Η σύγχρονη Ελλάδα έχει γίνει μια περιοχή του πλανήτη ακατάλληλη για τη ζωή. Το κοινωνικό, αλλά και οικονομικό κλίμα το οποίο διαμόρφωσαν οι κυβερνόντες και η πνευματική ελίτ της Πατρίδας φαντάζει ένα αδιαπέραστο σκοτάδι, όπου το φώς των ιδεών μεταμορφώνεται σε σορό από σκουπίδια, όπου οι ελπίδες φαντάζουν ένα βάλτο και οι ηγέτες μοιάζουν πιόνια.
Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα την επανάσταση την χρειάζονται περισσότερο όχι οι δυνάμεις που αναπροσδιορίζονται ως επαναστατικές. Η κοινωνική επαναστατική αλλαγή είναι απαραίτητη για τις μάζες του Λαού μας – ως στοιχείο της κοσμοαντίληψης, ως σύστημα αναφοράς στη πραγματική ζωή.
Γενικά μπορεί να δει κανείς τον κόσμο με διαφορετικά μάτια. Αν υπάρχει θέληση για να βλέπουμε τον κόσμο θετικά και όχι αρνιτικά, αλλά δεν υπάρχουν γ’ αυτό προϋποθέσεις, τότε η επαναστατική σκέψη είναι η μόνη επιλογή. Είναι ο δρόμος του ήρωα της εποχής μας.
Στους εθνικιστικούς και πατριωτικούς κύκλους πιστεύουν ότι οι μάζες του ελληνικού πληθυσμού έχουν χάσει την δυνατότητα να ασπάζονται ιδεολογίες. Είναι γιατί του προσφέρουν ακροδεξιά ιδεολογία. Δηλ. προτείνουν εποικοδόμημα στα ανώτατα επίπεδα, «ξεχνώντας» ότι το κακό έχει ρίζες στις είδη υπάρχουσες δομές.
Μεταξύ των πολλών δρόμων, είτε με το έναν είτε με άλλον τρόπο πρέπει να επιλέξουμε. Σταματούν στη μέση του δρόμου μόνο οι νεκροί και οι εκφυλισμένοι. Ο δρόμος προς το μέλλον φαντάζει σε όλους διαφορετικά και η Εθνική Επανάσταση είναι ένας από τις επιλογές. Η επανάσταση στην κοινή γνώμη φαντάζει είτε κάτι σαν μυστηριώδες του μυθολογικού παρελθόντος είτε σαν ένα απόρθητο κάστρο από το μακρινό μέλλον. Αλλά δεν παύει να είναι μια από τις πολλές επιλογές …
Τα μονοπάτια κατασκευάζονται σήμερα. Μετά η επανάσταση, σαν ατμομηχανή της ιστορίας, θα ακολουθήσει τον δρόμο το οποίο θα έχει κατασκευασθεί. Ο χρόνος που θέλει εξαρτάτε από την ποιότητα του δρόμου.
Η επαναστατική συνείδηση είναι εκείνο το οποίο μεταμορφώνεται σε επαναστατική πράξη κατά την εμφάνιση αντικειμενικού ιστορικού υπόβαθρου. Αν δεν υπάρξει επαναστατική συνείδηση – δεν θα υπάρξει ποτέ η επαναστατική δράση ούτε και όταν εμφανιστούν όλες οι συνθήκες για Εθνική Επανάσταση.
Όταν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά δεν μπορούμε – πρέπει να αλλάξουμε την αντίληψή μας γ’ αυτόν. Να τον αλλάξουμε μέσα μας, να τον αλλάξουμε υποκειμενικά και να ζούμε με το καλύτερο μέλλον σήμερα, μέχρι την ώρα που θα συμβούν οι αντικειμενικές συνθήκες. Είναι εκείνη η ευαίσθητη ύλη, όταν η πίστη πολλών ανθρώπων του Έθνους, επικεντρώνοντας, γίνεται πραγματικότητα.
Ο Εθνικός τρόπος ζωής είναι η εκστρατεία μας για τον ζωτικό Εθνικό μας χώρο. Μόνο εμείς, οι απλοί Έλληνες, καθορίζουμε τους κανόνες και τις αρχές της Εθνικής εκστρατείας μας προς το μέλλον. Είναι αλήθεια ότι το μέλλον του Έθνους δεν εξαρτάτε μόνο από το υπάρχον κοινωνικό σύστημα, αλλά πολλές φορές, όπως στις μέρες μας, το κράτος όχι μόνο είναι εμπόδιο, αλλά είναι βαθύτατα εχθρικό και μπορεί να αλλάξει αποκλειστικά μόνο με τη χρίση βίας.
Κάποιοι κληρονόμησαν τα πάντα, ακόμα και την εξουσία, αλλά κάποιοι πρέπει να δώσουν μάχη ακόμα και για την κάθε δεκάρα, για κάθε σπιθαμή ζωής πρέπει να αγωνιστούν. Αυτό το γεγονός πρέπει να το καταλάβουμε όπως έχει. Ο πόλεμος είναι μια φυσική κατάσταση της ζωής. Εκτός πολέμου δεν υπάρχει καμιά ζωή. Εκτός πολέμου δεν μπορούν να ελπίζουν σε τίποτα αυτοί οι οποίοι, με τους νόμους του κόσμου, δεν έχουν τίποτα από την γέννησή τους.
Η Εθνική Επανάσταση είναι ο τρόπος συμφιλίωσης και συνύπαρξης με την φύση και με τον κόσμο. Είναι η μετάβαση του κόσμου της Εθνικής παρακμής, του πόνου και της φτώχειας στον κόσμο του ρομαντισμού και της νίκης.
Την ιδέα της Εθνικής Επανάστασης πρέπει να την φυλάξουμε καθαρή. Ο σημερινός κόσμος και ο κόσμος της Εθνικής Επανάστασης είναι δυο διαφορετικοί κόσμοι. Δεν τέμνονται. Ο ένας είναι καταδικασμένος να πεθάνει και ο άλλος θα τον αντικαταστήσει.
Αυτές οι αρχές θα μπορούσαν να προσδιοριστούν σε δύο βασικές:
1. Η επανάσταση θα νικήσει.
Η Εθνική Επανάσταση δεν είναι η εναλλακτική λύση στον πόλεμο ή στην ειρήνη, στην φτώχεια ή στην ευημερία. Η Εθνική Επανάσταση είναι μετάβαση του Έθνους σε μια διαφορετική κατάσταση η οποία θα συμβάλλει στον πρόοδο και την ανάπτυξη σε όλους τους τομείς.
Το ιδιοκτησιακό καθεστώς, το νομικό σύστημα, το σύστημα των συμβάσεων και υποχρεώσεων, το οικονομικό κλίμα, το λαθρομεταναστευτικό, ο στρατός κλπ αναδιοργανώνονται υπό το πρίσμα της μέγιστης δημογραφικής, οικονομικής και αμυντικής απόδοσης του Λαού μας. Όλα εκείνα που δεν ευνοούν τα παραπάνω ακυρώνονται.
Δεν υπάρχει νόημα να ανακατασκευάσει κανείς ένα ετοιμόρροπο σπίτι. Με την καταστροφή του σημερινού κράτους θα φύγουν και τα προβλήματά του. Όλα τα τρέχοντα γεγονότα πρέπει να αντιμετωπίζονται με την σκοπιά την αναπόφευκτης Εθνικής Επανάστασης
2. Κατανόηση της φύσης της σημερινής συμμαχο-εταιρικής εξουσίας.
Τις σχέσεις του με τις πλουτοκρατικές και δημοσιογραφικές ολιγαρχίες και αποδοχή του γεγονότος ότι τίποτα θετικό για τον Ελληνισμό δεν μπορεί να δώσει το παρόν κρατικό σύστημα. Είναι εχθροί του έθνους και ο λογαριασμός θα γίνει μετά την επανάσταση.
Αναδιάταξη του παρόντος συστήματος είναι άχρηστη ασχολία – το σύστημα αυτό είναι καταδικασμένο. Το αντεθνικό κράτος και η εξουσία της σε μεγάλο βαθμό διατηρείται από πραγματικούς πατριώτες οι οποίοι ασχολούνται με την μερική βελτίωσή της. Η παραίτηση από της «κρατικιστικές» αυταπάτες είναι μονόδρομος: τα εταιρικά κόμματα, η πλουτοκρατική ολιγαρχία, τα ΜΜ"Ε" και η κρατική εξουσία έχουν συγχωνευτεί και γ’ αυτό το σημερινό κράτος όπως την έχουν διαμορφώσει είναι εχθρός του Έθνους.
Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα την επανάσταση την χρειάζονται περισσότερο όχι οι δυνάμεις που αναπροσδιορίζονται ως επαναστατικές. Η κοινωνική επαναστατική αλλαγή είναι απαραίτητη για τις μάζες του Λαού μας – ως στοιχείο της κοσμοαντίληψης, ως σύστημα αναφοράς στη πραγματική ζωή.
Γενικά μπορεί να δει κανείς τον κόσμο με διαφορετικά μάτια. Αν υπάρχει θέληση για να βλέπουμε τον κόσμο θετικά και όχι αρνιτικά, αλλά δεν υπάρχουν γ’ αυτό προϋποθέσεις, τότε η επαναστατική σκέψη είναι η μόνη επιλογή. Είναι ο δρόμος του ήρωα της εποχής μας.
Κοσμοαντίληψη και ιδεολογία.
Στους εθνικιστικούς και πατριωτικούς κύκλους πιστεύουν ότι οι μάζες του ελληνικού πληθυσμού έχουν χάσει την δυνατότητα να ασπάζονται ιδεολογίες. Είναι γιατί του προσφέρουν ακροδεξιά ιδεολογία. Δηλ. προτείνουν εποικοδόμημα στα ανώτατα επίπεδα, «ξεχνώντας» ότι το κακό έχει ρίζες στις είδη υπάρχουσες δομές.
Μεταξύ των πολλών δρόμων, είτε με το έναν είτε με άλλον τρόπο πρέπει να επιλέξουμε. Σταματούν στη μέση του δρόμου μόνο οι νεκροί και οι εκφυλισμένοι. Ο δρόμος προς το μέλλον φαντάζει σε όλους διαφορετικά και η Εθνική Επανάσταση είναι ένας από τις επιλογές. Η επανάσταση στην κοινή γνώμη φαντάζει είτε κάτι σαν μυστηριώδες του μυθολογικού παρελθόντος είτε σαν ένα απόρθητο κάστρο από το μακρινό μέλλον. Αλλά δεν παύει να είναι μια από τις πολλές επιλογές …
Τα μονοπάτια κατασκευάζονται σήμερα. Μετά η επανάσταση, σαν ατμομηχανή της ιστορίας, θα ακολουθήσει τον δρόμο το οποίο θα έχει κατασκευασθεί. Ο χρόνος που θέλει εξαρτάτε από την ποιότητα του δρόμου.
Η επαναστατική συνείδηση είναι εκείνο το οποίο μεταμορφώνεται σε επαναστατική πράξη κατά την εμφάνιση αντικειμενικού ιστορικού υπόβαθρου. Αν δεν υπάρξει επαναστατική συνείδηση – δεν θα υπάρξει ποτέ η επαναστατική δράση ούτε και όταν εμφανιστούν όλες οι συνθήκες για Εθνική Επανάσταση.
Όταν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά δεν μπορούμε – πρέπει να αλλάξουμε την αντίληψή μας γ’ αυτόν. Να τον αλλάξουμε μέσα μας, να τον αλλάξουμε υποκειμενικά και να ζούμε με το καλύτερο μέλλον σήμερα, μέχρι την ώρα που θα συμβούν οι αντικειμενικές συνθήκες. Είναι εκείνη η ευαίσθητη ύλη, όταν η πίστη πολλών ανθρώπων του Έθνους, επικεντρώνοντας, γίνεται πραγματικότητα.
Ο Εθνικός τρόπος ζωής είναι η εκστρατεία μας για τον ζωτικό Εθνικό μας χώρο. Μόνο εμείς, οι απλοί Έλληνες, καθορίζουμε τους κανόνες και τις αρχές της Εθνικής εκστρατείας μας προς το μέλλον. Είναι αλήθεια ότι το μέλλον του Έθνους δεν εξαρτάτε μόνο από το υπάρχον κοινωνικό σύστημα, αλλά πολλές φορές, όπως στις μέρες μας, το κράτος όχι μόνο είναι εμπόδιο, αλλά είναι βαθύτατα εχθρικό και μπορεί να αλλάξει αποκλειστικά μόνο με τη χρίση βίας.
Κάποιοι κληρονόμησαν τα πάντα, ακόμα και την εξουσία, αλλά κάποιοι πρέπει να δώσουν μάχη ακόμα και για την κάθε δεκάρα, για κάθε σπιθαμή ζωής πρέπει να αγωνιστούν. Αυτό το γεγονός πρέπει να το καταλάβουμε όπως έχει. Ο πόλεμος είναι μια φυσική κατάσταση της ζωής. Εκτός πολέμου δεν υπάρχει καμιά ζωή. Εκτός πολέμου δεν μπορούν να ελπίζουν σε τίποτα αυτοί οι οποίοι, με τους νόμους του κόσμου, δεν έχουν τίποτα από την γέννησή τους.
Η Εθνική Επανάσταση είναι ο τρόπος συμφιλίωσης και συνύπαρξης με την φύση και με τον κόσμο. Είναι η μετάβαση του κόσμου της Εθνικής παρακμής, του πόνου και της φτώχειας στον κόσμο του ρομαντισμού και της νίκης.
Οι αρχές της επαναστατικής συνείδησης.
Την ιδέα της Εθνικής Επανάστασης πρέπει να την φυλάξουμε καθαρή. Ο σημερινός κόσμος και ο κόσμος της Εθνικής Επανάστασης είναι δυο διαφορετικοί κόσμοι. Δεν τέμνονται. Ο ένας είναι καταδικασμένος να πεθάνει και ο άλλος θα τον αντικαταστήσει.
Αυτές οι αρχές θα μπορούσαν να προσδιοριστούν σε δύο βασικές:
1. Η επανάσταση θα νικήσει.
Η Εθνική Επανάσταση δεν είναι η εναλλακτική λύση στον πόλεμο ή στην ειρήνη, στην φτώχεια ή στην ευημερία. Η Εθνική Επανάσταση είναι μετάβαση του Έθνους σε μια διαφορετική κατάσταση η οποία θα συμβάλλει στον πρόοδο και την ανάπτυξη σε όλους τους τομείς.
Το ιδιοκτησιακό καθεστώς, το νομικό σύστημα, το σύστημα των συμβάσεων και υποχρεώσεων, το οικονομικό κλίμα, το λαθρομεταναστευτικό, ο στρατός κλπ αναδιοργανώνονται υπό το πρίσμα της μέγιστης δημογραφικής, οικονομικής και αμυντικής απόδοσης του Λαού μας. Όλα εκείνα που δεν ευνοούν τα παραπάνω ακυρώνονται.
Δεν υπάρχει νόημα να ανακατασκευάσει κανείς ένα ετοιμόρροπο σπίτι. Με την καταστροφή του σημερινού κράτους θα φύγουν και τα προβλήματά του. Όλα τα τρέχοντα γεγονότα πρέπει να αντιμετωπίζονται με την σκοπιά την αναπόφευκτης Εθνικής Επανάστασης
2. Κατανόηση της φύσης της σημερινής συμμαχο-εταιρικής εξουσίας.
Τις σχέσεις του με τις πλουτοκρατικές και δημοσιογραφικές ολιγαρχίες και αποδοχή του γεγονότος ότι τίποτα θετικό για τον Ελληνισμό δεν μπορεί να δώσει το παρόν κρατικό σύστημα. Είναι εχθροί του έθνους και ο λογαριασμός θα γίνει μετά την επανάσταση.
Αναδιάταξη του παρόντος συστήματος είναι άχρηστη ασχολία – το σύστημα αυτό είναι καταδικασμένο. Το αντεθνικό κράτος και η εξουσία της σε μεγάλο βαθμό διατηρείται από πραγματικούς πατριώτες οι οποίοι ασχολούνται με την μερική βελτίωσή της. Η παραίτηση από της «κρατικιστικές» αυταπάτες είναι μονόδρομος: τα εταιρικά κόμματα, η πλουτοκρατική ολιγαρχία, τα ΜΜ"Ε" και η κρατική εξουσία έχουν συγχωνευτεί και γ’ αυτό το σημερινό κράτος όπως την έχουν διαμορφώσει είναι εχθρός του Έθνους.
ΓΕΝ.ΕΛ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου