Η Ελλάδα σήμερα ευρίσκεται στο χείλος της αβύσσου, παραδομένη στις κομματικές συμμορίες που έχουν ανοίξει, ως λέγει και ο Κ. Παλαμάς, «τον τάφο του ΄Εθνους». Είναι παράδοξο, αντιφατικό και προκλητικό να υποδύονται τους επίδοξους σωτήρες της Πατρίδας, εκείνοι οι οποίοι με εσκεμμένες ενέργειες και σκόπιμες παραλείψεις την οδήγησαν στο βάραθρο της καταστροφής, καθ΄ ότι την μέγιστη ευθύνη για την πορεία μίας χώρας, έχει εκείνος που ασκεί την εξουσία. Και επειδή ο Ηράκλειτος έλεγε ότι οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν, αναμφίβολα η πολιτική ηγεσία της χώρας αποτελεί «αντανάκλαση» της ηθικής ποιότητας και των οραμάτων του λαού που την ανέδειξε…
Ο λαός, σε μεγάλο ποσοστό, δεν μετέχει ουσιαστικά και ενεργά στα πολιτικά δρώμενα. Μεταβάλλεται παθητικά σε ψηφοφόρο που άγεται στις κάλπες στον βωμό της συνδιαλλαγής ή διακατεχόμενος από μία μεσσιανιστική νοοτροπία, ψηφίζοντας κάποιους από τους οποίους προσδοκά την σωτηρία του, δίχως ο ίδιος να καταβάλλει περαιτέρω προσπάθεια γι΄ αυτήν! ΄Ενας λαός που επαφίει την τύχη του σε επαγγελματίες πολιτικούς, παραμένοντας από αμέτοχος έως αδιάφορος έναντι των πολιτικών δρωμένων που συντελούνται στον τόπο του, ένα σύνολο που επιλέγει την πολιτική ηγεσία της Πατρίδας με γνώμονα την λεκτική παροχολογία ή τις κατ΄ ιδίαν υποσχέσεις που δίδονται στα κομματικά γραφεία, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που αυτές έχουν για το γενικό σύνολο, έχει εκχωρήσει αμετάκλητα τα δικαιώματά του σε τρίτους, έχει παύσει να αποτελεί πολίτη και συνιστά μία αγέλη που άγεται και φέρεται βαυκαλιζόμενη από τους επαίτες της ψήφου, από τους λαοπλάνους δημαγωγούς, οδεύοντας στην αυτοκαταστροφή, αναπτύσσοντας ψυχολογία ανάλογη εκείνης του τυχάρπαστου τζογαδόρου (θυμηθείτε την στάση ευρύτατων λαϊκών μαζών έναντι του φαινομένου-απάτης του Χρηματιστηρίου)…
Ενας τέτοιος λαός που προτάσσει τον ατομικό ευδαιμονισμό και τον χυδαίο υλισμό έναντι του γενικού καλού και της προοπτικής της Κοινότητας, είναι ένας λαός ευκόλως εξαγοράσιμος, εξαπατήσιμος και επικίνδυνος, ως προς την ουσία και το περιεχόμενο των επιλογών του, είτε όσον αφορά την ψήφο στις εκλογές, είτε ευρύτερα όσον αφορά την στάση ζωής που ακολουθεί και τις αποφάσεις του σε όλες τις εκφάνσεις του βίου…
Ένα Καθεστώς που εγκαθιδρύεται με την συναίνεση ενός τέτοιου λαού, ή ορθότερα μίας τέτοιας «πλειοψηφίας» ανθρώπων αμβλυμένης ηθικής, πολιτικής και πατριωτικής συνειδήσεως, δεν μπορεί παρά να αποτελεί επιστέγασμα της εθνοπροδοσίας, της φαυλότητας και της διαφθοράς. Ένα τέτοιο Καθεστώς, είναι όχι μόνο Προδοτικό αλλά και άκρως Επικίνδυνο για τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του Λαού και της Πατρίδας. Είναι το Καθεστώς που εγκατέλειψε το 37% της Κύπρου το 1974 βορρά στον Αττίλα, είναι το Καθεστώς που αποβιομηχάνισε την χώρα, είναι το Καθεστώς που σήμερα εκχωρεί την Εθνική μας Κυριαρχία στους διεθνείς Εβραιοσιωνιστές τοκογλύφους, έχοντας επιφέρει την ουσιαστική πτώχευση της Ελλάδας, ελέω της παρασιτικής κλεπτοκρατίας που το ίδιο αυτό το Καθεστώς εξέθρεψε, καθ΄ ότι οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος, σε όποια βαθμίδα του κρατικού μηχανισμού και της ιεραρχίας και εάν ανήκουν, και ατιμώρητοι παραμένουν και στις τάξεις του εξακολουθούν να ανήκουν, προβάλλοντας εαυτούς ως… ερχόμενους Μεσσίες!
Μία Πολιτεία που επιτρέπει στους κόλπους της την παράνομη, καταχρηστική και προκλητική λειτουργία Συλλόγων και Σωματείων με αντεθνικούς σκοπούς (λ.χ. ΄Ενωση Τούρκων Θράκης, διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, «Ουράνιο Τόξο» κ.α. δραστηριοποιούμενες υπέρ των δικαιωμάτων των ρομά, των λαθρομεταναστών κ.ο.κ. αλλά ποτέ υπέρ των Ελλήνων), μία Πολιτεία που παρέχει άσυλο και βήμα σε επιδοτούμενα από ξένες μυστικές υπηρεσίες εθνοδιαλυτικά στοιχεία ή που αναθέτει σε καθηγητές με μειωμένα έως ανύπαρκτα εθνικά αντανακλαστικά καθοδηγητικό ρόλο δια ομιλιών, συγγραφής βιβλίων (λ.χ. Ρεπούση και σία), είναι μία Πολιτεία η οποία έχει αλωθεί εκ των έσω, έχει περιέλθει στην διοίκηση από κέντρα τα οποία έχουν ταχθεί αναφανδόν κατά των Ελλήνων και της Ελληνικότητος!
Ποιο μήνυμα έστελνε άραγε ο βουλευτής της ΝΔ Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης όταν ισχυριζόταν ότι «είναι δικαίωμα αναφαίρετο ενός εκάστου να καίει την Ελληνική Σημαία!» (ασχέτως εάν το «ανακάλεσε» εν συνεχεία για ευνόητους λόγους, μιας και ακόμη και η υποτίμηση της νοημοσύνης μας έχει τα όριά της), ποιο ηθικό δίδαγμα «εκπέμπει» η συμπεριφορά του κάθε πολιτικάντη Τσοχατζόπουλου, ποιο είναι το πρότυπο που υπηρετούν οι ταγοί αυτού του τόπου, διακηρύσσοντας ότι η Ελλάδα θα υποστεί συρρίκνωση προς χάριν της διεθνούς σταθερότητας και ασφάλειας; (Ψαρούδα-Μπενάκη, ειπούσα ταύτα το 2005 εντός Βουλής!).
Αυτά όλα όμως είναι αποτελέσματα του αφιονισμού μεγάλου μέρους του λαού, ο οποίος έχει περιέλθει σε έναν αθεράπευτο «συβαριτισμό». Η Σύβαρις, υπήρξε κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. αποικία των Αχαιών πλησίον του Τάραντος στην Κ. Ιταλία. Οι κάτοικοί της, έμειναν γνωστοί στην ιστορία για την πρωτοφανή φιληδονία και την υπερπολυτέλεια με την οποία ζούσαν, γεγονός το οποίο τους κατέστησε νωθρούς και αδιάφορους για τα πάντα, πλην των διασκεδάσεων. Οι Συβαρίτες έφθασαν σε σημείο να εκδιώξουν από την πόλη τους, ακόμη και τους πετεινούς ώστε να μην διαταράσσουν τον ύπνο τους, απέβαλλαν από την πόλη ακόμη τους σιδηρουργούς και όποιους άλλους επαγγελματίες θορυβούσαν και διετάρασσαν την… βαθειά τους γαλήνη… Αποτέλεσμα αυτής της καταστάσεως ήταν η πόλη τους να καταστραφεί από τους Κροτωνιάτες λίγους αιώνες αργότερα και αυτό ήταν το φυσικό επακόλουθο της παρακμής, του εγκλωβισμού τους στην χονδροειδή ύλη…
Η Ελλάδα βιώνει έναν σύγχρονο «συβαριτισμό». Χλιδή και πολυτέλεια δίχως κόπο και περίσκεψη, αδιαφορία για την ιστορία του τόπου, την πορεία του στο μέλλον, έξαρση του ατομικισμού, πνευματική νέκρωση και αποθέωση ό,τι του χυδαίου, του εφήμερου, του ευτελούς… ΄Ενας λαός που λικνίζεται με τα τούρκικα τσιφτετέλια και παρακολουθεί με… δέος τα τουρκικά σήριαλ που οι ανθέλληνες ντονμέδες επέλεξαν γι΄ αυτόν, προκειμένου να τον χαυνώσουν, ένας λαός, η πλειοψηφία του οποίου αισθάνονται «ευρωπαίου» ή «πολίτες του κόσμου» αλλά όχι ενσυνείδητοι ΄Ελληνες, ένας λαός που αδιαφορεί για τον πολιτιστικό του πλούτο, την αρχαιολογική του κληρονομιά, τις ρίζες και τις παραδόσεις του, αλλά θέλγεται από το life style, τα reality shows και το… “κλοτσοσκούφι” που και αυτό ακόμη κατήντησε… επιχείρηση, είναι καταδικασμένος να παρακμάσει και σταδιακά, εάν δεν μπορεί να αμυνθεί και να υπερασπιστεί την ταυτότητά του, την ύπαρξή του, τον πολιτισμό του, να αφανιστεί, πολιτιστικά, ηθικά, βιολογικά…
Ο μεγάλος Ιταλός φιλόσοφος και μύστης Ιούλιος ΄Εβολα, έχει προσδιορίσει την περίοδο που διανύουμε, ως την εποχή των “εφημέρων ανθρώπων”, δηλαδή ως την περίοδο εκείνη όπου στον βωμό μίας ευδαιμονιστικής μετριότητας, θανατώνονται και ισοπεδώνονται όλες οι ανώτερες αρχές, αξίες και ιδανικά, καταρρέουν όλα τα υψηλόφρονα πρότυπα. Η κοινωνική ψυχολογία, αναφέρει την ύπαρξη και λειτουργία σε μία υγιή κοινωνία, του νόμου της αρμονικής συναρτήσεως πνεύματος και ύλης. Ως γνωστόν ο άνθρωπος είναι διφυής και τρισυπόστατος (πνεύμα, ψυχή και ύλη/σώμα). Προκειμένου να υπάρχει μία λογική εξισορρόπηση, δεν θα πρέπει να αναλώνεται μόνο στην διεκδίκηση και απόλαυση υλικών αγαθών, αλλά θα πρέπει πρώτιστα να έχει πνευματικές ανησυχίες και ενδιαφέροντα και ακολούθως και υλικά, ώστε να υπάρχει μία αναλογία, να στηρίζεται σε δύο πυλώνες, ισόρροπα και αρμονικά. Όταν όμως ο σύγχρονος μαζάνθρωπος αποβάλλει ό,τι το πνευματικό και καθίσταται κατά 100% ο προσανατολισμός του υλιστικός, τότε η αναλογία ανατρέπεται με άμεσο αποτέλεσμα την ηθική σήψη, την πνευματική παρακμή, συμπτώματα που εκδηλώνονται μέσω της εξαχρειώσεως των ηθών, δημογραφικού γηρασμού, παραιτήσεως από ο,τιδήποτε ανατασιακό και φυσικό επακόλουθο τον βιολογικό θάνατο της φυλής, εάν αυτός δεν επισυμβεί από κάποια εχθρική δύναμη δια των όπλων… Στην ιστορία, πολλοί λαοί κατέπεσαν και εχάθησαν, δίχως ποτέ να αναταχθούν ξανά, αφανίστηκαν και έγιναν σκόνη μέσα στο χωνευτήρι του ιστορικού γίγνεσθαι, υποκύπτοντας στις συνέπειες του φυσικού νόμου της αλλοιώσεως και της φθοράς, της ακινησίας και του τέλματος η οποία επιφέρει καταληκτικά τον θάνατο, όπως συνέβη με τους Μάγια και τους ΄Ινκας, ή με τους Συβαρίτες…
Εν κατακλείδι, όταν οι πρόγονοί μας δια του όρου “΄Ανω-Θρώσκω” υποδήλωσαν ως σκοπό του Ανθρώπου την Ανάταση προς τα ουράνια πεδία, όταν ο ήρωας Ηρακλής επέλεξε τον δύσβατο δρόμο της Αρετής και δια του αγώνος επετέλεσε τον Άθλο για να ανυψωθεί στην κλίμακα της εξελικτικής βελτιώσεως, υποδεικνύοντας στους μεταγενέστερους το καθήκον τους στην γη, όταν τέλος ο Νίτσε διεκήρυξε την έλευση του Υπερανθρώπου, του ανωτέρου θεϊκού ανθρώπου, εμείς δεν μπορούμε να καθηλωθούμε στο νεοεποχίτικο “πρότυπο” του υπανθρώπου, εκτός και εάν ευχόμαστε και επιζητούμε τον αφανισμό μας
Ο λαός, σε μεγάλο ποσοστό, δεν μετέχει ουσιαστικά και ενεργά στα πολιτικά δρώμενα. Μεταβάλλεται παθητικά σε ψηφοφόρο που άγεται στις κάλπες στον βωμό της συνδιαλλαγής ή διακατεχόμενος από μία μεσσιανιστική νοοτροπία, ψηφίζοντας κάποιους από τους οποίους προσδοκά την σωτηρία του, δίχως ο ίδιος να καταβάλλει περαιτέρω προσπάθεια γι΄ αυτήν! ΄Ενας λαός που επαφίει την τύχη του σε επαγγελματίες πολιτικούς, παραμένοντας από αμέτοχος έως αδιάφορος έναντι των πολιτικών δρωμένων που συντελούνται στον τόπο του, ένα σύνολο που επιλέγει την πολιτική ηγεσία της Πατρίδας με γνώμονα την λεκτική παροχολογία ή τις κατ΄ ιδίαν υποσχέσεις που δίδονται στα κομματικά γραφεία, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που αυτές έχουν για το γενικό σύνολο, έχει εκχωρήσει αμετάκλητα τα δικαιώματά του σε τρίτους, έχει παύσει να αποτελεί πολίτη και συνιστά μία αγέλη που άγεται και φέρεται βαυκαλιζόμενη από τους επαίτες της ψήφου, από τους λαοπλάνους δημαγωγούς, οδεύοντας στην αυτοκαταστροφή, αναπτύσσοντας ψυχολογία ανάλογη εκείνης του τυχάρπαστου τζογαδόρου (θυμηθείτε την στάση ευρύτατων λαϊκών μαζών έναντι του φαινομένου-απάτης του Χρηματιστηρίου)…
Ενας τέτοιος λαός που προτάσσει τον ατομικό ευδαιμονισμό και τον χυδαίο υλισμό έναντι του γενικού καλού και της προοπτικής της Κοινότητας, είναι ένας λαός ευκόλως εξαγοράσιμος, εξαπατήσιμος και επικίνδυνος, ως προς την ουσία και το περιεχόμενο των επιλογών του, είτε όσον αφορά την ψήφο στις εκλογές, είτε ευρύτερα όσον αφορά την στάση ζωής που ακολουθεί και τις αποφάσεις του σε όλες τις εκφάνσεις του βίου…
Ένα Καθεστώς που εγκαθιδρύεται με την συναίνεση ενός τέτοιου λαού, ή ορθότερα μίας τέτοιας «πλειοψηφίας» ανθρώπων αμβλυμένης ηθικής, πολιτικής και πατριωτικής συνειδήσεως, δεν μπορεί παρά να αποτελεί επιστέγασμα της εθνοπροδοσίας, της φαυλότητας και της διαφθοράς. Ένα τέτοιο Καθεστώς, είναι όχι μόνο Προδοτικό αλλά και άκρως Επικίνδυνο για τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του Λαού και της Πατρίδας. Είναι το Καθεστώς που εγκατέλειψε το 37% της Κύπρου το 1974 βορρά στον Αττίλα, είναι το Καθεστώς που αποβιομηχάνισε την χώρα, είναι το Καθεστώς που σήμερα εκχωρεί την Εθνική μας Κυριαρχία στους διεθνείς Εβραιοσιωνιστές τοκογλύφους, έχοντας επιφέρει την ουσιαστική πτώχευση της Ελλάδας, ελέω της παρασιτικής κλεπτοκρατίας που το ίδιο αυτό το Καθεστώς εξέθρεψε, καθ΄ ότι οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος, σε όποια βαθμίδα του κρατικού μηχανισμού και της ιεραρχίας και εάν ανήκουν, και ατιμώρητοι παραμένουν και στις τάξεις του εξακολουθούν να ανήκουν, προβάλλοντας εαυτούς ως… ερχόμενους Μεσσίες!
Μία Πολιτεία που επιτρέπει στους κόλπους της την παράνομη, καταχρηστική και προκλητική λειτουργία Συλλόγων και Σωματείων με αντεθνικούς σκοπούς (λ.χ. ΄Ενωση Τούρκων Θράκης, διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, «Ουράνιο Τόξο» κ.α. δραστηριοποιούμενες υπέρ των δικαιωμάτων των ρομά, των λαθρομεταναστών κ.ο.κ. αλλά ποτέ υπέρ των Ελλήνων), μία Πολιτεία που παρέχει άσυλο και βήμα σε επιδοτούμενα από ξένες μυστικές υπηρεσίες εθνοδιαλυτικά στοιχεία ή που αναθέτει σε καθηγητές με μειωμένα έως ανύπαρκτα εθνικά αντανακλαστικά καθοδηγητικό ρόλο δια ομιλιών, συγγραφής βιβλίων (λ.χ. Ρεπούση και σία), είναι μία Πολιτεία η οποία έχει αλωθεί εκ των έσω, έχει περιέλθει στην διοίκηση από κέντρα τα οποία έχουν ταχθεί αναφανδόν κατά των Ελλήνων και της Ελληνικότητος!
Ποιο μήνυμα έστελνε άραγε ο βουλευτής της ΝΔ Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης όταν ισχυριζόταν ότι «είναι δικαίωμα αναφαίρετο ενός εκάστου να καίει την Ελληνική Σημαία!» (ασχέτως εάν το «ανακάλεσε» εν συνεχεία για ευνόητους λόγους, μιας και ακόμη και η υποτίμηση της νοημοσύνης μας έχει τα όριά της), ποιο ηθικό δίδαγμα «εκπέμπει» η συμπεριφορά του κάθε πολιτικάντη Τσοχατζόπουλου, ποιο είναι το πρότυπο που υπηρετούν οι ταγοί αυτού του τόπου, διακηρύσσοντας ότι η Ελλάδα θα υποστεί συρρίκνωση προς χάριν της διεθνούς σταθερότητας και ασφάλειας; (Ψαρούδα-Μπενάκη, ειπούσα ταύτα το 2005 εντός Βουλής!).
Αυτά όλα όμως είναι αποτελέσματα του αφιονισμού μεγάλου μέρους του λαού, ο οποίος έχει περιέλθει σε έναν αθεράπευτο «συβαριτισμό». Η Σύβαρις, υπήρξε κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. αποικία των Αχαιών πλησίον του Τάραντος στην Κ. Ιταλία. Οι κάτοικοί της, έμειναν γνωστοί στην ιστορία για την πρωτοφανή φιληδονία και την υπερπολυτέλεια με την οποία ζούσαν, γεγονός το οποίο τους κατέστησε νωθρούς και αδιάφορους για τα πάντα, πλην των διασκεδάσεων. Οι Συβαρίτες έφθασαν σε σημείο να εκδιώξουν από την πόλη τους, ακόμη και τους πετεινούς ώστε να μην διαταράσσουν τον ύπνο τους, απέβαλλαν από την πόλη ακόμη τους σιδηρουργούς και όποιους άλλους επαγγελματίες θορυβούσαν και διετάρασσαν την… βαθειά τους γαλήνη… Αποτέλεσμα αυτής της καταστάσεως ήταν η πόλη τους να καταστραφεί από τους Κροτωνιάτες λίγους αιώνες αργότερα και αυτό ήταν το φυσικό επακόλουθο της παρακμής, του εγκλωβισμού τους στην χονδροειδή ύλη…
Η Ελλάδα βιώνει έναν σύγχρονο «συβαριτισμό». Χλιδή και πολυτέλεια δίχως κόπο και περίσκεψη, αδιαφορία για την ιστορία του τόπου, την πορεία του στο μέλλον, έξαρση του ατομικισμού, πνευματική νέκρωση και αποθέωση ό,τι του χυδαίου, του εφήμερου, του ευτελούς… ΄Ενας λαός που λικνίζεται με τα τούρκικα τσιφτετέλια και παρακολουθεί με… δέος τα τουρκικά σήριαλ που οι ανθέλληνες ντονμέδες επέλεξαν γι΄ αυτόν, προκειμένου να τον χαυνώσουν, ένας λαός, η πλειοψηφία του οποίου αισθάνονται «ευρωπαίου» ή «πολίτες του κόσμου» αλλά όχι ενσυνείδητοι ΄Ελληνες, ένας λαός που αδιαφορεί για τον πολιτιστικό του πλούτο, την αρχαιολογική του κληρονομιά, τις ρίζες και τις παραδόσεις του, αλλά θέλγεται από το life style, τα reality shows και το… “κλοτσοσκούφι” που και αυτό ακόμη κατήντησε… επιχείρηση, είναι καταδικασμένος να παρακμάσει και σταδιακά, εάν δεν μπορεί να αμυνθεί και να υπερασπιστεί την ταυτότητά του, την ύπαρξή του, τον πολιτισμό του, να αφανιστεί, πολιτιστικά, ηθικά, βιολογικά…
Ο μεγάλος Ιταλός φιλόσοφος και μύστης Ιούλιος ΄Εβολα, έχει προσδιορίσει την περίοδο που διανύουμε, ως την εποχή των “εφημέρων ανθρώπων”, δηλαδή ως την περίοδο εκείνη όπου στον βωμό μίας ευδαιμονιστικής μετριότητας, θανατώνονται και ισοπεδώνονται όλες οι ανώτερες αρχές, αξίες και ιδανικά, καταρρέουν όλα τα υψηλόφρονα πρότυπα. Η κοινωνική ψυχολογία, αναφέρει την ύπαρξη και λειτουργία σε μία υγιή κοινωνία, του νόμου της αρμονικής συναρτήσεως πνεύματος και ύλης. Ως γνωστόν ο άνθρωπος είναι διφυής και τρισυπόστατος (πνεύμα, ψυχή και ύλη/σώμα). Προκειμένου να υπάρχει μία λογική εξισορρόπηση, δεν θα πρέπει να αναλώνεται μόνο στην διεκδίκηση και απόλαυση υλικών αγαθών, αλλά θα πρέπει πρώτιστα να έχει πνευματικές ανησυχίες και ενδιαφέροντα και ακολούθως και υλικά, ώστε να υπάρχει μία αναλογία, να στηρίζεται σε δύο πυλώνες, ισόρροπα και αρμονικά. Όταν όμως ο σύγχρονος μαζάνθρωπος αποβάλλει ό,τι το πνευματικό και καθίσταται κατά 100% ο προσανατολισμός του υλιστικός, τότε η αναλογία ανατρέπεται με άμεσο αποτέλεσμα την ηθική σήψη, την πνευματική παρακμή, συμπτώματα που εκδηλώνονται μέσω της εξαχρειώσεως των ηθών, δημογραφικού γηρασμού, παραιτήσεως από ο,τιδήποτε ανατασιακό και φυσικό επακόλουθο τον βιολογικό θάνατο της φυλής, εάν αυτός δεν επισυμβεί από κάποια εχθρική δύναμη δια των όπλων… Στην ιστορία, πολλοί λαοί κατέπεσαν και εχάθησαν, δίχως ποτέ να αναταχθούν ξανά, αφανίστηκαν και έγιναν σκόνη μέσα στο χωνευτήρι του ιστορικού γίγνεσθαι, υποκύπτοντας στις συνέπειες του φυσικού νόμου της αλλοιώσεως και της φθοράς, της ακινησίας και του τέλματος η οποία επιφέρει καταληκτικά τον θάνατο, όπως συνέβη με τους Μάγια και τους ΄Ινκας, ή με τους Συβαρίτες…
Εν κατακλείδι, όταν οι πρόγονοί μας δια του όρου “΄Ανω-Θρώσκω” υποδήλωσαν ως σκοπό του Ανθρώπου την Ανάταση προς τα ουράνια πεδία, όταν ο ήρωας Ηρακλής επέλεξε τον δύσβατο δρόμο της Αρετής και δια του αγώνος επετέλεσε τον Άθλο για να ανυψωθεί στην κλίμακα της εξελικτικής βελτιώσεως, υποδεικνύοντας στους μεταγενέστερους το καθήκον τους στην γη, όταν τέλος ο Νίτσε διεκήρυξε την έλευση του Υπερανθρώπου, του ανωτέρου θεϊκού ανθρώπου, εμείς δεν μπορούμε να καθηλωθούμε στο νεοεποχίτικο “πρότυπο” του υπανθρώπου, εκτός και εάν ευχόμαστε και επιζητούμε τον αφανισμό μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου