Τα τελευταία εικοσιτετράωρα παίζεται ένα σκληρό πολιτικό παιχνίδι εις βάρος των Ελλήνων, με παγκόσμιο αντίκτυπο και με αντικείμενο την πολιτική επιβίωση ενός ανεπαρκούς, αριβίστα, οικογενειοκράτη πρωθυπουργού και της κομματικής του κουστωδίας. Οι εξελίξεις τρέχουν ανά λεπτό, με εκβιαστικά δημοψηφίσματα, που χρησιμοποιούνται ως μοχλός χειραγώγησης των πολιτών, με δηλώσεις διαφοροποιήσεως κυβερνητικών στελεχών, με κυβερνήσεις “εθνικών σωτήρων”, με εκλογές που γίνονται ή δεν γίνονται.
Το τοπίο είναι τόσο θολό και ρευστό, που δεν επιτρέπει εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων και ξεκάθαρων τοποθετήσεων, ιδιαίτερα σε έναν πολιτικό “χώρο” που είναι καταδικασμένος να παρακολουθεί τις εξελίξεις, χωρίς να μπορεί να τις επηρεάσει στο ελάχιστο. Όσο για βεβιασμένες τοποθετήσεις απέναντι σε άτοπα και άκαιρα ερωτήματα, όπως αυτό της εξόδου από τη ζώνη του ευρώ, αυτές δεν προσφέρουν τίποτε άλλο από το να ρίχνουν νερό στον μύλο του πολιτικού εκβιασμού.
Το καταστροφικό έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου φτάνει στο τέλος του και απομένει η χαριστική βολή για να μας αφήσει χρόνους. Απ ' ό,τι φαίνεται, ο στόχος της είναι πέφτοντας να πάρει μαζί της όσους και όσα περισσότερα μπορεί. Το τί θα καταφέρει τελικά, θα είναι αποτέλεσμα διαφόρων παραγόντων και σε εγχώριο και σε διεθνές πολιτικό επίπεδο.
Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, κάθε πολιτικός χώρος κάνει τις διαπραγματεύσεις του και τις συμμαχίες του για την επόμενη ημέρα. Ήδη ακούστηκαν τα πρώτα ονόματα τεχνοκρατών σε περίπτωση κυβέρνησης συνεργασίας, ήδη η Νέα Δημοκρατία ανασκευάζει κάποιες “ανένδοτες” θέσεις, ενόψει εκλογών, οι εκλογικοί μηχανισμοί των κομμάτων έχουν ήδη οργανωθεί, ενώ η “ευρύτερη αριστερά”, από σταλινικούς μέχρι κρυφοπασόκους “προοδευτικούς”, ήδη προβάλλει ως μόνη “διέξοδο για τη χώρα έναν νέο συνασπισμό εξουσίας με πυρήνα τις δυνάμεις της”, σύμφωνα και με επίσημη δήλωση του Τσίπρα.
Μπροστά στις εξελίξεις, οι ανεξάρτητες εθνικιστικές φωνές παραμένουν κατακερματισμένες και ανοργάνωτες, συνεχίζοντας να παραμένουν θεατές του παιχνιδιού της εξουσίας, παίζοντας η καθεμία τον δικό της ρυθμό, στον δικό της τόνο. Η επόμενη ημέρα όμως θα έρθει όπως και να 'χει. Καλό θα ήταν έως τότε να συντονίσουμε τα ξυπνητήρια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου