Ο αγωνιστής και επίτιμος του ΚΕΑ κ. Χρήστρος Μητσίδης προκαλεί σε διάλογο το δημοσιογράφο της «Σημερινή» Μάριο Δημητρίου για την προδοτική στάση του ΑΚΕΛ προς την ΕΟΚΑ και ο δημοσιογράφος απαντά
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΗΤΣΙΔΗ
Αγαπητέ Μάριε, διάβασα στην εφημερίδα «Σημερινή» στην οποίαν αρθρογραφείς από ετών, το άρθρο σου της 5ης Απριλίου που για δεύτερη φορά αναφερόσουν στους ισχυρισμούς κάποιου Ανδρέα Έλληνα, που σε κείμενο του στη «Χαραυγή» της 1ης Απριλίου 2012 με τίτλο «Η ΕΟΚΑ, οι Άγγλοι και η Αριστερά», υποστήριζεν ότι ο λόγος που το ΑΚΕΛ δεν έλαβε μέρος στον ένοπλο αγώνα του 1955-59 ήταν διότι το εμπόδισε η ΕΟΚΑ.
Διαψεύδω με αδιάσειστα στοιχεία τον προαναφερόμενον ισχυρισμό του κ. Ά. Έλληνα, ο οποίος κατά την ταπεινή μου γνώμη με όσα παρέθεσεν στη «Χαραυγή» την 1ην Απριλίου δια την προδοτική του στάση κατά τον πανένδοξον εκείνον απελευθερωτικόν και αντιαποικιακόν μας αγώνα. Ιδού ακολούθως ζώσα η αλήθεια.
Ο υποφαινόμενος με την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ ήμουν μαθητής στην Τετάρτη τάξη του Παγκύπριου Εμπορικού Λυκείου Λάρνακος, και δεν σας αποκρύβω ότι ανήκα στην αριστεράν παράταξη όπως και ο πατέρας μου. Πάντοτε όταν ήμουν στο χωριό μου την Άχνα Αμμοχώστου, τις ελεύθερες μου ώρες τις περνούσα στο σωματείο των παλιών συντεχνιών (ΠΕΟ), και όλοι οι φίλοι μου την περίοδο εκείνη σύχναζαν εκεί. Τον Οκτώβριο του 1955 λίγες μέρες πριν την ιστορική επέτειο του ΟΧΙ (της 28ης Οκτωβρίου), ήλθε στο σπίτι μου ένας πρώτος εξάδελφος της μάνας μου που ήταν στέλεχος της Π.Ε.Κ. και μου πρότεινε να απαγγείλω ένα ποίημα κατά τον εορτασμό της (28ης Οκτωβρίου) που έγινε στο προαύλιο της Εκκλησίας του χωριού μου. Απεδέχθην και σιγά – σιγά μετά παρέλευση μερικών μηνών μετά και από συμμετοχή μου και σε άλλες εθνικές εκδηλώσεις με ενέταξαν στις τάξεις της θρυλικής ΕΟΚΑ.
Έγινα λοιπόν μέλος της ΕΟΚΑ και ανέλαβα αρχικά δράση στις ομάδες νεολαίας και λίγο αργότερα στις ένοπλες ομάδες κρούσεως του χωριού μου και έλαβα μέρος σε πολλές επιχειρήσεις. Λέγω του χωριού μου διότι την περίοδο εκείνη οι Άγγλοι έκλεισαν το Παγκύπριο Εμπορικό Λύκειο Λάρνακος κατόπιν σοβαρών επεισοδίων με τους μαθητές και εγώ υποχρεωτικά συνέχισα τη φοίτηση μου στην (Ανωτέραν Αγγλική Σχολή Αμμοχώστου), και πηγαινοερχόμουν στο χωριό καθημερινά με Λεωφορείο. Εκτός των προαναφερομένων που ήταν η κύρια αποστολή μου, τόσο εγώ ως και πολλά άλλα μέλη της ΕΟΚΑ είχαμε και σαν δεύτερη αποστολή τη σύναψη φιλικών σχέσεων με νέους που κατάγονταν από αριστερές οικογένειες, με στόχο και σκοπό τη διαφώτιση και τη μύηση τους στην ΕΟΚΑ. Επ΄ αυτού αποκαλύπτω ότι κατάφερα τρεις φίλους μου (Ανδρέα Φέσιαν, Ανδρέα Κόσιαν και Κώστα Φουλή), να πιστεύσουν στον δίκαιο και ιερό αγώνα μας, και όχι μόνο οι ίδιοι να γίνουν μέλη της οργάνωσης αλλά και πολλά μέλη των οικογενειών του να αλλάξουν στρατόπεδο. Και είναι γι΄ αυτό το λόγο που το ΑΚΕΛ με την έναρξη του απελευθερωτικού μας αγώνα ήλεγχε πέραν του 40% του Κυπριακού Λαού, και με τη λήξη του έμεινε στο 14%.
Τώρα εάν ο κ. Ανδρέας Έλληνας έχει στοιχεία με τα οποία μπορεί να αποδείξει ότι όντως το ΑΚΕΛ ήθελε να λάβει μέρος στον ένοπλο αγώνα του 1955-59, και το εμπόδισε η ΕΟΚΑ, τον προκαλώ να τα παραθέσει στον έντιμο δημοσιογράφο Μάριο Δημητρίου, καθ΄ ότι με τις ατεκμηρίωτες προσωπικές του απόψεις σε ένα τόσο σοβαρό θέμα γίνεται καταγέλαστος. Και κάτι ακόμα, εάν θέλει να μάθει γιατί το ΑΚΕΛ με την έναρξη του απελευθερωτικού μας αγώνα (1955-59), αντί να συμπαραταχθεί με την ΕΟΚΑ και να πολεμήσει τους Άγγλους Ιμπεριαλιστές αποικιοκράτες, προτίμησε και συμμάχησε μαζί τους καταπροδίδοντας εκείνο τον αγώνα από την έναρξη μέχρι και το τέλος του, να έλθει σε επαφή με τον υποφαινόμενο για να του αποδείξω από σωρεία προσωπικών μου εμπειριών όλη την αλήθεια των προαναφερόμενων ισχυρισμών μου.
Αγωνιστής ΕΟΚΑ εν. α. αξ/κος
Πρόεδρος εθελοντών αγ/στων 1963-64 Λάρνακος
Οι αριστεροδεξιές φιλίες της ΕΟΚΑ
Με τον Μάριο Δημητρίου
Με κείμενό του που δημοσιεύτηκε την Κυριακή (22 Απριλίου 2012) στη «Μάχη» ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ και εν αποστρατεία αξιωματικός Χρίστος Μιτσίδης διαψεύδει ισχυρισμό του Ανδρέα Έλληνα («Χαραυγή» 1η Απριλίου 2012) ότι ένας από τους λόγους που το ΑΚΕΛ δεν συμμετείχε στον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59, ήταν γιατί το εμπόδισε η ΕΟΚΑ.
Σας υπενθυμίζω ότι σε εκείνο το άρθρο του που το σχολίασα στη στήλη με δύο δικά μου στις 4 και 5 Απριλίου 2012, ο Ανδρέας Έλληνας αναφέρεται στη φιλία του με τον έφηβο ήρωα της ΕΟΚΑ Πετράκη Κυπριανού για να περάσει το μήνυμα αυτό.
Έγραψε ότι μια μέρα ο (δεξιός) Πετράκης Κυπριανού εκμυστηρεύτηκε στον ίδιο και σε άλλον έναν (αριστερό) κοινό φίλο τους, ότι έγινε μέλος της ΕΟΚΑ και ότι «δεν γίνεται να γραφτούν και εκείνοι γιατί είναι αριστεροί». Τους ζήτησε, δε, να μην κάνουν πια πολλή παρέα γιατί, όπως τους είπε, αν τον συλλάβουν οι Άγγλοι «θα μπερτέψετε και εσείς που είσαστε οι αχώριστοί μου φίλοι».
Με άλλα λόγια, ο Ανδρέας Έλληνας χρησιμοποίησε μια προσωπική άποψη του 17χρονου τότε Πετράκη Κυπριανού ότι «δεν γίνεται να γραφτούν στην ΕΟΚΑ οι αριστεροί» και τη γενίκευσε ως επίσημη θέση της οργάνωσης σε σχέση με τη συμμετοχή στον ένοπλο αγώνα
Ο Χρίστος Μιτσίδης ερμηνεύει αυτό τον ισχυρισμό του κ. Έλληνα ως προσπάθειά του «να αποενοχοποιήσει το ΑΚΕΛ διά την προδοτική του στάση κατά τον πανένδοξον εκείνον απελευθερωτικόν και αντιαποικιακόν μας αγώνα» και παραθέτει τις δικές του προσωπικές μαρτυρίες, που «λένε» διαφορετικά πράγματα…
Ο κ. Μιτσίδης αποκαλύπτει ότι, με την έναρξη του ένοπλου αγώνα, ήταν μαθητής της τετάρτης τάξης του Παγκυπρίου Εμπορικού Λυκείου Λάρνακας και ότι στο χωριό του την Άχνα «ανήκε στην αριστεράν παράταξη, όπως και ο πατέρας του». Προσθέτει ότι μετά από μια πρώτη προσέγγισή του από έναν πρώτο εξάδελφο της μητέρας του που ήταν στέλεχος της (δεξιάς) ΠΕΚ και μετά από συμμετοχή του σε εθνικές εκδηλώσεις, έγινε μέλος της ΕΟΚΑ με δράση στις ομάδες νεολαίας και αργότερα στις ένοπλες ομάδες κρούσεως του χωριού του και συμμετείχε σε πολλές επιχειρήσεις.
«Εκτός των προαναφερομένων», γράφει, «που ήταν η κύρια αποστολή μου, τόσο εγώ, ως και πολλά άλλα μέλη της ΕΟΚΑ είχαμε και σαν δεύτερη αποστολή τη σύναψη φιλικών σχέσεων με νέους που κατάγονταν από αριστερές οικογένειες, με στόχο και σκοπό τη διαφώτιση και τη μύησή τους στην ΕΟΚΑ. Επ’ αυτού αποκαλύπτω ότι κατάφερα τρεις φίλους μου (Ανδρέα Φέσιαν, Ανδρέα Κόσιαν και Κώστα Φουλή) να πιστεύσουν στον δίκαιο και ιερό αγώνα μας και όχι μόνο οι ίδιοι να γίνουν μέλη της οργάνωσης, αλλά και πολλά μέλη των οικογενειών τους να αλλάξουν στρατόπεδο».
Είναι προφανές ότι οι «επώνυμες» αυτές αποκαλύψεις του Χρίστου Μιτσίδη έχουν τη δική τους πολύτιμη αξία στην ιστορική διερεύνηση και στην κατανόηση της εποχής του «κυπριακού Ψυχρού Πολέμου».
Δεν είναι εκπληκτικό; Στη διάρκεια του πιο σκληρού πολιτικού διχασμού μεταξύ αριστερών και δεξιών και κόντρα στη δογματική περιχαράκωση και το παραταξιακό μίσος, φούντωναν αριστεροδεξιές φιλίες, συνέβαιναν ιδεολογικές μετατοπίσεις και άνθρωποι έσπαζαν τα δεσμά της διανοητικής φυλακής τους για να συναντήσουν τον πραγματικό εαυτό τους, συχνά με βαρύ προσωπικό κόστος.
πηγή: antistasi.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου