Η εναρμόνιση της πολιτικής ρητορικής και η εξέλιξη της ιδεολογικής κατεύθυνσης είναι ζωτικής σημασίας προϋπόθεση για την επιβίωση και την ισχυροποίηση της κοινότητας που επιθυμεί να οραματίζεται. Στον βαθμό που μας αντιστοιχεί ως εθνικιστές, είναι βαρύνουσας σημασίας η εφαρμογή μιας διαδικασίας αποκοπής των νέων εθνικιστών από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Όπως έχουμε πολλές φορές τονίσει και επιχειρηματολογήσει σχετικά, είναι σημαντική και δημιουργική η άσκηση κριτικής στα ιδεολογικά ταμπού, η αποκοπή από τον πεσιμισμό και τον συναισθηματισμό σε πολιτικό επίπεδο, η χρήση πολιτικών εργαλείων και η συγκρότηση ομάδων εργασίας, η αμφισβήτηση της λατρείας του αρχηγού, η αποβολή τάσεων ακροδεξιάς αντίληψης και τελικά η λειτουργία στα πλαίσια μιας κοινοτιστικής αντίληψης. Η ιδεολογική διαφοροποίηση είναι μια πραγματικότητα μη αναστρέψιμη και απόλυτα υγιής, όμως εμφανίζεται η αρνητική τάση του διαχωρισμού συντρόφων για τέτοιους λόγους και ως αποτέλεσμα αυτού η αποδυνάμωση της πολιτικής ικανότητας του εθνικισμού. Στην πατρίδα μας εθνικιστικό κίνημα δεν υπάρχει, αυτό που υπάρχει είναι εθνικιστικό ρεύμα, μιας και το κίνημα απαιτεί ως προϋπόθεση την ύπαρξη των κατάλληλων υποδομών που θα το ενισχύσουν, με αποτέλεσμα να αποτελεί πληγή και τραύμα ο διαχωρισμός για τέτοιους λόγους.
Κάθε ομάδα συντρόφων οφείλει να αναπτύξει αυτά τα οποία απουσιάζουν από το ρεύμα μας, τόσο θεωρητικά, όσο και πρακτικά. Να αναπτύξει ζωτικούς χώρους, χώρους ανάπτυξης σχέσεων, υλικοτεχνική υποδομή και φυσικά θέσεις. Θέσεις και όχι αντιθέσεις όπως αυτές του ακροδεξιού συρφετού και των, έτσι και αλλιώς αποτυχημένων, πολιτικών κομμάτων. Απαντήσεις σε σύγχρονα ερωτήματα, σε προβλήματα της καθημερινότητας και θέσεις σύγχρονες με τον ρυθμό ανάπτυξης της ανθρώπινης δραστηριότητας. Εναρμόνιση με την σημερινή πραγματικότητα σε τοπικό, εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο, σε συγχρονισμό με τις τεχνολογικές, γεωπολιτικές και επιστημονικές εξελίξεις. Είναι εντελώς γελοίο από μέρους ορισμένων να αναμένουν θέσεις περασμένων δεκαετιών σε μια εποχή που οι αλλαγές, κοινωνικές, εθνικές, οικονομικές κλπ, αλλάζουν με ρυθμούς πρωτόγνωρες για το ανθρώπινο είδος. Ένα minimum ιδεολογικών θέσεων, είναι αρκετό να δώσει το έναυσμα σε έναν ''εθνικιστή'', έναν ''εθνικοσοσιαλιστή'', έναν "εθνικοεπαναστάτη" και έναν ''εθνοκοινωνιστή'' να συμβαδίσουν, να συνεργαστούν και να παράξουν έργο που απουσιάζει από τον χώρο μας, στα πλαίσια της οριζόντιας ιεραρχίας. Ένα στρατηγικό πλεονέκτημα της Αυτονομίας είναι αυτό, η επιδίωξη της γέννας υποδομών, δομών, δομικών στοιχείων ώστε να κτίσουμε από τα μπετά, έναν πραγματικά ισχυρό ιδεολογικά και πολιτικά, εθνικιστικό κοινωνισμό.
Κόκκινο Εργαστήρι ιδεών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου