1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955
του Χρ. Μητσίδη,
Ο Κυπριακός Ελληνισμός εορτάζει σε δύο μέρες την έναρξη της άνισης ένοπλης εξέγερσης του, κατά της κραταιάς και πανίσχυρης τότε Αγγλικής Αυτοκρατορίας ζητώντας επιτακτικά την ελευθερία του.
Την ημέρα εκείνη μια φούχτα Έλληνες μέλη της Εθνικής Οργάνωσης Κυπριών Αγωνιστών (ΕΟΚΑ), μη ανεχόμενοι πλέον την σκλαβιά, υπό την ηγεσία του γιγαντόψυχου θρυλικού στρατηγού Γεώργιου Γρίβα άοπλοι σχεδόν, άρχισαν την επανάσταση και τα βαλαν με τις χιλιάδες του άριστα οργανωμένου και άρτια εξοπλισμένου στρατού των Άγγλων Αποικιοκρατών, που υποστηριζόταν από τους Τούρκους και τους Κομμουνιστές του Νησιού, (δηλαδή το ΑΚΕΛ που σήμερα, ώ εθνική δυστυχία, κυβερνά το Νησί) αξιώνοντας την αυτοδιάθεση και ΕΝΩΣΗ του με την μητέρα Ελλάδα.
Κατά τον Πανένδοξο και ανεπανάληπτο εκείνο αγώνα η θρυλική ΕΟΚΑ έγραψε με το αίμα των παιδιών της τις πιο ένδοξες σελίδες της ιστορίας της Πατρίδος μας, και κατήγαγε υπέρλαμπρη νίκη στον στρατιωτικό τομέα, που δυστυχώς η τότε πολιτική ηγεσία μας καταβαραθρώνοντας τον Αγώνα, αντί της ΕΝΩΣΕΩΣ, που ήταν και ο στόχος, έλαβε την κολοβωμένη ανεξαρτησία με τη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να κυβερνήσει η μωροφιλοδοξία και το κυπριακό κεφάλαιο.
Αναφέρω άνωθεν ότι η ΕΟΚΑ στον στρατιωτικό τομέα κατενίκησε τους Άγγλους και τους υποστηρικτές τους κατά τον επικό εκείνο αγώνα, και δεν είναι σχήμα λόγου αλλά είναι όλη η αλήθεια. Λέγω όλη η αλήθεια, διότι σαν ένοπλος μαχητής της ΕΟΚΑ με πλουσιότατη δράση το αποδεικνύω με το ακόλουθο γεγονός.
Η ενέργεια που αναφέρω ακολούθως έγινε στο χωριό μου στην Άχνα Αμμοχώστου που αποτελούσε έναν από τα χωριά του τριγώνου του τρόμου. Έτσι αποκαλούσαν οι Άγγλοι την περίοδο εκείνη (1955-1959) τα Κοκκινοχώρια, και διεδραματίσθη τον Οκτώβριο του 1958. Ιδού ακολούθως εν συντομία το γεγονός.
Το καλοκαίρι του 1958 και συγκεκριμένα από τα μέσα Αυγούστου και μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου εμείς της ΕΟΚΑ ζήσαμε μια παρατεταμένη εκεχειρία που ζήτησαν οι Άγγλοι και απεδέχθη η οργάνωση, την οποία όμως οι Άγγλοι παρ΄ όλο ότι τη ζήτησαν δεν την σεβάστηκαν καν. Είχαμε τότε κατά την προαναφερόμενη περίοδο της εκεχειρίας την ύπουλο ενέργεια των Άγγλων με τον ηρωικό θάνατο των τεσσάρων συναγωνιστών μας στον Αχυρώνα Λιοπετρίου, η οποία ενέργεια μας εξαγρίωσε και αδημονούσαμε να ρθει η πρώτη Οκτωβρίου που θα αρχίζαμε και πάλι την ένοπλο δράσιν, αφού θα έληγε η συμφωνηθείσα εκεχειρία που ζήτησε ο εχθρός και δεν εσεβάσθη, επαναλαμβάνω.
Ήλθε επιτέλους η πρώτη Οκτωβρίου 1958 που έληξε η εκεχειρία και η ένοπλη ομάδα κρούσεως του χωριού μου με αρχηγό τον Ανδρέα Γερολέμου, τον γέρο, έτσι τον αποκαλούσαμε εμείς οι υπόλοιποι της ομάδας, που αποτελείτο από τον υποφαινόμενο, τον Κώστα Σενέκκη, τον Νικόλα Λίγγην, τον Πιεράκη Λάζον, τον Νικόλα Πιτσιλλίδη και τον Νικόλα Γιαννάκη που αρχίσαμε αμέσως από την πρώτη νύκτα να ενεδρεύομε από τη δύση του ήλιου μέχρι το πρωί της επομένης κάθε βράδυ, σε ελεγχόμενα όλο το εικοσιτετράωρο σημεία επί του κυρίου δρόμου Λάρνακος – Αμμοχώστου για να κτυπήσουμε τον εχθρό. Μάταια όμως πουθενά δεν εμφανίζονταν οι Άγγλοι, έντρομοι κλείστηκαν στα στρατόπεδα τους, και το γεγονός μας εξόργιζε πολύ, πάρα πολύ.
Κλείστηκαν λοιπόν οι Άγγλοι στα στρατόπεδα τους και για ολόκληρο τον μήνα Οκτώβριο μόνο δύο φορές πέρασαν, και ας ήταν ο δρόμος που περνούσαν από το χωριό μου ο μοναδικός που ένωνε τις πόλεις Λάρνακα – Αμμόχωστο, και τις ισχυρότερες στρατιωτικές τους βάσεις της Δεκέλειας και του Αγίου Νικολάου.
Δεν τους χαριστήκαμε όμως και στις δύο περιπτώσεις τους χτυπήσαμε καίρια και αποτελεσματικά προκαλώντας τους σοβαρές απώλειες, και σε έμψυχο υλικό, αλλά και σε μέσα. Την πρώτη φορά χτυπήσαμε και καταστρέψαμε την κεφαλή της φάλαγγος από 40 φορτηγά, εξοντώσαμε δηλαδή τους αξιωματικούς τους, και τη δεύτερη καταστρέψαμε φορτηγό προκαλώντας και πάλι απώλειες. Λεπτομέρειες για τις προαναφερόμενες ενέργειες των Αχνιωτών μαχητών της ΕΟΚΑ μπορεί να διαβάσει ο οιοσδήποτε ενδιαφερόμενος στο βιβλίο μου με τον τίτλο (ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΥ σελ. 42-45 και 59-60).
Αγωνιστής ΕΟΚΑ εν. Α. Αξιωματικός Πρόεδρος Εθελοντών 1963-64 Λάρανκος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου