Για σου, φίλε!

Για σου, φίλε!
Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι και τα χειραγωγημένα από το Σύστημα ανθρωπόμορφα ζόμπι νομίζουν ότι τα κόμματα, οι οργανώσεις, τα κανάλια και οι εφημερίδες διαφέρουν ένα από το άλλο. Διαφέρουν μόνο στην ονομασία και όχι στην ουσία. Ξεγυμνώστε τους και θα δείτε ότι είναι σαν δίδυμα αδέλφια. Γεννήθηκαν από την ίδια μάνα – την ιουδαϊκή ιδεολογία, έχουν τον ίδιο πατέρα – το ιουδαϊκό χρήμα. Γ’ αυτό δεν είναι ανάγκη να καταναλώνουμε την γουρουνοτροφή που μας πασάρουν τα κόμματα και τα ΜουΜου«Ε».... ...Ξυπνάμε, σκουπίζουμε τα μάτια μας, σηκωνόμαστε από τα γόνατα, πετάμε τις αλυσίδες μας και ορθώνουμε το ανάστημα. ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ Η ΝΑ ΣΕΡΝΟΜΑΣΤΕ ;

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

"Мой конь" (Το άλογο μου) - Η ιστορία μιας φιλίας.

Είναι απόσπασμα από ένα έργο βασισμένο σε ένα πραγματικό γεγονός.
Σ’ εκείνα τα μαύρα για τον Ρώσικο λαό χρόνια όταν οι εβραιομπολσεβίκοι κυνηγούσαν όλους εκείνους οι οποίοι ήταν αντίθετοι με το καθεστώς τους, πολύς κόσμος, κυρίως οι αξιωματικοί του αυτοκρατορικού στρατού με τις οι οικογένειες τους και η διανόηση,  διέφυγε στη Δύση μέσον Ευξείνου Πόντου-Κωνσταντινούπολης.
Στη Κριμαία, το 1920, σε μια από τις επιβιβάσεις, ένα άλογο πήδηξε από την αποβάθρα στη θάλασσα για να ακολουθήσει το αφεντικό του με τον οποίο πέρασαν τόσα πολλά στις μετόπες του αδελφοκτόνου πολέμου…. και τον άφηναν οι δυνάμεις του σιγά-σιγά. Μέχρι που ο φίλος του αξιωματικού τον πυροβόλησε για να μην υποφέρει.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου