Μια από τις αποτελεσματικότερες μορφές προπαγάνδας είναι η πλαστογράφηση των φωτογραφιών

Μια από τις αποτελεσματικότερες μορφές προπαγάνδας είναι η πλαστογράφηση των φωτογραφιών και ως γνωστών, μια φωτογραφία χίλιες λέξεις. Η παραποίηση των φωτογραφιών, επιτυγχάνεται κυρίως με δύο τρόπους:

1. Προσθαφαιρώντας στοιχεία της φωτογραφίας
2. Αλλάζοντας της επεξηγηματική επιγραφή (λεζάντα), παραποιώντας έτσι, τόπο, χρόνο, πρωταγωνιστές και πραγματικά γεγονότα.

Τέτοιες φωτογραφίες χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο από τρείς πηγές:

1. Την σοβιετική προπαγάνδα, όπου μεταξύ άλλον, τα κομουνιστικά και σταλινικά εγκλήματα καταλογίστηκα στους Ναζί.
2. Γενικότερα από τους συμμαχικές δυνάμεις (κυρίως από Αμερικανούς και Βρετανούς), όπου δικά τους εγκλήματα ή διάφορες «παράπλευρες απώλειες» χρεώθηκαν στο λογαριασμό των Γερμανών
3. Διάφορα ιδρύματα και φορείς, κατά κύριο λόγο εβραϊκά, με σκοπό να τονίσουν το λεγόμενο «ολοκαύτωμα», αν και θύματα του Β’ΠΠ δεν ήταν μόνο εβραίοι.

Είναι κοινό μυστικό σήμερα ότι οι ιστορίες περί κατασκευής σαπουνιών από πτώματα είναι αποκυήματα της φαντασίας των επαγγελματιών μαρτύρων και της καλά στημένης συμμαχικής προπαγάνδας. Παρόμοιες ιστορίες πλάστηκαν και για διάφορα αντικείμενα που δήθεν έφτιαχναν οι Γερμανοί από ανθρώπινο δέρμα (γάντια, φωτιστικά, βιβλία, πίνακες κλπ), τα οποία στην πραγματικότητα είχαν κατασκευαστεί από δέρμα κατσίκας και άλλων ζώων. Εντύπωση όμως προκάλεσαν τα συρρικνωμένα κεφάλια, που εκτέθηκαν μαζί με τα υπόλοιπα αντικείμενα στο Μπούχενβαλντ το 1945, καθώς και στη δίκη-παροδία της Νυρεμβέργης. Τα συρρικνωμένα κεφάλια, υποτίθεται ότι αποτελούσαν αποτελέσματα μακάβριων πειραμάτων των Ναζί σε αιχμαλώτους των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Στην πραγματικότητα τα κεφάλια προέρχονταν από την Νότιο Αφρική και είχαν βρεθεί σε γερμανικό ανθρωπολογικό μουσείο του Βερολίνου. Τα κεφάλια αυτά, όλως μυστηριωδώς, εξαφανίστηκαν μετά την «Δίκη».

Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:




Αριστερά, ο Χίτλερ εμφανίζεται να περπατά χαμογελαστός ανάμεσα σε πτώματα. Δεξιά η πραγματική φωτογραφία…



Η ακόλουθη φωτογραφία, δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό περιοδικό «American Life», στις 21 Μαΐου 1945. Σύμφωνα με την περιγραφή τού δημοσιεύματος, στην φωτογραφία εμφανίζονται περίπου 3.000 πτώματα, θύματα τών Γερμανών από το στρατόπεδο συγκέντρωσης τού Νορντχάουζεν. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι αυτοί, ήταν «παράπλευρες απώλειες», που προέκυψαν από βομβαρδισμό τών συμμαχικών δυνάμεων.




 

Η φωτογραφία στα αριστερά, υποτίθεται ότι εμφανίζει στοιβαγμένους Εβραίους σε φορτηγό τρένο, με προορισμό τα στρατόπεδα εξόντωσης (H. Eschwege, Kennzeichen J, Berlin: Deutscher Verlag der Wissenschaften, 1981). Δεξιά, η πραγματική φωτογραφία, προέρχεται από το φωτογραφικό αρχείο της Υπηρεσίας τών Γερμανικών Σιδηροδρόμων και εμφανίζει Γερμανούς πρόσφυγες στον σιδηροδρομικό σταθμό τού Αμβούργου, το 1946. Βεβαίως, η μετακίνηση αιχμαλώτων (κι όχι μόνο Εβραίων φυσικά), κατ’ αυτών τον τρόπο από τούς Ναζί, είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Ποιός όμως ο λόγος γι’ αυτόν τον πλεονασμό;….

Η επόμενη φωτογραφία, αν και δεν αλλάζει δραματικά το νόημά της, εν τούτοις προκαλεί κάποια ερωτηματικά η περιγραφική παραποίησή της. Τα εικονιζόμενα πτώματα, εμφανίζονται σαν «θύματα τού Άουσβιτς». Στην πραγματικότητα τα πτώματα είναι θύματα τύφου από το στρατόπεδο συγκέντρωσης τού Μπέρκεν Μπέλζεν…

Οι ακόλουθες φωτογραφίες, εμφανίζουν νεκρούς Εβραίους, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Κλούγκα τής Εσθονίας, πάνω σε σωρό ξύλων, με σκοπό να παραδοθούν στην πυρά. Οι προβληματισμοί που εκθέτουν εδώ οι σκεπτικιστές, είναι ότι τα πτώματα δεν εμφανίζουν το σύμπτωμα τής νεκρικής ακαμψίας κι ότι κάποια απ’ αυτά, εξακολουθούν να φορούν τα…καπέλα τους. Ο προβληματισμός γίνεται πιο βασανιστικός, δεδομένου ότι οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τούς Σοβιετικούς, υποτίθεται λίγο πριν οι Ναζί προλάβουν να ολοκληρώσουν το έργο τους…

Αριστερά, η αυθεντική φωτογραφία, εξαθλιωμένων αιχμαλώτων τών Ναζί. Δεξιά, παραλλαγή τής ίδιας φωτογραφίας, στην οποία προστίθεται ένας σωρός πτωμάτων, για να δωθεί περισσότερη έμφαση και δραματικότητα…

Στην αριστερή φωτογραφία, Ούγγροι(;) αιχμάλωτοι φτάνουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης τού Άουσβιτς, τον Μάιο ή τον Ιούνιο τού 1944. Στην δεξιά φωτογραφία, υπάρχει μια «μικρή» προσθήκη: Στο παρασκήνιο φαίνεται να ανεβαίνει καπνός στον ουρανό (υποτίθεται από τούς φούρνους). Η πλαστογραφημένη φωτογραφία, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1999, στην ιστοσελίδα τού ιδρύματος, τού περιώνυμου επιβιώσαντα τού «Ολοκαυτώματος», Σιμόν Βίσενταλ…

Το σκίτσο αριστερά, αποτελεί έμπνευση τού Σιμόν Βίσενταλ και δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του «Μαουτχάουζεν», το 1946. Όπως υποστήριξε ο Βίσενταλ, η εικόνα τού σκίτσου ήταν πραγματική και τού αποτυπώθηκε στο μυαλό, όταν είδε να εκτελούνται αιχμάλωτοι από Γερμανούς φρουρούς ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης, το 1945. Στην πραγματικότητα, η εικόνα που «αποτυπώθηκε» στην μνήμη τού Βίσενταλ, δεν ήταν μία, αλλά τρεις διαφορετικές. Πρόκειται για τρεις διαφορετικές φωτογραφίες (δεξιά), όπου αιχμάλωτοι Γερμανοί στρατιώτες εκτελούνται από Αμερικανούς στρατιώτες, τον Δεκέμβριο τού 1944. Οι φωτογραφίες δημοσιεύθηκαν στο αμερικανικό περιοδικό «Life», to 1946…

Αριστερά, δημοσίευμα σοβιετικής εφημερίδας, με τον διευκρινιστικό τίτλο «Γερμανοί: Οι ληστές τής Βαρσοβίας», εμφανίζει τρεις Γερμανούς να κρατάνε κάποια αντικείμενα, προϊόντα υποτίθεται πλιάτσικου. Δεξιά, η πραγματική φωτογραφία, από την γερμανική εφημερίδα «Berlinen Lokalanzeiger» (9 Ιουνίου 1914), όπου εμφανίζονται οι νικητές μιας… ιπποδρομίας…

 πηγή