Τα τελευταία χρόνια , υπήρξε στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, μια απότομη πτώση της αγοραστικής ικανότητος μεγάλης μερίδας του πληθυσμού, μεγάλη αύξηση της ανεργίας, κατακόρυφη αύξηση της εγκληματικότητος, συνεχές κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται υπερχρεωμένοι στις τράπεζες. Παράλληλα ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο η εξάρτηση του κρατικού μηχανισμού της χώρας μας , αλλά και άλλων κρατών , από τους διεθνείς τοκογλύφους-τραπεζίτες.
Τα φαινόμενα αυτά, οφείλονται σύμφωνα με τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως στην "οικονομική κρίση" όπως την αποκαλούν.
Αποδίδουν λοιπόν όλα τα αίτια σε μια αφηρημένη, απροσδιόριστη και αδόκιμη έννοια, που αποκαλούν "οικονομική κρίση", που φταίει για όλα τα δεινά και συμβαίνει ...από μόνη της και πίσω από αυτήν και άλλες παρόμοιες έννοιες αποκρύπτουν τα πραγματικά αίτια, την πραγματική πηγή αυτής της καταστάσεως.
Όμως η ουσία του θέματος είναι εντελώς διαφορετική από όπως την παρουσιάζουν τα ΜΜΕ στους μαζανθρώπους καταναλωτές εικονικής πραγματικότητος. Στο παρόν κείμενο θα αναφέρουμε μερικά από τα ψέματα που αναπαράγονται από όλες ανεξαιρέτως τις συνιστώσες του πολιτικού συστήματος ("αριστερές", "δεξιές", "κεντρώες", "πατριωτικές", "διεθνιστικές") και τις αντίστοιχες αλήθειες τις οποίες αποκρύπτουν.
Βρίσκεται η πρωταρχική αιτία για την κρίση εντός της οικονομίας;
Όλοι ισχυρίζονται ότι για η αιτία για την παρούσα κατάσταση βρίσκεται στην διαχειρηση της οικονομίας. Όμως αυτό που στην πραγματικότητα φταίει , δεν είναι η "κρίση της οικονομίας" ή "διαχείρηση της οικονομίας", ούτε κάποια "οικονομία", αλλά η αναγωγή της έννοιας της οικονομίας σε κύριο μοχλό κάθε πλευράς της κοινωνικής ζωής και καταλύτη κάθε κοινωνικής δραστηριότητος. Όχι μόνο οι καπιταλιστές, αλλά και οι υλιστές μπολσεβίκοι, θεωρούν ότι τα πάντα συμβαίνουν ως αποτελέσματα της οικονομίας (με την γενικότερη αφηρημένη της έννοια ) και παρουσιάζουν ως συνταγές "βελτιώσεως" ή "ριζοσπαστικής αλλαγής" της ..."κοινωνικής ζωής", είτε την υιοθέτηση ενός διαφορετικού οικονομικού μοντέλου, είτε διάφορες "αλλαγές" στο υπάρχων.
Ο καπιταλισμός, που αποτελεί μια από τις εκδοχές του οικονομισμού, δεν είναι παρά η αναγωγή του αναξιοκρατικού εμπορευματικού και χρηματιστοπιστωτικού οικονομικού κέρδους σε υπέρτατη αξία και η "ελευθερία" των κερδοσκόπων πλουτοκρατών από κάθε είδους κοινωνικό και εθνικό έλεγχο αλλά αντίθετα υπάρχει απόλυτος έλεγχος των κρατικών δομών από τους διεθνείς τοκογλύφους. Αντί η οικονομία να αποτελεί απλώς ένα τυπικό εργαλείο της Πολιτείας και αντί η Πολιτεία να διαμορφώνει , να χρησιμοποιεί και να ελέγχει την οικονομία ως μια δευτερευούσης μορφής δραστηριότητα στην υπηρεσία των αναγκών της, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! Η οικονομία είναι αυτή που ελέγχει και διαμορφώνει την Πολιτεία, και μάλιστα στην περίπτωση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, η μορφή και δομή της Πολιτείας και οι νόμοι διαμορφώνονται και ελέγχονται πλήρως από τους διεθνούς τοκογλύφους και το πολυεθνικό εμπορευματικό κατεστημένο, το οποίο διαμορφώνει επίσης και την "οικονομία" και είναι αυτό που έχει διαμορφώσει, προς όφελός του, την σημερινή κατάσταση που ονομάζουν "οικονομική κρίση".
Κρίση υπάρχει , αλλά η ουσιαστική κρίση δεν είναι "οικονομική", αλλά είναι κρίση αξιών. Όλα αυτά τα προβλήματα δεν έχουν ως πηγή το ότι η "οικονομία έτυχε και περνάει την...κρίση της" αλλά στην αναγωγή του οικονομικού κέρδους ως υπέρτατη αξία και ως ουσιαστικό καταλύτη που καθορίζει κάθε δραστηριότητα της κοινωνικής ζωής όπως και την ίδια την δομή της Πολιτεία. Αντί η οικονομία να υπάρχει για να υπηρετεί τον άνθρωπο ως δευτερεύον εργαλείο, ο άνθρωπος γεννιέται , ζει και υπάρχει ως σκλάβος για να υπηρετεί την "οικονομία" και στην πραγματικότητα αυτούς που βρίσκονται πίσω από αυτήν, που στην σημερινή εποχή είναι το διεθνές Σιωνιστικό τοκογλυφικό τραπεζικό και εμπορευματοχρηματιστικό κατεστημένο, ενώ στην περίπτωση του μπολσεβικισμού ήταν η Σιωνιστική κομματική γραφειοκρατία!
Το πρωτεύον λοιπόν που χρειαζόμαστε δεν είναι να έλθει στο επίκεντρο της ανθρώπινης ζωής μια ...άλλη οικονομία, αλλά να έλθουν στο επίκεντρο της ανθρώπινης ζωής άλλου είδους αξίες εντελώς ξένες προς τον οικονομισμό και τον υλισμό(που φυσικά ως αποτέλεσμά τους και μια διαφορετική οικονομία). Και για τους εθνικοσοσιαλιστές οι αξίες αυτές δεν είναι γεννήματα κάποιου "διανοούμενου" ή "ορθολογιστή ειδικού" , "φιλοσόφου" ή οποιασδήποτε μορφής Ιουδαϊκού «Ιερατείου».
Αντίθετα με όλα αυτά τα φτιαχτά και αφύσικα κατασκευάσματα, οι αξίες του εθνικοσοσιαλισμού δεν είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα, αλλά οι προαιώνιες συμπαντικές αξίες του Φυσικού Θεϊκού Νόμου που υπάρχει τόσο μέσα στον άνθρωπο, όσο και πέρα από τον άνθρωπο και ανεξάρτητα από αυτόν. Η εναρμόνιση του ανθρώπου τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο κοινωνιών με αυτόν τον Φυσικό νόμο και το πνεύμα του ως κεντρικό άξονα και καταλύτη της κοινωνικής ζωής και η επαναφορά των αξιών που πηγάζουν από αυτόν είναι η εθνικοσοσιαλιστική απάντηση στην κρίση, και όχι οποιαδήποτε "εθνικιστική", "σοσιαλιστική" ή "αριστερή" ή "δεξιά" "ανάπτυξη" ή "ριζοσπαστική αλλαγή" στην "οικονομία". Και βεβαίως αυτή η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί από "εθνικιστές" που ψαρεύουν ψήφους στα θολά νερά της ακροδεξιάς και των "χριστιανοβυζαντινολάγνων" για τους οποίους η Φύση δεν έχει πνεύμα, δεν είναι ζωντανή, δεν έχει πνευματική διάσταση, όπως στην Άρια και αρχαιοελληνική παράδοση, αλλά είναι καθαρά υλική , όπως την περιγράφει σύμφωνα η Ιουδαιοχριστιανική παράδοση που πέρασε και στον "ορθολογισμό" και τον "θετικισμό" που στην ουσία τους διέπουν ολόκληρο τον κόσμο της νεωτερικότητος, Έτσι όλοι αυτοί οι διάδοχοι και φορείς του πνεύματος του Ιουδαϊσμού, το μόνο που είναι σε θέση να αντιληφθούν με την ως την έννοια "Φυσικός νόμος" είναι όχι φυσικά το Θείο πνεύμα της Πλατωνικής Πολιτείας, αλλά...οι υλιστικοί νόμοι του Newton που μάθαιναν στην Φυσική στο σχολείο, και οι αντίστοιχοι υλιστικοί "οικονομικοί νόμοι" κατά πλήρη αντιστοιχία με τον τρόπο που τους αντιλαμβάνονται οι σημερινοί οικονομολόγοι κάθε είδους και πολιτικής τοποθετήσεως! Γι αυτό άλλωστε και αυτού του είδους οι "εθνικιστές" όχι μόνο αποδέχονται αποδέχονται ως πρωταρχική αιτία της κρίσεως την...οικονομία, αλλά προτείνουν και ως πρωταρχική "λύση" των πάντων, ένα οικονομικό πρόγραμμα και μοντέλο που βαφτίζουν "εθνική οικονομία". Η πραγματικά όμως "εθνική οικονομία" θα έλθει ως αποτέλεσμα της τοποθέτησεως άλλου είδους αξιών στο επίκεντρο της κοινωνικής ζωής. Η «εθνική οικονομία» δεν είναι το ζητούμενο της λύσεως του προβλήματος, αλλά το αποτέλεσμα.
Το ζητούμενο, είναι η μετατροπή της οικονομίας από καταλύτη των πάντων σε δευτερεύων εργαλείο , απλό υπηρέτη της Πολιτείας.
Αντίθετα με αυτό το ζητούμενο, σήμερα κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής του ανθρώπου ελέγχεται από την οικονομία. Υπάρχει απόλυτη κυριαρχία της οικονομίας πάνω στην κοινωνική ζωή και η τελευταία οικονομική κρίση οξύνει ακόμη περισσότερο αυτήν την κυριαρχία και την υποδούλωση του ανθρώπου στους διεθνείς Σιωνιστές τοκογλύφους. Έτσι αν μιλήσουμε για αυτήν την "οικονομία", την "οικονομία" των τοκογλύφων, η τελευταία περίοδος δεν αποτελεί καμιά "οικονομική κρίση" αλλά έναν "Οικονομικό" τους θρίαμβο.
Όλες οι συνιστώσες του Σιωνιστικού πολιτικού συστήματος, αποδέχονται ότι σήμερα υπάρχει κάποια "οικονομική κρίση". Διέρχεται όμως πραγματικά η σημερινή οικονομία κάποια κρίση;
Ένα οποιοδήποτε μοντέλο η σύστημα λέμε ότι διέρχεται "κρίση", σε περιόδους που αποτυγχάνει να εκπληρώσει αποτελεσματικά τους στόχους για τους οποίους έχει κατασκευαστεί και στους οποίους αποσκοπεί.
Η οικονομία αυτή, είναι σχεδιασμένη διαμορφωμένη και κατευθυνόμενη από το διεθνές κατεστημένο τραπεζιτών και εμποροχρηματιστών. Θα λέγαμε λοιπόν ότι η οικονομία αυτή διέρχεται κρίση σε περιόδους που αποτυγχάνει να παίξει αποτελεσματικά τον ρόλο για τον οποίον έχει σχεδιαστεί και αναπροσαρμόζεται διαρκώς! Και η σημερινή οικονομία έχει σχεδιαστεί με στόχους να διασφαλίζει το υλικό κέρδος και να αυξάνει την διεθνής διεθνή κυριαρχία αυτού του διεθνούς Σιωνιστικού κατεστημένου σε βάρος των λαών.
Με κριτήριο λοιπόν το πόσο αποτελεσματικά παίζει τον ρόλο της αυτή η παγκοσμιοποιημένη οικονομία την τελευταία περίοδο και κατά πόσο επιτυγχάνει τους σκοπούς για τους οποίους υπάρχει, θα λέγαμε ότι όχι μόνο δεν βρισκόμαστε σε περίοδο οικονομικής κρίσεως, αλλά ακριβώς το αντίθετο! Το διεθνές τοκογλυφικό κατεστημένο κατάφερε τα τελευταία χρόνια να αυξήσει τα κέρδη του, να ισχυροποιήσει την θέση του και να εμβαθύνει την εξάρτηση και υποτέλεια των κρατών σε αυτό! Ως στοιχειώδες παράδειγμα μπορεί κανείς να δει το ότι το έτος 2010 η διοίκηση της Ελλάδος πέρασε από την πρωτύτερη κατάσταση έμμεσης διακυβέρνησεως της χώρας από τους των διεθνούς τοκογλύφους, σε άμεση διακυβέρνηση από αυτούς με την επονομαζόμενη «Τρόικα» και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Η διεθνής οικονομία την τελευταία περίοδο, όχι μόνο λοιπόν δεν αποτυγχάνει να εκπληρώσει τους σκοπούς για τους οποίους ρυθμίζεται από αυτούς που την ελέγχουν, αλλά αντίθετα το έχει επιτύχει με τρόπο μάλιστα ίσως τόσο αποτελεσματικό όσο ποτέ άλλοτε! Γι αυτό θα πρέπει να λέμε όχι φυσικά ότι η οικονομία τους διέρχεται κάποια "κρίση", αλλά αντίθετα ότι βρίσκεται...στα καλύτερά της, σε περίοδο τεράστιας ακμής!
Κρίση δέχεται το εισόδημα μιας αρκετά μεγάλης μερίδας του πληθυσμού, όχι όμως η οικονομία τους , που αντίθετα έχει επιτύχει με εξαιρετικά αποτελεσματικό τρόπο το να υπηρετήσει τους σκοπούς αυτών που την σχεδίασαν και την ρυθμίζουν! Να εμβαθύνει την υποδούλωση των λαών μέσω του ατομικού , οικογενειακού η κρατικού δανεισμού στους διεθνείς Σιωνιστές τοκογλύφους και πλουτοκράτες και να τους εγγυηθεί τα μέγιστα κέρδη και την μέγιστη κυριαρχία για το μέλλον!
Την συνεχή οικονομική ζημία για μεγάλη μερίδα του πληθυσμού στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια όλοι την γνωρίζουν. Εκείνο όμως που δεν γνωρίζουν, είναι το πως αυτή η οικονομική ζημία αντιστοιχίζεται με...υπέρογκα κέρδη των τραπεζών. Δημοσιεύουμε εδώ τους σχετικούς πίνακες.
Στην λίστα με τα καθαρά κέρδη των 500 περισσότερων κερδοφόρων επιχειρήσεων στην Ελλάδα , για το έτος 2009, βλέπουμε ότι αυτή με τον μικρότερο αριθμό κερδών ανάμεσα στις 500, είχε καθαρά κέρδη μέσα σε ένα χρόνο τέσσερα εκατομμύρια επτακόσιες πενήντα επτά χιλιάδες Ευρώ, η δέκατη στην λίστα επιχείρηση είχε καθαρά κέρδη μέσα στο 2009 περίπου 288 εκατομμύρια ευρώ, και ότι ανάμεσα στις πρώτες θέσεις τις λίστας βρίσκονται οι τράπεζες με υπέρογκα κέρδη.
Στην πρώτη εικοσάδα των πλέον κερδοφόρων εταιριών, βάσει EBITDA, η πλειοψηφία παρέμεινε σταθερή από το 2008, με τις 19 εκ. των 20 εταιριών να εμφανίζονται στην κορυφή τόσο το 2009 όσο και στην αντίστοιχη κατάταξη, κατά το 2008. Οι 20 αυτές επιχειρήσεις παρουσίασαν αύξηση κερδών EBITDA κατά 810 εκατ. ευρώ σε σύγκριση με την αντίστοιχη περυσινή κορυφαία εικοσάδα εταιριών. Παράλληλα, δε αντιπροσωπεύουν το 45% του συνολικού EBITDA από το 38% του 2008 όλων των ελληνικών επιχειρήσεων.
Στην λίστα αυτήν υπάρχουν κάθε είδους επιχειρήσεις με υπέρογκα κέρδη, όπως εμπορικές, κατασκευαστικές, οικοδομικές, ασφαλιστικές εταιρείες, εταιρείες παραγωγής ενέργειας , βιομηχανίες ποτών και ειδών διατροφής, βιομηχανίες μεταλλευμάτων, πλαστικών , χημικών , αγροτικών προϊόντων , σουπερ μάρκετ, εταιρείες εμπορίου ακινήτων , ξενοδοχειακές επιχειρήσεις , εταιρείες μεταφορών κ.λ.π.
Από την άλλη πλευρά, 950 μικρομεσαίες οικοδομικές Ελληνικές επιχειρήσεις έκλεισαν μέσα στο 2010.
Το φαινόμενο αρκετές μεγάλες επιχειρήσεις να εμφανίζουν υπέρογκα κέρδη σε συνδυασμό με το συνεχές κλείσιμο μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων μέσω του υποτιθεμενου "ανταγωνισμού" της υποτιθέμενης "ελεύθερης αγοράς" (και η λογική "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό") είναι πάγια χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής οικονομίας.
Εφόσον το φαινόμενο αυτό εντάθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, (κλείνουν με γρηγορότερο ρυθμό μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενώ οι μεγάλες αυξάνουν αντίστοιχα τα κέρδη τους και ισχυροποιούν τη θέση τους στην αγορά εξαφανίζοντας τους ανταγωνιστές τους), σαφώς και δεν μπορούμε να μιλάμε ότι υπάρχει κάποια "οικονομική κρίση", αλλά αντίθετα για...οικονομικό θρίαμβο, αφού οι νόμοι της καπιταλιστικής αδηφάγας οικονομίας και αγοράς λειτουργούν... στην εντέλεια και προχωρούν στην συγκεντροποίηση κεφαλαίων με από τους "μεγάλους" και την εξαφάνιση των "μικρομεσαίων" με ταχύτατους ρυθμούς.
Βλέποντας τα κέρδη των Ελληνικών τραπεζών τα τελευταία χρόνια και αν αναλογιστεί κανείς το ότι οι παραπάνω τράπεζες σε σύγκριση με μεγάλους διεθνείς τραπεζικούς ομίλους θυμίζουν την σύγκριση μύγας μπροστά σε ελέφαντα, αντιλαμβάνεται κανείς τα επίπεδα κερδών των κερδών των διεθνών τοκογλύφων τα τελευταία χρόνια. Αντιλαμβάνεται επίσης το ότι η συνεχής συρρίκνωση του εισοδήματος και η οικονομική ζημία αρκετών παραγωγικών κοινωνικών ομάδων τα τελευταία χρόνια μεταφράζεται στα μυθικά κέρδη των διεθνών τοκογλύφων (διότι τα χρήματα που χάνονται από τους πρώτους μεταφέρονται στους δεύτερους), ενώ η συνεχής συρρίκνωση οποιονδήποτε ιχνών εθνικών κρατικών δομών, συμβαδίζει με την συνεχή ισχυροποίηση της πολιτικής εξουσίας των διεθνών τοκογλύφων και την συνεχή αύξηση του ασφυκτικού τους ελέγχου στην πολιτική εξουσία , και την αύξηση της καταληστεύσεως από αυτούς των των κρατικών δομών και μηχανισμών... Οι διεθνείς τοκογλύφοι μόλις το 2008, απορρόφησαν τεράστια ποσά από κρατικά κονδύλια μέσω των τραπεζών, για να ενισχυθεί η "ρευστότητα στην αγορά". Οι ΗΠΑ το 2008 έδωσαν 2.930 δις δολάρια για να σωθούν οι τράπεζες, με το δημόσιο χρέος να φθάνει τα 965 τρις δολάρια αμερικανική Κεντρική Τράπεζα δάνεισε στην AIG 85 δισ. για να αποτρέψει προσωρινά τη χρεοκοπία της ,και ανακοίνωσε ότι θα επεκτείνει το δανεισμό στις τράπεζες, ενώ θα αγοράσει βραχυπρόθεσμα ομόλογα που έχουν εκδοθεί από τη Fannie Mae και τη Freddie Mac. Οι Κεντρικές Τράπεζες, αύξησαν την κυκλοφορία του χρήματος, κατά 600 περίπου δις. δολ. που δάνεισαν σε ιδιωτικές τράπεζες με πολύ χαμηλά επιτόκια.
Η κυβέρνηση της ΝΔ μόλις το 2008 δάνεισε 28 δις Ευρώ χρήματα του Ελληνικού δημοσίου στις Ελληνικές τράπεζες, για να έρθει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δύο αμέσως χρόνια μετά, έχοντας έλλειψη αποθεματικών να δανειστεί 45 δις ευρώ από την Ε.Κ.Τ. και το Δ.Ν.Τ. περνώντας την διακυβέρνηση της χώρας άμεσα στα χέρια των διεθνών τοκογλύφων.
Το σενάριο επαναλήφθηκε και σε άλλες χώρες. Ενώ διεθνώς οι ιδιωτικές τράπεζες το 2008 απαίτησαν και απορρόφησαν είτε με την μορφή επιχορηγήσεων είτε με την μορφή δανείων με πολύ χαμηλά επιτόκια τεράστια ποσά από τα κράτη για "ενίσχυση της ρευστότητος" , αμέσως 2 χρόνια μετά, τα κράτη μένοντας χωρίς οικονομικά αποθεματικά, δανείστηκαν από Ιδιωτικές Τράπεζες και χρηματοπιστωτικούς ομίλους που αγόρασαν κρατικά ομόλογα, από ξένες Κεντρικές τράππεζες και το Δ.Ν.Τ. ποσά με πολύ μεγαλύτερα επιτόκια από ότι είχαν δανείσει ή επιχορηγήσει μόλις 2 χρόνια πριν τους ιδιώτες τραπεζίτες.
Παρόλη αυτήν την μεταφορά χρημάτων προς τις τράπεζες για "ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά" και πάλι χρήματα στην αγορά δεν υπάρχουν. Οι αιτίες είναι πολλές, όπως ότι έχει πέσει κατακόρυφα η αγοραστική δύναμη του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Ας κοιτάξουμε όμως το θέμα της "ρευστότητας" στην αγορά με μια άλλη πολύ πιο απλή αλλά πολύ πιο ουσιαστική οπτική γωνία από τις συνήθεις πολύπλοκες αναλύσεις που ακούμε από "οικονομολόγους", , "ειδικούς" και "αναλυτές".
Το ποσό του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς, είναι συγκεκριμένο και δεν μειώνεται ποτέ, αλλά αντίθετα αυξάνεται, μέσω της εκδόσεως νέων τραπεζογραμματίων (χαρτονομισμάτων) αλλά και εικονικού χρήματος που συσσωρεύουν οι τράπεζες μέσω δανείων (Παρέχουν δάνεια για τα οποία δεν έχουν αποθεματικά, και κατόπιν καταγράφουν και εισπράττουν συνεχώς τόκους πάνω σε αυτά, ως οφειλόμενα χρέη σε αυτές!).
Σε κάθε συναλλαγή, είτε περιλαμβάνει αγορά και πώληση προϊόντων, είτε παροχή υπηρεσιών ,είτε οτιδήποτε άλλο όπως π.χ. την εκμίσθωση ενός εργολάβου ή ενός εργάτη για οικοδομικές εργασίες, η ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί δεν μεταβάλλεται, απλά το χρήμα αλλάζει χέρια.
Εφόσον λοιπόν δεν υπάρχει "διαθέσιμο χρήμα" και "ρευστότητα" σε κάποια συγκεκριμένη στην αγορά, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η τεράστια ποσότητα από το διαθέσιμο χρήμα που κυκλοφορούσε ...εξαφανίστηκε, αλλά ότι όλο αυτό το χρήμα μεταβιβάστηκε μέσω συναλλαγών σε χέρια που δεν το επαναπροωθούν στην αγορά αυτή, αλλά το προωθούν ("επενδύουν") αλλού... Διότι μεγάλες ποσότητες χρήματος δεν μπορούν να τις "συσσωρεύσουν" δίχως να τις επενδύουν αφού το συσσωρευμένο χρήμα που δεν κυκλοφορεί χάνει συνεχώς την αξία του μέσω του πληθωρισμού.
To κύριο ερώτημα που θα έπρεπε λοιπόν να υπάρχει αυτονόητα σε όλους όταν ακούνε στα Μέσα Μαζικής εξαπατήσεως ότι "δεν κυκλοφορεί χρήμα στην αγορά", είναι το που πήγε το χρήμα που κυκλοφορούσε παλαιότερα στην Ελληνική αγορά! Διότι σε κάποια χέρια και σε κάποιες γεωγραφικές περιοχές πρέπει να βρίσκεται, δεν μπορεί ούτε να εξαφανίστηκε, ούτε να καταστράφηκε με το να το μάζεψαν κάποιοι και να το ...έβαλαν σε τσουβάλια και να του έβαλαν φωτιά. Το ερώτημα λοιπόν είναι που πήγαν και που πάνε τα χρήματα. Είναι σαφές ότι στην Ελληνική αγορά υπάρχει μια "μαύρη τρύπα" που τα απορροφάει και τα ...μεταφέρει αλλού.
Ακούμε συνέχεια τους πολιτικούς να "υπόσχονται" νέα μέτρα για την "ενίσχυση της ρευστότητος στην αγορά", για την "τόνωση της αγοράς" κλπ με πόρους που θα αντλήσουν από την ακόμα μεγαλύτερη φορολογία των πολιτών, την μείωση των δαπανών για την παιδεία, την υγεία ,τις περικοπές μισθών και συντάξεων , επιδομάτων κλπ, αλλά κανείς δεν αναφέρει τίποτε για την "μαύρη τρύπα" που απορροφά τα χρήματα της αγοράς... Και όσο υπάρχει αυτή η "μαύρη τρύπα", είναι δεδομένο ότι τα περισσότερα χρήματα που θα δίνονται υποτίθεται για την "τόνωση της αγοράς", στην ουσία δεν θα είναι παρά απλώς και μόνο χρήματα που θα αφαιρούν οι πολιτικοί από τον λαό για να ...τροφοδοτούν την "μαύρη τρύπα" αυτή!
Ποιά είναι η "μαύρη τρύπα" στην Ελληνική οικονομία και που τα πηγαίνει τα χρήματα που απορροφά;
Ας δούμε λοιπόν κάποιους από τους βασικούς παράγοντες που συνιστούν την "μαύρη τρύπα" του απορροφά το χρήμα από την Ελληνική αγορά καθώς και που το μεταφέρει.
Ένας παράγοντας είναι το Δημόσιο Χρέος. Το Ελληνικό κράτος, αντλεί ετησίως μέσω της φορολογίας τεράστια ποσά και μεγάλη μερίδα αυτών τα προσφέρει για να πληρώνονται τόκοι στους διεθνείς τοκογλύφους.
Ένας δεύτερος παράγοντας που συνιστά την "μαύρη τρύπα" είναι οι υποτιθέμενες "ξένες επενδύσεις" στην Ελλάδα, ξένες επιχειρήσεις , ξένες τράπεζες, μαζί με τα ξένα εμπορικά προϊόντα από κάθε γωνιά της γης (Κίνα, Τουρκία, ΗΠΑ, Ιαπωνία κλπ) που πωλούνται στην Ελλάδα και μεταφέρουν τα κέρδη στην βάση τους και η μεγάλη αρνητική διαφορά στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας μας.
Ένας τρίτος παράγοντας για τον οποίον τίποτε δεν ακούγεται, είναι το που πηγαίνει ένα μεγάλο ποσοστό από τα υπέρογκα κέρδη από τις μεγάλες κερδοφόρες «Ελληνικές» επιχειρήσεις στην Ελλάδα! Επενδύεται στο εξωτερικό , σε χώρες όπως η Τουρκία, τα Σκόπια, η Βουλγαρία, η Ρουμανία κλπ. Ολόκληρος ο κλάδος της Ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας για παράδειγμα, πριν μερικά χρόνια μεταφέρθηκε σε τέτοιες χώρες, κυρίως στην Βουλγαρία. Ενδεικτικό παράδειγμα ανάμεσα στα πολλά, είναι η Βιομηχανία "Πλαστικά Κρήτης" που αύξησε τα κέρδη της παρά την "οικονομική κρίση" και τα τελευταία δύο χρόνια άνοιξε δύο νέα εργοστάσια όχι στην Κρήτη, αλλά στην Τουρκία, ενώ η Κρήτη μαστίζεται από την ανεργία… Οι "Ελληνικές" τράπεζες έχουν ανοίξει πλέον σχεδόν παντού σε όλα τα Βαλκάνια και όχι μόνο… Επίσης "Ἑλληνες" επιχειρηματίες στον κλάδο του τουρισμού έχουν επενδύσει τεράστια ποσά σε Αλβανία και Τουρκία. Στην Αλβανία έχουν επενδύσει και πολλές «Ελληνικές» κατασκευαστικές εταιρείες. Τα εισαγωγικά στο «Ελληνικές» και «Έλληνες» υπάρχουν διότι αυτοί δεν αναγνωρίζουν ούτε καμιά πατρίδα, ούτε καμιά εθνική συνείδηση. Η μόνη τους πατρίδα είναι το οικονομικό κεφαλαιοκρατικό κέρδος.
Ένας τέταρτος παράγοντας είναι οι λαθρομετανάστες. Το ποσό που μεταφέρουν κάθε χρόνο από την Ελλάδα στις χώρες τους είναι τεράστιο… Πρόκειται για μια τεράστια ληστεία, μια απίστευτη οικονομική αφαίμαξη της χώρας μας από την οποία το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και άλλες χώρες του τρίτου κόσμου λαμβάνουν κάθε χρόνο τεράστια ποσά από τα παράνομα εισοδήματα και κέρδη που μεταφέρουν οι λαθρομετανάστες στις χώρες τους.
Κανείς από όλους τους φορείς του πολιτικού συστήματος δεν αναφέρει ποτέ κάποιον από αυτούς τους τέσσερις παράγοντες, που όσο επιδρούν στην "Ελληνική" "οικονομία", η "μαύρη τρύπα" της θα αυξάνεται συνεχώς. Η χώρας μας εδώ και δύο δεκαετίες οδεύει ταχύρρυθμα προς τον "τρίτο κόσμο", όχι μόνο σχετικά με την σύσταση του πληθυσμού της (καθώς εποικίζεται από τριτοκοσμικούς), αλλά και σχετικά με την οκονομία της.
πηγή: http://ns-hellas.blogspot.com/2011/07/blog-post_14.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου