Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε, "Ο βασιλιάς της Θούλης", Φάουστ
Του βασιλιά της Θούλης πεθαίνοντας χρυσό του χάρισε η καλή του ποτήρι έναν καιρό. Όλα για κείνο δίνει του κόσμου τα καλά. όταν με κείνο πίνει το δάκρυ του κυλά. Σαν είταν να πεθάνει, τις χώρες του μετρά και χάρισμα τις κάνει και μόνο αυτό κρατά. Και τους ιππότες κράζει στη σάλα την ψηλή, στο πατρικό παλάτι στο ακροθαλάσσι εκεί. Και μπρος στο παραθύρι φλόγα στερνή ρουφά και το άγιο το ποτήρι στο πέλαγο πετά. Τα κύματα το αρπούνε, το βλέπει να βυθά, τα μάτια του σφαλούνε, και δεν ξανάπιε πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου