Μια φορά και ένα καιρό ήρθε στην Ελλάδα από μια σκλαβωμένη πατρίδα, ένας δυνατός νέος που σήκωνε βάρη. Αρχικά δεν του έδωσαν καμία σημασία, όταν όμως η Ελλάδα πήρε την απόφαση να γίνει γνωστή σε όλον τον κόσμο, κάποιοι «διοικούντες» τον πλησίασαν και τον διευκόλυναν με κάποια γραφειοκρατικά προβλήματα που είχε, λέγοντας του επίσης ότι θα μπορούσε να κάνει μια λαμπρή καριέρα με δόξα και χρήμα. Παράλληλα άρχισαν να ψάχνουν και άλλους νέους από διάφορα άλλα κράτη, δίνοντας τους πάντα την ίδια υπόσχεση. Στον δρόμο για αυτή την λαμπρή καριέρα παρεμβάλλονταν μια ομάδα «αδιάφθορων» ανθρώπων που ισχυρίζονταν ότι είχανε καθήκον να ενδιαφέρονται για την υγεία αυτού του νέου και θα έπρεπε να τον ελέγχουν συνεχώς τόσο τον ίδιο όσο και τους νέους των υπόλοιπων χωρών ανά τον πλανήτη. Οι «αδιάφθοροι» όμως αποτελούσαν εμπόδιο στην λαμπρή πορεία του νέου, έτσι οι «διοικούντες» αποφάσισαν να τους ενισχύσουν λίγο οικονομικά και να στους στέλνουν ταξίδια αναψυχής ώστε να χαλαρώσουν τόσο οι ίδιοι, όσο και το ενδιαφέρον τους για την υγεία του νέου. Έτσι και έγινε.
Μετά από αυτά ο δυνατός νέος δυνάμωσε υπερβολικά και διακρίθηκε στο παγκόσμιο στερέωμα, έγινε είδωλο, απέκτησε δόξα, χρήμα, μια θέση αξιωματικού σε ένα σώμα ασφαλείας και γέμισε με «εθνική υπερηφάνεια» εκατομμύρια Έλληνες.
Οι «διοικούντες» βρήκαν και άλλες νέες και νέους, Έλληνες και μη, οι οποίοι διακρίνονταν μαζί με τον νέο, πάντα απολαμβάνοντας μια ιδιαιτέρας ευνοϊκής μεταχείρισης των «αδιάφθορων», οι οποίοι με την σειρά τους απολάμβαναν απλόχερα τις κινήσεις ευγνωμοσύνης των «διοικούντων».
Με τις συνεχόμενες επιτυχίες για αρκετά χρόνια και με σημαία της τον δυνατό νέο, η Ελλάδα αναδείχθηκε μέσα στις πρώτες χώρες σε αριθμό διακρίσεων, όπου αναλογιζόμενος κανείς τον πληθυσμό της και τις ανύπαρκτες υποδομές της, έφτανε στα πρόθυρα της παράνοιας για το πώς συνέβη αυτό το «θαύμα».
Οι «διοικούντες» με αφορμή τις πολλές διακρίσεις, έθεσαν την υποψηφιότητα για την διεκδίκηση της Ολυμπιάδας, ολοκληρώνοντας έτσι το αρχικό και μοναδικό τους στόχο. Η διεθνής επιτροπή αποφάσισε να τους την δώσει και ο δρόμος για το μεγάλο φαγοπότι άνοιξε.
Οι επιτυχίες του δυνατού νέου και των υπολοίπων συνεχίστηκαν μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, όπου ο νέος τερμάτισε την λαμπρή του καριέρα. Εκείνη την εποχή οι σχέσεις των «διοικούντων» με τους «αδιάφθορους» ήρθαν σε ρήξη μιας και οι παροχές προς τους δεύτερους σταμάτησαν. Έτσι μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, ενώ όλοι περίμεναν τη συνέχιση των διακρίσεων, οι «αδιάφθοροι» ξαφνικά δείχνοντας υπερβολικό ζήλο βρήκαν ότι η υγεία των Ελλήνων νέων ήταν πολύ «διαφορετική» από των υπολοίπων, με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό τους από τις διεθνείς διοργανώσεις καταντώντας ο περίγελος της οικουμένης. Τι τραγική σύμπτωση!
Τα επόμενα χρόνια περνούσαν χωρίς τίποτα να θυμίζει εκείνες τις χρυσές εποχές. Η Ελλάδα μπήκε καταχρεωμένη στην κρίση των διεθνών τοκογλύφων και οι «διοικούντες» ενόψει εκλογών ξεκίνησαν το ψηφοθηρικό τους παιχνίδι που τόσο καλά ξέρουνε να παίζουν. Αντιλαμβανόμενοι το μίσος και την απέχθεια των Ελλήνων προς τους πολιτικούς άρχισαν να ψάχνουν για άτομα λαϊκής αποδοχής και θυμήθηκαν εκείνο τον όχι πλέον τόσο δυνατό και νέο, που τόσο ευνοήθηκε και του πρότειναν επίμονα να πολιτευτεί.
Και επειδή όλα είναι δανεικά, αυτός δέχτηκε εξοφλώντας τις «τοκισμένες συναλλαγματικές» του παρελθόντος, ξεπουλώντας το γαλανόλευκο λάβαρο που κάποτε με συγκίνηση και περηφάνια ύψωνε.
Και έζησαν αυτοί καλά και μεις χειρότερα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου