Στην αρχαία Ελλάδα συνήθιζαν να νανουρίζουν τα βρέφη λικνίζοντας τα και τραγουδώντας ήρεμες μελωδίες. Η συνήθεια του “λικνίζειν” τα νεογνά, για να τα καταπραΰνουν και να τα αποκοιμίσουν, ήταν σε ευρεία χρήση. Το λίκνισμα συνοδευόταν από γλυκές μελωδίες, γνωστές ως νανουρίσματα, “βαυκαλήματα ή βαυκαλήσεις” ή “καταβαυκαλήσεις”. Ο Θεόκριτος έσωσε το τραγούδι, “νανούρισμα” της Αλκμήνης, που το έλεγε στα δίδυμα παιδιά της, τον Ηρακλέα και τον Ιφικλέα, κουνώντας τα μέσα στην ασπίδα, την οποία ο άνδρας της, ο Αμφιτρύων, είχε πάρει λάφυρο στην μάχη. Οι Έλληνες συγγραφείς γνωρίζουν το κατευναστικό και υπνωτικό αποτέλεσμα που έχει το λίκνισμα και τα νανουρίσματα πάνω στο νευρικό σύστημα των παιδιών. Σχετικά, ο Πλάτων συνιστά ότι όταν κάποιο παιδί δυσκολεύεται να κοιμηθεί, η μητέρα του πρέπει αντί για ησυχία και σιωπή να το κουνήσει στην αγκαλιά της και να το νανουρίσει.
Ο Γαληνός εισέρχεται σε λεπτομέρειες σχετικά με ό,τι αφορά στη φυσιολογική εξήγηση της επίδρασης του λικνίσματος, αναφέροντας χαρακτηριστικά: “Κάποια μέτρια κίνηση και κάποιος μελωδικός χρωματισμός της φωνής τους (των τροφών), τα οποία όχι μόνο καταπραΰνουν, αλλά και τα βάζουν για ύπνο, ενώ συγχρόνως αυτά δηλώνουν και το φυσικό στοιχείο, ότι διάκεινται ευμενώς προς την μουσική και την γυμναστική. Και όποιος είναι ικανός να χρησιμοποιεί καλά τις τέχνες, αυτός θα εκπαιδεύσει πάρα πολύ καλά το σώμα και την ψυχή”.
(πηγή)
έλα ύπνε και πάρε το (θράκης)
εσύ ΄σαι τ' άνθι των ανθών (μακεδονίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου