Η κατάσταση στην Ελλάδα δείχνει πως η λύση του προβλήματος δεν θα προκύψει μέσα από το κοινοβουλευτικό σύστημα , δεν θα προκύψει μέσα από εκλογές και αντιμαχίες μεταξύ των κομμάτων του κατεστημένου που ευθύνεται κατά ένα μεγάλο μέρος για την παρούσα κατάσταση.
Η ελπίδα για την Ελλάδα μπορεί να γεννηθεί μέσα από την ακραία αντίθεση , που θα οδηγήσει σε πυρφόρα σύγκρουση , ανάμεσα στο πολιτικό κατεστημένο και την κοινωνική παραγωγική βάση.
Οι ιδεολογίες και οι εκφραστές του συστήματος εάν δεν καταρρεύσουν από την λαϊκή επίθεση δεν υπάρχει καμία ελπίδα ανασύνταξης της χώρας. Οι ίδιοι άνθρωποι μέσα στα ίδια ιδεολογικοπολιτικά καλούπια θα ανακυκλώνουν την παρακμή .
Μονάχα νέες επαναστατικές εθνικοκοινωνικές δυνάμεις θα φέρουν την αλλαγή και θα θέσουν την πορεία της χώρας πάνω σε υγιείς βάσεις.
Στη σύγκρουση που πλησιάζει πρέπει να κατευθυνθεί το νείκος , η καταστροφική ορμή του λαού ενάντια σε θεσμούς και μηχανισμούς που κρατούν την κοινωνία σε εξάρτηση και καθήλωση.
Τι πρέπει να συντριβεί :
•Πρώτα και κύρια να καταστραφεί ο παρασιτικός κύκλος που επιτρέπει στις ιδιωτικές τράπεζες να κατευθύνουν κατά το δοκούν την παραγωγή , την ανάπτυξη και εν γένει τη διακίνηση του χρήματος. Τούτο σημαίνει άμεση κρατικοποίηση όλων των περιουσιών τους , χάρισμα των χρεών σε παραγωγικές ομάδες και θεσμοθέτηση κρατικής τράπεζας που θα διευθύνει τον παραγωγικό κύκλο.
•Να συρρικνωθεί στο έπακρο ο δημοσιοϋπαλληλικός τομέας με παράλληλη στήριξη της αγροτικής παραγωγής , της οικογενειακής , της μικρής και μικρομεσαίας επιχείρησης , όπου και θα απορροφήσουν την μετατόπιση εργατικού δυναμικού από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα.
•Έλεγχος του εισαγωγικού εμπορίου , ώστε να περιοριστεί το εμπορικό έλλειμμα.
•Δημιουργία ενόπλου πολιτοφυλακής που μαζί με τις δυνάμεις ασφαλείας θα επιβάλει τη τάξη και θα αποσείσει το άχθος της λαθρομετανάστευσης.
•Δίκαιο φορολογικό σύστημα και ελαχιστοποίηση της γραφειοκρατίας που παρεμποδίζει την παραγωγική και επενδυτική διαδικασία.
•Θέσπιση υπάτου συμβουλίου των πανελλήνων , όπου θα παρευρίσκονται τα δύο κράτη του ελληνισμού ( Ελλάδα , Κύπρος) , ο σκλαβωμένος ελληνισμός και ο απόδημος , ώστε να χαραχθεί πανεθνική στρατηγική πάνω σε όλα τα ζητήματα που αφορούν τους ανά τον κόσμο Έλληνες.
•Κατάργηση της κομματοκρατίας , ως δυνατότητας επιλογής εκ των κομματικών συμμοριών, των αντιπροσώπων του λαού. Θέσμιση ανάδειξης αντιπροσώπων του λαού μέσα από τις τοπικές συνελεύσεις στα πλαίσια της τοπικής αυτοδιοίκησης και των εντός αυτής , παραγωγικών ενώσεων.
•Πολυκεντρικό φορολογικό σύστημα που θα ενδυναμώνει τις τοπικές αυτοδιοικήσεις σε θέματα ανάπτυξης και παραγωγής.
Με λίγα λόγια χρειάζονται θεσμικές αλλαγές πάνω σε τρεις κατευθύνσεις .
Α. Παραγωγικός κύκλος β. Πολιτική αντιπροσώπευση , γ. Διοικητικό και φορολογικό σύστημα.
Οι αλλαγές σε αυτές τις κατευθύνσεις πρέπει να γίνουν με γνώμονα την επέκταση της λαϊκής κυριαρχίας και την ανελέητη κατεδάφιση της ολιγαρχίας. Από κει και πέρα , όταν ο ελληνισμός θα πάρει στα χέρια του την εξουσία που τώρα την κρατούν οι κομματικοί ολετήρες και σφετεριστές της , θα θέσει άπειρες λύσεις για όλα τα προβλήματα που τον απασχολούν , αρχίζοντας από τη κοινότητα του και φθάνοντας στο έθνος και στις κοινότητες των απανταχού της γης Ελλήνων.
Ψύχραιμη προετοιμασία της επανάστασης και ακραία κατεδάφιση της τυραννίας. Μέσα από τη σύγκρουση που έρχεται θα γεννηθεί μια μεγάλη και πανίσχυρη Ελλάδα.
Λουκάς Σταύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου