Ο "Στρατός Ελεύθερη Συρία" - The "Free Syria Army"
του Tony Cartalucci
Μετάφραση: Εμμανουήλ Σαρίδης
Ο "Στρατός Ελεύθερη Συρία" είναι ένας στρατός, που αποτελείται κυριολεκτικά απο φιλοπόλεμους εξτρεμιστές, απο τους οποίους πολλοί δεν προέρχονται από τον στρατό της Συρίας, αλλά από την Μουσουλμανική Αδελφότητα. Είναι εφοδιασμένος με βαρέα όπλα, πηγαινοέρχεται ανάμεσα στα σύνορα της Συρίας με τον Λίβανο και την Τουρκία και υποστηρίζεται, χρηματοδοτείται και εξοπλίζεται απο τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Τουρκία. Τα τελευταία στοιχεία που το επιβεβαιώνουν αυτό, προέρχονται από μια έκθεση του International Institute for Strategic Studies (Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών) το οποίο σαφώς αναφέρει, ότι η αντιπολίτευση εναντίον της Συρίας εξοπλίζεται και θα δημιουργήσει στη Συρία ακόμη περισσότερη βία.
Η έκθεση αυτή έρχεται σε έντονη αντίθεση με την προπαγάνδα που τροφοδοτείται καθημερινά απο τα διεθνή μέσα και τους υπουργούς Εξωτερικών της Δύσης, όπου η βία παρουσιάζεται ως μονόπλευρη, με τον Πρόεδρο της Συρίας Bashar al-Assad να σκοτώνει τα πλήθη που διαδηλώνουν ειρηνικά με πλακάτ και κυματίζουσες σημαίες. Ακριβώς όπως και στη Λιβύη, όπου οι λεγόμενοι "ειρηνικοί διαδηλωτές" απεδείχθει ότι ήσαν ορδές γενοκτόνων ρατσιστικών μισθοφώρων της Αλ Κάιντα, που κατευθύνονταν απο τους μεγάλους πετρελαϊκούς αντιπροσώπους και αγωνίζονταν για την υπόθεσή τους με βουνά απο ψέματα, το ίδιο είναι και το κίνημα "για την Δημοκρατία της Συρίας", το οποίο σιγά-σιγά αποκαλύπτεται ως ένα ακόμη σήμα κατατεθέν των εξτρεμιστών, που απο καιρό καλλιεργείται από τις ανγγλο-αμερικανικές υπηρεσιών πληροφοριών, η ηγεσία του οποίου είναι ελλιμενισμένη στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον, παρέχοντας στους μισθοφόρους της μια συνεχή μυστική στρατιωτική και μια απροκάλυπτη ρητορική υποστήριξη μέσω των μαζικών μέσων της διαπλοκής.
Οι ταραχές στη Συρία υποστηρίζονταν από την αρχή από τα συμφέροντα δυτικών χρηματοδοτικών εταίρων και αποτελούσαν μέρος μιας απο μακρού προγραμματισμένης ατζέντας για την αλλαγή καθεστώτων (regime change) σε όλη την περιοχή. Η Συρία έχει μπεί στην λίστα των υποψηφίων για αλλαγή καθεστώτος ήδη από το 1991. Το δε 2002 ο Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, John Bolton, την πρόσθεσε στην αυξανόμενη λίστα του "άξονα του κακού". Αργότερα αποκαλύφθηκε, ότι οι απειλές του Bolton εναντίον της Συρίας είχαν πάρει σάρκα και οστά με την συγκαλυμμένη χρηματοδότηση και υποστήριξη αντικαθεστωτικών ομάδων μέσα στη Συρία και αυτό συνεχίσθηκε τόσο απο την κυβέρνηση του Bush όσο και του Obama.
Σε ένα άρθρο του CNN τον Απρίλιο του 2011, ο εκπρόσωπος του State Department, Mark Toner, δήλωσε: "Εμείς δεν δουλεύουμε για να υπονομεύσουμε την κυβέρνηση [της Συρίας]. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε στη Συρία, μέσω της πολιτικής στήριξης της κοινωνίας των πολιτών, είναι να οικοδομήσουμε το είδος των δημοκρατικών θεσμών, ειλικρινά, αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε σε όλες τις χώρες του κόσμου. Αυτό που είναι διαφορετικό σ' αυτή την υπόθεση, είναι νομίζω, ότι η συριακή κυβέρνηση αντιλαμβάνεται αυτό το είδος της βοήθειας ως απειλή, ότι δηλαδή εμείς θα αποκτήσουμε τον έλεγχό επι του συριακού λαού" (Σημείωση: Θυμάστε την "κοινωνία των πολιτών", με την οποία μας φλόμωνε ο Geoffrey πρίν λίγα χρόνια; Τα ίδια που έλεγε και σαν πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στους Άραβες συνέδρους του. Και να τα αποτελέσματα. Εμμανουήλ Σαρίδης).
Οι παρατηρήσεις του Toner ήρθαν μετά τις αποκαλύψεις της εφημερίδας "Washington Post", που ανέφεραν, ότι οι ΗΠΑ χρηματοδοτούσαν ομάδες της αντιπολίτευσης στην Συρία τουλάχιστον από το 2005 και συνεχίζουν να το κάνουν μέχρι σήμερα.
Σε ένα δημοσίευμα του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων (AFP) τον Απρίλιο, ο Michael Posner, βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Εργασία, ανέφερε, ότι "η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει έναν προϋπολογισμό 50 εκατομμυριων δολλαρίων τα τελευταία δύο χρόνια για να αναπτύξει νέες τεχνολογίες που θα βοηθούν τους ακτιβιστές να προστατευονται απο συλλήψεις και διώξεις απο αυταρχικές κυβερνήσεις". Η έκθεση ανέφερε επίσης, ότι οι ΗΠΑ "οργάνωσαν σεμινάρια κατάρτισης για 5.000 ακτιβιστές σε διάφορα μέρη του κόσμου. Μια συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στη Μέση Ανατολή πρίν περίπου έξι εβδομάδες συγκέντρωσε ακτιβιστές από την Τυνησία, την Αίγυπτο, τη Συρία και το Λίβανο, που κατόπιν επέστρεψαν στις χώρες τους για να εκπαιδεύσουν εκεί συναδέλφους τους". Ο Posner ασφαλώς θα εννοούσε, ότι "επέστρεψαν και είχαν πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα". Τα οποία ασφαλώς και είναι η "αραβική άνοιξη", και, στην περίπτωση της Συρίας, η δημιουργία της σημερινής αναταραχής, που απειλεί να αναστατώσει το συριακό έθνος και να "προσκαλέσει" μια ξένη επέμβαση.
Με εμφυτευμένα "σπεκουλαρίσματα" που τρέχουν στα εταιρικά μέσα ενημέρωσης, ότι η έκρηξη που σημειώθηκε πρόσφατα σε μια βαλλιστική βάση του Ιραν και άλλα παρόμοια "επεισόδια" ήταν μάλλον έργο των δυτικών μυστικών επιχειρήσεων, και την Jerusalem Post να παραδέχεται, ότι όλα αυτά υποστηρίζονται από τη Δύση, η αποσταθεροποίηση στη Συρία δεν στοχεύει στα εγκαίνια μιας "δημοκρατίας", ούτε στην τήρηση των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" αλλά στην αποδυνάμωση ενός "αντιπροσώπου" του Ιράν. Γίνεται έτσι σαφές, ότι όσα κανουν η Wall Street και το Λονδίνο, τα κάνουν για να προκαλέσουν το Ιράν. Το Ιράν έχει υποβαθμίσει την πρόσφατη έκρηξη που συνέβη σε στρατιωτική βάση του ως ένα ατύχημα και δείχνει μέχρι σήμερα μια μεγάλη υπομονή απέναντι στις εγκληματικές προκλήσεις και τις προφανείς πολεμικές ενέργειες μιας ανησυχητικά ξεσηκωμένης και όλο και πιο διεφθαρμένης Δύσης.
Είναι αρκετά σαφές, ότι τα τεχνάσματα που διατυπώνονται στην έκθεση "Which Path to Persia?" ("Ποιό δρόμο για την Περσία;") που χρηματοδοτήθηκε απο το εταιρικό Brookings Institute, εχουν διαβασθει και έχουν γίνει κατανοητά και από τις δύο πλευρές και ότι το Ιράν έχει συνειδητοποιήσει, ότι κάθε πράξη αντιποίνων δεν θα ήταν ένα έξυπνο παιχνίδι, αλλά θα έδινε μόνο στη Δύση αυτό που επιδιώκει - μια δικαιολογία για να επιτεθεί εναντίον της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Εαν οι πολίτες στη Συρία, το Ιράν και τη Δύση διάβαζαν το "Ποιό δρόμο για την Περσία;" θα συνειδητοποιούσαν, ότι η απειλή που η Δύση εμφανίζει ότι προέρχεται απο το Ιράν και τους συμμάχους του, είναι στην πραγματικότητα οι εξωεδαφικές φιλοδοξίες της Wall Street και του Λονδίνου. Έτσι ίσως θα μπορούσε να αποφευχεί ένας αιματηρός και τελείως περιττός πόλεμος και να παρθούν τα πρώτα μέτρα για την εξάρθρωση των παρασιτικών επιχειρήσεων του χρηματοδότη τους, της Ολιγαρχίας, που παραπλανά τον κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου