6 Δεκεμβρίου 2008: Σε κάποιο από τα στενά των Εξαρχείων ένας 16χρονος πέφτει νεκρός από τη σφαίρα ενός αστυνομικού. Σχεδόν αμέσως (;) επεισόδια αρχίζουν να σημειώνονται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Τα μεμονωμένα αυτά περιστατικά δίνουν το έναυσμα στη νεολαία να βρει την αφορμή να διαμαρτυρηθεί. Ο θάνατος ενός παιδιού από κάποιον που υποτίθεται ότι υπηρετεί τους πολίτες, είναι ένας σοβαρός λόγος για να ξεσηκωθεί η νεολαία και να εκφράσει την αντίδρασή της στην κρατική τρομοκρατία και κατ’ επέκτασιν να πάρει τον λόγο και παραθέσει στην κοινή γνώμη τα προβλήματά της. Πώς μπορεί όμως μια νεολαία χωρίς ιδανικά να επαναστατήσει; Γι αυτό λοιπόν, τον Δεκέμβρη του 2008 έγινε η πρώτη ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ εξέγερση, όπου οι νέοι "επαναστάτησαν" επιδιδόμενοι σε αυτό που μια ζωή ήξεραν να κάνουν...ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΝ! Το πλιάτσικο και οι λεηλασίες είχαν την τιμητική τους. Τα θύματα όμως δεν περιορίστηκαν σε τράπεζες και πολυεθνικές εταιρίες, αλλά επεκτάθηκαν σε μαγαζιά με είδη δεύτερης και τρίτης ανάγκης όπως κοσμηματοπωλεία, ηλεκρικές συσκευές, laptop, ρολόγια και γενικά οτιδήποτε μπορούσε να κορέσει την καταναλωτική μανία των «εξεγερθέντων». Έγιναν οι πορείες ένα είδος μόδας για τους μαθητές, οι οποίοι με τη σειρά τους μιμούνταν αυτά που έβλεπαν: πετροπόλεμο και λεηλασίες. Δεν έλειψαν βέβαια και οι γνωστοί-άγνωστοι «καθοδηγητές» των εξεγέρσεων που φρόντιζαν να τροφοδοτούν τη νεολαία με μολότωφ και φυλλάδια.
Ηλεκρονικοί υπολογιστές, στερεοφωνικά, παιχνιδομηχανές και άλλα καταναλωτικά αγαθά πωλούνταν για αρκετούς μήνες μετά τον Δεκέμβρη του 2008 εντός του πανεπιστημιακού ασύλου και των αναρχικών καταλήψεων σε χαμηλές τιμές.
Έτσι, η ευκαιρία που είχε η νεολαία να εκφραστεί μέσα από ένα τραγικό γεγονός, μετατράπηκε σε ευκαιρία των γνωστών-αγνώστων παρακρατικών να ενεργήσουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους και τις εντολές που είχαν πάρει από τα γνωστά κέντρα λήψης αποφάσεων που έχουν ταλέντο στο να δημιουργούν ψευτο-επαναστάσεις.
Η μνήμη ενός παιδιού αμαυρώθηκε, και αντί η κοινή γνώμη να κάτσει και να ακούσει τους νέους, αηδίασε με τη συμπεριφορά τους και την εικόνα που βγάλανε προς τα έξω. Μια εικόνα, που δεν δημιουργήθηκε από τη νεολαία αλλά από αυτούς που δεν σεβάστηκαν ούτε το θάνατο ενός παιδιού..!!!
Δυστυχώς όμως, σε έναν κόσμο χωρίς αξίες και ιδανικά, η νεολαία θα είναι πάντα έρμαιο αυτών που καθορίζουν τις ζωές μας, καθώς και των κρατικών και παρακρατικών ρουφιάνων τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου