Η θρησκεία είναι ένα θέμα που αφορά άμεσα όλους τους εθνικιστές. Αυτό γιατί, ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει αιτία διχασμού στον εθνικιστικό χώρο και τώρα είναι που απαιτείται ομοψυχία και συντροφικότητα περισσότερο από ποτέ. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η θρησκεία είναι ένα επιμέρους θέμα στο οποίο οι εθνικιστές δεν πρόκειται να συμφωνήσουν. Δεν είναι έτσι. Αυτό θα συνέβαινε αν οι χριστιανοί δεν παρουσίαζαν τη θρησκεία τους σαν συνέχεια του Ελληνισμού και δεν είχαν την απαίτηση από τους άλλους εθνικιστές να πιστεύουν. Όμως, αντί να πιστεύουν απλά στο θεό τους τον έχουν συνδυάσει με την ιδεολογία μας σε βαθμό που οι μη-χριστιανοί εθνικιστές θεωρούνται εξαιρέσεις.
Έχουμε ακούσει κατά καιρούς τα απίστευτα από διάφορους ακροδεξιούς χριστιανούς "εθνικιστές". Από το ότι ο Χριστός είχε Ελληνική καταγωγή μέχρι το ότι όποιος δεν είναι χριστιανός, και μάλιστα ορθόδοξος, δεν είναι Έλληνας -σαν να είναι η θρησκεία που κάνει τον Έλληνα και όχι η καταγωγή και η παιδεία! Το πρόβλημα του εθνικισμού δεν είναι μόνο τα κόμματα που το δυσφημούν, το ελέγχουν και το διχάζουν, αλλά και ένα μεγάλο μέρος των αυτοαποκαλούμενων "εθνικιστών". Ως εθνικιστές πρέπει, όταν γίνουμε περισσότεροι, να αποβάλλουμε με κάθε τρόπο τα παρακμιακά στοιχεία απ'το χώρο μας. Ο φανατικός χριστιανός δεν μπορεί παρά να αντιμετωπιστεί ως εχθρός του εθνικισμού και όχι ως συναγωνιστής. Αν θέλει κάποιος να πιστεύει στο θεό, δικαίωμά του. Αλλά τουλάχιστον ας μην θεωρεί τη θρησκεία του απαραίτητη για τον Έλληνα και τον εθνικισμό.
Οι λόγοι για τους οποίους ο χριστιανισμός δεν έχει θέση στον εθνικισμό είναι τόσοι πολλοί που θα μπορούσε κανείς να γράψει βιβλίο για να τους αναλύσει όλους, ειδικά αν μιλάμε συγκεκριμένα για τον Ελληνικό εθνικισμό. Ο Χριστιανισμός είναι μια Εβραϊκή θρησκεία που μας θέλει όλους ίσους, παιδιά του θεού και απογόνους του Αδάμ και της Εύας. Για τον Χριστιανισμό δεν υπάρχουν έθνη ή φυλές. Και όπως όλες οι θρησκείες, είναι άλλη μια προσπάθεια να εξηγηθούν φυσικά φαινόμενα που τελικά χρησιμοποιήθηκε από κάποιους σε βάρος ολόκληρων εθνών.
Μια από τις κύριες διαφορές του εθνικισμού από τον χριστιανισμό είναι ότι ο εθνικισμός αποβλέπει σε μια καλύτερη ζωή στη γη ενώ ο χριστιανισμός αποβλέπει σε καλύτερη ζωή στον ουρανό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το ένα συμπληρώνει το άλλο. Ο χριστιανισμός προϋποθέτει ειρηνολαγνεία και αγάπη προς τους εχθρούς, πράγματα αδιανόητα για έναν εθνικιστή (όσο και αν οι χριστιανοί δεν τα τήρησαν ποτέ). Ο χριστιανισμός στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε για αυτόν ακριβώς το σκοπό: να πάψουν να αγωνίζονται οι άνθρωποι για να ζήσουν καλύτερα στη γη και να αρκεστούν στην ιδέα της "αιώνιας ζωής" στο πλάι του "θεού". Τέτοιου είδους θρησκείες, ειδικά σήμερα, όχι μόνο είναι άχρηστες αλλά και επιζήμιες. Είναι κατάλοιπα του παρελθόντος και δεν έχουν θέση στα εθνικιστικά/εθνικοσοσιαλιστικά κινήματα. Προϊόντα ζωώδους και βαρβαρικής σκέψης, άκρως αντιεπιστημονικά και εντελώς περιττά για τον σημερινό άνθρωπο. Κανένας Έλληνας εθνικιστής που σέβεται τον εαυτό του δεν είναι χριστιανός τόσο για τους παραπάνω λόγους όσο και επειδή ο Ιουδαιοχριστιανισμός ήταν καταστροφικός για τον Ελληνισμό.
Η επικράτηση του χριστιανισμού σήμανε το τέλος του Ελληνικού και του Ρωμαϊκού πολιτισμού. Χιλιάδες επί χιλιάδων εκχριστιανίστηκαν δια της βίας, δεκάδες βιβλιοθήκες κάηκαν και εκατοντάδες ναοί κατεδαφίστηκαν ή μετατράπηκαν σε εκκλησίες, απαγορεύτηκε κάθε τέχνη -από τη γλυπτική μέχρι τη μουσική με όργανα-, απαγορεύτηκε η πίστη στην Εθνική μας θρησκεία και έκλεισαν οι φιλοσοφικές σχολές. Με τον ερχομό του χριστιανισμού οι λαμπρότεροι πολιτισμοί έσβησαν και αντικαταστάθηκαν από έναν μαύρο μεσαίωνα. Σε εκείνο το μεσαίωνα εκατομμύρια άνθρωποι ξέχασαν την εθνική τους ταυτότητα και θρησκεία και την αντικατέστησαν με τον χριστιανισμό, έτσι ώστε να είναι υποταγμένοι σε μια καταπιεστική μειοψηφία. Αν προσέξει κάποιος τη προπαγάνδα που γίνεται σήμερα θα καταλάβει ότι τέτοιο σκοπό έχει το σημερινό σύστημα: να μετατρέψει τον άνθρωπο σε εκφυλισμένο καταναλωτή που αξίες όπως το έθνος και η φυλή του δεν έχουν τη παραμικρή σημασία για αυτόν. Σε μεγάλο βαθμό το έχει πετύχει. Έχουμε χρέος να μην αφήσουμε να γίνει αυτό και να μην έχει ο αγώνας μας την ίδια κατάληξη με αυτή των τελευταίων εθνικών.
Οι χριστιανοί όχι μόνο αρνούνται τα όσα έκαναν αλλά παρουσιάζουν τον χριστιανισμό σαν συνέχεια του ελληνισμού. Μάλιστα, για να "αποδείξουν" πόσο "άρρηκτα συνδεδεμένος" είναι ο Ελληνισμός με τον χριστιανισμό παραποιούν την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Στις εμετικές ιστοσελίδες τους έχουν δημοσιευθεί κατεβατοί αμέτρητων κειμένων. Σε ένα από αυτά χρησιμοποίησαν μέχρι και αποσπάσματα από την "απολογία Σωκράτους" του Πλάτωνος για να πουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν προφητεύσει τον ερχομό του Ιησού, ενώ ο Σωκράτης μιλούσε για τον εαυτό του! Μην αφήνετε τους χριστιανούς να κάνουν τέτοιου είδους προπαγάνδες. Όπου τις δείτε καταγγείλτε τες και διαψεύστε τες. Αν κάποιος έχει πραγματικά χρέος να μην αφήνει κανέναν να καπηλεύεται την αρχαία Ελληνική γραμματεία και ιστορία για να αποδείξει τα "πιστεύω" του αυτός είναι ο Έλληνας εθνικιστής. Όπως δεν πρέπει αφήνουμε τους σκοπιανούς να λένε πως είναι απόγονοι του μεγάλου Αλεξάνδρου έτσι δεν πρέπει να αφήνουμε και τους χριστιανούς να λένε ότι είναι συνεχιστές του Ελληνισμού. Μην αφήνετε να πιστέψουν και άλλοι στις άθλιες προπαγάνδες των "ελληνορθόδοξων" ακροδεξιών και αντιμετωπίστε τους σαν να είναι ιδεολογικοί σας αντίπαλοι.
Ο σκοπός του εθνικιστή διαφέρει πολύ από το σκοπό του χριστιανού: ο εθνικιστής θέλει ένα έθνος ελεύθερο, που δεν καταπιέζεται από κανέναν, ένα έθνος που δημιουργεί πολιτισμό και ένα κράτος που λειτουργεί με βάση τα συμφέροντα του συνόλου. Ο χριστιανός θέλει μια νεκρανάσταση της "αγίας" Βυζαντινής αυτοκρατορίας και το έθνος υποδουλωμένο στο παπαδαριό. Στο ίδιο παπαδαριό που σε περίοδο κρίσης συμφώνησε με τη κυβέρνηση να μη πληρώσει ούτε δεκάρα για να ξεχρεώσουμε, όπως και το 1450 που αρνήθηκε να δώσει έστω και ένα μικρό μέρος των χρημάτων της για να εξαγοραστεί ο Ουρβανός. Ο τρόπος ζωής και η νοοτροπία του εθνικιστή διαφέρει επίσης πολύ από αυτή του χριστιανού: ο χριστιανός είναι ικανός να μετανιώνει, να ζητάει συγχώρεση, σαν το ανθρωπάκι, για αυτά που κάνει και ο εθνικιστής όχι. Εμείς δεν καιγόμαστε να "συγχωρεθούμε" για αυτά που θα κάνουμε στο όνομα της ιδεολογίας μας, ούτε να ζήσουμε αιώνια. Εμείς θεωρούμε τον άνθρωπο μέρος της φύσης και όχι κάτι πάνω απ'τη φύση. Εμάς ο θεός μας είναι η ίδια η φύση και οι νόμοι της.
Πολλές μορφές του εθνικισμού και του εθνικοσοσιαλισμού δέχονταν τον χριστιανισμό ως μέρος της ιδεολογίας τους. Όμως αυτοί είχαν το ελαφρυντικό της εποχής: έζησαν σε μια εποχή που το να είσαι άθεος ήταν εξαίρεση, μεγάλωσαν σε καιρούς τα παιδιά ανατρέφονταν σε θρησκευτικά περιβάλλοντα και που η θρησκεία ήταν τρόπος ζωής. Το ότι αυτοί πίστευαν δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε και εμείς το ίδιο. Αυτοί έμειναν στην ιστορία ακριβώς επειδή βάδιζαν πρωτοποριακά στην εποχή τους. Όλα τα μεγάλα κινήματα της ιστορίας βάδιζαν στην εποχή τους και οι θέσεις τους είχαν βάση στην εποχή τους και για αυτό έγιναν μεγάλα κινήματα. Ένα κίνημα του οποίου οι ιδέες είναι προσκολλημένες στη δεκαετία του '30 δεν πρόκειται να μεγαλώσει. Το εθνικιστικό/Ε.Σ. κίνημα για να μεγαλώσει, παίρνοντας κόσμο με το μέρος του, πρέπει καταρχάς να αποφεύγει τον διχασμό. Για να αποφευχθεί ο διχασμός πρέπει να μην συνδυάζονται με την ιδεολογία δόγματα που δεν έχουν να κάνουν με αυτή. Όταν κάποιος θεωρεί τη θρησκεία του απαραίτητη για το κίνημα, διχάζει το κίνημα. Οι φανατικοί χριστιανοί δημιουργούν πρόβλημα στον εθνικιστικό χώρο ακριβώς επειδή θεωρούν τη θρησκεία τους απαραίτητη όχι απλά για τον εθνικισμό, αλλά και για τον Έλληνα.
Όταν ο Έλληνας εθνικιστής καταλάβει πόσο αντίθετη είναι η ιδεολογία του με τον χριστιανισμό και πόσο μεγάλο πρόβλημα δημιουργούν οι ακροδεξιοί χριστιανοί "εθνικιστές", τότε είναι που θα μπορέσει ο εθνικιστικός χώρος να αποβάλλει τους χριστιανούς. Πρέπει να διαχωρίζουμε τη θέση μας από την αστική ακροδεξιά. Οι φανατικοί χριστιανοί είναι μέρος της αστικής ακροδεξιάς. Οι ακροδεξιοί δεν έχουν θέση στον εθνικισμό και είναι πιο επικίνδυνος αντίπαλος από την αριστερά, ακριβώς επειδή δυσφημούν την εθνικιστική ιδεολογία και δίνουν πάτημα στους εκφύλους να παρουσιάζουν τον εθνικισμό διαφορετικό απ'ό,τι είναι κάνοντας έτσι τον κόσμο να τον αποφεύγει.
Σε κάποιους τα παραπάνω φαίνονται μισαλλόδοξα και τραβηγμένα. Ας έχουν υπόψιν τους ότι αυτά τα παραπάνω είναι για τους φανατικούς χριστιανούς και όχι για τους χριστιανούς γενικότερα. Ο λόγος; Διχάζουν τον εθνικιστικό χώρο. Οι εθνικιστές εν έτει 2011 γίνονται όλο και περισσότεροι επειδή ο κόσμος καταλαβαίνει ότι είναι η μόνη λύση για τα προβλήματα που απασχολούν την Ελλάδα του σήμερα. Ακριβώς επειδή οι εθνικιστές γίνονται περισσότεροι, μαζεύονται στις τάξεις μας περισσότεροι άθεοι, νεοπαγανιστές, αγνωστικιστές αλλά και χριστιανοί. Τώρα είναι που το θέμα της θρησκείας αρχίζει να παίρνει σοβαρές διαστάσεις και πρέπει να προσέξουμε να μη γίνει αιτία διάσπασης του εθνικιστικού χώρου.
Φυσικά, δεν μπορεί κάποιος να αποκλείσει από τον εθνικισμό τους απλούς χριστιανούς. Άλλωστε, καλώς ή κακώς, στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλο ποσοστό χριστιανών. Οι εθνικιστές που πιστεύουν δεν έχουν παρά να αναλογιστούν τα παραπάνω. Τι είναι αυτό που ενώνει τον εθνικισμό με τον χριστιανισμό; Τι δουλειά έχει η διδασκαλία ενός Εβραίου με τα εθνικιστικά ιδεώδη; Τι σχέση έχει ο χριστιανισμός με τον ελληνισμό και τέλος, τι λογική βάση έχει ο χριστιανισμός, όπως οποιαδήποτε θρησκεία; Μπορεί κάποιος να πιστεύει και να μην θέλει να αλλάξει μυαλά. Δικό του πρόβλημα. Προς το παρόν ας αρκεστούμε στο να αποφεύγουμε τον διχασμό. Επειδή αυτός οφείλεται στους χριστιανούς, αυτοί δεν έχουν παρά να τηρούν τρια πράγματα:
1. Να μην παρουσιάζουν τον χριστιανισμό ως κάτι απαραίτητο για τον Έλληνα και ως μέρος του εθνικισμού
2. Να μην λένε πως ο χριστιανισμός είναι συνέχεια του ελληνισμού γιατί αυτό αποτελεί παραποίηση της Ελληνικής ιστορίας
3. Να αναγνωρίσουν τον ανθελληνισμό της εκκλησίας
(Το τελευταίο πιστεύω δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Η εκκλησία είναι βάρος στη πλάτη του Ελληνικού λαού. )
Αν κάποιος είναι τόσο φανατικός χριστιανός που να μην μπορεί να αποφεύγει την διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων και της πραγματικότητας, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον περιθωριοποιήσουμε. Ένας μη φανατικός χριστιανός καταλαβαίνει ότι αυτό που μπορεί να μας ενώσει καλύτερα είναι η Ελλάδα και όχι η θρησκεία. Κάποιος που φέρεται σαν να είναι απαραίτητη η θρησκεία για να ενωθούμε, ότι είναι εξίσου ή περισσότερο σημαντική από την Ελλάδα δεν είναι εθνικιστής. Εθνικιστής είναι αυτός που αγαπάει το έθνος του. Έθνος σημαίνει όμαιμον, ομόγλωσσον και ομότροπον. Αυτά τα τρία είναι αρκετά για να αισθανόμαστε καθήκον απέναντι στο σύνολο. Το "ομόθρησκον", για τους άθεους, είναι περιττό. Κάποιοι μπορεί να μην το θεωρούν περιττό. Ας είναι. Αλλά αν κάποιος πιστεύει ότι το "ομόθρησκον" είναι από μόνο του το ίδιο σημαντικό ή σημαντικότερο από τα άλλα τρία, δεν είναι παρά ένας ανθέλληνας.
Προσοχή όμως: ακριβώς για να αποφύγουμε τον διχασμό πρέπει και οι μη-χριστιανοί εθνικιστές να είμαστε προσεκτικοί. Αν κάποιος είναι απλά "χριστιανός" χωρίς να είναι φανατικός, δεν μπορούμε να τον αποκλείσουμε από τον εθνικιστικό χώρο (όπως οι ακροδεξιοί αποκλείουν από το Ελληνικό έθνος τους άθεους...). Η θρησκεία στο βαθμό που κάποιος απλώς την πιστεύει, όχι μόνο δεν είναι πρόβλημα, αλλά μπορεί να αποδειχθεί και ωφέλιμη. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν η πίστη ξεφεύγει απ'αυτά τα όρια.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου