Το επίτευγμα της ύπαρξης κρατικής υπόστασης για τον νομαδικό και παρασιτικό «περιούσιο λαό», δηλαδή τους Εβραίους, εορτάζεται κάθε χρόνο με ιδιαίτερη λαμπρότητα με όπως μας πληροφορούν τα media, χωρίς να λείπουν και οι απαραίτητες ανησυχίες από την μεριά των γαμψομύτηδων σχετικά με το εύθραυστο πάντοτε κλουβί που για εκείνους ονομάζεται κράτος, καθότι είναι κόντρα σε κάθε λογική και σφόδρα αντίθετο στην εβραϊκή φύση-αντιφύση να χωρέσει σε ένα οργανωμένο κράτος. Για να είμαστε πιο ακριβείς στις τοποθετήσεις μας, το παρόν εξυπηρετεί την ικανοποίηση των θεολογικών και ψυχασθενικών τους ανησυχιών εφόσον οραματίζονται μια γη της επαγγελίας για τον λαό τους, ακριβώς επειδή ως βάκιλοι που στην ανθρώπινη ιστορία ήσαν και είναι και θα εξακολουθούν να είναι, θα ήταν πραγματικά αδύνατο ως και ακατόρθωτο να χωρέσουν σε έναν οργανικό ζωτικό χώρο-πατρίδα, όπως και οι υπόλοιποι λαοί του πλανήτη. Αντ’αυτού δρούν γκανκστερικά σαν τρωγλοδύτες επιβουλευόμενοι τις περιουσίες και τις πολιτιστικές κληρονομιές των άλλων λαών, δημιουργώντας συγχρόνως για εκείνους συνθήκες αποπνικτικές και δύσμορφες ώστε να χάνουν κάθε εμπιστοσύνη στην πορεία τους ως έθνη-φυλές και το έργο της σιωνιστικής επικράτησης να είναι κομματάκι ευκολότερο για αυτούς. Ένας λαός όπου ιστορικώς δεν ξεπερνούσε κάποια ελάχιστα εκατομμύρια,έχει παρουσιάσει τόσα εκατομμύρια θυμάτων, τόσα Ολοκαυτώματα και τόσες Γενοκτονίες εις βάρος του, που όμοια του δεν δύναται να βρει ουδείς στην ιστορία( καταγεγραμμένη και μη).
Τις ημέρες των εορτασμών συμβαίνουν τα εξής: οι πεζοί ακινητοποιούνται σε στάση προσοχής, οι οδηγοί αυτοκινήτων βγαίνουν από τα οχήματα τους και όλα τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα διακόπτουν τα προγράμματα τους, σε αντίθεση με ένα ποσοστό υπερορθόδοξων εβραίων που απορρίπτουν το κράτος του Ισραήλ για θρησκευτικούς λόγους συνείδησης ενώ οι Άραβες Ισραηλινοί(20%) συνεχίζουν κανονικότατα τις ενασχολήσεις τους. Την ίδια ώρα απευθύνουν υποκριτικά χείρα φιλίας και ειρήνης στην πλευρά της παλαιστινιακής αρχής και τονίζουν ότι το «αίσθημα εθνικής ενότητας και κοινού πεπρωμένου είναι ισχυρότερο απο κάθε άλλη φορά», ενώ την ίδια και πάλι ώρα στην Λωρίδα της Γάζας εισβάλλουν τανκς και μπουλντόζες του ισραηλινού στρατού. Το κράτος των εβραίων επικαλείται μονίμως την επιθετικότητα της Χαμάς προκειμένου να δικαιολογήσει την πολιτική της γενοκτονίας που διαπράττει, ενισχύοντας τον μύθο της τρομοκρατίας των άλλων λαών εις βάρος τους κυρίως και δικαιολογώντας τις τρομοκρατικές-αντιτρομοκρατικές σταυροφορίες στο όνομα της παγκόσμιας ευημερίας και ασφάλειας των πολιτών σε καιρό ειρήνης! Με άλλα λόγια διαίρει και βασίλευε! Κατ’αυτόν τον τρόπο θωρούν τον κόσμο οι Εβραίοι. Ξεχνώντας να αποβάλλουν τα γυαλιά ιστορικής και όχι μόνο μυωπίας! Έτσι στο όνoμα της ειρήνης εξαπολύουν ανίερους πολέμους, μόνο που σε κανέναν δεν βγαίνουν ουσιαστικά χαμένοι-αντιθέτως κερδισμένοι, αλλά άλλοι είναι εκείνοι οι οποίοι καλούνται κάθε φορά να βγάλουν το φίδι από την τρύπα! H πλειοψηφία των πολιτών του Ισραήλ, πιστεύει ακράδαντα ότι το κράτος τους θα βρεθεί σε πόλεμο με κάποιο αραβικό κράτος μέσα στην επόμενη πενταετία, ενώ η εσωτερική κρίση μέσα στο ίδιο το κράτος δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την ήδη τεταμένη κατάσταση. Η «νάκμπα» δεν γιορτάζεται από το σύνολο του εβραϊκού πληθυσμού, αφού οι δυσαρεστημένοι από την πίτα του εβραϊσμού, δείχνουν ολοένα και πιο πολλή δυσανεξία και ανικανότητα αμφίπλευρη για αφομοίωση μέσα στον κρατικό κορμό. Με λίγα λόγια ούτε και μέσα στο πολυπολιτισμικό και κοσμοπολιτικό Ισραήλ δεν αισθάνεται κάποιος πολίτης ενός εθνικού κράτους, αντιθέτως η αβεβαιότητα και ο διεθνισμός βασιλεύουν κάνοντας και τον πιο φανατικό εβραίο απογοητευμένο και προδομένο από την ίδια του την σιωνιστική μηχανή. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι το κράτος αυτό αποτελεί τροχοπέδη και έναν από μηχανής θεό του σιωνισμού και λειτουργεί ως μοντέλο διαχείρισης και ελέγχου όλων των άλλων κρατών. Η διαφορά του έγκειται μονάχα στο ότι το κράτος αυτό το οποίο είναι εκ φύσεως-γεννήσεως προβληματικό και ασθενικό,είναι ικανό και πανούργο στο να κοντρολάρει με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις τα νήματα του κοινωνικού και κάθε λογής πολέμου εντός και εκτός των υπολοίπων κρατών, όταν για παράδειγμα συντηρεί εμφυλίους σπαραγμούς και πολεμικές και εντάσεις για όσο αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα του σιωνισμού! Στο Ισραήλ γιορτάζουν κάθε χρόνο για έναν ακόμη λόγο την ίδρυση αυτού του κράτους-δορυφόρου. Διότι έχουν ιδρύσει ένα κράτος-αεροπλανοφόρο το οποίο κινείται στις θάλασσες της υφηλίου ρίχνοντας ανάλογα με τις άπληστες ανάγκες του «περιούσιου λαού», την άγκυρα του προκειμένου να ξεζουμίσει και τα τελευταία υπολείμματα περηφάνιας των κατά τόπους λαών. Με αφετηρία το μπαχαλοκράτος του Ισραήλ και επεκτείνοντας τον πόλεμο σε κάθε γωνιά του πλανήτη, φωνάζουμε «Μπουρλότο και Φωτιά» στα κράτη που αυτή την στιγμή μόνο ως εμπροσθοφυλακή του αιώνιου Εβραίου λειτουργούν και ως πολύχρωμα και πολυφυλετικά μπουντρούμια υφίστανται ως βραχνάς για τους λαούς τους. Με αφετηρία το εβραϊκό κράτος δακτυλοδείχνουμε το δρόμο του αγώνα ενάντια στον Καπιταλισμό και τον ουρανό του τον Σιωνισμό, όντας αμετανόητοι για τις επιλογές μας και επιλέγοντας τον δρόμο του πολέμου, την μόνη υγεία που γνωρίζουμε στη φύση, και την μόνη ικανή συνθήκη ώστε να εναρμονιστούμε με αυτήν και τις επιταγές της. Ως τότε το ραντεβού μας βρίσκεται μακριά από τις τηλεοθόνες και τις πλάνες που ρίχνει ο εχθρός στην πορεία μας, πότε φαινομενικά σαν πορτοκαλί επαναστάσεις, πότε σαν διαμαρτυρίες, ενώ εκείνος βρίσκεται στους δρόμους ξεκινώντας από την απλούστερη μορφή πολεμικής εγρήγορσης και ευελπιστώντας στην κήρυξη του όποιου πολέμου από την μεριά μας, αρχής γενομένης από την φωλιά του εβραίου, που είναι το ένα κράτος του Ισραήλ και τελειώνοντας στο κάθε κράτος που είναι υποτελές στην σιωνιστική κυριαρχία.
του Lunarian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου