Ντόρος πολύς γίνεται, άσκοπη και ανόητη οχλαγωγία, θυμίζοντας εκνευριστική θεατρική παράσταση από εξίσου ανόητους ψιθυριστές, απόκομπάρσους ωτακουστές και εγκεφαλικά ανάπηρους αφουγκραστές της κοινωνικής αηδίας που ονομάζεται “υποταγμένη στο ΔΝΤ νεοελληνική κοινωνία” και ισοδυναμεί με τον εγκλιματισμό των προ πολλού ασθενών στο απέραντο ψυχιατρείο και συνάμα καπιταλιστικό σφαγείο των ημερών μας.
Όλοι τους όμως θρονιασμένοι χαχόλοι θεατές της παλινδρομικής κίνησης που κάνει η κοινωνία ανάμεσα στην αγωνιώδη τάση προς την έκρηξήτης και την συντήρηση της παράνομης και αποκρουστικής καθεκηστυίας τάξης της υπεράνω κριτικής τηλεδημιοκρατίας στους χρυσοποίκιλτους θρόνους της εγχώριας εξουσίας. Ένα τέλμα απλώνεταισε κάθε πτυχή της κοινωνίας και όλοι αναρωτιούνται γιατί φτάσανε σ’αυτή την κοινωνική ιλαροτραγωδία, τι δεν πήγε καλά παρά τις θυσίες, τι δεν έκαναν καλά όλα τα προηγούμενα χρόνια που υποτίθεται “ότι όλα πήγαιναν καλά”. Τίποτε δεν πήγαινε καλά σ’ αυτόν εδώ τον τόπο και κάποιοι πεπονοκέφαλοι το καταλάβανε βιαίως. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως. Και έτσι έπρεπε να γίνει, ώστε να πάρει ο καθένας αυτό που του αξίζει!
Η κοινωνία που δεν είχε ποτέ της διαμορφωμένη ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ αλλάπεριοριζόταν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στην ικανοποίηση μιας ατομικιστικής ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ, η οποία αντλούσε ενέργεια από την δεύτερη φύση της, τον φιλήδονο πλουτισμό και την αδιαφορία για οτιδήποτε κοινό, απορείμε θράσος για την κατάντια της.
Όλοι τους όμως θρονιασμένοι χαχόλοι θεατές της παλινδρομικής κίνησης που κάνει η κοινωνία ανάμεσα στην αγωνιώδη τάση προς την έκρηξήτης και την συντήρηση της παράνομης και αποκρουστικής καθεκηστυίας τάξης της υπεράνω κριτικής τηλεδημιοκρατίας στους χρυσοποίκιλτους θρόνους της εγχώριας εξουσίας. Ένα τέλμα απλώνεταισε κάθε πτυχή της κοινωνίας και όλοι αναρωτιούνται γιατί φτάσανε σ’αυτή την κοινωνική ιλαροτραγωδία, τι δεν πήγε καλά παρά τις θυσίες, τι δεν έκαναν καλά όλα τα προηγούμενα χρόνια που υποτίθεται “ότι όλα πήγαιναν καλά”. Τίποτε δεν πήγαινε καλά σ’ αυτόν εδώ τον τόπο και κάποιοι πεπονοκέφαλοι το καταλάβανε βιαίως. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως. Και έτσι έπρεπε να γίνει, ώστε να πάρει ο καθένας αυτό που του αξίζει!
Η κοινωνία που δεν είχε ποτέ της διαμορφωμένη ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ αλλάπεριοριζόταν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στην ικανοποίηση μιας ατομικιστικής ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ, η οποία αντλούσε ενέργεια από την δεύτερη φύση της, τον φιλήδονο πλουτισμό και την αδιαφορία για οτιδήποτε κοινό, απορείμε θράσος για την κατάντια της.
“Μα καλά πως φτάσαμε ως εδώ;”, ακούει κανείς να σιγοψιθυρίζουν οι πρωτοκλασάτες bon vivant κυρίες και οι όχι και πολύ / πολλοί αρρενωποί κύριοι που πίνουν αμέριμνοι και αθώα τον καφέ τους στην πλατεία Κολωνακίου. Είναι η σκιώδης καρικατούρα της πρώην μεσοαστικής τάξης που έχασε την αίγλη που τόσα χρόνια υπερασπιζόταν, θυσιάζοντας το αίμα του λαού για να οικοδομήσει τον δικό της κόσμο. Το όνειροδιαλύθηκε και σύντομα θα γίνει εφιάλτης.
Ποιοι δεν θέλουν την κοινωνική επανάσταση και την έλευση νέων επαναστατικών ηθών; Πολλοί, στην πραγματικότητα ίσως είναι οι περισσότεροι, η “λαϊκή πλειοψηφία”. Αυτό το συμπέρασμα είναι ηκινητήριος αντίληψη νομιμοποίησης του εγκληματικού αστισμού και ταυτόχρονα μια πρώτη επιμέρους αποστομωτική απάντηση στο γνώριμο ερώτημα της εποχής, δηλαδή “γιατί δεν αλλάζει αυτό το πράγμα πουζούμε”.
Οι επαναστατικές αλλαγές στην κοινωνία γίνονται με δύο τρόπους κατά βάση: ή από την οργανωμένη επαναστατική πρωτοπορία που παίρνει τον λαό με το μέρος της και καταλαμβάνει την εξουσία διά της βίας και την αποδίδει στο λαό μέσα από επαναστατικά συμβούλια και πάει λέγοντας ή από τις στρατιωτικές δικτατορίες με τους βίαιους και δοκιμασμένους τρόπους που κάποιοι σήμερα θυμούνται με νοσταλγία. Η θέση ότι ο λαός παίρνει μόνος του την εξουσία είναι ουτοπική και ανεφάρμοστη. Όποιοι δε, ισχυρίζονται περί του αληθούς της προτάσεως αυτής, είτε ψεύδονται από συμφέρον διότι πουλάνε αέρα κοπανιστό σε κάθε είδους πελατεία, είτε από βλακεία, είτε διότι είναι απλά ανιστόρητοι κομπογιαννίτες. Η κατάσταση έτσι έχει και σε όποιον αρέσει.
Οι επαναστάσεις γίνονται σε πείσμα των καιρών από τις αποφασισμένες επαναστατικές μειοψηφίες που αλλάζουν τις κοινωνίες και τον κόσμο σύμφωνα με τα επαναστατικά οράματά τους. Στην δικιά μας κοινωνία και στον παρόντα και όχι μοναδικό κόσμο, κινδυνεύουμε περισσότεροαπό μια καταδίκη σε μια πληκτική εφιαλτική γυάλινη πραγματικότητα παρά από μια καταδίκη στην πείνα…
Οι επαναστατικές αλλαγές στην κοινωνία γίνονται με δύο τρόπους κατά βάση: ή από την οργανωμένη επαναστατική πρωτοπορία που παίρνει τον λαό με το μέρος της και καταλαμβάνει την εξουσία διά της βίας και την αποδίδει στο λαό μέσα από επαναστατικά συμβούλια και πάει λέγοντας ή από τις στρατιωτικές δικτατορίες με τους βίαιους και δοκιμασμένους τρόπους που κάποιοι σήμερα θυμούνται με νοσταλγία. Η θέση ότι ο λαός παίρνει μόνος του την εξουσία είναι ουτοπική και ανεφάρμοστη. Όποιοι δε, ισχυρίζονται περί του αληθούς της προτάσεως αυτής, είτε ψεύδονται από συμφέρον διότι πουλάνε αέρα κοπανιστό σε κάθε είδους πελατεία, είτε από βλακεία, είτε διότι είναι απλά ανιστόρητοι κομπογιαννίτες. Η κατάσταση έτσι έχει και σε όποιον αρέσει.
Οι επαναστάσεις γίνονται σε πείσμα των καιρών από τις αποφασισμένες επαναστατικές μειοψηφίες που αλλάζουν τις κοινωνίες και τον κόσμο σύμφωνα με τα επαναστατικά οράματά τους. Στην δικιά μας κοινωνία και στον παρόντα και όχι μοναδικό κόσμο, κινδυνεύουμε περισσότεροαπό μια καταδίκη σε μια πληκτική εφιαλτική γυάλινη πραγματικότητα παρά από μια καταδίκη στην πείνα…
Μιλήσαμε πριν για τον καταγεγραμμένο στην κοινωνική συνείδηση, παλμό της “λαϊκής πλειοψηφίας”. Δεν μιλήσαμε για το άγραφο τεφτέρι της κοινωνικής συνείδησης, τον παλμό του λαού που στενάζει οικονομικά και πένεται διατροφικά, όντας όμως εξασθενημένος από παλαιόθεν πρωτίστως πνευματικά.
Οι φυτευτοί κηφήνες της δημιοκρατικής πολιτικής ζωής του τόπου αυτού και νυν δυνάστες του δημοσίου βίου μας, εν μέσω πικρόχολων αστεϊσμών μεταξύ τους, έχοντας πρώτοι δημιουργήσει την θεατρική παράσταση της αγανάκτησης, οι ίδιοι έρχονται σήμερα να μας επιβάλουν μια ιδεολογική διαχωριστική γραμμή που μοιράζει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες. Σε εκείνους που θα συμμορφωθούν στις τυραννικές προσταγές και θα υποταχθούν στο σύστημα εσωτερικεύοντας την νέα οικονομική λαγνεία και σε εκείνους που δεν θαέχουν καμία απολύτως τύχη στον νέο “οικονομικό κολοσσό” που δημιουργούν. Ας όψονται και ας συνεχίζουν να καθεύδουν τον ύπνο του αγύριστου, διότι κατά κείθε θα πάνε αργά ή γρήγορα…
Για τους πολιτικούς έχουμε προβληματιστεί όσον αφορά τι απ’ όλα τους ταιριάζει περισσότερο από τα ακόλουθα: αμόρφωτους και αστοιχείωτους ακριβώς δεν τους λες, άκομψους και κακόγουστους μπορείς να τους πεις σίγουρα, κουτούς και καθυστερημένους πάλι δεν τους λες, ελεεινούς και τρισάθλιους γυμνοσάλιαγκες τους λες σίγουρα, κουραμπιέδες χωρίς επικάλυψη ζάχαρης άχνης τους λες στανταράκι, μπαγαπόντηδες ίσως, το “πανούργοι” ακούγεται λίγο καλύτερα, το “ραδιούργοι” ακούγεται ακόμα καλύτερα, λαϊκιστές και φανφαρόνους τους λες σε υπερθετικό βαθμό, το ανιστόρητοι ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό, ημιμαθείς μετά βεβαιότητας, κοινωνικά καθυστερημένους τους λες με σιγουριά, πούστηδες, πουτάνες, αλκοολικούς και πρεζάκηδες σε αρκετές περιπτώσεις, το προδότες όμως ταιριάζει με τα μπούνια και σε όλες τις περιπτώσεις… Είναι παντός καιρού και καθεστώτος!
Σήμερα, οι πρώην μεσοαστοί θωρακίζονται πίσω από τα κόμματα που τους παρέχουν μια “ασφάλεια” για το μισθό τους και την οικιακή τους ειρήνη, δίχως όμως ποτέ τους να διακρίνουν ότι αυτά τα ίδια ευθύνονταιγια το συγκαιρινό αίτημά τους αυτό και την γενικότερη αταξία που επικρατεί παντού. Σήμερα οι πρώην μεσοαστοί και νυν μικροαστικά παρτάλια της δημόσιας ζωής, οδύρονται και μοιράζονται μαζί σας ότι εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης επλήγησαν ανεπανόρθωτα παντοιοτρόπως και ότι υπέπεσαν εξαιτίας αυτού στις ναρκωτικές ουσίες, τον αλκοολισμό και την άσωτη ζωή.
Μήπως ζητούν να πληρώσουμε τα τοκοχρεολύσια τους για να τους ξαλαφρώσουμε λιγάκι; Επειδή εξ όσων τυγχάνει να γνωρίζουμε από την κοινωνική ζωή, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και η άσωτη ζωή είναι δαπανηρές ασχολίες και ως επί τω πλείστον ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ εκείνος που έχει την χρηματική άνεση ώστε να επιδίδεται σε τέτοιες και ανάλογες καταχρήσεις και όχι εκείνος που δεν έχει την ίδια άνεση. Επομένως, δεν λυπόμαστε διόλου για την τύχη των διεφθαρμένων απόκληρων του καπιταλισμού και όλους όσοι ευθύνονται με τον τάδε ή τον δείνα τρόπο για την οικοδόμηση του καπιταλιστικού Παρθενώνα στην πατρίδα μας. Όσοι διαμαρτύρονται εν μέσω κραυγών σήμερα ανήκουν κατά ένα τρόπο στους άλλοτε ευνοημένους αυτού του άδικου συστήματος και όχι στους τίμια εργαζόμενους κάθε εποχής που παλεύουν με τα δικά τους νύχια και δόντια για το μεροκάματο.
Αλληλεγγύη θα δείξουμε στον Έλληνα εργάτη και τον Έλληνα αγρότη, ανεξαρτήτως αν έπεσαν θύματα της κομματοκρατίας των τελευταίων 40 ετών που μεσουρανεί στην Ελλάδα και σε κανέναν άλλον που επλήγη όντας ευνοημένος επί δεκαετίες. Όταν λέμε “ευνοημένοι” αναφερόμαστε σε κοινωνικές τάξεις, έστω εκφυλισμένες όσον αφορά το ταξικό κριτήριο, σε τάξεις επαγγελματιών σε όποιο βαθμό αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν. Τα κόμματα, από το πρώτο ως το τελευταίο, αξίζει να τιμωρηθούν και να εκλείψουν για μύριους λόγους το καθένα τους. Να τιμωρηθούν πρώτα τα κόμματα και ύστερα ας απολογηθούν οι Έλληνες για λογαριασμό τους ενώπιον ειδικών δικαστηρίων.
Η αστική κοινωνία είναι μια ΠΟΥΤΑΝΑ και σαν ΠΟΥΤΑΝΑ άγεται καιφέρεται. Άγεται και φέρεται, όπως της τάξουν. Ο αστισμός είναι συνώνυμος του κακώς εννοούμενου “ευ ζην”, καθότι πρόκειται για τούπουλο διαφθείρειν το ζην. Αστισμός σημαίνει πατρίδα πουλημένη, πατρίδα χωρίς ισχυρή περιφέρεια και άρα μη παραγωγική, πατρίδα χωρίς οράματα και αστός συνεπακόλουθα σημαίνει διεφθαρμένος τρόπος ζωής σε όλα τα επίπεδα, παράλογες ανέσεις, πνεύμα κοσμοπολιτισμού.
Ως εκ τούτου, τι είχανε και τι χάσανε, τι ήταν και τι είναι; Πολλά και τίποτα μαζί! Τ' αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι. Οι βλάχοι γίναν δήμαρχοι κι οι γύφτοι καπετάνιοι.
Είχαν φράγκα και τα έχασαν στο τζόγο και τις καταχρήσεις, είχαν ανέσεις και τις στερηθήκανε, είχαν κότερα και σαπίσανε στις μαρίνες, είχαν δάνεια και δεν τα ξεπληρώσανε, είχαν σπίτια και τους τα κατασχέσανε, είχαν όνειρα και ναυαγήσανε, είχαν, είχαν, είχαν πολλά και τα κάνανε σκατά… Και συγχρόνως τι είχανε; Τίποτα!
Οι φυτευτοί κηφήνες της δημιοκρατικής πολιτικής ζωής του τόπου αυτού και νυν δυνάστες του δημοσίου βίου μας, εν μέσω πικρόχολων αστεϊσμών μεταξύ τους, έχοντας πρώτοι δημιουργήσει την θεατρική παράσταση της αγανάκτησης, οι ίδιοι έρχονται σήμερα να μας επιβάλουν μια ιδεολογική διαχωριστική γραμμή που μοιράζει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες. Σε εκείνους που θα συμμορφωθούν στις τυραννικές προσταγές και θα υποταχθούν στο σύστημα εσωτερικεύοντας την νέα οικονομική λαγνεία και σε εκείνους που δεν θαέχουν καμία απολύτως τύχη στον νέο “οικονομικό κολοσσό” που δημιουργούν. Ας όψονται και ας συνεχίζουν να καθεύδουν τον ύπνο του αγύριστου, διότι κατά κείθε θα πάνε αργά ή γρήγορα…
Για τους πολιτικούς έχουμε προβληματιστεί όσον αφορά τι απ’ όλα τους ταιριάζει περισσότερο από τα ακόλουθα: αμόρφωτους και αστοιχείωτους ακριβώς δεν τους λες, άκομψους και κακόγουστους μπορείς να τους πεις σίγουρα, κουτούς και καθυστερημένους πάλι δεν τους λες, ελεεινούς και τρισάθλιους γυμνοσάλιαγκες τους λες σίγουρα, κουραμπιέδες χωρίς επικάλυψη ζάχαρης άχνης τους λες στανταράκι, μπαγαπόντηδες ίσως, το “πανούργοι” ακούγεται λίγο καλύτερα, το “ραδιούργοι” ακούγεται ακόμα καλύτερα, λαϊκιστές και φανφαρόνους τους λες σε υπερθετικό βαθμό, το ανιστόρητοι ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό, ημιμαθείς μετά βεβαιότητας, κοινωνικά καθυστερημένους τους λες με σιγουριά, πούστηδες, πουτάνες, αλκοολικούς και πρεζάκηδες σε αρκετές περιπτώσεις, το προδότες όμως ταιριάζει με τα μπούνια και σε όλες τις περιπτώσεις… Είναι παντός καιρού και καθεστώτος!
Σήμερα, οι πρώην μεσοαστοί θωρακίζονται πίσω από τα κόμματα που τους παρέχουν μια “ασφάλεια” για το μισθό τους και την οικιακή τους ειρήνη, δίχως όμως ποτέ τους να διακρίνουν ότι αυτά τα ίδια ευθύνονταιγια το συγκαιρινό αίτημά τους αυτό και την γενικότερη αταξία που επικρατεί παντού. Σήμερα οι πρώην μεσοαστοί και νυν μικροαστικά παρτάλια της δημόσιας ζωής, οδύρονται και μοιράζονται μαζί σας ότι εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης επλήγησαν ανεπανόρθωτα παντοιοτρόπως και ότι υπέπεσαν εξαιτίας αυτού στις ναρκωτικές ουσίες, τον αλκοολισμό και την άσωτη ζωή.
Μήπως ζητούν να πληρώσουμε τα τοκοχρεολύσια τους για να τους ξαλαφρώσουμε λιγάκι; Επειδή εξ όσων τυγχάνει να γνωρίζουμε από την κοινωνική ζωή, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και η άσωτη ζωή είναι δαπανηρές ασχολίες και ως επί τω πλείστον ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ εκείνος που έχει την χρηματική άνεση ώστε να επιδίδεται σε τέτοιες και ανάλογες καταχρήσεις και όχι εκείνος που δεν έχει την ίδια άνεση. Επομένως, δεν λυπόμαστε διόλου για την τύχη των διεφθαρμένων απόκληρων του καπιταλισμού και όλους όσοι ευθύνονται με τον τάδε ή τον δείνα τρόπο για την οικοδόμηση του καπιταλιστικού Παρθενώνα στην πατρίδα μας. Όσοι διαμαρτύρονται εν μέσω κραυγών σήμερα ανήκουν κατά ένα τρόπο στους άλλοτε ευνοημένους αυτού του άδικου συστήματος και όχι στους τίμια εργαζόμενους κάθε εποχής που παλεύουν με τα δικά τους νύχια και δόντια για το μεροκάματο.
Αλληλεγγύη θα δείξουμε στον Έλληνα εργάτη και τον Έλληνα αγρότη, ανεξαρτήτως αν έπεσαν θύματα της κομματοκρατίας των τελευταίων 40 ετών που μεσουρανεί στην Ελλάδα και σε κανέναν άλλον που επλήγη όντας ευνοημένος επί δεκαετίες. Όταν λέμε “ευνοημένοι” αναφερόμαστε σε κοινωνικές τάξεις, έστω εκφυλισμένες όσον αφορά το ταξικό κριτήριο, σε τάξεις επαγγελματιών σε όποιο βαθμό αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν. Τα κόμματα, από το πρώτο ως το τελευταίο, αξίζει να τιμωρηθούν και να εκλείψουν για μύριους λόγους το καθένα τους. Να τιμωρηθούν πρώτα τα κόμματα και ύστερα ας απολογηθούν οι Έλληνες για λογαριασμό τους ενώπιον ειδικών δικαστηρίων.
Η αστική κοινωνία είναι μια ΠΟΥΤΑΝΑ και σαν ΠΟΥΤΑΝΑ άγεται καιφέρεται. Άγεται και φέρεται, όπως της τάξουν. Ο αστισμός είναι συνώνυμος του κακώς εννοούμενου “ευ ζην”, καθότι πρόκειται για τούπουλο διαφθείρειν το ζην. Αστισμός σημαίνει πατρίδα πουλημένη, πατρίδα χωρίς ισχυρή περιφέρεια και άρα μη παραγωγική, πατρίδα χωρίς οράματα και αστός συνεπακόλουθα σημαίνει διεφθαρμένος τρόπος ζωής σε όλα τα επίπεδα, παράλογες ανέσεις, πνεύμα κοσμοπολιτισμού.
Ως εκ τούτου, τι είχανε και τι χάσανε, τι ήταν και τι είναι; Πολλά και τίποτα μαζί! Τ' αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι. Οι βλάχοι γίναν δήμαρχοι κι οι γύφτοι καπετάνιοι.
Είχαν φράγκα και τα έχασαν στο τζόγο και τις καταχρήσεις, είχαν ανέσεις και τις στερηθήκανε, είχαν κότερα και σαπίσανε στις μαρίνες, είχαν δάνεια και δεν τα ξεπληρώσανε, είχαν σπίτια και τους τα κατασχέσανε, είχαν όνειρα και ναυαγήσανε, είχαν, είχαν, είχαν πολλά και τα κάνανε σκατά… Και συγχρόνως τι είχανε; Τίποτα!
Αξίες είχαν; ΟΧΙ! Άξιζαν για κάποιο λόγο; ΟΧΙ! Τους λυπόμαστε; ΟΧΙ!
Ήταν φιλοχρήματοι και απεξαρτήθηκαν, ήταν καλοπερασάκηδες και ξέμαθαν, ήταν φιλήδονοι και προσγειώθηκαν, ήταν επιρρεπείς στην κατανάλωση και τον δανεισμό και τα έχασαν όλα, ήταν άπληστοι και εξευτελίστηκαν, ήταν ονειροπόλοι αλλά με αρρωστημένα πρότυπα και εξόκειλαν, ήταν, ήταν, ήταν πολλά… Και συγχρόνως τι ήταν; Τίποτα!
Ήταν κάτι σημαντικό; ΌΧΙ! Ήταν χρήσιμοι σε κάτι; ΟΧΙ! Ήταν ενάρετοι;ΟΧΙ! Τους λυπόμαστε; ΟΧΙ!
Από ποιους λοιπόν ζητάτε να κάνουν επαναστάσεις στο όνομά σας και χωρίς εσείς να κουνηθείτε καν από τον βουλιαγμένο καναπέ σας, ώστενα αλλάξει άρδην αυτή η συνολική κατάσταση που υποτίθεται ότι σας έχει αδικήσει κατάφορα ρε μικροαστοί;
Από τους διεφθαρμένους χρεωκοπημένους μεσοαστούς (οικονομικά) και μικροαστούς (κοινωνικά) που μυξοκλαίγονται επειδή το ίδιο το νοσηρό σύστημα που τους ανέδειξε στο όνειδος που ήταν και είναι και έπειτα μετρόπο φυσικό τους τα πήρε πίσω; Ή μήπως από τους καπιταλιστές που βιώνουν στιγμές ευτυχίας και χαράζουν νέα οικονομικά πλάνα για την νέα χρυσή εποχή της εκμετάλλευσης των φτηνών και υποτιμημένων εργατών του λευκού προλεταριάτου και την μετατροπή και υπαγωγή ολόκληρης της κοινωνίας σε ένα απέραντο κοινωνικό σοβιετικό εργοστάσιο παραγωγής άχρηστων και βδελυρών όντων, ναρκωμένων πειραματόζωων, ηλίθιων ανθρώπων και μαζανθρώπινων συμπεριφορών;
Η στάση αυτή είναι υπερβολικά θηλυκή. Το ερμαφρόδιτο, παρτσακλό, πνευματικά ρέποντος προς τον ιουδαϊκό χαρακτήρα μωσαϊκό των αισθητικά αταξινόμητων καρακατσουλιών που εμφανίζονται ολημερίς και αποβραδίς σαν μαϊντανοί στα διάφορα μέσα μαζικής εξημέρωσης και όπου αλλού κι αν βρεθεί και σταθεί κανείς το ίδιο θα ακούσει ή θα εισπράξει ως κοινωνική “αλήθεια”, διαμαρτύρεται ότι δεν του δίνουν πια καμία σημασία και έμεινε με το παράπονο. Με εκθαμβωτικά κροκοδείλια δάκρυα αναζητούν στοργή και παρηγοριά σαν φτηνές χαζογκόμενες που τις παράτησαν οι εραστές τους μόνες και έρημες στους πέντε δρόμους.
Επαναστάσεις από κουρασμένους, ψεύτες, κλέφτες, φοβητσιάρηδες, δειλούς, μηρυκάζοντες δόγματα ατομικής ωφέλειας, άτιμους, ανήθικους και βρωμερούς ανθρώπους ΔΕΝ γίνονται.
Η συμπεριφορά ταιριάζει στην μητριαρχική αντίληψη που επικρατεί. Η κοινωνία είναι γένους θηλυκού, εξ ορισμού λοιπόν μπορεί να είναιΕΥΣΕΒΗΣ αλλά μπορεί να είναι και ΠΟΥΤΑΝΑ!
Στην περίπτωσή μας η κοινωνία είναι μια ΚΑΚΑΣΧΗΜΗ ΠΟΥΤΑΝΑ που λέει άμορφες αλήθειες όπως ΚΑΘΕ ΠΟΥΤΑΝΑ άλλωστε. Οι αστοί ως πληγωμένοι πελάτες στο άντρο ακολασίας και εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου και μόχθου, εξέρχονται δυσαρεστημένοι από την μη ικανοποίηση τους στο κοινωνικό μπορντέλο, το οποίο και αυτό με τα δικά τους λεφτά χτίστηκε. Προς τι όλο αυτό λοιπόν το μουδιασμένο και άχαρο μειδίαμα ψευτο-ικανοποίησης ρε μικροαστοί;
Το τέλμα ενσωματώνει αρμονικά τις ΠΟΥΤΑΝΕΣ, τους ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ, τους αχρείους, τους πονηρούς, τους εκμεταλλευτές, τους λαοπλάνους, τους εξαπατητές, τους φαντασιόπληκτους, τους νταβατζήδες, τους ασυνείδητους…
Το τέλμα ομοιόμορφα κατανέμει το βρώμικο και ελώδες μερίδιο ελώδους ζωτικού χώρου που ανήκει σε καθέναν τους σύμφωνα με την προσφορά τους στην δημιουργία αυτού, που δεν είναι άλλο από την συμβολή τους στην προστασία της πουτανάς (της κοινωνίας) από τους διάφορους ΑΛΛΟΥΣ φερέλπιδες νταβατζήδες…
Η κατάσταση που βιώνετε όλοι σας σήμερα είναι αποτέλεσμα αυτής της μοιρασιάς. Στο μοίρασμα της πίτας τα έχουν χαλάσει τα συνεταιράκια του Κοινοβουλίου. Φοβούνται μήπως τους πάρουν ΑΛΛΟΙ από τα χέρια τη χαρά και ιδούνε πρώτοι εκείνοι την ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΟΓΥΜΝΗ και τύχει να βιώσουν τη χαρά της εξουσίας πάνω της…
Αυτή είναι μια δεύτερη επιμέρους απάντηση στο αρχικό ερώτημα του κοινού, το “γιατί δεν αλλάζει αυτό το πράγμα που ζούμε”. Απαντήσεις υπάρχουν πολλές, ωστόσο θα σας τις δίνουμε λίγες-λίγες, ως ότου δούμε βελτιώσεις από τα χαστούκια που θα δέχεται η ΠΟΥΤΑΝΑ καταμεσής του δρόμου, πέφτοντας καταγής και διαλέγοντας τον σωτήρα της από τον στραβό και κατηφορικό δρόμο που επέλεξε, όντας παρασυρμένη από την γλύκα του χρήματος...
Κι αυτό όχι διότι έχουμε κάτι με τις ΠΟΥΤΑΝΕΣ. Οι ΠΟΥΤΑΝΕΣ λένε αλήθειες και ξέρουν τι σημαίνει εκμετάλλευση και την έχουν νιώσει για τα καλά στο πετσί τους και πολλές φορές πληρώσει ακόμα με το ίδιο τους το αίμα. Ο άγουρος κόσμος των ΠΟΥΤΑΝΩΝ έχει να διδάξει πολλά σε πολλούς που αρέσκονται να καβαλικεύουν κατά καιρούς διάφορα πολύχρωμα καλάμια και να παίρνει αέρα ο πισινός τους. Τέτοιους θα βρείτε όπου κι αν βρεθείτε, όπου κι αν σταθείτε.
Η ΠΟΥΤΑΝΑ πρέπει να βρει το δίκιο της σε έναν κόσμο όπου κυβερνούνοι ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ.
Δικαιώνεται κατ’ αυτό τον τρόπο και η λαϊκή παροιμία που λέει: “τα ναυτάκια που πηδούσαμε γίνανε καπεταναίοι”!
Για αυτό διαμαρτύρεται αυτή η κοινωνία και δεν κάνει τίποτα ως σύνολο για να απελευθερωθεί, διότι όταν τα ίδια τα άτομα που την αποτελούν αντικρίζουν το κάλπικο είδωλό τους στον καθρέφτη και πότε τη μια φουσκώνουν σε μια έξαρση αλαζονείας και πότε την άλλη ξεφουσκώνουν το ίδιο απότομα όταν σπάσει αυτός ο καθρέφτης. Και τότες δεν έχουν τίποτα πια να επιδείξουν καν στον εαυτό τους. Η απόλυτη γύμνια. Στην ΠΟΥΤΑΝΑ αρέσει να στολίζεται με τις ώρες στον καθρέφτη. Όταν ο νταβατζής της σπάσει τον καθρέφτη, εκείνη πέφτει λυπημένη στα γόνατα και παρακαλάει να μην της χαράξει τα μούτρα και χάσει την ομορφιά με την οποία έμαθε να ξεγελάει τους πελάτες του κοινωνικού παντοπωλείου-πορνείου. Ξέρει ότι είναι ένοχη και δεν αξίζει τίποτε καλύτερο από αυτούς που την εξουσιάζουν. Για αυτό και δεν αγωνίζεται. Συμβιβάζεται και συνεχίζει την δουλειά που ξέρει να κάνει…
Αγωνίζεται ΜΟΝΑΧΑ αυτός που έχει Ιδανικά και το Δίκαιο με το μέρος του. Κανείς άλλος. Κανείς! Αγωνίζεται αυτός που δεν έκλεψε και δεν νιώθει ότι έχασε, αλλά ότι του απαλλοτρίωσαν βιαίως τον μόχθο του, όπως αγωνίζεται αυτός που δεν ήταν ποτέ του πολιτευτής και νιώθει ότι εξαπάτησε, αλλά ότι τον εξαπάτησαν και τον περιέλουσαν με ψέματα. Αγωνίζεται αυτός που ζει για έναν καλύτερο κόσμο και ξέρει ότι δεν θα τον ζήσει. Αυτός πράγματι, ξέρει περισσότερα από όλους…
Θέσαμε το ζήτημα στη βάση που του αρμόζει. Στο πάτωμα. Στη γη. Και πιο κάτω ακόμη αν χρειαστεί. Επειδή οι κοινωνικές αλήθειες και οικοινωνικές ζυμώσεις δεν θέλουν καλούς τρόπους και ανούσιες ευγένειες, καθότι η βία που απαιτείται είναι κατά Μαρξ “η μαία των κοινωνικών συστημάτων”, τα πράγματα τα λέμε απλά και κατανοητά, ώστε να μιλήσουν στο λογικό και την καρδιά σας.
Μια τρίτη και τελευταία προς το παρόν αιτία του “γιατί δεν αλλάζει αυτότο πράγμα που ζούμε” είναι διότι με ΠΟΥΤΑΝΕΣ και ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ επανάσταση δεν γίνεται. Είναι σαφές. Έτσι στρώσατε γοργόνες και μάγκες στον βυθό της κοινωνίας και έτσι θα κολυμπήσετε. Ο κόσμος αυτός πρέπει να καταστραφεί ολοκληρωτικά και να ξαναφτιαχτεί από την αρχή. Τουλάχιστον έτσι όπως έχει, επανάσταση για τα συμφέροντα των αστών που επωφελούνται από κάθε “κοινωνική δράση” των“επαναστατών” δεν αξίζει το ίδιο όμως για τους γνωστούς “επαναστάτες” της Μεταπολιτεύσεως. Για αυτό και δεν γίνεται τίποτα για λογαριασμό τους. Αλλά εμείς είμαστε οι “άλλοι” ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ. Αυτοί που τόσα χρόνια δεν θέλατε να βλέπετε και να ακούτε και θεωρούσατε ως το απόλυτο κακό.
Εμείς ως οι άλλη πλευρά του επαναστατικού λόφου, αρκούμαστε στο να βλέπουμε κάθε λίγο και λιγάκι τον γέρο ΠΟΥΣΤΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ και την γριά ΠΟΥΤΑΝΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ γυμνούς και εκτεθειμένους μπροστά σταμάτια σας να εκλιπαρούν για έλεος από το μένος των εξεγερμένων. Τα εβραιολάγνα πολιτικά ανθρωπάκια, σωστοί τσανακογλείφτες του κάθε Ολάντ και της κάθε Μέρκελ ξέρουν ότι είναι όλοι τους θνητοί. Και ξέρουν επίσης αρκετά καλά ότι τίποτα σ’ αυτό τον φθαρτό κόσμο δεν παρέχει μόνιμη και επαρκή ασφάλεια. Οι αστοί στα γκρίζα κλουβιά τους και οι πολιτικάντηδες να κάθονται σ’ αυγά τους.
Στους πολιτικάντηδες όλων των κομμάτων ταιριάζει γάντι και το εξής: “Οι γύφτοι τα μαλώματα τα 'χουν για πανηγύρια”.
Ήταν φιλοχρήματοι και απεξαρτήθηκαν, ήταν καλοπερασάκηδες και ξέμαθαν, ήταν φιλήδονοι και προσγειώθηκαν, ήταν επιρρεπείς στην κατανάλωση και τον δανεισμό και τα έχασαν όλα, ήταν άπληστοι και εξευτελίστηκαν, ήταν ονειροπόλοι αλλά με αρρωστημένα πρότυπα και εξόκειλαν, ήταν, ήταν, ήταν πολλά… Και συγχρόνως τι ήταν; Τίποτα!
Ήταν κάτι σημαντικό; ΌΧΙ! Ήταν χρήσιμοι σε κάτι; ΟΧΙ! Ήταν ενάρετοι;ΟΧΙ! Τους λυπόμαστε; ΟΧΙ!
Από ποιους λοιπόν ζητάτε να κάνουν επαναστάσεις στο όνομά σας και χωρίς εσείς να κουνηθείτε καν από τον βουλιαγμένο καναπέ σας, ώστενα αλλάξει άρδην αυτή η συνολική κατάσταση που υποτίθεται ότι σας έχει αδικήσει κατάφορα ρε μικροαστοί;
Από τους διεφθαρμένους χρεωκοπημένους μεσοαστούς (οικονομικά) και μικροαστούς (κοινωνικά) που μυξοκλαίγονται επειδή το ίδιο το νοσηρό σύστημα που τους ανέδειξε στο όνειδος που ήταν και είναι και έπειτα μετρόπο φυσικό τους τα πήρε πίσω; Ή μήπως από τους καπιταλιστές που βιώνουν στιγμές ευτυχίας και χαράζουν νέα οικονομικά πλάνα για την νέα χρυσή εποχή της εκμετάλλευσης των φτηνών και υποτιμημένων εργατών του λευκού προλεταριάτου και την μετατροπή και υπαγωγή ολόκληρης της κοινωνίας σε ένα απέραντο κοινωνικό σοβιετικό εργοστάσιο παραγωγής άχρηστων και βδελυρών όντων, ναρκωμένων πειραματόζωων, ηλίθιων ανθρώπων και μαζανθρώπινων συμπεριφορών;
Η στάση αυτή είναι υπερβολικά θηλυκή. Το ερμαφρόδιτο, παρτσακλό, πνευματικά ρέποντος προς τον ιουδαϊκό χαρακτήρα μωσαϊκό των αισθητικά αταξινόμητων καρακατσουλιών που εμφανίζονται ολημερίς και αποβραδίς σαν μαϊντανοί στα διάφορα μέσα μαζικής εξημέρωσης και όπου αλλού κι αν βρεθεί και σταθεί κανείς το ίδιο θα ακούσει ή θα εισπράξει ως κοινωνική “αλήθεια”, διαμαρτύρεται ότι δεν του δίνουν πια καμία σημασία και έμεινε με το παράπονο. Με εκθαμβωτικά κροκοδείλια δάκρυα αναζητούν στοργή και παρηγοριά σαν φτηνές χαζογκόμενες που τις παράτησαν οι εραστές τους μόνες και έρημες στους πέντε δρόμους.
Επαναστάσεις από κουρασμένους, ψεύτες, κλέφτες, φοβητσιάρηδες, δειλούς, μηρυκάζοντες δόγματα ατομικής ωφέλειας, άτιμους, ανήθικους και βρωμερούς ανθρώπους ΔΕΝ γίνονται.
Η συμπεριφορά ταιριάζει στην μητριαρχική αντίληψη που επικρατεί. Η κοινωνία είναι γένους θηλυκού, εξ ορισμού λοιπόν μπορεί να είναιΕΥΣΕΒΗΣ αλλά μπορεί να είναι και ΠΟΥΤΑΝΑ!
Στην περίπτωσή μας η κοινωνία είναι μια ΚΑΚΑΣΧΗΜΗ ΠΟΥΤΑΝΑ που λέει άμορφες αλήθειες όπως ΚΑΘΕ ΠΟΥΤΑΝΑ άλλωστε. Οι αστοί ως πληγωμένοι πελάτες στο άντρο ακολασίας και εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου και μόχθου, εξέρχονται δυσαρεστημένοι από την μη ικανοποίηση τους στο κοινωνικό μπορντέλο, το οποίο και αυτό με τα δικά τους λεφτά χτίστηκε. Προς τι όλο αυτό λοιπόν το μουδιασμένο και άχαρο μειδίαμα ψευτο-ικανοποίησης ρε μικροαστοί;
Το τέλμα ενσωματώνει αρμονικά τις ΠΟΥΤΑΝΕΣ, τους ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ, τους αχρείους, τους πονηρούς, τους εκμεταλλευτές, τους λαοπλάνους, τους εξαπατητές, τους φαντασιόπληκτους, τους νταβατζήδες, τους ασυνείδητους…
Το τέλμα ομοιόμορφα κατανέμει το βρώμικο και ελώδες μερίδιο ελώδους ζωτικού χώρου που ανήκει σε καθέναν τους σύμφωνα με την προσφορά τους στην δημιουργία αυτού, που δεν είναι άλλο από την συμβολή τους στην προστασία της πουτανάς (της κοινωνίας) από τους διάφορους ΑΛΛΟΥΣ φερέλπιδες νταβατζήδες…
Η κατάσταση που βιώνετε όλοι σας σήμερα είναι αποτέλεσμα αυτής της μοιρασιάς. Στο μοίρασμα της πίτας τα έχουν χαλάσει τα συνεταιράκια του Κοινοβουλίου. Φοβούνται μήπως τους πάρουν ΑΛΛΟΙ από τα χέρια τη χαρά και ιδούνε πρώτοι εκείνοι την ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΟΓΥΜΝΗ και τύχει να βιώσουν τη χαρά της εξουσίας πάνω της…
Αυτή είναι μια δεύτερη επιμέρους απάντηση στο αρχικό ερώτημα του κοινού, το “γιατί δεν αλλάζει αυτό το πράγμα που ζούμε”. Απαντήσεις υπάρχουν πολλές, ωστόσο θα σας τις δίνουμε λίγες-λίγες, ως ότου δούμε βελτιώσεις από τα χαστούκια που θα δέχεται η ΠΟΥΤΑΝΑ καταμεσής του δρόμου, πέφτοντας καταγής και διαλέγοντας τον σωτήρα της από τον στραβό και κατηφορικό δρόμο που επέλεξε, όντας παρασυρμένη από την γλύκα του χρήματος...
Κι αυτό όχι διότι έχουμε κάτι με τις ΠΟΥΤΑΝΕΣ. Οι ΠΟΥΤΑΝΕΣ λένε αλήθειες και ξέρουν τι σημαίνει εκμετάλλευση και την έχουν νιώσει για τα καλά στο πετσί τους και πολλές φορές πληρώσει ακόμα με το ίδιο τους το αίμα. Ο άγουρος κόσμος των ΠΟΥΤΑΝΩΝ έχει να διδάξει πολλά σε πολλούς που αρέσκονται να καβαλικεύουν κατά καιρούς διάφορα πολύχρωμα καλάμια και να παίρνει αέρα ο πισινός τους. Τέτοιους θα βρείτε όπου κι αν βρεθείτε, όπου κι αν σταθείτε.
Η ΠΟΥΤΑΝΑ πρέπει να βρει το δίκιο της σε έναν κόσμο όπου κυβερνούνοι ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ.
Δικαιώνεται κατ’ αυτό τον τρόπο και η λαϊκή παροιμία που λέει: “τα ναυτάκια που πηδούσαμε γίνανε καπεταναίοι”!
Για αυτό διαμαρτύρεται αυτή η κοινωνία και δεν κάνει τίποτα ως σύνολο για να απελευθερωθεί, διότι όταν τα ίδια τα άτομα που την αποτελούν αντικρίζουν το κάλπικο είδωλό τους στον καθρέφτη και πότε τη μια φουσκώνουν σε μια έξαρση αλαζονείας και πότε την άλλη ξεφουσκώνουν το ίδιο απότομα όταν σπάσει αυτός ο καθρέφτης. Και τότες δεν έχουν τίποτα πια να επιδείξουν καν στον εαυτό τους. Η απόλυτη γύμνια. Στην ΠΟΥΤΑΝΑ αρέσει να στολίζεται με τις ώρες στον καθρέφτη. Όταν ο νταβατζής της σπάσει τον καθρέφτη, εκείνη πέφτει λυπημένη στα γόνατα και παρακαλάει να μην της χαράξει τα μούτρα και χάσει την ομορφιά με την οποία έμαθε να ξεγελάει τους πελάτες του κοινωνικού παντοπωλείου-πορνείου. Ξέρει ότι είναι ένοχη και δεν αξίζει τίποτε καλύτερο από αυτούς που την εξουσιάζουν. Για αυτό και δεν αγωνίζεται. Συμβιβάζεται και συνεχίζει την δουλειά που ξέρει να κάνει…
Αγωνίζεται ΜΟΝΑΧΑ αυτός που έχει Ιδανικά και το Δίκαιο με το μέρος του. Κανείς άλλος. Κανείς! Αγωνίζεται αυτός που δεν έκλεψε και δεν νιώθει ότι έχασε, αλλά ότι του απαλλοτρίωσαν βιαίως τον μόχθο του, όπως αγωνίζεται αυτός που δεν ήταν ποτέ του πολιτευτής και νιώθει ότι εξαπάτησε, αλλά ότι τον εξαπάτησαν και τον περιέλουσαν με ψέματα. Αγωνίζεται αυτός που ζει για έναν καλύτερο κόσμο και ξέρει ότι δεν θα τον ζήσει. Αυτός πράγματι, ξέρει περισσότερα από όλους…
Θέσαμε το ζήτημα στη βάση που του αρμόζει. Στο πάτωμα. Στη γη. Και πιο κάτω ακόμη αν χρειαστεί. Επειδή οι κοινωνικές αλήθειες και οικοινωνικές ζυμώσεις δεν θέλουν καλούς τρόπους και ανούσιες ευγένειες, καθότι η βία που απαιτείται είναι κατά Μαρξ “η μαία των κοινωνικών συστημάτων”, τα πράγματα τα λέμε απλά και κατανοητά, ώστε να μιλήσουν στο λογικό και την καρδιά σας.
Μια τρίτη και τελευταία προς το παρόν αιτία του “γιατί δεν αλλάζει αυτότο πράγμα που ζούμε” είναι διότι με ΠΟΥΤΑΝΕΣ και ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ επανάσταση δεν γίνεται. Είναι σαφές. Έτσι στρώσατε γοργόνες και μάγκες στον βυθό της κοινωνίας και έτσι θα κολυμπήσετε. Ο κόσμος αυτός πρέπει να καταστραφεί ολοκληρωτικά και να ξαναφτιαχτεί από την αρχή. Τουλάχιστον έτσι όπως έχει, επανάσταση για τα συμφέροντα των αστών που επωφελούνται από κάθε “κοινωνική δράση” των“επαναστατών” δεν αξίζει το ίδιο όμως για τους γνωστούς “επαναστάτες” της Μεταπολιτεύσεως. Για αυτό και δεν γίνεται τίποτα για λογαριασμό τους. Αλλά εμείς είμαστε οι “άλλοι” ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ. Αυτοί που τόσα χρόνια δεν θέλατε να βλέπετε και να ακούτε και θεωρούσατε ως το απόλυτο κακό.
Εμείς ως οι άλλη πλευρά του επαναστατικού λόφου, αρκούμαστε στο να βλέπουμε κάθε λίγο και λιγάκι τον γέρο ΠΟΥΣΤΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ και την γριά ΠΟΥΤΑΝΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ γυμνούς και εκτεθειμένους μπροστά σταμάτια σας να εκλιπαρούν για έλεος από το μένος των εξεγερμένων. Τα εβραιολάγνα πολιτικά ανθρωπάκια, σωστοί τσανακογλείφτες του κάθε Ολάντ και της κάθε Μέρκελ ξέρουν ότι είναι όλοι τους θνητοί. Και ξέρουν επίσης αρκετά καλά ότι τίποτα σ’ αυτό τον φθαρτό κόσμο δεν παρέχει μόνιμη και επαρκή ασφάλεια. Οι αστοί στα γκρίζα κλουβιά τους και οι πολιτικάντηδες να κάθονται σ’ αυγά τους.
Στους πολιτικάντηδες όλων των κομμάτων ταιριάζει γάντι και το εξής: “Οι γύφτοι τα μαλώματα τα 'χουν για πανηγύρια”.
ΒΡΑΣΤΟΥΣ-ΒΡΑΣΤΟΥΣ ΘΑ ΦΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου