βίο και την πρακτορίστικη πολιτεία του στον σύνδεσμο: http://disdaimona.blogspot.gr/2011/02/blog-post_03.html

Στο τελευταίο τεύχος της κοτσάνας που αποκαλεί περιοδικό Άρδην, αφιέρωσε ολόκληρες σελίδες για να κατηγορήσει τη Χρυσή Αυγή, την οποία αυτός ο «κύριος» τόσα χρόνια είχε ξεχάσει ότι είναι επιβλαβής κατά την οπτική του. Λίγο η οικονομική κρίση, λίγο ότι το θέμα πουλάει βρε αδερφέ, λίγο να πουλήσω κανά περιοδικό, λίγο να βγάλω τα κόμπλεξ μου σε έναν κόσμο που δεν χωράει, λίγο το ένα λίγο το άλλο, ο Καραμπελιάς ο φασιστοφάγος έκανε πάλι το θαύμα του.

Θα επανέλθουμε στο προσεχές μέλλον στο εν λόγω ζήτημα, καθώς αποτελεί ένα καρκίνωμα στον εθνικιστικό χώρο, μικρό, ωστόσο επιζήμιο. Ένας υγιής οργανισμός θα το είχε αποβάλει, ωστόσο η θέση μας για τον «χώρο» είναι γνωστή, οπότε αποτελεί και απάντηση γιατί δεν αποβάλλεται ακολουθώντας τους φυσικούς νόμους. Θα υπάρξουν συγκεκριμένες αναφορές για το αριστερό δίκτυο πατριδοκαπηλίας και όσον αφορά τις τεχνικές που χρησιμοποιούν.

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΕΛΑΠΑΤΡΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΡΗΞΑΤΕ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ

ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ