Πληθαίνουν όσο περνά ο καιρός οι ενδείξεις ότιαυτό που ξεκίνησε ως κρίση χρέους της (όντως δημοσιονομικά νοσηρότατης) μεταπολιτευτικής Ελλάδος (της Ελλάδας των μεσαζόντων, των αεριτζήδων και της λαμογιάς) εξελίσσεται πια σε γενικευμένη αποσταθεροποιητική απειλή για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, καθώς η αρχική μικρή ρωγμή διευρύνεται πλέον επικίνδυνα, αποκαλύπτοντας τα σαθρά θεμέλια επί των οποίων στηρίχθηκε μια κίβδηλη ευρωπαϊκή (τάχα) ενοποίηση – μία «ενοποίηση» υπό στενά οικονομίστικους όρους - γι’ αυτό πλασματική, αναιμική, προσωρινή και εύθραυστη. Ωστόσο, η διαφαινόμενη χρεωκοπία σειράς ευρωπαϊκών χωρών και η συνακόλουθη, επαπειλούμενη συνολική κατάρρευση της ευρωζώνης δεν σημαίνει αναγκαστικά και την διάψευση της Ευρωπαϊκής Ιδέας, του οράματος δηλαδή μιας πραγματικής συνεργασίας, συμμαχίας και ενότητος των ευρωπαϊκών εθνών και της προοπτικής ενισχύσεως της Ευρώπης κατά τρόπο ώστε να καταστεί εκ νέου κέντρο παγκοσμίου ισχύος όπως ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας και μέχρι την λήξη του β΄ παγκοσμίου πολέμου, η τροπή του οποίου σήμανε την δραματική ευρωπαϊκή αποδυνάμωση και την εξάρτηση των λαών της Ευρώπης από εξω-ευρωπαϊκές δυνάμεις (π.χ. ΗΠΑ – ΕΣΣΔ στην περίοδο του «ψυχρού πολέμου»).
Το σαθρό οικοδόμημα που ξεκίνησε ως Ε.Ο.Κ. και εξελίχθηκε σε Ε.Ε. απετέλεσε εξ αρχής στρεβλή και ψευδεπίγραφη υλοποίηση της ιδέας της ευρωπαϊκής ενότητος. Στο πλαίσιο αυτών των μηχανισμών η Ευρώπη κατέστη αντιληπτή απλώς και μόνον ως ζώνη ελευθέρου εμπορίου - προνομιακό πεδίο για επέκταση των ακορέστων κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων της χειρότερης εκδοχής του αδηφάγου, παγκοσμιοποιημένου, μετα-καπιταλισμού, πυρήν του οποίου ήταν και είναι οι τοκογλυφικές δραστηριότητες των χρηματιστηρίων και των ανεξελέγκτων, περίπου αυτονομημένων και ως εκ τούτου παντοδυνάμων, τραπεζών, οι οποίες τροφοδοτούν πλασματικές, εικονικές οικονομικές σχέσεις, την υπόσταση των οποίων παραστατικά περιγράφει μόνον μία λέξη: «φούσκα».
Οι τελευταίες εξελίξεις που αποκαλύπτουν τα δραματικά αδιέξοδα της τωρινής κίβδηλης Ε.Ε., δικαιώνουν θριαμβευτικώς το προπολεμικό όραμα του Εθνικοσοσιαλισμού για μια ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΕΥΡΩΠΗ – ΛΙΚΝΟ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΦΥΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ!
Τα σημειώνουμε όλα αυτά γιατί οφείλουμε να τονίσουμε ότι εμείς, ως εθνικοσοσιαλισταί, παραμένουμε σταθερώς προσηλωμένοι στη Ευρωπαϊκή Ιδέα – αυτή είναι άλλωστε η θεμελιώδης, ειδοποιός διαφορά που διακρίνει τους πραγματικούς εθνικιστάς, ήτοι τους Εθνικοσοσιαλιστάς, από την ομοταξία των κιβδήλων εθνικιστών στενών οριζόντων που στέκονται προσκολλημένοι σε έναν νοσηρό, αυτοαναιρούμενο τοπικιστικό εθνοκεντρισμό, γεωγραφικού τύπου. Στο περιβάλλον των ψευδοεθνικιστών αυτής της κατηγορίας ευδοκιμούν εξόχως αντι-ευρωπαϊκές και αντι-δυτικές διαθέσεις και αισθήματα που κατ’ ουσίαν αναιρούν τον πρωτόλεια Αριοευρωπαϊκό χαρακτήρα του Ελληνικού έθνους!
Θίγουμε αυτή την ουσιώδη διάσταση του ζητήματος περί την ευρωπαϊκή ταυτότητα και προοπτική και του ζητήματος της σχέσεων της Ελλάδος μ’ αυτή, ζήτημα που καθίσταται πια τόσο επίκαιρο, προκειμένου να επισημάνουμε τον θανάσιμο κίνδυνο που μεσοπρόθεσμα συνεπάγεται μια πιθανή αποκοπή της Ελλάδος από τον (δυτικο-)ευρωπαϊκό κορμό, εφόσον ενισχύονται οι ανέκαθεν υποβόσκουσες εντός της ελληνικής κοινωνίας απομονωτιστικές («ανάδελφες», «αυτοχθονιστικές»), αντι-δυτικές και αντι-ευρωπαϊκές τάσεις, χαρακτηριστική έκφραση των οποίων αποτελεί ο υστερικός αντι-γερμανισμός και ο αντίρροπα κλιμακούμενος φιλο-οριενταλισμός ο οποίος εκδηλώνεται ως, άλλοτε συγκεκαλυμμένη, άλλοτε απροκάλυπτη, λατρεία της Ανατολής και δη της Μέσης Ανατολής, ενίοτε δε και ανοικτά ως θαυμασμός και λαγνεία του (νέο-)οθωμανισμού.
Στην συγκυρία αυτή, η εκπληκτική εκ πρώτης όψεως παράδοξη δημοφιλία στο ελληνικό κοινό της τουρκικής και αθιγγανικής μουσικής και εσχάτως των Τουρκικών τηλεοπτικών ταινιών δεν είναι καθόλου αθώα…
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ολόκληρη η ιστορία του Ελληνικού έθνους από τα βάθη της προϊστορίας και την εποχή του χαλκού, οπότε εισέδυσε στην χερσόνησο του Αίμου η κυρία μάζα των πρώτων ελληνοφώνων Αρίων που σύντομα ανέπτυξαν τον μετέπειτα γνωστό ως μυκηναϊκό πολιτισμό, ήτοι οι Αχαιοί, Δαναοί, Αιολείς, Ίωνες, Δωριείς, Μακεδόνες, Ηπειρώτες, κλπ, όλα δηλαδή εκείνα τα φύλα που συγκρότησαν προοδευτικά το εθνοτικό σύνολο των Ελλήνων, χρειάστηκε να δώσουν σκληρούς και αιματηρότατους αγώνες για να καθυποτάξουν το οριενταλικό υπόστρωμα των «αυτοχθόνων» - προελληνικών φύλων.
Αργότερα οι Έλληνες της κλασικής εποχής, υπό την ηγεσία αρχικώς των πόλεων-κρατών της Σπάρτης και της Αθήνας και αργότερα του βασιλείου της Μακεδονίας χρειάστηκε να δώσουν αδυσώπητες μάχες ζωής και θανάτου ενάντια στην απειλή της Ανατολής η οποία εκδηλώθηκε με αιχμή την Περσική αυτοκρατορία που (καίτοι Αρίου πυρήνος), εξέφρασε την τάση της ασιατικής Ανατολής για κατάκτηση της αριοευρωπαϊκής Δύσεως.
Παρόμοιους αγώνες υπερασπίσεως της Αρίας Ευρώπης απέναντι στους λαούς της ασιατικής Ανατολής έδωσαν τα Ελληνιστικά βασίλεια και στην συνέχεια η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και, κατά τον μεσαίωνα, το διάδοχό της Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος (Βυζάντιο). Στην πορεία αυτή, η επιβουλή της Ανατολής εμφανίστηκε με διάφορα πρόσωπα. Στα αρχαία χρόνια ήταν οι Πέρσες, οι Φοίνικες και οι Καρχιδόνιοι, αργότερα την θέση τους πήραν οι Άραβες αφενός και αφετέρου τα ποικιλώνυμα τουρανικά– τουρκομογγολικά (ουραλοαλταϊκά) φύλα: Ούννοι, Άβαροι, Βούλγαροι, Ούζοι, Κουμάνοι, Πετσενέγκοι, Χάζαροι, Τάταροι, Σελτζούκοι και τελικώς – η πιο θανάσιμη απειλή – οι Οθωμανοί.
Η ιστορική μοίρα έταξε στο έθνος των Ελλήνων να καταστεί η αιωνία ασπίς της Αρίας Ευρώπης έναντι της ασιατικής απειλής. Συνεπώς, η απάντηση στο παλαιό κρίσιμο ερώτημα περί του αν η Ελλάς ανήκει στην Ανατολή ή στην Δύση έχει αυτονόητη απάντηση: η Ελλάς όχι απλώς ανήκει εις την Δύση αλλά αποτελεί τον πυρήνα, το βάθρο και την πεμπτουσία της Δύσεως! Μόνον διά της Ελλάδος και ό,τι η μακραίωνη πολιτισμική κληρονομιά του ελληνικού έθνους αντιπροσωπεύει, δύναται η σύγχρονη αλλοτριωμένη και εκτροχιασμένη Δύση να ξαναβρεί την πραγματική της ταυτότητα και προσανατολισμό!
Σε μια εποχή λοιπόν κατά την οποία οι αντι-δυτικές, αντι-ευρωπαϊκές και αντι-άριες φωνές βρίσκουν συγκυριακά την ευκαιρία να εξαπολύσουν την δηλητηριώδη προπαγάνδα τους, αποκτώντας εύκολα απήχηση στους αδαείς, αφελείς και αλλοτριωμένους συμπατριώτες μας, εμείς ως εθνικοσοσιαλισταί οφείλουμε να προβάλλουμε τον σαφέστατα και απερίφραστα Ευρωπαϊκό – δυτικό προσανατολισμό μας!
Από κοινού με τους απανταχού συνειδητοποιημένους ευρωπαίους συναγωνιστάς και τα αδελφά εθνικολαϊκά κινήματα, πρέπει να παλέψουμε για μια ΝΕΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΕΥΡΩΠΗ, από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, μια Ευρώπη της Λευκής φυλής, μια Ευρώπη των Αρίων, μια Ευρώπη απαλλαγμένη από Ιουδαίους, τοκογλύφους τραπεζίτες – χρηματεμπόρους.
Πρέπει επί τέλους επαναξιολογηθούν τα πρόσωπα και να επαναπροσδιοριστούν οι έννοιες ώστε να καταστεί σαφές ότι Ελλάδα δεν είναι ο Παπανδρέου, ο Τσίπρας και η Κανέλλη αλλά ο Ηράκλειτος, Πλάτων, ο Θουκυδίδης, ο Αισχύλος, ο Φειδίας αλλά και ο Δραγούμης, ο Καζαντζάκης, ο Κ. Παλαμάς, ο Μ. Καλομοίρης, ο Γύζης, ο Χαλεπάς, όπως αντιστοίχως, Γερμανία δεν είναι η Μέρκελ, ο Ρέσλερ (ο βιετναμέζος αντικαγγελάριος…) και ο Άκερμαν, αλλά ο Γκέτε, ο Σίλλερ, ο Χένγκελ, ο Μπετόβεν, ο Βάγκνερ και ο Μπράμς!
http://www.armahellas.com/?p=4028
Το σαθρό οικοδόμημα που ξεκίνησε ως Ε.Ο.Κ. και εξελίχθηκε σε Ε.Ε. απετέλεσε εξ αρχής στρεβλή και ψευδεπίγραφη υλοποίηση της ιδέας της ευρωπαϊκής ενότητος. Στο πλαίσιο αυτών των μηχανισμών η Ευρώπη κατέστη αντιληπτή απλώς και μόνον ως ζώνη ελευθέρου εμπορίου - προνομιακό πεδίο για επέκταση των ακορέστων κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων της χειρότερης εκδοχής του αδηφάγου, παγκοσμιοποιημένου, μετα-καπιταλισμού, πυρήν του οποίου ήταν και είναι οι τοκογλυφικές δραστηριότητες των χρηματιστηρίων και των ανεξελέγκτων, περίπου αυτονομημένων και ως εκ τούτου παντοδυνάμων, τραπεζών, οι οποίες τροφοδοτούν πλασματικές, εικονικές οικονομικές σχέσεις, την υπόσταση των οποίων παραστατικά περιγράφει μόνον μία λέξη: «φούσκα».
Οι τελευταίες εξελίξεις που αποκαλύπτουν τα δραματικά αδιέξοδα της τωρινής κίβδηλης Ε.Ε., δικαιώνουν θριαμβευτικώς το προπολεμικό όραμα του Εθνικοσοσιαλισμού για μια ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΕΥΡΩΠΗ – ΛΙΚΝΟ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΦΥΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ!
Τα σημειώνουμε όλα αυτά γιατί οφείλουμε να τονίσουμε ότι εμείς, ως εθνικοσοσιαλισταί, παραμένουμε σταθερώς προσηλωμένοι στη Ευρωπαϊκή Ιδέα – αυτή είναι άλλωστε η θεμελιώδης, ειδοποιός διαφορά που διακρίνει τους πραγματικούς εθνικιστάς, ήτοι τους Εθνικοσοσιαλιστάς, από την ομοταξία των κιβδήλων εθνικιστών στενών οριζόντων που στέκονται προσκολλημένοι σε έναν νοσηρό, αυτοαναιρούμενο τοπικιστικό εθνοκεντρισμό, γεωγραφικού τύπου. Στο περιβάλλον των ψευδοεθνικιστών αυτής της κατηγορίας ευδοκιμούν εξόχως αντι-ευρωπαϊκές και αντι-δυτικές διαθέσεις και αισθήματα που κατ’ ουσίαν αναιρούν τον πρωτόλεια Αριοευρωπαϊκό χαρακτήρα του Ελληνικού έθνους!
Θίγουμε αυτή την ουσιώδη διάσταση του ζητήματος περί την ευρωπαϊκή ταυτότητα και προοπτική και του ζητήματος της σχέσεων της Ελλάδος μ’ αυτή, ζήτημα που καθίσταται πια τόσο επίκαιρο, προκειμένου να επισημάνουμε τον θανάσιμο κίνδυνο που μεσοπρόθεσμα συνεπάγεται μια πιθανή αποκοπή της Ελλάδος από τον (δυτικο-)ευρωπαϊκό κορμό, εφόσον ενισχύονται οι ανέκαθεν υποβόσκουσες εντός της ελληνικής κοινωνίας απομονωτιστικές («ανάδελφες», «αυτοχθονιστικές»), αντι-δυτικές και αντι-ευρωπαϊκές τάσεις, χαρακτηριστική έκφραση των οποίων αποτελεί ο υστερικός αντι-γερμανισμός και ο αντίρροπα κλιμακούμενος φιλο-οριενταλισμός ο οποίος εκδηλώνεται ως, άλλοτε συγκεκαλυμμένη, άλλοτε απροκάλυπτη, λατρεία της Ανατολής και δη της Μέσης Ανατολής, ενίοτε δε και ανοικτά ως θαυμασμός και λαγνεία του (νέο-)οθωμανισμού.
Στην συγκυρία αυτή, η εκπληκτική εκ πρώτης όψεως παράδοξη δημοφιλία στο ελληνικό κοινό της τουρκικής και αθιγγανικής μουσικής και εσχάτως των Τουρκικών τηλεοπτικών ταινιών δεν είναι καθόλου αθώα…
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ολόκληρη η ιστορία του Ελληνικού έθνους από τα βάθη της προϊστορίας και την εποχή του χαλκού, οπότε εισέδυσε στην χερσόνησο του Αίμου η κυρία μάζα των πρώτων ελληνοφώνων Αρίων που σύντομα ανέπτυξαν τον μετέπειτα γνωστό ως μυκηναϊκό πολιτισμό, ήτοι οι Αχαιοί, Δαναοί, Αιολείς, Ίωνες, Δωριείς, Μακεδόνες, Ηπειρώτες, κλπ, όλα δηλαδή εκείνα τα φύλα που συγκρότησαν προοδευτικά το εθνοτικό σύνολο των Ελλήνων, χρειάστηκε να δώσουν σκληρούς και αιματηρότατους αγώνες για να καθυποτάξουν το οριενταλικό υπόστρωμα των «αυτοχθόνων» - προελληνικών φύλων.
Αργότερα οι Έλληνες της κλασικής εποχής, υπό την ηγεσία αρχικώς των πόλεων-κρατών της Σπάρτης και της Αθήνας και αργότερα του βασιλείου της Μακεδονίας χρειάστηκε να δώσουν αδυσώπητες μάχες ζωής και θανάτου ενάντια στην απειλή της Ανατολής η οποία εκδηλώθηκε με αιχμή την Περσική αυτοκρατορία που (καίτοι Αρίου πυρήνος), εξέφρασε την τάση της ασιατικής Ανατολής για κατάκτηση της αριοευρωπαϊκής Δύσεως.
Παρόμοιους αγώνες υπερασπίσεως της Αρίας Ευρώπης απέναντι στους λαούς της ασιατικής Ανατολής έδωσαν τα Ελληνιστικά βασίλεια και στην συνέχεια η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και, κατά τον μεσαίωνα, το διάδοχό της Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος (Βυζάντιο). Στην πορεία αυτή, η επιβουλή της Ανατολής εμφανίστηκε με διάφορα πρόσωπα. Στα αρχαία χρόνια ήταν οι Πέρσες, οι Φοίνικες και οι Καρχιδόνιοι, αργότερα την θέση τους πήραν οι Άραβες αφενός και αφετέρου τα ποικιλώνυμα τουρανικά– τουρκομογγολικά (ουραλοαλταϊκά) φύλα: Ούννοι, Άβαροι, Βούλγαροι, Ούζοι, Κουμάνοι, Πετσενέγκοι, Χάζαροι, Τάταροι, Σελτζούκοι και τελικώς – η πιο θανάσιμη απειλή – οι Οθωμανοί.
Η ιστορική μοίρα έταξε στο έθνος των Ελλήνων να καταστεί η αιωνία ασπίς της Αρίας Ευρώπης έναντι της ασιατικής απειλής. Συνεπώς, η απάντηση στο παλαιό κρίσιμο ερώτημα περί του αν η Ελλάς ανήκει στην Ανατολή ή στην Δύση έχει αυτονόητη απάντηση: η Ελλάς όχι απλώς ανήκει εις την Δύση αλλά αποτελεί τον πυρήνα, το βάθρο και την πεμπτουσία της Δύσεως! Μόνον διά της Ελλάδος και ό,τι η μακραίωνη πολιτισμική κληρονομιά του ελληνικού έθνους αντιπροσωπεύει, δύναται η σύγχρονη αλλοτριωμένη και εκτροχιασμένη Δύση να ξαναβρεί την πραγματική της ταυτότητα και προσανατολισμό!
Σε μια εποχή λοιπόν κατά την οποία οι αντι-δυτικές, αντι-ευρωπαϊκές και αντι-άριες φωνές βρίσκουν συγκυριακά την ευκαιρία να εξαπολύσουν την δηλητηριώδη προπαγάνδα τους, αποκτώντας εύκολα απήχηση στους αδαείς, αφελείς και αλλοτριωμένους συμπατριώτες μας, εμείς ως εθνικοσοσιαλισταί οφείλουμε να προβάλλουμε τον σαφέστατα και απερίφραστα Ευρωπαϊκό – δυτικό προσανατολισμό μας!
Από κοινού με τους απανταχού συνειδητοποιημένους ευρωπαίους συναγωνιστάς και τα αδελφά εθνικολαϊκά κινήματα, πρέπει να παλέψουμε για μια ΝΕΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΕΥΡΩΠΗ, από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, μια Ευρώπη της Λευκής φυλής, μια Ευρώπη των Αρίων, μια Ευρώπη απαλλαγμένη από Ιουδαίους, τοκογλύφους τραπεζίτες – χρηματεμπόρους.
Πρέπει επί τέλους επαναξιολογηθούν τα πρόσωπα και να επαναπροσδιοριστούν οι έννοιες ώστε να καταστεί σαφές ότι Ελλάδα δεν είναι ο Παπανδρέου, ο Τσίπρας και η Κανέλλη αλλά ο Ηράκλειτος, Πλάτων, ο Θουκυδίδης, ο Αισχύλος, ο Φειδίας αλλά και ο Δραγούμης, ο Καζαντζάκης, ο Κ. Παλαμάς, ο Μ. Καλομοίρης, ο Γύζης, ο Χαλεπάς, όπως αντιστοίχως, Γερμανία δεν είναι η Μέρκελ, ο Ρέσλερ (ο βιετναμέζος αντικαγγελάριος…) και ο Άκερμαν, αλλά ο Γκέτε, ο Σίλλερ, ο Χένγκελ, ο Μπετόβεν, ο Βάγκνερ και ο Μπράμς!
http://www.armahellas.com/?p=4028
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου