Οι εθνικοεπαναστάτες πιστεύουν ότι οι σημερινές πολιτικές συνθήκες επιβάλλουν, για το καλό της Πατρίδος και του Λαού, την επαναστατική αλλαγή της κοινωνικό-πολιτικής κατάστασης. Προσδοκούν στην αλλαγή των σχέσεων εξουσίας και λαού. Φυσικά, δεν εννοούμε την απλή αντικατάσταση των πολιτικών κομμάτων και προσωπικοτήτων σε θέσεις κλειδιά του κράτους, αλλά την αλλαγή όλου του πολιτικού και κρατικού συστήματος.
Ο πραγματικός εθνικοεπαναστάτης, ο οποίος χρησιμοποιεί το σύνθημα της Εθνικής Επανάστασης όχι ως κομψό διακοσμητικό στοιχείο, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι νομοταγής στην υπάρχουσα πολιτική τάξη. Αν το κάνει, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να ονομαστεί επαναστάτης.
Αλλά σε καμιά περίπτωση η επανάσταση δεν είναι αυτοσκοπός. Σε ένα κράτος το οποίο προωθεί τα συμφέροντα του έθνους και του λαού, ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν εθνικοεπαναστάτης, μπορεί να μεταμορφωθεί σε έναν απλό πολίτη. Είναι προφανές ότι ο ορισμός «εθνικοεπαναστάτης» δεν μπορεί να μην είναι συνδεδεμένο με την θεωρία περί κράτους.
Έτσι, υπό συνθήκες απουσίας του κυρίαρχου εθνικού κράτους το ζήτημα αυτό είναι και το κεντρικό ζήτημα για έναν εθνικοεπαναστάτη.
Όποιος σήμερα απορρίπτει το έθνος-κράτος στην πραγματικότητα αρνείται την αυτοδιάθεση των λαών ως πολιτικού και οικονομικού στόχου και βάζει νερό στο μύλο της ιουδαιοπαγκοσμιοποίησης. Επίσης η στείρα υποστήριξη της «δημοκρατίας», της «αυτοδιάθεσης», της «προστασίας του περιβάλλοντος», της «κοινωνικής δικαιοσύνης» κλπ, όλα σύμφωνα με το σύνθημα «σκέψου πανανθρώπινα, δράσε τοπικά», στην πραγματικότητα δεν αλλάζει τίποτα. Μόνο κατευνάζει την βρόμικη συνείδηση.
Αυτοί που δεν αμφισβητούν την επιβίωση του παγκόσμιου αντεθνικού συστήματος, το οποίο στερεί την ανεξαρτησία των εθνών, γίνονται στην πραγματικότητα υποστηρικτές της αμερικανοεβραϊκής παγκοσμιοποίησης, των «δυτικών δημοκρατικών αξιών» και του κοινού «πολιτισμού».
Το έθνος-κράτος είναι το μόνο αντίδοτο στην παγκοσμιοποίηση.
ΓΕΝ.ΕΛ.
Ο πραγματικός εθνικοεπαναστάτης, ο οποίος χρησιμοποιεί το σύνθημα της Εθνικής Επανάστασης όχι ως κομψό διακοσμητικό στοιχείο, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι νομοταγής στην υπάρχουσα πολιτική τάξη. Αν το κάνει, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να ονομαστεί επαναστάτης.
Αλλά σε καμιά περίπτωση η επανάσταση δεν είναι αυτοσκοπός. Σε ένα κράτος το οποίο προωθεί τα συμφέροντα του έθνους και του λαού, ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν εθνικοεπαναστάτης, μπορεί να μεταμορφωθεί σε έναν απλό πολίτη. Είναι προφανές ότι ο ορισμός «εθνικοεπαναστάτης» δεν μπορεί να μην είναι συνδεδεμένο με την θεωρία περί κράτους.
Έτσι, υπό συνθήκες απουσίας του κυρίαρχου εθνικού κράτους το ζήτημα αυτό είναι και το κεντρικό ζήτημα για έναν εθνικοεπαναστάτη.
Όποιος σήμερα απορρίπτει το έθνος-κράτος στην πραγματικότητα αρνείται την αυτοδιάθεση των λαών ως πολιτικού και οικονομικού στόχου και βάζει νερό στο μύλο της ιουδαιοπαγκοσμιοποίησης. Επίσης η στείρα υποστήριξη της «δημοκρατίας», της «αυτοδιάθεσης», της «προστασίας του περιβάλλοντος», της «κοινωνικής δικαιοσύνης» κλπ, όλα σύμφωνα με το σύνθημα «σκέψου πανανθρώπινα, δράσε τοπικά», στην πραγματικότητα δεν αλλάζει τίποτα. Μόνο κατευνάζει την βρόμικη συνείδηση.
Αυτοί που δεν αμφισβητούν την επιβίωση του παγκόσμιου αντεθνικού συστήματος, το οποίο στερεί την ανεξαρτησία των εθνών, γίνονται στην πραγματικότητα υποστηρικτές της αμερικανοεβραϊκής παγκοσμιοποίησης, των «δυτικών δημοκρατικών αξιών» και του κοινού «πολιτισμού».
Το έθνος-κράτος είναι το μόνο αντίδοτο στην παγκοσμιοποίηση.
ΓΕΝ.ΕΛ.
Project 1821 - A' Μέρος
ΑπάντησηΔιαγραφή