Φως στη πολύκροτη υπόθεση της απαγωγής και σύλληψης του Κούρδου ηγέτη και αρχηγού του PKK Αbdullah Ocalan στο Ναΐρόμπι της Κένυα το Φεβρουάριου του 1999 έρχεται να ρίξει η νέα έκδοση του “Gideon Spies” του Βρετανού δημοσιογράφου Gordon Thomas. Ο συγγραφέας επικαλείται πηγές από το εσωτερικό της ισραηλινής υπηρεσίας πληροφοριών Mossad, στους πράκτορες της οποίας χρεώνει και την “επιτυχία” για τη σύλληψη του Ocalan, μετά από μυστική συμφωνία των πρωθυπουργών Τουρκίας και Ισραήλ.
To τηλεφώνημα Ecevit
Η κινητοποίηση της Μossad για τον εντοπισμό και τη σύλληψη του Κούρδου ηγέτη πραγματοποιήθηκε στα τέλη Νοεμβρίου του 1998 μετά από τηλεφωνικό αίτημα του Τούρκου πρωθυπουργού Bulent Ecevit στον Ισραηλινό ομόλογό του Βenjamin Netanayhu σε μια περίοδο όπου η κουρδική αντάρτικη δράση βρισκόταν στο απόγειό της. Στα πλαίσια του περιβόητου τουρκο-ισραηλινού άξονα, ο Netanayhu έδωσε εντολή στον διοικητή της ισραηλινής υπηρεσίας Εfraim Halevy για την οργάνωση της επιχείρησης σύλληψης του Οcalan, ο οποίος εντωμεταξύ είχε φυγαδευτεί από τη Συρία κατόπιν τουρκικών απειλών πολέμου και αμερικανικών πιέσεων στον Σύρο Πρόεδρο Assad.
Ο πρόσφατα, τότε, διορισμένος αρχηγός της Mossad βρισκόταν σε δυσμένεια για δύο πολύκροτες υποθέσεις: Την αποκάλυψη του γνωστής υπόθεσης κατασκοπείας στη Κύπρο με τη σύλληψη των δύο Ισραηλινών πρακτόρων σε διαμέρισμα γεμάτο προηγμένες ηλεκτρονικές συσκευές παρακολούθησης των επικοινωνιών της Εθνικής Φρουράς (βλ. Η δράση της Mossad σε Ελλάδα και Κύπρο). Το διπλωματικό επεισόδιο αποφεύχθηκε κατόπιν παρέμβασης του Ισραηλινού προέδρου Ezer Weizman προς τον τότε ομόλογό του Γλαύκο Κληρίδη, με τον οποίο είχαν συνυπηρετήσει στην RAF κατά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μια άλλη γκάφα στο παθητικό του Efraim Halevy ήταν η διαρροή στον ισραηλινό Τύπο απόρρητου σχεδίου για τη δολοφονία του Ιρακινού δικτάτορα Saddam Hussein, το οποίο έτσι ματαιώθηκε. Ο διοικητής της Mossad είχε λοιπόν πρόσθετα κίνητρα να είναι αποτελεσματικός στη νέα αποστολή.
Επιχείρηση Επαγρύπνηση
Στην επιχείρηση για τον εντοπισμό και τη σύλληψη του Ocalan δόθηκε η κωδική ονομασία “Επαγρύπνηση” και σύμφωνα με το βιβλίο του Gordon Thomas, σε περίπτωση επιτυχίας, κανείς δεν έπρεπε να γνωρίζει την πραγματική πατρότητά της, για να προστατευθούν από βέβαια αντίποινα οι ομάδες των Ισραηλινών πρακτόρων στο βόρειο Ιράκ, που δρούσαν με τη βοήθεια Κούρδων ανταρτών εναντίον του ιρακινού καθεστώτος. Ο δημοσιογράφος ισχυρίζεται ότι οι Ισραηλινοί πράκτορες παρακολουθούσαν τον Ocalan σε όλη την διάρκεια της περιπλάνησης του, αρχής γενομένης από την Ιταλία, Ισπανία, Μαρόκο, Τυνησία, Συρία, Πορτογαλία στην απέλπιδα προσπάθεια του να εξασφαλίσει το πολυπόθητο πολιτικό άσυλο. Η CIA και οι κατά τόπους διπλωματικές αποστολές παρακολουθούσαν τον Ocalan στις μετακινήσεις του μέχρι τη Ρώμη, όπου στάλθηκε πρώτα εξαμελές κλιμάκιο της Μossad με εξοπλισμό υποκλοπών. Ένα τηλεφώνημα από Ολλανδό αξιωματούχο ενημέρωσε τους Ισραηλινούς πράκτορες ότι ο Κούρδος ηγέτης μετέβαινε με πτήση της KLM στο Ναιρόμπι, όπου το Τελ Αβίβ διατηρούσε προνομιακές σχέσεις συνεργασίας με την Υπηρεσία Πληροφοριών Εθνικής Ασφάλειας (ΝSIS) της Κένυα ενώ διέθετε και μόνιμη βάση για τις ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών. Σημειώνεται ότι εκείνη τη περίοδο είχαν εγκατασταθεί στην αφρικανική χώρα τουλάχιστον 100 πράκτορες του FBI και της CIA για τη διερεύνηση της βομβιστικής επίθεσης στην αμερικανική πρεσβεία.
O “Koύρδος” μετανάστης από το Ναιρόμπι
Μεταξύ των έξι πρακτόρων της Mossad που έφθασε στο Ναϊρόμπι με τον απαραίτητο εξοπλισμό βρισκόταν ένας Ισραηλινός με τέλεια γνώση της κουρδικής και χαρακτηριστικά Κούρδου. Η ομάδα εγκαταστάθηκε κοντά στην ελληνική πρεσβεία, όπου είχε εντοπισθεί ο Ocalan και οι συνοδοί του και παρακολουθούσαν κάθε κίνηση και όλες τις επικοινωνίες, δίνοντας κάθε βράδυ αναφορά στο Τελ Αβίβ. Από τις υποκλοπές των μηνυμάτων και συνδιαλέξεων γνώριζαν ότι στην αίτηση του Ocalan για άδεια εισόδου στη Νότιο Αφρική δεν ερχόταν απάντηση, ενώ από τα τηλεφωνικές κλήσεις του Θεόδωρου Πάγκαλου -τότε υπουργού Εξωτερικών, άκουγαν ότι η ελληνική κυβέρνηση αδημονούσε να τον βγάλει από την πρεσβεία. Η ευκαιρία να εκμεταλλευθούν το ψυχολογικό αυτό κλίμα προσφέρθηκε με την επαφή με Κούρδο της συνοδείας του Ocalan, σε μπαρ γειτονικό του ξενοδοχείου Νόρφολκ, του ειδικού πράκτορα της Mossad που του συστήθηκε ως κούρδος μετανάστης στο Ναϊρόμπι. Μεταξύ των δύο αναπτύχθηκε σχέση εμπιστοσύνης. Από τις υποκλοπές των επικοινωνιών της πρεσβείας, η Mossad είδε την κορύφωση της έντασης με την πάροδο των ημερών και (κατά τον συγγραφέα) κατέγραψε εμπιστευτικό μήνυμα του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη που, μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι η παρουσία του Οcalan απειλούσε να προκαλέσει μια πολιτική και ενδεχομένως και στρατιωτική σύγκρουση. Τότε ήρθε στο κλιμάκιο, από τον ίδιο τον Εfraim Halevy, η εντολή: Με κάθε διαθέσιμο μέσον έπρεπε ο Ocalan να βγει έξω από τη πρεσβεία και να επαναπατρισθεί στην Τουρκία.
O δήθεν “Κούρδος του Ναϊρόμπι” τηλεφώνησε στον “συμπατριώτη” του στην πρεσβεία ότι πρέπει να τον δει επειγόντως. Του είπε ότι πληροφορήθηκε ότι ο Οcalan κινδυνεύει και ότι υπάρχει τρόπος να φυγαδευτεί στα βουνά του βορείου Ιράκ και να ανασυγκροτήσει εκεί τις δυνάμεις του, πρόταση που συνέπιπτε με σκέψεις που είχε διατυπώσει ο Ocalan σε συνομιλίες που είχαν υποκλαπεί. Tην επομένη, στις 14 Φεβρουαρίου 1999, προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι ένα αεροπλάνο Falcon 900, που δήθεν μετέφερε ομάδα επιχειρηματιών…
Ο Gordon Thomas σημειώνει ειρωνικά ότι λίγες ώρες μετά τον εγκλεισμό του Οτσαλάν σε τουρκική φυλακή, ο Εcevit εκόμπαζε από τηλεοράσεως για “τον θρίαμβο των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών μετά από μια λαμπρή δωδεκαήμερη επιχείρηση παρακολούθησης και σύλληψης στο Ναϊρόμπι“! Οι εικόνες του απαχθέντος Ocalan, δεμένου και φιμωμένου εν πτήσει για την Τουρκία έκαναν τον γύρο του κόσμου, και οδήγησαν σε μαζικές διαμαρτυρίες και καταλήψεις ελληνικών πρεσβειών από Κούρδους μετανάστες. Σε πολιορκία του ισραηλινού προξενείου στο Βερολίνο τρεις Κούρδοι διαδηλωτές σκοτώθηκαν από τους ισραηλινούς φρουρούς. Ο Netanayahu, σε επανειλημμένες δηλώσεις του, διαβεβαίωνε ότι το Ισραήλ δεν είχε καμιάν ανάμειξη στην υπόθεση Ocalan και Αμερικανοί αξιωματούχοι βεβαίωναν για την “αθωότητα” των Ισραηλινών.
Οι New York Times της 22/02/1999, σε άρθρο του Tim Weiner, υποστήριζαν ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες ήταν εκείνες που βοήθησαν την Άγκυρα να συλλάβει τον Κούρδο ηγέτη (και επομένως ότι αυτές έπρεπε να πιστωθούν την πολύτιμη βοήθεια στην Τουρκία). Αλλά ούτε οι ισραηλινές διαψεύσεις ανάμειξης ούτε οι αμερικανικές προσπάθειες συγκάλυψης του ρόλου της Mossad πέτυχαν να πείσουν τους Κούρδους. Όπως αναφέρει ο Gordon Thomas, την επιτυχία της στο Ναϊρόμπι η Μοssad την πλήρωσε με την απώλεια του κατασκοπευτικού δικτύου της στο βόρειο Ιράκ.
Συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τη δράση της Μossad
Στο βιβλίο του ο Gordon Thomas επικαλείται συνομιλίες με τέως αρχηγούς και ανώτερα στελέχη της CIA, της βρετανικής ΜΙ5 και ΜΙ6, της γερμανικής BND, όσο και της Mossad, για να καταγράψει τη μυστική δράση της ισραηλινής υπηρεσίας: από τη κλοπή στρατιωτικών πληροφοριών και τεχνολογίας μέχρι τη λαθραία εξαγωγή από τις ΗΠΑ σχάσιμου υλικού για την κατασκευή ατομικής βόμβας (υπόθεση Shapiro). Πράκτορες της Μossad παρακολουθούσαν το φορτηγό με τα εκρηκτικά στη Βηρυτό, που προοριζόταν να ανατινάξει το διοικητήριο των Αμερικανών Πεζοναυτών το 1983, αλλά -παρά τη συμφωνία συνεργασίας- δεν προειδοποίησαν τη CIA, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 241 Αμερικανοί στρατιώτες. Αμερικανοεβραίος στέλεχος μυστικής υπηρεσίας ο Jonathan Pollard, διοχέτευε επί πολλούς μήνες στους Ισραηλινούς άκρως απόρρητα έγραφα και φωτογραφίες δορυφόρων, πριν συλληφθεί και καταδικασθεί σε ισόβια. Μεταξύ πλείστων άλλων υπέδειξε και το δωδεκαμελές κλιμάκιο της CIA στη Νότιο Αφρική, το οποίο η Mossad κατέδωσε στις νοτιοαφρικανικές υπηρεσίες. Ο Gordon Thomas περιγράφει ακόμα πως το FBI είχε προσεγγίσει Ισραηλινό κατάσκοπο στο κορυφαίο κλιμάκιο της αμερικανικής εξουσίας, αλλά η επιχείρηση παρέλυσε όταν διαπιστώθηκε ότι ισραηλινές υπηρεσίες είχαν υποκλέψει ερωτικά τηλεφωνήματα του Προέδρου Clinton στη Monica Lewinski, που ήγειραν την απειλή πολιτικού εκβιασμού.
Στελέχη της Μοσάντ, στις συνομιλίες τους με τον συγγραφέα εξήραν τη βοήθεια στο έργο της από ομόθρησκους εθελοντές, δηλ. Sayanim , στις χώρες δράσεως των πρακτόρων της (Katsa), οι οποίοι παρέχουν πληροφορίες, κρησφύγετα και άλλες διευκολύνσεις στα στελέχη της Mossad, ή λειτουργούν ακόμα κι ως φορείς παραπληροφόρησης, συμβάλλοντας στην παροιμιώδη αποτελεσματικότητά της ισραηλινής υπηρεσίας. Γραμμένο με συμπάθεια και ενίοτε με θαυμασμό για ορισμένους βετεράνους της Mossad, το βιβλίο δεν αποκρύπτει τίποτε από τη (γνωστή στον συγγραφέα) δράση και τις μεθόδους της μυστικής υπηρεσίας του Ισραήλ. Αναφέρεται έτσι και στην κλοπή 200 εκατομμυρίων δολαρίων της CΙΑ, προερχόμενων από εμπόριο ναρκωτικών, που στέλνονταν μέσω τραπέζης του Βατικανού, επί Πάπα Ιωάννη-Παύλου Βοϊτίλα και του περιβόητου επισκόπου Paul Marcinkus, στην πολωνική οργάνωση Αλληλεγγύη του Leh Valesa. Αποκαλύπτει επίσης ότι το φορτηγό αεροπλάνο της El Al που κατέπεσε το 1992 σε κατοικημένη περιοχή του Άμστερνταμ σκοτώνοντας 43 άτομα και τραυματίζοντας δεκάδες άλλα, μετέφερε θανατηφόρες τοξικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή του Σαρίν, ενός τρομερού νευροτοξικού αερίου. Το στοιχείο αυτό καλύφθηκε με τη σχετική παραπληροφόρηση, αλλά εκατοντάδες κατοίκων της περιοχής αρρώστησαν μετά το δυστύχημα. Τέλος, υποστηρίζει ότι στα υπόγεια εργαστήρια του Νες Ζιόνα, Ισραηλινοί επιστήμονες έχουν προχωρήσει στην ανάπτυξη χημικών και βιολογικών όπλων, επικαλούμενος άκρως μυστική έκθεση της CΙΑ στον Αμερικανό υπουργό Αμύνης William Cohen, κατά την οποία “Ισραηλινοί βιολόγοι προσπαθούν να ταυτοποιήσουν τα γονίδια ορισμένων αραβικών φύλων και να δημιουργήσουν στη συνέχεια ένα γενετικά διαφοροποιημένο βακτηρίδιο ή ιό”, με απλά λόγια, ένα βιολογικό όπλο που θα πλήττει μόνο Άραβες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου