Αυτούς τους καιρούς, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που συνδέει τα κράτη σε ένα δραματικό μέλλον, η πολιτική τάξη δεν σταματά να αναφέρει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και να καλεί τις διάφορες χώρες σε ένωση.
Επαναλαμβάνουν αυτή την λέξη, Ευρώπη, αδειάζοντας τη από την πιο ουσιαστική σημασία της και την γεμίζουν με έννοιες αλλότριες και τεχνητές, φτιαγμένες σε κάποιο γραφείο των Βρυξελλών κάτω από την επίβλεψη της Ουάσιγκτον. Λένε Ευρώπη και εννοούν την τοκογλυφία των τραπεζιτών. Λένε Ευρώπη και εννοούν μια ολιγαρχία τεχνοκρατών, αναθρεμμένων στα σαλόνια και στις στοές της παγκοσμιοποίησης. Η Ευρώπη του ελεύθερου εμπορίου, υπόδουλος της διεθνούς πλουτοκρατίας. Η Ευρώπη του Μάαστριχτ και της Σένγκεν, χωρίς καμία εξουσίας, χωρίς κανένα πολιτικό πρόγραμμα, χωρίς καμία κοινή στρατηγική. Η Ευρώπη περιφέρεια της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ, έτοιμη να επέμβει σε οποιοδήποτε «ανθρωπιστικό πόλεμο» ακόμη και ενάντια στα συμφεροντά της.
Σε αυτόν τον χορό είναι ενωμένος όλος ο ιταλικός πολιτικός κόσμος, παρασύροντας σε αυτόν τους τελευταίους επιγόνους αυτής της πολιτικής γενιάς που μεγάλωσε με τον μύθο της Ευρώπης – Έθνους, προδίδοντας έτσι τον χαρακτήρα και την νεότητά τους, θες από υπολογισμούς, θες από καθαρό κονφορμισμό και έλλειψη ιδεών. Έχοντας κατέβει στο πεζοδρόμιο για μία ενωμένη Ευρώπη από την Βρέστη μέχρι το Βλαδιβοστόκ, μπερδεύουν πια την Ευρώπη με την Δύση και έχουν γίνει οι πιο σκληροί υποστηρικτές του σύγχρονου ατλαντισμού. Οι απόγονοι πολιτικών πειραμάτων η Jeune Europe έχουν κλειστεί στον πιο μυωπικό εθνικισμό, απάντηση στείρα στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης. Οραματίζονταν την Ευρώπη των λαών και έχουν καταντήσει υπηρέτες των τραπεζιτών.
Κουρασμένοι να παρατηρούμε τον θάνατο ενός ονείρου, αποφασίσαμε να ξαναπιάσουμε τον αγώνα για την ευρωπαϊκή πατρίδα μας, για την οποία τόσες γενιές έδωσαν την ζωή τους. Αποφασίσαμε να ξανασηκώσουμε την σημαία της Ευρώπης, παρατημένης στην λάσπη και ποδοπατημένης από αυτούς που θα έπρεπε να την υπερασπιστούν και να την τιμήσουν. Μία Ευρώπη ελεύθερη, δυνατή και εξοπλισμένη. Μία Ευρώπη με χαρακτήρα, κοινοτική και αλληλέγγυα. Μία Ευρώπη κυρίαρχη και ανεξάρτητη. Ξαναπιάνοντας και κάνοντας δικές μας τις λέξεις του Ντριέ Λα Ροσσέλ, θέλουμε να είμαστε ο αποφασιστικός παράγοντας που θα ενώσει την Ευρώπη σε έναν ατσάλινο άξονα. Με θάρρος, παίρνουμε πάνω μας αυτό το καθήκον, το οποίο βαραίνει τις πλάτες μας, γνωρίζοντας, τώρα και πάντα, πώς μόνο εάν έχουμε πίστη θα καταστρέψουμε αυτό το μέλλον που μας έχουν προγραμματίσει.
Αν στην Ευρώπη, υπάρχουν νέοι και νέες σαν και εσάς, αν ο καθένας κάνει μία προσπάθεια να πείσει τους άλλους την ημέρα της τελικής κρίσης θα μπορούν να παρουσιαστούν σε όλη την Ευρώπη αυτές οι χιλιάδες νέοι που υπάρχουν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Αυτοί είναι εκείνοι που μία ημέρα θα μας σώσουν. Τεράστιοι οι κίνδυνοι, πολλές πιθανότητες. Εξαρτάται το πάν από εμάς.
Leon Degrelle.
Movimento Sociale per L’ Europa
πηγή: http://antistasi.org/?p=24861
Επαναλαμβάνουν αυτή την λέξη, Ευρώπη, αδειάζοντας τη από την πιο ουσιαστική σημασία της και την γεμίζουν με έννοιες αλλότριες και τεχνητές, φτιαγμένες σε κάποιο γραφείο των Βρυξελλών κάτω από την επίβλεψη της Ουάσιγκτον. Λένε Ευρώπη και εννοούν την τοκογλυφία των τραπεζιτών. Λένε Ευρώπη και εννοούν μια ολιγαρχία τεχνοκρατών, αναθρεμμένων στα σαλόνια και στις στοές της παγκοσμιοποίησης. Η Ευρώπη του ελεύθερου εμπορίου, υπόδουλος της διεθνούς πλουτοκρατίας. Η Ευρώπη του Μάαστριχτ και της Σένγκεν, χωρίς καμία εξουσίας, χωρίς κανένα πολιτικό πρόγραμμα, χωρίς καμία κοινή στρατηγική. Η Ευρώπη περιφέρεια της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ, έτοιμη να επέμβει σε οποιοδήποτε «ανθρωπιστικό πόλεμο» ακόμη και ενάντια στα συμφεροντά της.
Σε αυτόν τον χορό είναι ενωμένος όλος ο ιταλικός πολιτικός κόσμος, παρασύροντας σε αυτόν τους τελευταίους επιγόνους αυτής της πολιτικής γενιάς που μεγάλωσε με τον μύθο της Ευρώπης – Έθνους, προδίδοντας έτσι τον χαρακτήρα και την νεότητά τους, θες από υπολογισμούς, θες από καθαρό κονφορμισμό και έλλειψη ιδεών. Έχοντας κατέβει στο πεζοδρόμιο για μία ενωμένη Ευρώπη από την Βρέστη μέχρι το Βλαδιβοστόκ, μπερδεύουν πια την Ευρώπη με την Δύση και έχουν γίνει οι πιο σκληροί υποστηρικτές του σύγχρονου ατλαντισμού. Οι απόγονοι πολιτικών πειραμάτων η Jeune Europe έχουν κλειστεί στον πιο μυωπικό εθνικισμό, απάντηση στείρα στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης. Οραματίζονταν την Ευρώπη των λαών και έχουν καταντήσει υπηρέτες των τραπεζιτών.
Κουρασμένοι να παρατηρούμε τον θάνατο ενός ονείρου, αποφασίσαμε να ξαναπιάσουμε τον αγώνα για την ευρωπαϊκή πατρίδα μας, για την οποία τόσες γενιές έδωσαν την ζωή τους. Αποφασίσαμε να ξανασηκώσουμε την σημαία της Ευρώπης, παρατημένης στην λάσπη και ποδοπατημένης από αυτούς που θα έπρεπε να την υπερασπιστούν και να την τιμήσουν. Μία Ευρώπη ελεύθερη, δυνατή και εξοπλισμένη. Μία Ευρώπη με χαρακτήρα, κοινοτική και αλληλέγγυα. Μία Ευρώπη κυρίαρχη και ανεξάρτητη. Ξαναπιάνοντας και κάνοντας δικές μας τις λέξεις του Ντριέ Λα Ροσσέλ, θέλουμε να είμαστε ο αποφασιστικός παράγοντας που θα ενώσει την Ευρώπη σε έναν ατσάλινο άξονα. Με θάρρος, παίρνουμε πάνω μας αυτό το καθήκον, το οποίο βαραίνει τις πλάτες μας, γνωρίζοντας, τώρα και πάντα, πώς μόνο εάν έχουμε πίστη θα καταστρέψουμε αυτό το μέλλον που μας έχουν προγραμματίσει.
Αν στην Ευρώπη, υπάρχουν νέοι και νέες σαν και εσάς, αν ο καθένας κάνει μία προσπάθεια να πείσει τους άλλους την ημέρα της τελικής κρίσης θα μπορούν να παρουσιαστούν σε όλη την Ευρώπη αυτές οι χιλιάδες νέοι που υπάρχουν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Αυτοί είναι εκείνοι που μία ημέρα θα μας σώσουν. Τεράστιοι οι κίνδυνοι, πολλές πιθανότητες. Εξαρτάται το πάν από εμάς.
Leon Degrelle.
Movimento Sociale per L’ Europa
πηγή: http://antistasi.org/?p=24861
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου